Pagkatapos ng lahat ng klase, ay lumabas na ako ng paaralan at hinintay si Daylon doon. Gabi na kaya hindi na ako pwede umuwi mag-isa. Sinabi kasi sa akin ni Tita na hindi ako pwedeng umuwi mag-isa kapag nakita niya ako ng mag-isa. Papagalitan niya ako pati si Daylon.Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit ang tagal niya lumabas ng paaralan. Ang alam ko parehas lang kami ng uwian e. Hindi naman siya nagchat sa akin na nakaalis na siya. Well hindi naman talaga nagtetext sa akin si Daylon kaya hindi na normal sa akin ‘yun. Kung umuwi na lang kaya ako mag-isa? Kaysa naman sa hintayin ko pa si Daylon. Baka umulan din kasi umaambon na. Ayaw ko naman maabutan ng ulan dahil wala naman akong payong na dala, pero kasi iniisip ko pa rin ang sinabi sa akin ni Tita. Ayaw ko naman siyang sawayin dahil sa rason ko ay ang ambon.Napabuntong hininga na lang ako at hinintay si Daylon,“Miss? Hindi ka pa ba lalabas? Isasara ko na kasi ang paaralan.” Kumunot ang noo ko at tinignan ng malungkot ang lalak
Habang nagdadrive si Daylon, ay biglang tumawag ang nanay niya. Kaya agad niya itong sinagot. Ayaw niya naman na mamaya niya pa sabihin. Ayaw niya rin pag-alalahanin pa lalo ang nanay niya baka mamaya pulis na ang tawagin ng magulang niya dahil hindi pa umuuwi ang mga anak niya.[Nasaan na kayo? Anong oras na, Daylon. Bakit hindi pa kayo umuuwi? Saka saan kayo nagpunta? Hindi ka man lang nagpaalam sa akin kung saan ka pupunta. Bakit hindi ka man lang tumatawag o sagutin ang mga tawag ko? Kanina pa ako tumatawag ah!?]Bumuntong hininga muna si Daylon para hindi sabayan ang galit ng nanay niya. Kailangan niya munang kumalma bago sumagot dahil ayaw niyang isipin ng nanay niya na galit siya.“Mom, will you please calm down?”[Ano? Paano ako magiging kalmado kung hindi niyo sinasagot mga tawag ko? Kasama mo ba si Allian? Kailangan ko siyang makausap ngayon na.]“Hindi ko siya kasama.”[Ano!? Kung hindi mo siya kasama. Nasaan siya ngayon? At bakit hindi niya man lang sagutin ang mga tawag k
Allianna’s POVNagising ako na masakit ang ulo at nilalamig ang buong katawan kahit nakakumot na ako.Madilim na ang paligid. Ang ilaw na lang, ay ang lamp na nasa gilid ko at doon ko napagtanto na nasa hospital ako ngayon.Uupo na sana ako nang makita ko si Daylon na nakasubsob ang ulo sa kama ko. Natutulog siya kaya hindi ko na siya ginising. Alam ko kasi na pagod at puyat siya.Ano nga ba ang nangyare kanina? Wala kasi akong matandaan. Ang alam ko lang, ay nakita ko si Daylon.Napahawak ako sa tyan ko nang kumulo ito dahil sa gutom. Nagugutom na ako ah. May makakain kaya sa labas? Kahit sa vending machine lang hindi naman siguro magnanakaw ang tawag kapag kumuha ako ng pera sa wallet ni Daylon hindi ba?Ang problema ko lang dito, ay kung ano ang gagawin ko para makaalis ng hindi nagigising si Daylon. Baka kasi magalit siya sa akin kapag nagising ko siya. Ayaw na ayaw pa naman non na ginigising siya sa tulog niya. Mahalaga kasi sa lalaking ‘yun ang oras ng tulog niya kaya mahirap it
Third Person's POV“Ang dami namang sinabi ng babaeng ‘yun. Mcdo lang pala ang gusto,” seryosong saad ni Daylon habang nakatingin sa mcdo na nabili niya para kay Allianna. “Ano ba ang meroon sa pagkain na ‘to at gustong-gusto ng mga bata?”“Mga bata.” Napangisi si Daylon dahil naalala niya si Allianna. Naisip niya dahil isang isip bata ang babae. Minsan nga napagkakamalan niyang ten years old si Allianna. Maliit kasi ang dalaga at kung kumilos at magsalita, ay parang bata. Kaya hindi na siya nagtataka kapag sinasabi ng nanay niya ang babae na prinsesa o kaya baby.“Ito na ang mcdo mo. Kumain ka na.” Lalakad na sana si Daylon papunta sa pwesto ni Allianna nang makita niya ang babae na natutulog. Napabuntong hininga si Daylon at inilapag ang mcdo sa lamesa na malapit sa kama ni Allianna. Pang dalawahang pasyente kasi ang kwarto na kinuha ni Daylon, pero parang sariling kwarto na nila dahil wala naman silang kasama na isang pasyente sa kwarto.Kinuha niya ang mccafe at ininom ito habang
"Puwede naman na siya umuwi, pero kailangan mo pa rin siyang alagaan dahil hindi pa siya magaling. Saka huwag mo muna siyang papapasukin ng school para hindi mabinat," saad ng Doctor sa aming dalawa ni Daylon.Sabi na nga ba malalaman at malalaman ni Daylon na hindi pa ako magaling dahil sasabihin ng Doctor.Tinignan ko si Daylon, pero umiwas agad ako dahil nakatingin siya ng seryoso sa akin. Sinabi ko kasi sa kaniya na magaling na ako at gusto ko nang umuwi. Ayaw ko kasi sa hospital dahil kapag nasa loob ako ng hospital, ay naaalala ko ang pagkamatay ng mga magulang ko. Maiintindihan naman ako nila Tita kung gusto ko nang umuwi. Pero panigurado hindi ako maiintindihan ni Daylon dahil hindi naman niya alam kung ano ang pinagdaanan ko."Ito pala ang reseta na ibibigay ko sa inyo. Nakasulat na rin dyan kung kailan at ilan ang ipapainom mo sa kaniya. Sundin mo ang mga bilin ko sa iyo iho. Kailangan ka ng girlfriend mo dahil ikaw lang ang aasahan niya." Bigla akong nahiya dahil sa sinabi
Nang makapasok ako sa kwarto ko, ay humiga agad ako sa kama. Nahihilo at gusto ko nang sumuka kanina pa, pero hindi ako pwedeng masuka dahil baka mag-alala si Tita. Maling desisyon ata na umuw agad ako, pero tama rin na umalis ako dahil pakiramdam ko hindi ako makahinga ng maayos sa loob ng hospital.Daing ako nang daing sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon, pero hinihinaan ko lang dahil baka marinig ako sa labas. Baka mamaya idala ulit ako sa hospital dahil hindi oa ako magaling. Kakaalis ko lang babalik agad.Ipinikit ko na lang ang mga mata ko para mabawasan kahit kunti ang pagkahilo ko. Sa sobrang sakit kasi gusto ko na lang itulog para hindi ko masyadong maramdaman.Makakatulog na sana ako nang biglang magising ang diwa ko dahil sa pagbukas ng pintuan ng kwarto ko."Wake up, you need to eat this lugaw." Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko si Daylon na nakaupo na sa gilid ko. "Gusto mo pang subuan kita? You have your own hands, use them." Dahan-dahan akong umupo sa ka
Allian's POV"Ayus ka na ba, Allian? Hindi na ba masakit ang ulo mo?" Hinawakan ko ang noo ko nang pumasok sa kwarto ko si Auntie."Medyo mainit pa, pero mawawala na rin po ito mamaya.""Bakit ka ba pinalabas agad sa hospital? Hindi ka pa magaling.""Ayaw din po kasi ni Daylon magstay ng matagal sa hospital, Auntie. Naiintindihan ko naman siya dahil ayaw ko rin po magstay sa hospital. Kaya po kinausap ko si Daylon na kausapin niya ang doctor para makaalis na agad kami. Pinayagan naman po kami dahil ayus naman na raw po ako. Kaunting lagnat na lang daw po ang meroon ako.”“Pero hindi ka pa rin ayus. Pagkadating na pagkadating mo rito sa bahay nilalagnat ka pa rin. Buti nga nandyan si Daylon para alagaan ka dahil busy din kasi kami sa kompanya namin. Pasensya ka na, Allian. Hindi kita maalagaan ngayon.” Hindi pa ako makapagsalita dahil hindi ako makapaniwala na inalagaan ako ni Daylon. Totoo ba itong narinig ko?Nawala rin naman sa isip ko ‘yun dahil alam ko naman na kaya niya lang gina
Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong tinuruan ni Daylon dahil hanggang ngayon, ay wala pa rin akong natututunan sa mga sinasabi niya kahit anong salita niya, ay hindi talaga pumapasok sa utak ko.“Are you listening?” ”Hindi ko kasi talaga maintindihan ang mga sinasabi mo. Alam ko naman na nahihirapan ka na sa akin at hindi mo kailangan turuan ako dahil mahirap akong turuan. Sorry, Daylon.”“Stop, just listen to me. Maiintindihan mo ang mga sinasabi ko kung makikinig ka sa akin. Huwag kang mag-isip ng kung ano-ano dahil hindi magfofocus ang utak mo sa mga sinasabi ko.”“Wala naman akong iniisip ng iba. Siguro hindi nga ako makakapasa sa test na iyan dahil hindi naman ako magaling sa academic. Wala talaga akong natututunan. Ayus na ako, Daylon. Huwag mo na ako tulungan.”“Hindi ako susuko, kaya huwag ka rin sumuka. Saka gusto mong makasama sa section namin hindi ba? Kaya makinig ka ng mabuti sa akin at intindihin mo lahat ng sasabihin ko.” Napabuntong hininga na lang ako. Ano pa
Allianna’s POV“Mauna na kayo sa bahay dahil muna ako ngayon. Gusto kong icelebrate ang pagkapanalo ko ngayon,” seryosong sabi kokay Lio at kay Bianca.“Miss, paano po itong mga documents na kailangan niyong pirmahan? Kailangan niyo na po itong mapirmahan.”“Bukas na ‘yan, Bianca. Gusto ko munang maging masaya ngayon. Kaya hayaan mo muna ako.” Nang makalabas ako ng kotse, ay agad akong naglakad papunta sa entrance ng bar, pero bago pa ako makapasok, ay meroon nang pumigil sa akin na dalawang guard.“May I’D po ba kayong dala, Miss?” Kumunot ang noo ko sa lalaking nagtanong.“Bakit mo kailangan?”“Gusto ko lang pong malaman kung ilang taon na kayo, Miss.”“Wala akong dalang I’D kaya papasukin mo na lang ako.”“Hindi pwede, Miss.”“Fuck! Papasukin mo ako, gusto ko lang magsaya ngayon. Kaya hayaan mo na ako maging masaya. I’m an adult now!” Dahil sa mga sinabi ko, ay agad na nila akong pinapasok. Kaya masaya akong pumunta agad sa dance floor. Habang sumasayaw ako, ay kumuha ako ng isang
Third Person's POV"Congratulations, Miss Gregorio. Ikaw na ngayon ang may-ari ng lahat ng kayamanan ng Gregorio." Pilit na ngumiti si Allianna kay Attorney Heiz nang matapos niyang pirmahan ang documents na pinapirma ni Heiz kay Allianna.Nakuha man ni Allianna ang hustisya na matagal niya nang gustong makuha, pero may isa namang tao ang nawala sa buhay niya. Kaya lungkot at saya ang nararamdaman ni Allianna ngayon."I am Bianca Green, ako ang secretary ng daddy mo noon." Nginitian siya ni Alliann at nakipagkamayan. "Ako lang ang nandito, dahil may mga documents na kailangan mong pirmahan.""Pwedeng mamaya na lang 'yan? Meroon pa akong kailangan puntahan.""Sige po.""Lio," tawag ni Allianna sa kaniyang driver. Kaya pumunta agad si Lio sa harap ni Allianna. "Ihanda mo ang sasakyan dah pupunta tayo sa Catholic School.""Yes, Miss." Nang makaalis si Lio, ay nagpaalam na rin si Attorney Heiz kay Allianna na aalis na ito dahil manganganak na raw ang kaniyang asawa. Kaya si Biance na lang
After 10months*Allianna's POV"Miss, ako na po ang hahawak ng maleta niyo." Napatingin ako sa isang lalaki na lumapit sa akin. Isa siguro sita sa nagtatrabaho rito sa airport dahil nakauniform siya."I don't need your help. I can handle my things." Tutungo na sana ang lalaki nang biglang lumapit sa akin si Aunt Grace."Let him help you, dear. Pagod tayo sa flight. Kaya gusto ko nang magpahinga... I can't wait to go home." Napangisi ako sa sinabi ni Aunt Grace, kaya ibinigay ko na lang ang dalawang maleta ko sa lalaki.Sa sampong buwan namin sa France, ay wala akong ginagawa kung hindi ang tumunganga lang sa hotel room. Minsan naman, at sinasama ako ni Aunt sa business meeting nila, pero hindi ako nakikinig. Wala rin anmang kwenta ang pinag-uusapan nila. Puro kwento lang ng buhay, 'yung ibang lalaki naman ay grabe makatingin sa akin.Hindi ko inaasahan na magtatagal kami sa France at ngayon na nakabalik na ako. Ito na siguro ang masayang mangyayare sa buhay ko.Matagal man akong nawal
Third Person's POVPinindot ni Attorney Heiz ang doorbell sa bahay ng Quinter family. Kaya naghintay siya ng magbubukas ng gate.Nang makita niya ang isang lalaking binata na papunta sa kaniya, ay inayos niya ang kaniyang tayo."Sino po kayo?" tanong ni Daylon."I am Attorney Heiz. Gusto ko lang makausap ang magulang mo, pwede ko ba silang makausap?""Sorry, but I don't know you.""Of course, you don't know me, pero importante kasi ang sasabihin ko sa magulang mo. Kaya gusto ko sana silang makausap. Kahit dito na lang kami mag-usap.""Wait, I'll call them." Pinanood ni Attorney Heiz ang lalaki na pumasok sa bahay at mga ilang segundo, ay lumabas na ang mag-asawa na si Mialyn at Benjamin."Gusto mo po kaming makausap? Pwede ko bang malaman kung ano ang pag-uusapan natin?" Tanong ni Benjamin."Tungkol po kay Allianna Gregorio." Napatulala si Mialyn kay Attorney Heiz at hindi alam kung ano ang sasabihin."Pag-usapan natin sa loob ng bahay.," sagot naman ni Benjamin. Alam niyang hindi pa
Nagising ako na masakit pa rin ang ulo. Dumadalas na ang sakit ng ulo ko at hindi ko alam kung ano ang dahilan. Umiinom naman ako palagi ng tubig, pero kaunti lang ang kinakain ko. Baka pagkain lang ang kailangan?Bumuntong hininga ako at tumayo para buksan ang kurtina ng bintana ng kwarto ko. Hihintayin ko na lang siguro na kumatok si Carol na tawagin ako para mag-almusal, pero hindi kumatok si Carol.Kaya lumabas na ako ng kwarto para pumunta sa dining area, pero hindi ko nakita sila Aunt Grace."You," tinuro ko ang isang kasambahay na palaging kasama ni Aunt Grace. Kakadaan niya lang sa dining area. Kaya nakita ko siya. "Nakita mo ba si Aunt Grace?""Maaga po siyang umalis, Miss.""Bakit?""Aasikasuhin niya raw po ang passport and ticket niyo papuntang France at deretsyo po siya sa kompanya.""Nakita mo si Carol?""Opo, nasa likod po siya ng mansion, naglalaba po.""Ok." Pagkatapos kong sabihin 'yun, ay pumunta agad ako sa likod ng mansion at doon ko nakita si Carol na nagsasampay
Habang hinihintay ko si Carol na makabalik, ay hinawakan ko ang aking ulo dahil sa sobrang sakit. Kulang lang ba ako sa kain? O ililigo ko na lang ito?Hindi naman mainit dahil nakaopen palagi ang aircon ang buong bahay. Napabuntong hininga na lang ako at isinandal ang aking likod sa upuan.Sasama ba ako kay Aunt Grace papunta sa France? Wala akong choice kung hindi ang sumama dahil alam ko na kailangan niya akong tignan palagi. Hindi ako pwedeng mawala sa mga mata niya. Kaya kailangan niya akong isama. Siguro kaya niya naisip na isama ako dahil kapag umalis na siya, ay baka umalis ako? Pwede kong gawin 'yun, pero alam ko na malalaman 'yun ni Aunt Grace."Miss, nakuha ko na po 'yung book na pinapakuha niyo." Pumasok si Carol sa loob at ibinigay sa akin ang libro."Salamat, Carol. Balik ka na lang ulit dito, para kuhain ang cellphone." Pagkakuha ko ng libro, ay tumungo siya at lumabas.Tatawagan ko pa ba sila? Sabado naman ngayon kaya sure ako, ay walang pasok sila Daylon. Ang kailanga
Nakarinig ako ng katok sa pintuan. Kaya agad ko itong binuksan at pinapasok si Carol sa loob."Ano po pala ang kailangan niyo, Miss?""Meroon ka bang cellphone na may pangtawag?""Ay, sorry po, Miss. Wala po kasing load itong phone ko kaya hindi po kayo makakatawag.""Baka meroon kang kilala na pwede kong magamit na cellphone. Meroon kasi akong kailangan tawagan.""Pwede ko po bang tanungin muna ang mga kaibigan kong kasambahay, Miss? Baka po kasi meroon silang load. Ang iba po kasi sa amin, ay may bank account na pwede namang gamitin pangload.""Sige, basta huwag mong sasabihin na ako ang may kailangan ng cellphone, dahil tayo lang ang nakakaalam ng ginawa nating dalawa.""Yes, Miss." Pagkalabas ni Carol sa kwarto, ay agad akong kumuha ng papel at ballpen sa study table ko. Sabay kinuha ko rin ang brown na folder at tinignan ko roon ang phone number ni Atty. Heiz. Nang makita ko, ay agad kong isinulat sa papel at itinago agad 'yung folder sa taguan ko.Habang nakatingin ako sa papel,
Nagising ako na nakakaramdam ng masakit na ulo. Siguro dahil ito sa kaninang madaling araw. Masyado akong napuyat sa kakaisip sa dalawang folder na nakuha ko.Nagmuni-muni muna ako bago ako tumayo para pumunta sa banyo. Umuhi ako at nagtoothbrush sabay hilamos.Pagkalabas ko ng banyo, ay sakto naman na may kumatok sa kwarto ko."Miss? Gising na po ba kayo?" narinig ko ang boses ni Carol kaya pinapasok ko siya sa loob, pero binuksan niya lang ang pintuan. "Miss, hinihintay na po kayo ng Aunt at pinsan niyo sa baba para magbreakfast.""Alam mo ba kung anong oras na, Carol?" tanong ko habang nakahawak sa ulo ko dahil kumikirot ito."Seven po ng umaga, Miss.""Salamat, pakisabi sa kanila bababa na ako." Tumungo si Carol kaya isinara na ang pintuan.Minsan lang magyaya si Aunt Grace ng breakfast. Kaya kailangan kong makisama sa kanila ngayon dahil meroon din akong mga bagay na kailangan na sana, ay ibigay niya sa akin.Tinignan ko ang sarili ko sa salamin at para akong pagod na pagod kahit
“Handa ka na ba, Carol?” seryosong tanong ni Allianna.“Miss, sigurado po ba kayo rito? Pwede pa po tayong magbackout ngayon dahil may oras pa naman po tayo. Ayaw ko pa pong mamatay ng maaga dahil kailangan po ng pera ng pamilya ko,” kinakabahan na sabi ni Carol.“Hindi na tayo pwedeng magbackout, Carol. Naplanohan na natin ito, kaya hindi tayo pwedeng tumigil. Kailangan ko nang kumilos. Hintayin mo ako rito. Kapag kumatok ako sa pintuan, ang ibig sabihin, ay nakuha ko na ang susi. Kaya lumabas ka na dahil pupunta na tayo sa opisin.” Dahan-dahang tumungo si Carol kay Allianna. Kaya lumabas na si Allianna sa kwarto.Ipinakita ni Carol kung saang daan ang papunta sa kwarto at opisina ni Grace. Kaya alam na niya kung saan siya pupunta. Madilim ang paligid dahil madaling araw na at lahat na ng tao, ay tulog na. Silang dalawa na lang ni Carol ang gising.Huminga ng malalim si Allianna at dahan-dahan naglakad papunta sa pintuan ng kwarto ni Grace. Wala siyang nakikitang tao na naglalakad sa