“Hindi naman masyado, pero kasi strict siya kapag pumalpak ang trabaho ng grupo niya kaya kailangan mo maging maingat pagdating sa trabaho. Huwag mong hahayaan na pumalpak ka. Makinig ka ng mabuti sa akin. Lahat ng ituturo ko sa’yo pag-aralan mo ng mabuti.” Tumungo ako at napahigpit ang hawak sa folder.Nakakakaba naman ang sinabi ni Tita. Paano kaya kapag pumalpak ako sa trabahong ‘yun?“Tita, ano po ang sasabihin natin kay Daylon mamaya kapag nakita niya ako na ganito ang mukha?” Kinuha ni Tita ang lalagyanan ng contact lens at binigay sa akin.“Tanggalin mo na ‘yang contact lens mo. Hindi naman niya ‘yan mapapansin agad-agad dahil gan’yan pa rin ang suot mo.” Tinignan ko ang suot ko na oversized t-shirt at short.“Sana nga po, Tita. Parang mahihiya po kasi ako kapag sinagot ko siya dahil nakita po natin siya na may kasamang babae kanina.”“Huwag na natin pag-usapan ang mga ‘yan, Allianna. Umalis na tayo rito dahil madami pa tayong bibilihin na damit para sa company.”“Kailangan po
Nang makababa kami ng sasakyan ay tinulungan ko si Tita na ibaba ang mga damit papunta sa loob ng bahay.“Ako na ang bahala rito, Allianna. Sige na pumunta ka na lang muna sa kwarto mo at magbihis ng pambahay, para maayos na antin dito ang mga damit mo.”“Sigurado po kayo, Tita?”“Oo, iha. Kasama ko naman si Daylon. Siya ang tutulong sa akin tutal meron pa ‘yang kasalanan sa akin.” Hindi maririnig ni Daylon ang sinabi ni Tita dahil pumasok siya sa loob buhat-buhat ang mga paperbag.“Ako na lang po ang magluluto ng hapunan natin pagkatapos ko pong magbihis.”“Sige, tutulungan na lang kita.” Tumungo ako at pumasok na sa loob sabay deretsyo sa aking kwarto, pero pagkapasok na pagkapasok ko sa kwarto ay napansin ko agad ang dalawang paperbag na nakalapag sa kama ko.Dahil nacurious ako binuklat ko ‘yun at nagulat nang makita ko kung ano ang nasa loob.Bakit nandito ang dress na binili namin ni Daylon noong naggala kami? Pati na rin ‘yung sapatos.Agad kong sinuot ang damit at sapatos daba
“Tita ako na po ang bahala sa pagluluto. Umupo na lang po kayo.” Inilapag ni Tita ang sandok at humarap sa akin.“Sige, pero hindi ako makakpagpahinga dahil aayusin ko pa ang mga gamit mo.”“Naku, Tita. Ako na po ang bahala ron. Huwag niyo na pong alalahanin ang mga damit ko. Maraming salamat po ulit, Tita.”“Ilang beses ka nang nagpasalamat sa akin, iha. Tama na ‘yun at saka ito ang gustong-gusto kong gawin. Ang ayusin ang mga damit ng aking mga anak dahil sa tuwing nakikita ko ang mga damit nila. Nararmamdaman ko ay lumalaki na sila.”Wala nang nagawa si Allianna kung hindi ang pabayaan na lang ang kaniyang Tita na ayusin ang kaniyang mga bagong damit. Kapag sinabi pa naman ng kaniyang Tita kung ano ang gagawin niya ay hindi na siya makakatanggi.“Sarapan mo ang luto mo dahil hindi ako kumakain ng bulok na luto.” Inirapan ni Allianna si Daylon at pinanood niya itong umupo sa sofa. “Daming sinasabi ng lalaking ‘yun. Pasalamat nga siya meron siyang kinakain na pagkain,” bulong ni Alli
“Bakit hindi ka pa pumupunta sa dining area, Allianna?” Nagulat si Allianna nang biglang nagsalita ang Tita niya sa kaniyang likod. Hindi naman makapagsalita si Allianna dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihiin niya.Nataranta na lang siya nang lumabas ang Tita niya sa kaniyang piangtataguan at pumunta na sa dining area.“Ano na naman ba ang pinag-uusapan niyo riyan? Baka pinag-uusapan niyo na naman si Allianna. Kaya siguro nagtatago si Allianna sa gilid.” Lumabas si Allianna sa kaniyang pinagtataguan at nakita niya na nagulat ang mukha ni Demitri. “Sabi na nga ba pinag-uusapan niyo na naman si Allianna e. Kaya pala nagtatago. Ayusin niyo nga ang pinagsasabi niyo dahil hindi na ako natutuwa ah. Pasalamat kayo hindi ko narinig ang mga sinabi niyo tungkol kay Alianna kanina dahil kapag narinig ko ‘yun dugo na ang mga bunganga niyo.”“Labas ako diyan. Wala akong sinabing masama tungkol kay Allianna,” singit ni Daylon nang mag-umpisa silang kumain.“Imposibleng hindi ka kasama ron, D
“Ano na naman ba ‘yang iniisip mo? Hindi ka naman na nakafocus sa laro e.” Tumingin ako kay Hillaree at inilingan siya. “Naku, kung ano man ‘yang iniisip mo ay huwag mo na isipin dahil magfocus ka sa laro ng baby mo,” dagdag niya pa.“May kilala ka bang Dianna?” Kumunot ang noo ni Hillaree.“Bakit mo naman natanong sa akin ‘yan?”“Basta sagutin mo na lang ang tanong ko.”“May kilala ako isa. Dianna Madrigal, ang Supreme Student Government Secretary ng school natin. Siya ang palaging kasama ni Daylon minsan. Kaya nga medyo close na silang dalawa. May chismis nga na magjowa raw ang dalawang ‘yun.”“Bakit sila palaging magkasama?”“My ghad, girl? Hindi mo ba alam na si Daylon ang President ng Supreme Student Government? Ang dami mo pang hindi alam tungkol sa kaniya ah. Huwag kang mag-alala ako ang magiging tulay para makilala mo siya ng maayos.”“Hindi naman na kailangan.”“Kahit hindi na kailangan sasabihin ko pa rin sa’yo kung sino ba talaga ang totoong Daylon sa paningin ng lahat dito
Habang nakikinig ako sa teacher namin ay biglang sumakit ang puson ko.Tinignan ko sa calendar namin kung anong araw na at doon ko lang nalaman na itong araw na ‘to ako magkakaron. Bakit hindi ko man lang napansin? Iba pa naman ang sakit ng puson ko kapag meron ako. Hindi siya normal katulad ng mga ibang babae.“Miss Gregorio, palagi ka na lang bang tulala sa klase ko? Halos araw-araw kang tulala ahh? Paano ka matututo kung hindi ka makikinig sa mga lessons ko?”“Sorry po.” Ramdam na ramdam ko ang mga tingin ng mga kaklase ko kaya napayuko ako. Hindi ko kaya ang mga titig nila. Pakiramdam ko unti-unti akong natutunaw.“Hindi ko kailangan ng sorry mo. Ikaw ang sumagot ng isang problem dito. Bahala ka na kung ano sa tingin mo ang problem na mas madali sa’yo, ‘yun ang sagutin mo.” Hindi ko naintindihan ang sinabi sa akin ni Ma’am. Parang nahilo ang ulo ko.Pagkatayo ko ay biglang sumakit ang balakang ko. Nakakainis talaga ang regla na ‘to. Kaya ayaw kong magkaregla e.Nang makapunta ako
“Ang dami kong sasabihin ngayon sa’yo,” saad sa akin ni Hillaree nang makaupo siya sa table namin sa cafeteria. Nang mailapag niya ang kaniyang mga pagkain ay tinignan niya ako na parang baliw.“Ano na naman ang sasabihin mo sa akin? Alam mo? Puro ka na lang kabaliwan talaga.”“Ano ka ba, tungkol naman ‘to kay Daylon.” Para talaga siyang baliw. Magkekwento lang siya tumatawa pa. Hindi ko na nga maintindihan ang mga sinasabi niya dahil sa kakatawa niya.“Ano na naman ba ang meron kay Daylon? Bakit palagi na lang siya ang topic natin? Hindi ba pwedeng iba naman?”“Tumahimik ka kasi muna. Sigurado akong matatawa ka kapag nalaman mo ‘to.”“Mukha nga dahil hindi mo pa sinasabi sa akin tumatawa ka na.”“Umalis kasi si Daylon sa classroom namin para maglibot sa school. Bumalik siya sa classroom namin para sabihin kung sino ang merong dalang napkin sa amin. Siyempre palagi akong meron kaya binigyan ko siya kahit hindi ko alam kung kanino niya ibibigay ‘yun. Baka nga sa secret girlfriend niya
Pagkatapos ng lahat ng klase, ay lumabas na ako ng paaralan at hinintay si Daylon doon. Gabi na kaya hindi na ako pwede umuwi mag-isa. Sinabi kasi sa akin ni Tita na hindi ako pwedeng umuwi mag-isa kapag nakita niya ako ng mag-isa. Papagalitan niya ako pati si Daylon.Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit ang tagal niya lumabas ng paaralan. Ang alam ko parehas lang kami ng uwian e. Hindi naman siya nagchat sa akin na nakaalis na siya. Well hindi naman talaga nagtetext sa akin si Daylon kaya hindi na normal sa akin ‘yun. Kung umuwi na lang kaya ako mag-isa? Kaysa naman sa hintayin ko pa si Daylon. Baka umulan din kasi umaambon na. Ayaw ko naman maabutan ng ulan dahil wala naman akong payong na dala, pero kasi iniisip ko pa rin ang sinabi sa akin ni Tita. Ayaw ko naman siyang sawayin dahil sa rason ko ay ang ambon.Napabuntong hininga na lang ako at hinintay si Daylon,“Miss? Hindi ka pa ba lalabas? Isasara ko na kasi ang paaralan.” Kumunot ang noo ko at tinignan ng malungkot ang lalak