KABANATA 4

BINITAWAN na ni Vash si Hyacinth kaya nanghihina siyang napaupo. Pinanood niya ang asawa na mayroong kinuha sa kabinet sa kanyang table sa kwarto. Isa iyong papel at isang ballpen. Napalunok siya ng sunod-sunod kasabay ang pagwawala ng puso niya sa loob ng dibdib niya.

"Sign it. Sign this annulment paper and leave this house." Inilahad nito ang annulment paper sa harap niya. Nagmamakaawang tumingin si Hyacinth habang umiiling.

"Ayokong hiwalayan ka..." Garalgal na boses niyang anas. "...please, babe."

"Girl, hiwalayan mo na ang baby ko. Tapos na ang kontrata niyo. Matagal na niya akong gustong pakasalan at dahil letche kang sagabal sa relasyon namin ay hindi namin magawang magpakasal!" Pakikisabat ni Megan pero ang mata niya ay nakay Vash.

"Desidido ka na bang hiwalayan ako? Hindi mo na ba ako mahal? Kasi ako mahal na mahal kita, Vash. Sobrang mahal kita. At sobrang umaaasa ako na bibigyan mo ng chance ang anak mo... please kahit si Sean lang ang isipin mo. Si Sean lang. Kahit hindi na ako. Please, accept him. He is your son. Ayokong lumaki siya ng walang ama," pagsusumao niya at lumuhod para kumapit sa mga kamay niya.

Nanginginig ang panga ni Vash habang pinagmamasdan si Hyacinth. Hindi ito kaagad nakasagot at tanging madilim na ekspresyon ang namamayani sa kanilang dalawa.

"And to inform you..." Lumapit si Megan sa harap ni Hyacinth. Tuluyan nang gumuho ang mundo nang ipinakita niya ang isang bagay na hindi niya kayang tanggapin na ibinigay iyon ni Vash sa kanya. "...We are engaged."

Singsing. Isang engagement ring sa daliri ni Megan.

Luhaan siyang humarap kay Vash. Umiiling siya ng paulit-ulit.

"N-Nagpropose ka na sa kanya?"

Bakit? Bakit niya nagawa 'yon? Kasal pa sila, bakit siya nagpropose kay Megan?

"Vash, answer me. Totoo ba 'yung sinasabi niya? Ganun-ganun na lang 'yon? Akala ko ba ako lang? Akala ko ba mahal mo ako?" She may look pathetic in front of Megan pero mas ininda niya ang sakit na nararamdaman.

"Since you betrayed me, I have forgotten that I loved you and that you are my wife, Hyacinth. Whether you like it or not, you will sign this annulment paper. I desperately want to remove my surname from your name." Inihapag ni Vash ang papel at tinalikuran si Hyacinth. "I will take that from you tomorrow; if you do not sign, you will be in trouble with me. And to answer your question, yes, I gave that ring to Megan because I am willing to marry her. I am willing to dedicate my entire life to her along with our son. You no longer hold a place in my heart."

Hinila na ni Vash si Megan papasok sa kwarto nila. Puno ng patak ng luha ang annulment paper habang hawak ni Hyacinth ito.

Paano na sila ng anak niya?

"I-I can't believe he just threw his feelings for me."

Paika-ika siyang bumalik sa kwarto nila ni Sean habang pinagmamasdan ang pirma ni Vash sa ibabaw ng pangalan niya. Todo punas siya ng mukha habang dire-diretso sa banyo. Naramdaman niya ang pandidiri sa sarili dahil naalala niya kung gaano sinulit ni Vash ang katawan niya ngayong gabi.

Bukas susubukan niya pang pakiusapan ito. Lasing siya ngayon kaya wala siya sa tamang isip niya. Sana lang ay kapag matino na siya ay babawiin niya lahat ng sinabi. Ngunit nawawalan siya ng pag-asa sa tuwing iniisip niya ang engagement ring ni Megan.

Nakakaselos. Nakakaiyak. Parang gusto niyang manakal ng kabit.

Humiga siya sa tabi ni Sean kahit papaano ay may kaunting positibo sa isip niya. Ang anak niya ang nagbibigay sa kanya ng lakas. Ang anak niya ang naging sandalan niya. Ang anak niya ang nagbigay ng liwanag sa buhay niyang nandidilim na dahil sa pagiging martir.

Hindi masisisi ang gaga kung sa katawan pa lang ni Vash ay patay na patay na siya.

Alas kwatro pa lang ay tumayo na si Hyacinth upang ipaghanda ng aalmusalin ang asawa. Walang buhay ang mukha niya habang pinagmamasdan ang sarili sa salamin. Mamayang tanghali pa ang pasok ni Sean kaya mamaya na lang niya ito gigisingin.

Nasa kalagitnaan siya ng hagdan nang pagmasdan niya ang malawak na mansyon ni Vash na tinirhan niya ng halos anim na taon. Kung sakali mang uuwi na siya sa kanila ay mamimiss niya ang bahay ni Vash. Mamimiss niya ang asawa niya ng sobra.

Kay aga-aga ay pagpatak ng luha kaagad ang inalmusal ni Hyacinth. Inayos niya ang mga lulutuin at sinimulan niya na itong pagalawin. Mamayang 5:30 lalabas si Vash at bihis na bihis na siya n'on ng kanyang business suit.

Matapos niyang magluto ay pumasok siya sa kwarto ni Vash kung saan siya nakipagtalik sa asawa kagabi. Dito siya nagpaplantsa ng mga suot nito. Twenty-two years old pa lang si Vash Arsean Ferrer n'ong maging CEO na siya ng kanilang jewelry business. Marami rin silang pag-aaring hotel and resorts na talaga namang pumapatok sa mga tao at palagi itong pinupuntahan dahil sa magandang theme, ambiance at services nito.

Napakatalinong tao ni Vash at walang makakalinlang sa kanya. One of the youngest billionaires siya rito sa bansa. Ganun ka proud ang parents niya sa kanya but in order to have the inherits ay kailangan niyang magpakasal para sa lolo niyang pumanaw na three years ago.

Sa kanya niya rin nakuha ang pangalan ni Sean.

Sean Vander Hilton naman ang buong pangalan ng anak nila. Hilton was Hyacinth surname, and yes apilido niya ang gamit sa anak.

At ang anak ni Vash kay Megan ay nakaapilido sa kanya. Gaeun Yul Ferrer.

Nang matapos siya sa pagpaplantsa ay inihapag niya ito sa kama ni Vash. Pagkalabas niya mula sa kwarto ay bumukas ang kwarto nila ni Megan. He was topless and had messy hair. They both exchanged glances devoid of any discernible emotion. She bowed her head to avoid meeting his cold stare.

But...he is incredibly attractive and handsome. Her body is heating up for her husband. She hopes that she can once again touch his abdominal muscles and feel his manhood within her.

"Good morning, babe," pinilit niyang hindi mautal.

Darn, Vash. Why are you seducing her? Hindi mo alam kung gaano na nagmamakaawa ang kanyang mga kamay na haplusin ang iyong matipunong katawan.

"What's good in the morning?" malamig nitong tanong at dire-diretso sa kwarto niya. Tanging pagsarado lang ng pinto ang pumantig sa tainga ni Hyacinth. Mabigat na buntong-hininga ang nailabas niya.

Okay lang. Gwapo naman eh. Younger looking ang loko, tsk.

Hindi niya pa pala niya ito natimplahan ng kape. Thankful naman si Hyacinth na lahat ng inihahanda niyang para sa asawa ay kinakain niya at wala siyang naririnig ni isang reklamo sa mga luto niya. Tamad kasi 'yung kabit niyang puro bukaka lang ang alam.

Pagitan ng hita lang kasi ang maipagmamalaki.

Sakto naman na pagtimpla niya ng kape para kay Vash ay siya namang pagbaba nito sa hagdan. He was just wearing his boxer shorts. Napaubo si Hyacinth kahit wala man itong iniinom dahil sa pangingintab ng katawan ng kanyang asawa. Bakat na bakat ang kanyang ari sa kanyang suot.

Kahit siguro pilitin ni Vash na itago ito sa kaloob-looban ng brief ay malaki at maumbok pa rin ang bakat.

"What? Don't stare at my body." Vash rolled his eyes.

"S-Sorry." Kasi naman eh! Bakit ka kasi walang suot na pang-itaas, aber? Natutuliro tuloy utak ni Hyacinth.

"Napirmahan mo na ba?" Tanong ni Vash nang makalapit at naupo na sa paboritong pwesto sa hapag kainan.

"V-Vash, bakit kailangan nating mag-annul? Paano si Sean?"

Siyempre, ang anak pa rin ang iisipin.

"Are we repeating ourselves? Why are you so eager for me to accept that child who is not of my blood and flesh?" Pinag-isa ni Vash ang kilay nito.

Dahan-dahang naupo si Hyacinth sa tabi ni Vash at hinawakan ang kamay nito. "Mag-bi-birthday na siya next month. Nakikiusap ako, kahit doon man lang sana ay maiparamdam mo 'yung care mo sa kanya, na may daddy siya. Maawa ka naman oh? Kahit kay Sean na lang. Please?"

Inagaw nito ang kanyang kamay mula sa kanya. "Si Gaeun lang ang anak ko. Humingi ka ng awa doon sa gumalaw sa katawan mo. Ewan ko nga ba kung bakit pa kita ginagamit samantalang hindi lang ako ang nakagalaw sa 'yo. Argh, disgusting."

Kusang bumagsak ang luha niyang kanina pa niya pinipigilan. Matapos nasarapan, disgusting na? Samantalang ilang beses niyang sinisigaw kagabi kung gaano siya kasarap?

"Walang ibang gumalaw sa akin. Ikaw lang..."

Please, please. Please, Vash. Maniwala ka naman. Kailan pa siya naging malandi? Never.

"Fucking liar. Get out of my face or else I'll give these food to dogs."

Kahit na may pagbabanta ang asawa ay nilakasan pa rin niya ang loob. "Vash naman, ano pa bang dapat kong patunayan? Kahit man lang kay Sean! Kawawa ang bata. Nagmamakaawa ako!"

Pabagsak na binitawan ni Vash ang tinidor na hawak niya. "Inuulit ko, Hyacinth Hilton-Ferrer. Hindi ko anak 'yang anak mo. Bunga ng kati at kalandian mo 'yan. Isa lang ang anak ko, si Gaeun lang! I don't even care about that child. I never consider him as my son. Never! Understand?!" Padabog siyang umangat mula sa pagkakaupo.

"Vash!" Susundan niya pa sana ito para pakiusapan ngunit pareho silang natigilan nang may batang nakatayo sa tapat ng dining table habang tahimik siyang humihikbi.

Punong-puno ng sakit ang mga mata habang nakatingin sa ama.

"Daddy..." Oh no, Sean heard everything at nakatanim na lahat sa kanyang isip, but he was hoping as well as his mother, "...please accept me po," nagsusumao niyang sabi. Napaupo si Hyacinth sa kaninang kinalalagyan niya dahil sa panlalambot habang naririnig ang pakiusap ng bata. "I'll do everything to make you proud of me. Please, just accept me po. I miss you. B-Bakit po si Yul love niyo po ako hindi?"

"Sean, anak," nakikiusap pang sabi ni Hyacinth. Baka ano pang masakit na salita ang lumabas kay Vash at masaktan lang ang damdamin niya. Iyon pa naman ang inaalagan niya pagdating sa kanyang anak.

"Little man." Lumuhod si Vash sa harap ni Sean upang pantayan ang tangkad nito.

"Please, Vash, don't hurt his feelings," she pleaded, sapat para marinig ni Vash iyon ngunit hindi siya nito nilingon.

Napapakagat ang labi ni Hyacinth habang tumatayo mula sa kinauupuan.

'Hurt me, I don't care. Huwag si Sean.'

Because Sean was like a precious diamond in her life. She puts all her love into her precious son. Her heart was already placed by her son.

"I'm not your father."

Napayukom si Hyacinth sa kanyang kamao. Kailan pa kaya ito pakikinggan ang paliwanag niya? Malinaw naman na nagbubulag-bulagan lang siya. Dayum!

"But you're my daddy. My heart says it. Sabi ni Mommy you made me with love. Why are you not accepting me? I promise I'll be a good child. I badly want to have a daddy and hero. They always bully me kasi wala raw akong daddy." Nilapitan ni Sean si Vash na nakaluhod. Hindi pumayag si Vash na mayakap siya ni Sean at mabilis itong umangat sa pagkakaluhod.

"You will never be my son, Sean. At kahit kailan hinding-hindi kita tatanggapin bilang kadugo ko."

Ibinaon ni Hyacinth si Sean sa dibdib niya dahil sa huling sinabi ni Vash bago sila talikuran. Alam ni Hyacinth na nasaktan ang bata base sa hagulgol nito sa dibdib niya at alam niya na naiintindihan na ni Sean ang sinabi ng daddy niya. Alam na tagos iyon sa puso niya.

Poor baby boy...you don't deserve those words to hear.

"Mommy, what did I do? Hindi po ba ako anak ni Daddy?" Humahagulgol nitong tanong habang nakabaon pa ang mukha sa dibdib ng ina.

"No, anak. One hundred percent sure ako na daddy mo si Daddy Vash mo. Matatanggap ka rin niya, and I will try more to convince him, okay?"

Tanging pagtango ang isinagot ng bata sa kanya. Buong pwersa niya itong binuhat para dalhin ulit siya sa kwarto.

"Sleep more, baby. Bakit ang aga mong tumayo?" Hinaplos-haplos ni Hyacint ang ulo ng anak habang humahakbang pataas ng hagdan.

"I didn't see you beside me. I'm scared of the room. I thought of finding you, Mommy, then I heard your voice and Daddy," paliwanag niya.

"Next time, anak, kapag nag-uusap kami huwag ka na magpakita kay Daddy. Baka mahurt na naman 'yung feelings mo." Ipinatong niya ang ulo ni Sean sa braso niya at kinumutan siya.

"I hope Daddy won't let me hate him forever," huling bulong ng bata bago siya lamunin ng kanyang antok.

Naglaro sa loob ng ulo ni Hyacinth ang sinabi ni Sean. Paano kung isang araw ay puno ng muhi si Sean kay Vash? Paano kung isang araw ay hindi na niya ituring na ama si Vash?