PROLOGUE

    "No matter how hard I try to stay away from you, I can't because I Still Love you"- Jace Mateo Aguilar-Buenaventura 

KYLIE

(Present) 

Salubong ang mga kilay ko habang hinihintay na sagutin ni Chantal ang tawag ko. 

  'What is this woman doing? Bakit ang tagal niyang sagutin ang tawag ko?' Sambit ko sa aking isip. Napa-ayos ako ng upo ng sagutin na niya ang tawag. Finally! 

     "Hello? O, sis napatawag ka?"

   "Finally! Sumagot ka rin Chantal! Gosh, kanina ko pa kayo tinatawagan ni Trishana. Ano ba ang mga ginagawa niyo at hindi kayo sumasagot sa tawag ko?" Iritableng sabi ko.

    "O, I'm sorry sis! Busy lang ako right now."

  Napairap ako sa kawalan dahil sa sinabi niya, Siguradong ang ibig sabihin ng 'Busy' nito,  Ay kalandian na naman niya ang lalaking si Richard na mukhang flavor of the week ng maharot niyang kaibigan.

    "Really, ha? Don't me, Chantal."

Seryoso kong sagot, Mas lalo akong napairap ng marinig ang nakakalokong niyang tawa.

    "You know me talaga! Anyway bakit ka pala napatawag?"

Tumayo muna ako at tinungo ang pinto ng kwarto ko bago sagutin ang tanong ni Chantal.

     "About sa inaalok satin ni tita Aaliyah."

Sabi ko sa kalmadong boses, tapos lumabas ng kwarto.

    "Payag kana? so, tatanggapin na ba natin ang alok ni tita?"

Excited na sagot nito. Tumango naman ako kahit hindi niya nakikita bago nagsalita.

   "Yeah, one year contract lang naman ang sinabi ni tita right?"

  Mabilis lang naman ang isang taon. Kaya ko naman isingit sa oras ko kung sakaling may shoot kami.

  Habang pababa ng hagdan ay nangunot ang noo ko, Bakit wala akong nakikitang katulong sa paligid? Bakit sobrang tahimik ng mansion na parang ako lang ata ang tao?

 'Nasaan ang mga tao dito?' tanong ko sa aking isipan. Mas lalong nangunot ang noo ko ng marinig ang matinis na 'Yes!' ni Chantal sa kabilang linya. Halatang masaya siya sa pag-payag ko. 

    "Finally! Actually, ikaw lang naman ang hinihintay namin ni Trishana. Kung G ka, G, na rin kami!"

 Nagdadalawang isip pa kase ako kung papayag ako o hindi, kaso hindi ko kayang tanggihan si Tita Aaliyah. Saka para maka-iwas na din sa mga utos ng kuya ko. Okay na rin ang pumayag sa alok nito.

  Tumigil ako saglit sa kalagitnaan ng hagdan bago sinagot si Chantal.

    "Alright. Tawagan mona si Trishana. Sabihin mong pumapayag na tayo sa alok ni tita Aaliyah."

    "Okay, sige tatawagan ko na si Trishana, for sure na matutuwa iyon."

    "Sige na, 'yun lang ang sadya ko kaya tinawagan kita. Mamaya tatawag ako sainyo sa group chat natin, Hahanapin ko lang si mom and dad parang wala kaseng tao dito sa mansion."

    "Nako, ang laki laki kase ng mansion niyo! Tsaka baka umalis lang sila tita."

    "Baka nga, sige later nalang. Bye!"

    "Ok bye!"

Nang ibaba na ni Chantal ang tawag ay pinag-patuloy kona ang pagbaba habang nililibot ang tingin sa paligid. Iba talaga 'yung katahimikan ngayon. Dumeretso ako sa kitchen to check kung may tao ba na nandoon, kaso ay wala akong naabutan kaya nagtungo na lang ako sa Ref para tumingin ng pwedeng makain at inumin. Tapos ay babalik na ako sa kwarto ko.

   "Day off ba ng mga katulong ngayon?" Mahina kong usal sa aking sarili habang kumukuha ng four season juice at lasagna na nasa tupper wear, Tapos ay sinarado kona ang ref.

  Muli kong nilibot ang tingin sa paligid, Wala talaga akong makitang katulong. Nag-kibit balikat na lang ako, tapos dumeretso sa microwave para initin ang lasagna na kinuha ko.

 Wala akong pasok ngayon sa kompanya, Humingi ako kay Kuya ng one week na leave dahil nai-istress na ako sa mga pinapagawa niya sa akin.

  Wala talaga akong hilig sa business kaso ay wala akong magawa dahil iyon ang gusto ng parents namin. Gusto nilang tulungan ko si Kuya sa pag-papatakbo ng kompanya.

  Alam naman nila na ang hilig ko talaga ay pag-momodel, bata pa lang ako iyon na talaga ang gusto ko, pati ang pag-pipinta at pag-susulat.

  Buti na lang talaga hindi ako naging panganay at hindi naging lalaki kung hindi siguradong ako na lahat ang mag-hahawak ng kompanya namin. Good thing na lang na may kuya ako at sa kanya na pinamana ang kompanya. Nabawasan ang isipin ko. 

   Gosh, Ngayon pa lang na ina-assist ko si Kuya sobra na ang stress ko, paano pa kaya kung ako 'yung nag-mana? Baka nalosyang na ako sa sobrang stress!

  Pasalamat din ako na umuwi si Kuya last year, kung hindi ay ako ang pag-hahawakin ni Daddy pansamantala ng kompanya noon, Jeez, Buti na lang sumakto na tapos na ang training niya sa Canada at lumipad agad siya dito pabalik sa pilipinas at na-ipasa na nga sa kanya ang kompanya agad-agad. Sobrang relief talaga iyon sa akin.

  Ang kuya ko lang ang umuwi ng pinas, Hindi nito kasama ang anak-anakan ni Mommy at Daddy na dating bodyguard ko. Ang sabi sa amin ni Kuya ng maka-graduate sila sa Canada doon daw umalis ang lalaking ’yon, Tsk, Kapal ng mukha. Matapos palamunin at pag-aralin ng mga magulang ko biglang umalis. Nakuha na niya kase ang gusto niya sa mga magulang ko that's why nawala na lang bigla na parang bula.

  Walang utang na loob. Sabagay doon naman magaling ang lalaking iyon, Ang umalis na lang bigla na walang pasabi o paalam. Ang mang-iwan sa ere!

  At ang mga magulang ko naman  parang wala lang sa kanila ang ginawa ng anak-anakan nila. Tsk, Hindi obvious na favorite nila ang lalaking damuho na iyon! Tsk, bakit ba iniisip ko pa 'yon? panira lang ng mood kapag-naiisip ko ang mga ginawa niya noon. 

  Matapos mainit ang lasagna ay nilagay ko iyon sa tray kasama ng juice, kumuha din ako ng cookies bago nag-pasyang bumalik sa kwarto. Balak kong mag-sulat ng isang short story, Kayang-kaya ko `yon matapos ngayong week na ito.

   Writing is one of my stress relievers. Kaya gustong gusto ko ang nag-susulat dahil nakakalimutan ko ang mga problema ko pandalian dahil napupunta ako sa mundo ng imahinasyon. Doon nalilipat ang aking atensyon. 

  Papanik na sana ako sa taas ng marinig ang doorbell sa maindoor. Napakunot noo ako dahil doon.

  Sino ’tong nagdodoorbell na nasa maindoor na? 

  Nasanay ako na sa mismong gate laging may nag-dodoorbell at nandoon naman ang guard namin para i-assist ang bisita.

  Nasa isang exclusive subdivision kami nakatira, Sa pinaka labas palang ng subdivision marami ng mga guard. At ang daddy ko gusto na may guard  sa mismong gate namin. Dahil mahirap na daw ang panahon ngayon, maganda ng sigurado.

  Pero nakakapag taka talaga. Ngayon lang talaga may nag-doorbell na galing sa maindoor. Halos lahat kase ng bisitang napunta dito ay tuloy-tuloy lang na pumapasok, lalo na ang mga kumare ng mommy ko at kaibigan ni kuya. Kung ibang tao naman ihahatid ng guard namin dito sa loob. So, who is this?

  Sunod sunod pa rin ang doorbell ng tao sa labas, Kumunot na ang noo ko dahil nakaka-rindi. Tsk, Mukhang wala nga talaga ang mga katulong namin ngayon dahil walang nag-bubukas ng pinto.

  Pumihit ako patungo sa maindoor pero bago 'yon nilapag ko muna sa isang maliit na table ang dalang pag-kain.

  Wala ba si manong sa guardhouse niya? Tsaka sino naman kaya ang bisita na 'to? Mukhang ngayon lang ito, nakarating dito sa mansion dahil nag-dodoorbell pa. Obvious din na wala sila mommy at daddy, Si kuya naman nasa kompanya 'yon panigurado.

  Kibit-balikat ko nalang tinungo ang maindoor ako na ang mag-bubukas,  wala rin namang choice dahil ako lang ang nandito. Tsk. Nakakainis ah? Sunod-sunod pa rin ang doorbell. 

  “Sandali ito na, bubuksan na!” 

  Sigaw ko bago naiinis na binuksan ang pinto.

Nang mag-angat ako ng tingin sa taong nasa harap ko ay bigla akong napa-atras ng wala sa oras habang namimilog ang mga mata. Dumagundong din ang kaba sa aking dibdib..

   Sh*t..Anong ginagawa niya dito? Kailan pa siya bumalik?

   Wala sa sariling pinasadahan ko ng tingin ang lalaking nasa aking harap. Napalunok pa ako, ang laki ng pinag-bago ng kanyang katawan. Mas tumangkad at matipuno na ito. Napakalinis at maayos ang suot, halatang maganda ang buhay at kagalang-galang.

  Dahan-dahan kong inangat ang tingin at huminto sa kanyang mukha. Jeez, kung noon ay gwapo ito, ngayon ay mas gwapo na, Napaka-perpekto ng mukha. Hindi ko akalain na magiging ganito siya kakisig lalo!  Seryoso lang itong nakatingin sa akin, Hindi pa rin makikitaan ng kahit anong emosyon ang kanyang mga mata. Ang hirap pa rin basahin, At ang mga titig nito na kasing lamig ng yelo. Ganong-ganon pa rin, Hindi nagbago.. 

 “J-jace..” 

  Mahinang tawag ko sa pangalan niya. Hindi ko alam kung bakit biglang lumabas sa aking bibig ang pangalan nito.

  Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harap ko ang lalakeng nang-iwan sa akin noon.

   Ang lalakeng iniwan ako sa ere..

  Ang lalakeng hindi man lang nag-paalam sa akin at basta na lang umalis ng hindi man lang nag-paliwanag.

  It's been six years..

And now nasa harap ko na ang lalaking una kong minahal at ang lalaking bumasag sa aking puso.

"Hello, little sister, How are you?"

******

Hello, I'm back! Pamilyar ba ang pangalan na nabasa niyo? Yes, friends ni Trishana ang bida sa story na ito. Uunahin ko muna ang story ni Kylie, bago ang kay Chantal at Trishana. Sana magustuhan niyo at supportahan!

 Favor po, pa-review and ratings naman po ng new story ko. Thank you!