Chapter 1.

"I'm not going to marry that girl!" buong tapang na sabi ni Joshua, my ex at gusto nila kaming ipakasal sa isa't isa. Of course, pareho kaming tumututol kung kaya't, narito kami sa bahay nila para pag-usapan ang pagpigil sa kasalan.

Mula pa nung mg bata kami, laging gusto ng parents namin na maging malapit kami sa isa't isa. Ngayon alam ko na dahilan, and thanks to that, we hated each other. 

I rather marry a stranger than this man.

Tinignan ko lang si joahua ng tila nandidiri. Ang lakas ng loob maging choosey, ako nga 'tong lugi dito.

"As if namang gusto kitang pakasalan? Ang isang manloloko na katulad mo ay hindi ko tipo! Mas gugustuhin kong maging dalaga habang buhay kaysa sa ikasal sa 'yo," nandidiring sabi ko sa kaniya at umirap.

"Psh, nakakatawa ka naman! At sa'yo ko pa talaga maririnig ang mga salitang 'yan? Baka nakakalimutan mo kung paano ka nagmaka-awa noon na 'wag kang iwan!" nakangising sabi niya. Niyukom ko ang mga kamao ko nang maalala ko ang mga araw na 'yon.

Nakakasukang alalahanin pa kung gaano ko siya ka-gusto noon. Hindi ko alam ano nakita ng sarili ko d'yan, like, what the hell! He's totally good for nothing, idiot.

"Tama na 'yan josh!" Suway sa kaniya ng kaniyang Ama. "You guys can't do anything about it anymore, we already decided," matigas na sabi ni Tito Jake. Napairap na lang ako sa hangin, mga business nga naman. I hate them all.

"Dad, i love my girl, if you guys want, ipakasal na lang natin ang babaeng 'to kay Warren, total isa pa rin siyang Yiffer," suggest ni josh. Napataas naman ang kilay ko sa narinig.

"What the f*ck guys, I'm not a tool or anything na pwede niyo ipamigay sa kung sino sino lang! At sinong niloloko mong magiging loyal ka talaga, josh? Once a cheater, always a cheater!" sigaw ko sa kanila at napatayo sa sobrang inis.

"Rafa, enough! Do you even know where are you right now? Wala ka sa bahay para paganahin ng pagiging spoiled brat mo!" sigaw sa akin ni dad kaya napa-upo ako at umirap.

Hindi ko rin alam bakit ako nag react ng ganun. Gosh self, relax!

"Sino ba si Warren?" tanong ni dad kay tito.

"Siya lang naman po ang kapatid kong sinto-sinto." Sagot ni josh na nakangisi pa. Napakunot noo ko sa sinabi niya. Sinto-sinto ba kamo?

"Mas gugustuhin kong ikasal sa sinto-sinto, kaysa sa isang manloloko," sabat ko. Agad naman akong sinamaan ni dad ng tingin. Nagulat si tito sa sinabi ko, halata ang pagtutol sa mukha niya lalo na si josh na parang nainsulto. Well, nainsulto naman talaga.

"Warren is sick. Pang 7 years old lang ang isip niya," paliwanag ni tito. Bigla kong gustong bawiin ang sinabi ko. Omg, I can't become a babysitter or anything.

Pero, ayoko ring ikasal sa ex kong manloloko. Anong gagawin ko?

Bumuntong hininga ako saka nagsalita. "Ayus lang. Tatanggapin ko kung ano man ang kalagayan niya," mahinang sabi ko. I know, pagsisisihan ko 'to.

"Pagsisisihan mo ang disisyon mong ito," inis na sabi ni josh at nag walk out. Problema niya? Hindi ba't siya ang nag-suggest sa bagay na iyon? 

Tumayo rin ako at umalis. Hindi na nila ako pinigilan pa dahil alam naman nilang hindi ako makikinig. 

Habang naglalakad sa garden nila, may biglang bumagsak sa akin. Sa sobrang gulat, nawalan ako ng balanse, at bumagsak sa lupa.

What the? Sino 'to, isang bata? No, isang isip bata na gurang.

Wow, ang gwapo niya. Speechless ako sa kaperpektohan ng mukha niya pero napaka-inosente ng mga mata niya. Kasalukyan siyang nakaupo sa tiyan ko habang nasa pagitan ako ng mga hita niya, pero hindi niya binibigatan sarili niya.

"Ang bango niyo po ate," sabi niya at inamoy ang leeg ko dahilan para tumindig ang mga balahibo ko sa batok.

"Umalis ka nga riyan!" inis na sigaw ko at tinulak siya palayo. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa akin at ngumiti.

"Ang cute niyo po ate," Sabi niya pa nang makatayo ako. Agad na kumunot ang noo ko sa sinabi niya, at tinignan siya.

Ang tangkad.

"May problema ka ba sa height ko?" inis na tanong ko sa kaniya. Agad naman siyang umiling na parang bata.

"H-hindi naman po ate, kahit na medyo maliit ka, cute ka naman po, hehe," 

"Anong sabi mo?" inis na sigaw ko sa kaniya pero tumawa lang siya at nag tago sa likod ng puno.

Ang isip bata a****a, hahahaha. Eh? Ba't ako natatawa. Ew, antanda na niya pero kung kumilos parang 7 years old. Wait, pamilyar.

"I-ikaw, a-anong pangalan mo?" nag-aalangang tanong ko. He can't be, it's worst than i expected! 

"Warren Christ Yifder po, 24 years old!" proud niyang pakilala. I knew it, he's my soon to be fiance, oh no!

"I'm still 22, so you can't call me ate, bye," mabilis na sabi ko at agad siyang tinalikuran. 

Nararamdaman ko na nakatitig pa rin siya sa akin ngunit hindi ako lumingon.

"Sige po ate- este, tita! kita po tayo ulit," sigaw niya.

Napabuntong hininga na lamang ako. Hindi nga niya ako tinawag na ate, tita pa ang itinawag niya sa akin, paano ako makakasal sa katulad niya? This will be a huge mess.

Natigil ako at napatitig sa isang lumang teddy bear. Bakit parang nakita ko na 'to noon?

"Mabuti naman at nahanap kita, ma'am Rafaelia." Biglang sumulpot ang isang maid sa harapan ko.

"Bakit mo ako kailangan?" tanong ko.

"Ipinapatawag po kayo ni sir," sabi niya. Sumunod na lang ako sa kaniya pabalik kina dad at tito. 

Malayo palang ay nakita ko na silang dalawa, at may kasama silang dalawang lalaki. Kung hindi ako nagkakamali, sila ay si Joshua at yung isip batang nakilala ko kanina lang.

I knew it,

"Buti at narito ka na, gusto kong ipakilala sa'yo si Warren, siya ang tinutukoy namin kanina," sabi ni tito. Hindi nga ako nagkamali, siya nga ang isip batang tinutukoy nila.

"Hi po, tita," masayang bati ni Warren sa akin. Pilit akong ngumiti sa kaniya, at magsasalita na sana pero naunahan ako ng malakas na tawa.

"Pfft, akalain mo iyon? Tita, tawag sa iyo ng future fiancé mo, bwahahahaha!" tumawa si Joshua ng napakalakas dahilan para taasan namin siya ng kilay.

"Sorry" rinig kong sabi ni warren kaya napalingon ako sa kaniya. Nakayuko siya at sobrang lungkot ng mukha niya.

Bumuntong hininga ako at ngumiti sa kaniya. "Tawagin mo ako sa kahit anong gusto mo," nakangiting sabi ko at sinamaan ng tingin si Joshua

"Talaga? Maraming salamat, ate!" 

"Hahahaha, ikaw bahala."

"Bwahahahaha! 'Yan ang sinasabing perfect match!" tawang tawa si Joshua pero 'di namin siya pinansin.

"Are you sure about this, Rafa?" nag-aalinlangang tanong ni tito. Ngumiti na lamang ako s kaniya at tumango.

"He's much better sa isa diyang hindi mo mapagkakatiwalaan sa sobrang kasinungalingan," nakangiting sagot ko kay tito.

"Tsk." Muli kong sinamaan ng tingin si josh.

"We will think about it, then." Ngumiti na lamang ako kay tito at nagpa-alam.

------

"Late ka rafaelia!" sita ng manager ko sa akin. Napuyat kasi ako dahil hindi ako tinantanan ni warren sa kakakulit, kung ano ano ang sinasabi sa phone. 

Pinagsisisihan kong binigay ko phone number ko sa kaniya.

"Tsk, simulan na lang natin ang photo shoot," walang ganang sabi ko at pumasok sa dress room.

"'Yan ang isusuot mo sa unang shoot, bilisan mo ang paghahanda dahil ikaw na ang susunod," sabi niya bago umalis. Kinuha ko ang damit at isinuot.

Pagkatapos ay minake-up-an na ako ng make-up artist ko. By the way, I'm a supermodel from Dark heaven international Modeling agency. 

Weird name, yeah, weird boss too. 

Nang magsimula na ang shoot, pagkaharap na pagkaharap ko palang sa kamera ay nagbago na ang expression ko. Ang walang buhay kong mga mata ay kumikinang, ang fierce kong mukha ay nagiging cute kung sabihin.

Kahit na anong expression kaya kong gawin. Sabi ng iba, pwede na ako maging actress, pero hanggang modeling lang ako. Dahil may iba rin akong trabaho, maliban dito.

"And, CUT!" agad na bumalik ang mukha ko sa dati. 

"Grabe rafaelia, kung titignan kita ngayon at dito sa mga kuha ko, parang magka-ibang tao talaga. Ano ang sekreto mo?" hindi ko na pinansin ang sinabi ng camera man dahil sanay na akong lagi niyang sinasabi iyan.

"Ms. Rafaelia, may naghahanap sa iyo," sabi naman ng isang staff. Bihira lang ako magkaroon ng bisita, sino kaya 'yon?

"Wifey!" Nagulat ako nang biglang tumakbo palapit sa akin si Warren at niyakap ako. Lahat ng mga staff sa kwartong ito ay nagulat at hindi makapaniwala sa nakikita.

"Anong ginagawa mo rito Warren?" Tanong ko sa kaniya. Sa hindi malamang dahilan, nang makita ko ang inosente at maamo niyang mukha ay biglang gumaan ang pakiramdam ko at napapangiti. This man is too innocent and cute.

"Na-miss po kasi kita, wifey, hehe," nakangiting sabi nito. Ngumiti ako pabalik sa kaniya at ginulo ang buhok niya.

Do i deserve him? Malinis lang akong tignan sa labas, ngunit ilan lang ang nakaka-alam sa tunay kong kulay, at trabaho.