“Hindi mo naman kailangan hawakan ang kamay ko. Hindi ako mawawala susundan na lang kita. Kaya bitawan mo na.”“Ilang beses ko bang sasabihin sa’yo na hindi ko bibitawan ang kamay mo?”“Nakakahiya kasi, ang daming tao na tumitingin sa atin. Baka akala nila magkasintahan tayo.”“Ano naman ngayon? Hayaan mo sila mag-isip ng kung ano-ano. Alam mo naman sa sarili mo na hindi kita magugustohan.” Bigla kong nagakat ang aking dila at imbis na sumigaw sa sakit ay nanahimik na lang ako.Hindi ko talaga alam kung bakit ang sakit nito magsalita.“Fvck,” mahinang saad ni Daylon nang makita niya na sobrang haba ng pila ng mga jeep at wala man lang jeep na nakapila.“Ang haba ng pila. Sigurado ka ba na makakauwi agad tayo nito?” Hindi ako sinagot ni Daylon dahil kinuha nito ang kaniyang phone at may tinawagan.“Mom, we need a ride. Walang jeep na nakapila rito. Kapag hindi niyo kami sinundo rito sa tapat ng Sm sigurado ako na matatagalan kami sa pag-uwi.”[Sweetie, hindi namin kayo masusundo ng Dad
“Stop talking, isa kang driver kaya huwag kang mangeelam sa buhay namin.” Katulad nga ng iniisip ko kanina na baka makasabi siya ng masama ay nangyare na. Tama naman kasi si Daylon, pero nagtatanong si Manong ng maayos. Hindi niya kailangan pagsalitaan ito ng bastos.“Ayus lang po ako. Huwag po kayong mag-alala.” Nakita ko si Manong na umiling at tinuon na lang ang sarili sa pagdadrive.Ang akala siguro ni manong na nag-away kami ni Daylon at magjowa kami dahil nakita niya akong umiiyak. Kasalanan ‘to ng mga magulang ko e. Bigla-bigla na lang kasi pumapasok sa utak ko. Napapaiyak tuloy ako ng wala sa orasNang makababa kami sa taxi ay hiawakan ulit ni Daylon ang aking kamay kaya nawala na naman ang kaba ko.“Next time, huwag kang iiyak sa harap ng tao. Para hindi ako pagbintangan na pinaiyak kita.” Tumungo na lang ako at naglakad. Hindi ko alam kung saan kami pumupunta. Basta ang alam ko ay madilim na sa building at halatang nakauwi na ang mga empleyado.Mukhang seryoso ata ang sasabi
“Magandang hapon, Mrs. Quinter. Ano po ang maipagllingkod namin sa inyo?” saad sa ain ng isang bakla na paang mas babae pang tignan kaysa sa akin.“Kailangan ko ng tulong mo dahil gusto kong gumanda lalo ang anak ko. Pakituruan na rin kung paano niya aayusin ang kaniyang sarili.” Tumingin ako kay Tita na ngayon ay nakangiti sa akin. Ang sarap naman pakinggan no’n. Pakiramdam ko may nanay akong kasama ngayon.Tinignan ako ng bakla at lumaki ang mga mata niya.“Hindi ko alam na meron ka pa lang anak na babae, Mrs. Quinter.”“Magiging anak ko pa lang siya.”“Fiance siya ng anak mo? Hindi ba ang babata pa lang nila?””Ano ka ba, Paulee. Siyempre mga bata pa sila kaya hindi pa sila magpapakasal. Ang ibig kong sabihin’ ay boto ako sa babaeng ‘to para sa anak kong panganay.”“Sabagay, Momshie. Ang ganda naman kasi ng babaeng ;to. Kulang lang talaga ng ayos para mas lalong gumanda.”“Ikaw na ang bahala sa kaniya, Paulee. Itext mo ako kapag tapos na siya dahil may mga bibilihin pa ako mga dami
“Hindi naman masyado, pero kasi strict siya kapag pumalpak ang trabaho ng grupo niya kaya kailangan mo maging maingat pagdating sa trabaho. Huwag mong hahayaan na pumalpak ka. Makinig ka ng mabuti sa akin. Lahat ng ituturo ko sa’yo pag-aralan mo ng mabuti.” Tumungo ako at napahigpit ang hawak sa folder.Nakakakaba naman ang sinabi ni Tita. Paano kaya kapag pumalpak ako sa trabahong ‘yun?“Tita, ano po ang sasabihin natin kay Daylon mamaya kapag nakita niya ako na ganito ang mukha?” Kinuha ni Tita ang lalagyanan ng contact lens at binigay sa akin.“Tanggalin mo na ‘yang contact lens mo. Hindi naman niya ‘yan mapapansin agad-agad dahil gan’yan pa rin ang suot mo.” Tinignan ko ang suot ko na oversized t-shirt at short.“Sana nga po, Tita. Parang mahihiya po kasi ako kapag sinagot ko siya dahil nakita po natin siya na may kasamang babae kanina.”“Huwag na natin pag-usapan ang mga ‘yan, Allianna. Umalis na tayo rito dahil madami pa tayong bibilihin na damit para sa company.”“Kailangan po
Nang makababa kami ng sasakyan ay tinulungan ko si Tita na ibaba ang mga damit papunta sa loob ng bahay.“Ako na ang bahala rito, Allianna. Sige na pumunta ka na lang muna sa kwarto mo at magbihis ng pambahay, para maayos na antin dito ang mga damit mo.”“Sigurado po kayo, Tita?”“Oo, iha. Kasama ko naman si Daylon. Siya ang tutulong sa akin tutal meron pa ‘yang kasalanan sa akin.” Hindi maririnig ni Daylon ang sinabi ni Tita dahil pumasok siya sa loob buhat-buhat ang mga paperbag.“Ako na lang po ang magluluto ng hapunan natin pagkatapos ko pong magbihis.”“Sige, tutulungan na lang kita.” Tumungo ako at pumasok na sa loob sabay deretsyo sa aking kwarto, pero pagkapasok na pagkapasok ko sa kwarto ay napansin ko agad ang dalawang paperbag na nakalapag sa kama ko.Dahil nacurious ako binuklat ko ‘yun at nagulat nang makita ko kung ano ang nasa loob.Bakit nandito ang dress na binili namin ni Daylon noong naggala kami? Pati na rin ‘yung sapatos.Agad kong sinuot ang damit at sapatos daba
“Tita ako na po ang bahala sa pagluluto. Umupo na lang po kayo.” Inilapag ni Tita ang sandok at humarap sa akin.“Sige, pero hindi ako makakpagpahinga dahil aayusin ko pa ang mga gamit mo.”“Naku, Tita. Ako na po ang bahala ron. Huwag niyo na pong alalahanin ang mga damit ko. Maraming salamat po ulit, Tita.”“Ilang beses ka nang nagpasalamat sa akin, iha. Tama na ‘yun at saka ito ang gustong-gusto kong gawin. Ang ayusin ang mga damit ng aking mga anak dahil sa tuwing nakikita ko ang mga damit nila. Nararmamdaman ko ay lumalaki na sila.”Wala nang nagawa si Allianna kung hindi ang pabayaan na lang ang kaniyang Tita na ayusin ang kaniyang mga bagong damit. Kapag sinabi pa naman ng kaniyang Tita kung ano ang gagawin niya ay hindi na siya makakatanggi.“Sarapan mo ang luto mo dahil hindi ako kumakain ng bulok na luto.” Inirapan ni Allianna si Daylon at pinanood niya itong umupo sa sofa. “Daming sinasabi ng lalaking ‘yun. Pasalamat nga siya meron siyang kinakain na pagkain,” bulong ni Alli
“Bakit hindi ka pa pumupunta sa dining area, Allianna?” Nagulat si Allianna nang biglang nagsalita ang Tita niya sa kaniyang likod. Hindi naman makapagsalita si Allianna dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihiin niya.Nataranta na lang siya nang lumabas ang Tita niya sa kaniyang piangtataguan at pumunta na sa dining area.“Ano na naman ba ang pinag-uusapan niyo riyan? Baka pinag-uusapan niyo na naman si Allianna. Kaya siguro nagtatago si Allianna sa gilid.” Lumabas si Allianna sa kaniyang pinagtataguan at nakita niya na nagulat ang mukha ni Demitri. “Sabi na nga ba pinag-uusapan niyo na naman si Allianna e. Kaya pala nagtatago. Ayusin niyo nga ang pinagsasabi niyo dahil hindi na ako natutuwa ah. Pasalamat kayo hindi ko narinig ang mga sinabi niyo tungkol kay Alianna kanina dahil kapag narinig ko ‘yun dugo na ang mga bunganga niyo.”“Labas ako diyan. Wala akong sinabing masama tungkol kay Allianna,” singit ni Daylon nang mag-umpisa silang kumain.“Imposibleng hindi ka kasama ron, D
“Ano na naman ba ‘yang iniisip mo? Hindi ka naman na nakafocus sa laro e.” Tumingin ako kay Hillaree at inilingan siya. “Naku, kung ano man ‘yang iniisip mo ay huwag mo na isipin dahil magfocus ka sa laro ng baby mo,” dagdag niya pa.“May kilala ka bang Dianna?” Kumunot ang noo ni Hillaree.“Bakit mo naman natanong sa akin ‘yan?”“Basta sagutin mo na lang ang tanong ko.”“May kilala ako isa. Dianna Madrigal, ang Supreme Student Government Secretary ng school natin. Siya ang palaging kasama ni Daylon minsan. Kaya nga medyo close na silang dalawa. May chismis nga na magjowa raw ang dalawang ‘yun.”“Bakit sila palaging magkasama?”“My ghad, girl? Hindi mo ba alam na si Daylon ang President ng Supreme Student Government? Ang dami mo pang hindi alam tungkol sa kaniya ah. Huwag kang mag-alala ako ang magiging tulay para makilala mo siya ng maayos.”“Hindi naman na kailangan.”“Kahit hindi na kailangan sasabihin ko pa rin sa’yo kung sino ba talaga ang totoong Daylon sa paningin ng lahat dito
Allianna’s POV“Mauna na kayo sa bahay dahil muna ako ngayon. Gusto kong icelebrate ang pagkapanalo ko ngayon,” seryosong sabi kokay Lio at kay Bianca.“Miss, paano po itong mga documents na kailangan niyong pirmahan? Kailangan niyo na po itong mapirmahan.”“Bukas na ‘yan, Bianca. Gusto ko munang maging masaya ngayon. Kaya hayaan mo muna ako.” Nang makalabas ako ng kotse, ay agad akong naglakad papunta sa entrance ng bar, pero bago pa ako makapasok, ay meroon nang pumigil sa akin na dalawang guard.“May I’D po ba kayong dala, Miss?” Kumunot ang noo ko sa lalaking nagtanong.“Bakit mo kailangan?”“Gusto ko lang pong malaman kung ilang taon na kayo, Miss.”“Wala akong dalang I’D kaya papasukin mo na lang ako.”“Hindi pwede, Miss.”“Fuck! Papasukin mo ako, gusto ko lang magsaya ngayon. Kaya hayaan mo na ako maging masaya. I’m an adult now!” Dahil sa mga sinabi ko, ay agad na nila akong pinapasok. Kaya masaya akong pumunta agad sa dance floor. Habang sumasayaw ako, ay kumuha ako ng isang
Third Person's POV"Congratulations, Miss Gregorio. Ikaw na ngayon ang may-ari ng lahat ng kayamanan ng Gregorio." Pilit na ngumiti si Allianna kay Attorney Heiz nang matapos niyang pirmahan ang documents na pinapirma ni Heiz kay Allianna.Nakuha man ni Allianna ang hustisya na matagal niya nang gustong makuha, pero may isa namang tao ang nawala sa buhay niya. Kaya lungkot at saya ang nararamdaman ni Allianna ngayon."I am Bianca Green, ako ang secretary ng daddy mo noon." Nginitian siya ni Alliann at nakipagkamayan. "Ako lang ang nandito, dahil may mga documents na kailangan mong pirmahan.""Pwedeng mamaya na lang 'yan? Meroon pa akong kailangan puntahan.""Sige po.""Lio," tawag ni Allianna sa kaniyang driver. Kaya pumunta agad si Lio sa harap ni Allianna. "Ihanda mo ang sasakyan dah pupunta tayo sa Catholic School.""Yes, Miss." Nang makaalis si Lio, ay nagpaalam na rin si Attorney Heiz kay Allianna na aalis na ito dahil manganganak na raw ang kaniyang asawa. Kaya si Biance na lang
After 10months*Allianna's POV"Miss, ako na po ang hahawak ng maleta niyo." Napatingin ako sa isang lalaki na lumapit sa akin. Isa siguro sita sa nagtatrabaho rito sa airport dahil nakauniform siya."I don't need your help. I can handle my things." Tutungo na sana ang lalaki nang biglang lumapit sa akin si Aunt Grace."Let him help you, dear. Pagod tayo sa flight. Kaya gusto ko nang magpahinga... I can't wait to go home." Napangisi ako sa sinabi ni Aunt Grace, kaya ibinigay ko na lang ang dalawang maleta ko sa lalaki.Sa sampong buwan namin sa France, ay wala akong ginagawa kung hindi ang tumunganga lang sa hotel room. Minsan naman, at sinasama ako ni Aunt sa business meeting nila, pero hindi ako nakikinig. Wala rin anmang kwenta ang pinag-uusapan nila. Puro kwento lang ng buhay, 'yung ibang lalaki naman ay grabe makatingin sa akin.Hindi ko inaasahan na magtatagal kami sa France at ngayon na nakabalik na ako. Ito na siguro ang masayang mangyayare sa buhay ko.Matagal man akong nawal
Third Person's POVPinindot ni Attorney Heiz ang doorbell sa bahay ng Quinter family. Kaya naghintay siya ng magbubukas ng gate.Nang makita niya ang isang lalaking binata na papunta sa kaniya, ay inayos niya ang kaniyang tayo."Sino po kayo?" tanong ni Daylon."I am Attorney Heiz. Gusto ko lang makausap ang magulang mo, pwede ko ba silang makausap?""Sorry, but I don't know you.""Of course, you don't know me, pero importante kasi ang sasabihin ko sa magulang mo. Kaya gusto ko sana silang makausap. Kahit dito na lang kami mag-usap.""Wait, I'll call them." Pinanood ni Attorney Heiz ang lalaki na pumasok sa bahay at mga ilang segundo, ay lumabas na ang mag-asawa na si Mialyn at Benjamin."Gusto mo po kaming makausap? Pwede ko bang malaman kung ano ang pag-uusapan natin?" Tanong ni Benjamin."Tungkol po kay Allianna Gregorio." Napatulala si Mialyn kay Attorney Heiz at hindi alam kung ano ang sasabihin."Pag-usapan natin sa loob ng bahay.," sagot naman ni Benjamin. Alam niyang hindi pa
Nagising ako na masakit pa rin ang ulo. Dumadalas na ang sakit ng ulo ko at hindi ko alam kung ano ang dahilan. Umiinom naman ako palagi ng tubig, pero kaunti lang ang kinakain ko. Baka pagkain lang ang kailangan?Bumuntong hininga ako at tumayo para buksan ang kurtina ng bintana ng kwarto ko. Hihintayin ko na lang siguro na kumatok si Carol na tawagin ako para mag-almusal, pero hindi kumatok si Carol.Kaya lumabas na ako ng kwarto para pumunta sa dining area, pero hindi ko nakita sila Aunt Grace."You," tinuro ko ang isang kasambahay na palaging kasama ni Aunt Grace. Kakadaan niya lang sa dining area. Kaya nakita ko siya. "Nakita mo ba si Aunt Grace?""Maaga po siyang umalis, Miss.""Bakit?""Aasikasuhin niya raw po ang passport and ticket niyo papuntang France at deretsyo po siya sa kompanya.""Nakita mo si Carol?""Opo, nasa likod po siya ng mansion, naglalaba po.""Ok." Pagkatapos kong sabihin 'yun, ay pumunta agad ako sa likod ng mansion at doon ko nakita si Carol na nagsasampay
Habang hinihintay ko si Carol na makabalik, ay hinawakan ko ang aking ulo dahil sa sobrang sakit. Kulang lang ba ako sa kain? O ililigo ko na lang ito?Hindi naman mainit dahil nakaopen palagi ang aircon ang buong bahay. Napabuntong hininga na lang ako at isinandal ang aking likod sa upuan.Sasama ba ako kay Aunt Grace papunta sa France? Wala akong choice kung hindi ang sumama dahil alam ko na kailangan niya akong tignan palagi. Hindi ako pwedeng mawala sa mga mata niya. Kaya kailangan niya akong isama. Siguro kaya niya naisip na isama ako dahil kapag umalis na siya, ay baka umalis ako? Pwede kong gawin 'yun, pero alam ko na malalaman 'yun ni Aunt Grace."Miss, nakuha ko na po 'yung book na pinapakuha niyo." Pumasok si Carol sa loob at ibinigay sa akin ang libro."Salamat, Carol. Balik ka na lang ulit dito, para kuhain ang cellphone." Pagkakuha ko ng libro, ay tumungo siya at lumabas.Tatawagan ko pa ba sila? Sabado naman ngayon kaya sure ako, ay walang pasok sila Daylon. Ang kailanga
Nakarinig ako ng katok sa pintuan. Kaya agad ko itong binuksan at pinapasok si Carol sa loob."Ano po pala ang kailangan niyo, Miss?""Meroon ka bang cellphone na may pangtawag?""Ay, sorry po, Miss. Wala po kasing load itong phone ko kaya hindi po kayo makakatawag.""Baka meroon kang kilala na pwede kong magamit na cellphone. Meroon kasi akong kailangan tawagan.""Pwede ko po bang tanungin muna ang mga kaibigan kong kasambahay, Miss? Baka po kasi meroon silang load. Ang iba po kasi sa amin, ay may bank account na pwede namang gamitin pangload.""Sige, basta huwag mong sasabihin na ako ang may kailangan ng cellphone, dahil tayo lang ang nakakaalam ng ginawa nating dalawa.""Yes, Miss." Pagkalabas ni Carol sa kwarto, ay agad akong kumuha ng papel at ballpen sa study table ko. Sabay kinuha ko rin ang brown na folder at tinignan ko roon ang phone number ni Atty. Heiz. Nang makita ko, ay agad kong isinulat sa papel at itinago agad 'yung folder sa taguan ko.Habang nakatingin ako sa papel,
Nagising ako na nakakaramdam ng masakit na ulo. Siguro dahil ito sa kaninang madaling araw. Masyado akong napuyat sa kakaisip sa dalawang folder na nakuha ko.Nagmuni-muni muna ako bago ako tumayo para pumunta sa banyo. Umuhi ako at nagtoothbrush sabay hilamos.Pagkalabas ko ng banyo, ay sakto naman na may kumatok sa kwarto ko."Miss? Gising na po ba kayo?" narinig ko ang boses ni Carol kaya pinapasok ko siya sa loob, pero binuksan niya lang ang pintuan. "Miss, hinihintay na po kayo ng Aunt at pinsan niyo sa baba para magbreakfast.""Alam mo ba kung anong oras na, Carol?" tanong ko habang nakahawak sa ulo ko dahil kumikirot ito."Seven po ng umaga, Miss.""Salamat, pakisabi sa kanila bababa na ako." Tumungo si Carol kaya isinara na ang pintuan.Minsan lang magyaya si Aunt Grace ng breakfast. Kaya kailangan kong makisama sa kanila ngayon dahil meroon din akong mga bagay na kailangan na sana, ay ibigay niya sa akin.Tinignan ko ang sarili ko sa salamin at para akong pagod na pagod kahit
“Handa ka na ba, Carol?” seryosong tanong ni Allianna.“Miss, sigurado po ba kayo rito? Pwede pa po tayong magbackout ngayon dahil may oras pa naman po tayo. Ayaw ko pa pong mamatay ng maaga dahil kailangan po ng pera ng pamilya ko,” kinakabahan na sabi ni Carol.“Hindi na tayo pwedeng magbackout, Carol. Naplanohan na natin ito, kaya hindi tayo pwedeng tumigil. Kailangan ko nang kumilos. Hintayin mo ako rito. Kapag kumatok ako sa pintuan, ang ibig sabihin, ay nakuha ko na ang susi. Kaya lumabas ka na dahil pupunta na tayo sa opisin.” Dahan-dahang tumungo si Carol kay Allianna. Kaya lumabas na si Allianna sa kwarto.Ipinakita ni Carol kung saang daan ang papunta sa kwarto at opisina ni Grace. Kaya alam na niya kung saan siya pupunta. Madilim ang paligid dahil madaling araw na at lahat na ng tao, ay tulog na. Silang dalawa na lang ni Carol ang gising.Huminga ng malalim si Allianna at dahan-dahan naglakad papunta sa pintuan ng kwarto ni Grace. Wala siyang nakikitang tao na naglalakad sa