Habang nagdadrive si Daylon, ay biglang tumawag ang nanay niya. Kaya agad niya itong sinagot. Ayaw niya naman na mamaya niya pa sabihin. Ayaw niya rin pag-alalahanin pa lalo ang nanay niya baka mamaya pulis na ang tawagin ng magulang niya dahil hindi pa umuuwi ang mga anak niya.[Nasaan na kayo? Anong oras na, Daylon. Bakit hindi pa kayo umuuwi? Saka saan kayo nagpunta? Hindi ka man lang nagpaalam sa akin kung saan ka pupunta. Bakit hindi ka man lang tumatawag o sagutin ang mga tawag ko? Kanina pa ako tumatawag ah!?]Bumuntong hininga muna si Daylon para hindi sabayan ang galit ng nanay niya. Kailangan niya munang kumalma bago sumagot dahil ayaw niyang isipin ng nanay niya na galit siya.“Mom, will you please calm down?”[Ano? Paano ako magiging kalmado kung hindi niyo sinasagot mga tawag ko? Kasama mo ba si Allian? Kailangan ko siyang makausap ngayon na.]“Hindi ko siya kasama.”[Ano!? Kung hindi mo siya kasama. Nasaan siya ngayon? At bakit hindi niya man lang sagutin ang mga tawag k
Allianna’s POVNagising ako na masakit ang ulo at nilalamig ang buong katawan kahit nakakumot na ako.Madilim na ang paligid. Ang ilaw na lang, ay ang lamp na nasa gilid ko at doon ko napagtanto na nasa hospital ako ngayon.Uupo na sana ako nang makita ko si Daylon na nakasubsob ang ulo sa kama ko. Natutulog siya kaya hindi ko na siya ginising. Alam ko kasi na pagod at puyat siya.Ano nga ba ang nangyare kanina? Wala kasi akong matandaan. Ang alam ko lang, ay nakita ko si Daylon.Napahawak ako sa tyan ko nang kumulo ito dahil sa gutom. Nagugutom na ako ah. May makakain kaya sa labas? Kahit sa vending machine lang hindi naman siguro magnanakaw ang tawag kapag kumuha ako ng pera sa wallet ni Daylon hindi ba?Ang problema ko lang dito, ay kung ano ang gagawin ko para makaalis ng hindi nagigising si Daylon. Baka kasi magalit siya sa akin kapag nagising ko siya. Ayaw na ayaw pa naman non na ginigising siya sa tulog niya. Mahalaga kasi sa lalaking ‘yun ang oras ng tulog niya kaya mahirap it
Third Person's POV“Ang dami namang sinabi ng babaeng ‘yun. Mcdo lang pala ang gusto,” seryosong saad ni Daylon habang nakatingin sa mcdo na nabili niya para kay Allianna. “Ano ba ang meroon sa pagkain na ‘to at gustong-gusto ng mga bata?”“Mga bata.” Napangisi si Daylon dahil naalala niya si Allianna. Naisip niya dahil isang isip bata ang babae. Minsan nga napagkakamalan niyang ten years old si Allianna. Maliit kasi ang dalaga at kung kumilos at magsalita, ay parang bata. Kaya hindi na siya nagtataka kapag sinasabi ng nanay niya ang babae na prinsesa o kaya baby.“Ito na ang mcdo mo. Kumain ka na.” Lalakad na sana si Daylon papunta sa pwesto ni Allianna nang makita niya ang babae na natutulog. Napabuntong hininga si Daylon at inilapag ang mcdo sa lamesa na malapit sa kama ni Allianna. Pang dalawahang pasyente kasi ang kwarto na kinuha ni Daylon, pero parang sariling kwarto na nila dahil wala naman silang kasama na isang pasyente sa kwarto.Kinuha niya ang mccafe at ininom ito habang
"Puwede naman na siya umuwi, pero kailangan mo pa rin siyang alagaan dahil hindi pa siya magaling. Saka huwag mo muna siyang papapasukin ng school para hindi mabinat," saad ng Doctor sa aming dalawa ni Daylon.Sabi na nga ba malalaman at malalaman ni Daylon na hindi pa ako magaling dahil sasabihin ng Doctor.Tinignan ko si Daylon, pero umiwas agad ako dahil nakatingin siya ng seryoso sa akin. Sinabi ko kasi sa kaniya na magaling na ako at gusto ko nang umuwi. Ayaw ko kasi sa hospital dahil kapag nasa loob ako ng hospital, ay naaalala ko ang pagkamatay ng mga magulang ko. Maiintindihan naman ako nila Tita kung gusto ko nang umuwi. Pero panigurado hindi ako maiintindihan ni Daylon dahil hindi naman niya alam kung ano ang pinagdaanan ko."Ito pala ang reseta na ibibigay ko sa inyo. Nakasulat na rin dyan kung kailan at ilan ang ipapainom mo sa kaniya. Sundin mo ang mga bilin ko sa iyo iho. Kailangan ka ng girlfriend mo dahil ikaw lang ang aasahan niya." Bigla akong nahiya dahil sa sinabi
Nang makapasok ako sa kwarto ko, ay humiga agad ako sa kama. Nahihilo at gusto ko nang sumuka kanina pa, pero hindi ako pwedeng masuka dahil baka mag-alala si Tita. Maling desisyon ata na umuw agad ako, pero tama rin na umalis ako dahil pakiramdam ko hindi ako makahinga ng maayos sa loob ng hospital.Daing ako nang daing sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon, pero hinihinaan ko lang dahil baka marinig ako sa labas. Baka mamaya idala ulit ako sa hospital dahil hindi oa ako magaling. Kakaalis ko lang babalik agad.Ipinikit ko na lang ang mga mata ko para mabawasan kahit kunti ang pagkahilo ko. Sa sobrang sakit kasi gusto ko na lang itulog para hindi ko masyadong maramdaman.Makakatulog na sana ako nang biglang magising ang diwa ko dahil sa pagbukas ng pintuan ng kwarto ko."Wake up, you need to eat this lugaw." Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko si Daylon na nakaupo na sa gilid ko. "Gusto mo pang subuan kita? You have your own hands, use them." Dahan-dahan akong umupo sa ka
Allian's POV"Ayus ka na ba, Allian? Hindi na ba masakit ang ulo mo?" Hinawakan ko ang noo ko nang pumasok sa kwarto ko si Auntie."Medyo mainit pa, pero mawawala na rin po ito mamaya.""Bakit ka ba pinalabas agad sa hospital? Hindi ka pa magaling.""Ayaw din po kasi ni Daylon magstay ng matagal sa hospital, Auntie. Naiintindihan ko naman siya dahil ayaw ko rin po magstay sa hospital. Kaya po kinausap ko si Daylon na kausapin niya ang doctor para makaalis na agad kami. Pinayagan naman po kami dahil ayus naman na raw po ako. Kaunting lagnat na lang daw po ang meroon ako.”“Pero hindi ka pa rin ayus. Pagkadating na pagkadating mo rito sa bahay nilalagnat ka pa rin. Buti nga nandyan si Daylon para alagaan ka dahil busy din kasi kami sa kompanya namin. Pasensya ka na, Allian. Hindi kita maalagaan ngayon.” Hindi pa ako makapagsalita dahil hindi ako makapaniwala na inalagaan ako ni Daylon. Totoo ba itong narinig ko?Nawala rin naman sa isip ko ‘yun dahil alam ko naman na kaya niya lang gina
Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong tinuruan ni Daylon dahil hanggang ngayon, ay wala pa rin akong natututunan sa mga sinasabi niya kahit anong salita niya, ay hindi talaga pumapasok sa utak ko.“Are you listening?” ”Hindi ko kasi talaga maintindihan ang mga sinasabi mo. Alam ko naman na nahihirapan ka na sa akin at hindi mo kailangan turuan ako dahil mahirap akong turuan. Sorry, Daylon.”“Stop, just listen to me. Maiintindihan mo ang mga sinasabi ko kung makikinig ka sa akin. Huwag kang mag-isip ng kung ano-ano dahil hindi magfofocus ang utak mo sa mga sinasabi ko.”“Wala naman akong iniisip ng iba. Siguro hindi nga ako makakapasa sa test na iyan dahil hindi naman ako magaling sa academic. Wala talaga akong natututunan. Ayus na ako, Daylon. Huwag mo na ako tulungan.”“Hindi ako susuko, kaya huwag ka rin sumuka. Saka gusto mong makasama sa section namin hindi ba? Kaya makinig ka ng mabuti sa akin at intindihin mo lahat ng sasabihin ko.” Napabuntong hininga na lang ako. Ano pa
Habang wala pa ang guro namin ng first subject, ay kinakausap ako ni Hezekiah. Kanina niya pa ako kinukulit at nagsasabi ng kung ano-ano sa akin.Minsan hindi ko na rin maintindihan ang mga sinasabi niya dahil puro Hillaree lang ang lumalabas sa bibig niya. Ano naman kasi ang masasabi ko kung puro Hillaree lang ang sinasabi.“Magsalita ka naman diyan. Para naman akong walang kausap.” Iyan na naman siya. Sinasabihan niya na naman ako ng ganito dahil hindi ko siya pinapansin at wala na rin akong masabi sa kaniya. “Huy, kausapin mo ako.”“Ano naman ang sasabihin ko sa’yo? Hindi ko nga maintindihan kung ano ang sinasabi mo. Puro ka Hillaree. Ilang beses ko bang sasabihin sa’yo na hindi nga ikaw ang type niya. Gusto niya si Allen.”“Pwede mo ba siyang kausapin?”“Malamang pwede dahil kaibigan ko siya. Ano ba ang sasabihin ko?”“Kung puwede kami magdate kahit isang beses lang.”“Malabo ‘yang nasa isip mo, Hezekiah. Alam mong hindi basta-basta nakikipagdate si Hillaree sa kahit sino lang.”“