Ringgggg....Ringgggg.... Malakas na tunog ng cellphone ni Sophia. Dahil sa sobrang himbing ng tulog nya, hindi nya namalayan na kanina pa pala tumatawag sa kanya si Andrea."SOPHIAAAAAAAA .... Ano Wala kapang balak bumangon dyan late ka na Naman sa trabaho mo!" sigaw ng mama nya na nagluluto sa baba.Nagising Naman si Sophia sa sigaw ng kanyang Ina Kaya dali dali itong kumuha ng tiwalya upang maligo nang mabilisan."Ma Naman bat di mo ko ginising kaagad, Patay na Naman ako nito " reklamo nya sa kanyang Ina."Aba ako pa sisisihin mo, kanina pa Kita tinatawag! Yung cellphone mo ring nang ring baka tinatawagan kana nang Isa sa katrabaho mo. Iwan ko sayong Bata ka!" Pasigaw na sagot nang kanyang Ina. Hindi na nakakain pa si Sophia sa sobrang pagmamadali, dahil siguradong pagagalitan na Naman sya nang kanyang malatigreng manager. Sa sobrang pagmamadali sa taxi na lamang sya sumakay para mabilis makarating kahit pa Mahal Ang bayad dito. Habang papunta sya sa kanyang trabaho,bigla Nama
Sa Restaurant.5 minutes late nang dumating si Sophia ngunit mabuti na nga lang at busy Ang kanilang manager Kaya Hindi sya nito napansin. Pagdating na pagrating nya mismo agad syang nagbihis at nagsimula agad sa trabaho. Paulit ulit lamang ang nangyayari sa kanya sa restaurant. Palaging napag iinitan ng loob. Iniinda nya na lamang lahat dahil alam nya sa sarili nya na she have no choice, kailangan na kailangan nya ng pera. Isang Araw, sya Ang nautusan na magtapon ng basura sa palikuran nang biglang may nakasalubong syang lalaki na nagmamadaling tumatakbo papalapit sa deriksyon nya."Oh my gosshhh" salitang nabanggit ni Sophia habang di makagalaw upang umiwas sa lalaki nang biglang...(Tugggg..)....Nang imulat ni Sophia Ang kanyang mga Mata, nakita nya Ang kanyang sarili na nakapatong sa lalaki at magkadikit ang mga labi nito. Nang matauhan agad Naman syang kumawala at pinaghahampas ang lalaking nakabangga sa kanya."Manyakisss.. manyakisss...bastos ka, bastos!" sigaw nito habang pat
Hindi makatulog si Sophia dahil sa nangyari sa restaurant. Paulit ulit na bumabalik sa kanyang isipan at Hindi makalimutan ang lalaking kumuha ng kanyang first kiss." Hayss kainis talaga!" pagmamaktol nito habang hinahampas Ang unan."Pero impyernes ah, Ang gwapo nung Harris na yon, kaso medyo mahangin tsk" Saad nya na medyo kinikilig.Kinaumagahan, maagang pumasok sa trabaho si Sophia."Mabuti naman at pumasok ka ng maaga. Ako Ang kinakabahan sayo eh. Hindi ko alam Kong paano mo kinakaya yung mga Pagpapahiya sayo ng tigre na yon. Hayss Kung ako sayo maghahanap nalang ako ng bagong trabaho, ikaw nalang laging pinag iinitan non eh" Pag aalalang Saad ng kanyang kaibigang si Andrea."Hayss hayaan Mona Kasalanan ko din Naman Kasi yon, pero wag Kang mag alala once na makahanap ako ng ibang trabaho, who you sya sakin" Confidence na Sabi ni Sophia (sabay taas ng kilay).Masayang nagtatawanan Ang magkaibigan habang naghihintay ng mga customers. Habang nasa kalagitnaan sila ng masarap nilang
Kinakabahang pumasok sa trabaho si Sophia. Nag iisip Kong Ano ang mga posibleng mangyari sa Araw na iyon."Bahala na (huminga ng malalim)" Saad ni Sophia sabay pasok sa pinto ng restaurant.Pagpasok nya palang may mga naririnig na syang mga nagbubulungan tungkol sa kanya."Aba Ang kapal Naman talaga nang mukha nitong si Sophia may gana pa talagang pumasok pagkatapos nung nangyari kahapon" Saad ng Isang babae katrabaho nya."Oo nga, baka di nya ata alam Kong ano pa Yung naghihintay sa kanya dito. Wala talagang hiya (sabay irap Kay Sophia)" dagdag pa ng Isang babaeng katrabaho nya.Rinig na rinig ni Sophia ang chismisan nang dalawa nyang kasama sa trabaho, dahilan para mas Lalo pa syang kabahan. " Friend bat ka pa pumasok, mainit na Naman Ang ulo ni Mrs. Alvarez baka ikaw na Naman pag initan " Saad nang nag-aalalang si Andrea." Kahit ako Hindi ko din alam Kong bat pa ako pumasok, siguro dahil umaasa pa akong pwede pa itong maayos " Saad ni Sophia na medyo nanginginig.Pinapakalma nya
AAAAAAAHHHHHHHH!!!!" sigaw ni Sophia ng magising.Pinaghahampas nya si Harris hanggang sa magising ito. " Ah aray Ano ba, teka lang" Saad nito habang hinaharang Ang mga hampas ni Sophia." Anong ginawa mo sakin ha! pinagsamantalahan mo Ako habang lasing ako! Walang hiya ka" Saad nito habang patuloy ito sa paghampas." Ano bang sinasabi mo, lasing din ako kagabi. Baka nga ikaw pa Yung nanamantala sa katawan ko. Ikaw ha may pagnanasa ka pala sakin dimo sinabi inantay mo pa Kong malasing" Paasar pang Sabi ni Harris sa kanya."At talagang balak mo pang baliktarin Yung pangyayari, malinaw na malinaw Naman pinagsamantalahan mo ko, walang hiya ka manyakis ka!" Galit na galit na sabi nya sabay hila sa kumot." Oh Teka lang, Wala din akong soot Ano gusto mo talagang makita to ha" nakangiting Sabi nito sa kanya." Ang Sama mo talagang lalaki ka, manyakis ka!, ipapakulong Kita, tatawag ako ng pulis Asan Yung cellphone ko" Natataranta nyang Sabi." Sige tumawag ka, baka nakakalimutan mo Kung asa
Sa Hospital. " Hi papa goodmorning, maaga po Ako ngayon Kasi mamaya pa Po yung trabaho ko. Ayukong mag isip ng Kung ano ngayon papa, basta ang alam ko lang masaya Ang puso ko ngayon. Sa wakas nakakahinga na ako ng maluwag dahil sa lalaking akala ko masamang tao, medyo kinikilig ako kapag naaalala ko sya papa (sabay hawak sa pisnge). Naway magtuloy tuloy na ang swerte sa buhay ko. Papa pagaling kalang dyan ah miss na miss kana namin ni Mama eh" "Napapabuntong hininga na lamang ako kapag naaalala ko yung mga Oras na kasama pa Kita papa. hayss Ayan na Naman eh gusto na Naman tumulo ng luha ko, Papa Naman Kasi eh tayo kana po dyan marami pa tayong pupuntahan kasama si mama" Naiiyak Ako habang kinakausap ang papa kong mahimbing Ang pagkakatulog. Para akong sinasakal kapag naaalala ko yung mga panahong masaya pa kami. Yung panahong ramdam ko na importante ako sa mundong to. Ang sakit lang isipin at mahirap paring tanggapin na nangyari to sa buhay namin. Kung Sana lang panaginip ang lah
Pagkagaling ko sa hospital agad akong Pumasok sa trabaho. Hindi Wala Naman kaming uniform Kaya Malaya akong sootin kahit anong gusto ko. Medyo maikli nga lang na soot pang ibaba at yellow sleeveless Ang soot ko. Maraming tao ngayon sa shop Kaya naging busy ang lahat sa pag eentertain ng mga customers. Maganda ang benta ng shop bukod Kasi sa maraming dumarayo dito, marami ding nagpapadeliver. Habang busy ako sa pag eentertain ng mga customers. Bigla akong natigilan ng may tumawag sakin Mula sa aking likuran. Sa sandaling makalingon ako, tumambad sakin ang napakaamong mukha ni Harris. " Aba Ang sipag Naman, mukhang swerte ka dito sa shop ah, andaming tao sure akong marami kayong naisold out" nakangiti nyang Sabi. " Napakabolero mo talaga, bibili ka ba meron kami ditong mga bagong deliver and ngayong Araw naging best seller din namin sya" nakangiti Kong Sabi sa kanya habang pinapakita Ang mga bulaklak. "Ang Ganda mo pala kapag nakangiti ka"-HarrisBigla akong natigilan at pakiramdam
Ramdam ko Ang malambot na bagay na nakadikit sa mga labi ko. Hindi ko ito Makita dahil sobrang dilim. Ngunit sa sandaling bumalik na ang kuryente at umilaw ang mga street lights, nakita ko Ang sarili ko na nakapatong Kay Harris na magkadikit ang aming mga labi. Naulit muli ang nangyari nung una kaming nagkakilala. Parang biglang tumigil Ang Mundo sa pag ikot at tumigil Ang Oras na para bang kaming dalawa lang ang tao sa Mundo. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko pero Wala Naman akong sakit sa puso, Hindi Naman ako tumakbo Ang alam ko lang Hindi ako makagalaw at makaalis sa ibabaw nya. Nakatitig sa napakagwapo nyang mukha." Wala ka bang balak tumayo, pinagtitinginan na Tayo ng mga tao oh, tyaka Mali ata Yung position mo nasasaktan alaga ko eh nadaganan mo ng husto" mahina nyang Sabi sakin. Bigla Naman akong natauhan at Dali daling tumayo, nakayuko lamang Ako dahil sobrang kahihiyan na Ang ginawa ko buong Araw. Parang gusto ko nalang kainin ako ng lupa para ialis sa kahihiyan na to
Hindi ko alam kong ano ang magiging reaction ko. Kung magagalit ba ako o matutuwa. Nakatitig lang ako sa kanya, habang sya kinakausap ako at tinatanong kong okay lang ba ako. Gusto ko syang sampling at sumbatan pero na isip ko, baka may malalim syang dahilan na dapat kong intindihin. Hindi ko namalayan tumulo na pala yung mga Luna ko. " Babe, ayos ka lang ba? Teka bat ka umiiyak may masakit ba sa yo? Ano sabihin mo naman nag aalala na ako sayo" nag aalalang tanong sakin ni Harris. Humagolgol ako ng iyak at pinaghahampas sya gamit ang dalawa ng ka may ko. " Saan ka ba nagpunta....? " tanong ko sa kanya habang patuloy ako sa pag iyak at paghampas sa kanya. Bigla nya akong hinatak at niyakap. Na miss ko ng sobra ang mainit nyang katawan at ang pintig ng kanyang heartbeat. Dinala nya ako sa lugar kung saan sya tumutuloy. Nasa isang maliit na apartment lang at sya lang mag isa. Hindi pa din ako tumitigil sa pag iyak ngunit patuloy naman sya sa pagpapatahan sakin. Pinaliwanag
Ilang araw ng walang paramdam si Harris sakin. Hindi ko sya ma contact, Hindi ko tuloy malaman kong ano yung kalagayan nya. Kung ayos lang ba sya o ano. Nalulungkot ako bawat araw na lumipas na Hindi ko sya nakikita nangungulila ako sa kanya. "Asan kana ba babe, miss ba miss na kita" Nakatulala ako sa langit at Hindi makapagconcentrate sa trabaho. Ilang araw na rin akong distracted sa trabaho. Ni tawagan nya ako Hindi nya man lang ginawa tadtad na ako ng message sa kanya. Hindi ko alam kong anong gagawin ko sinanay nya akong lagi syang nandyan sa tabi ko tas bigla nalang isang araw aalis sya na wala ng communication. Ni Hindi nya man lang sinabi kong saan sya pupunta edi sana ako nalang yung pupunta sa kanya para dalawin sya. Ang hirap naman ng ganto. Dapat siguro Hindi ko mo na sinanay yung sarili ko sa kanya, kung alam ko lang na mangyayari to. "Sophia! Kanina ka pa tulala dyan, wala ka sa bahay nyo. Andito ka para magtrabaho Hindi para tumunganga dyan. Ilang araw ka nang ganyan
Sobrang nakakataba ng puso na makita mo yung lalaking mahal mo na pursigidong gawin ang lahat para sayo.Hinahatid sundo nya ako sa trabaho. Bago kami umuwi, pumupunta mo na kami kung saang pasyalan. Nakapakamaalaga nya, sabi nga ni mama sweetest ko na daw sa kanya pero syempre bilang isang magandang anak ni papa, kailangan ko din naman magpabebe kahit konte. Tumagal nga ng isang buwan ang panliligaw sakin ni Harris. So far, nakilala ko sya ng husto, Hindi ko inakalang mahuhulog ako sa kanya ng ganito. Isang araw, niyaya nya akong pumunta sa favorite coffee shop namin. Medyo kinakabahan ako that time, feeling ko may kakaibang mangyayari. "Bat mo naisipang magyaya ngayon?" mahinahon kong tanong sa kanya habang nagdadrive sya ng sasakyan. Tiningnan nya lamang ako, at binigyan ng isang matamis na ngiti sabay hawak sa ka mag ko. Hindi ako mapakali kaya tinanong ko sya ulit. "Hoy! Ano ba Hindi mo ba ako sasagutin tinatanong kita, kinakabahan ako sa ngiti mong yan ah. Sabihin mo na kas
I got up early and decided to walk to work. I was busy chatting with my friends when I was suddenly disturbed by the noise coming from the car that had stopped alongside me." Bat naglalakad kalang? Wala kabang pamasahe? Tara na sakay kana, Dadaanan ko din Naman Yung shop nyo" He smiled at me that makes my heart melt. Pero kailangan Kong magkunwari na parang Wala lang. " Ano bang ginagawa mo dito Ang aga mo naman mang asar, umalis kana baka malate kapa sa trabaho mo, okay lang ako maaga pa Naman " pagkukuwari Kong Sabi sa kanya while restraining myself na wag ipakita sa kanya na there is something with me when I'm with him. I don't exactly know what to do Kung kailangan ko bang iwasan nalang sya para Hindi na ito magtuloy tuloy pa or I will let this feelings control me kahit na alam Kong Mali dahil posibleng madistract ako. But what should I do? gusto ko na Lagi ko syang nakikita, when I'm with him, I feel happy, nakakalimutan ko ang mga problema ko, and he always makes me feel tha
Ramdam ko Ang malambot na bagay na nakadikit sa mga labi ko. Hindi ko ito Makita dahil sobrang dilim. Ngunit sa sandaling bumalik na ang kuryente at umilaw ang mga street lights, nakita ko Ang sarili ko na nakapatong Kay Harris na magkadikit ang aming mga labi. Naulit muli ang nangyari nung una kaming nagkakilala. Parang biglang tumigil Ang Mundo sa pag ikot at tumigil Ang Oras na para bang kaming dalawa lang ang tao sa Mundo. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko pero Wala Naman akong sakit sa puso, Hindi Naman ako tumakbo Ang alam ko lang Hindi ako makagalaw at makaalis sa ibabaw nya. Nakatitig sa napakagwapo nyang mukha." Wala ka bang balak tumayo, pinagtitinginan na Tayo ng mga tao oh, tyaka Mali ata Yung position mo nasasaktan alaga ko eh nadaganan mo ng husto" mahina nyang Sabi sakin. Bigla Naman akong natauhan at Dali daling tumayo, nakayuko lamang Ako dahil sobrang kahihiyan na Ang ginawa ko buong Araw. Parang gusto ko nalang kainin ako ng lupa para ialis sa kahihiyan na to
Pagkagaling ko sa hospital agad akong Pumasok sa trabaho. Hindi Wala Naman kaming uniform Kaya Malaya akong sootin kahit anong gusto ko. Medyo maikli nga lang na soot pang ibaba at yellow sleeveless Ang soot ko. Maraming tao ngayon sa shop Kaya naging busy ang lahat sa pag eentertain ng mga customers. Maganda ang benta ng shop bukod Kasi sa maraming dumarayo dito, marami ding nagpapadeliver. Habang busy ako sa pag eentertain ng mga customers. Bigla akong natigilan ng may tumawag sakin Mula sa aking likuran. Sa sandaling makalingon ako, tumambad sakin ang napakaamong mukha ni Harris. " Aba Ang sipag Naman, mukhang swerte ka dito sa shop ah, andaming tao sure akong marami kayong naisold out" nakangiti nyang Sabi. " Napakabolero mo talaga, bibili ka ba meron kami ditong mga bagong deliver and ngayong Araw naging best seller din namin sya" nakangiti Kong Sabi sa kanya habang pinapakita Ang mga bulaklak. "Ang Ganda mo pala kapag nakangiti ka"-HarrisBigla akong natigilan at pakiramdam
Sa Hospital. " Hi papa goodmorning, maaga po Ako ngayon Kasi mamaya pa Po yung trabaho ko. Ayukong mag isip ng Kung ano ngayon papa, basta ang alam ko lang masaya Ang puso ko ngayon. Sa wakas nakakahinga na ako ng maluwag dahil sa lalaking akala ko masamang tao, medyo kinikilig ako kapag naaalala ko sya papa (sabay hawak sa pisnge). Naway magtuloy tuloy na ang swerte sa buhay ko. Papa pagaling kalang dyan ah miss na miss kana namin ni Mama eh" "Napapabuntong hininga na lamang ako kapag naaalala ko yung mga Oras na kasama pa Kita papa. hayss Ayan na Naman eh gusto na Naman tumulo ng luha ko, Papa Naman Kasi eh tayo kana po dyan marami pa tayong pupuntahan kasama si mama" Naiiyak Ako habang kinakausap ang papa kong mahimbing Ang pagkakatulog. Para akong sinasakal kapag naaalala ko yung mga panahong masaya pa kami. Yung panahong ramdam ko na importante ako sa mundong to. Ang sakit lang isipin at mahirap paring tanggapin na nangyari to sa buhay namin. Kung Sana lang panaginip ang lah
AAAAAAAHHHHHHHH!!!!" sigaw ni Sophia ng magising.Pinaghahampas nya si Harris hanggang sa magising ito. " Ah aray Ano ba, teka lang" Saad nito habang hinaharang Ang mga hampas ni Sophia." Anong ginawa mo sakin ha! pinagsamantalahan mo Ako habang lasing ako! Walang hiya ka" Saad nito habang patuloy ito sa paghampas." Ano bang sinasabi mo, lasing din ako kagabi. Baka nga ikaw pa Yung nanamantala sa katawan ko. Ikaw ha may pagnanasa ka pala sakin dimo sinabi inantay mo pa Kong malasing" Paasar pang Sabi ni Harris sa kanya."At talagang balak mo pang baliktarin Yung pangyayari, malinaw na malinaw Naman pinagsamantalahan mo ko, walang hiya ka manyakis ka!" Galit na galit na sabi nya sabay hila sa kumot." Oh Teka lang, Wala din akong soot Ano gusto mo talagang makita to ha" nakangiting Sabi nito sa kanya." Ang Sama mo talagang lalaki ka, manyakis ka!, ipapakulong Kita, tatawag ako ng pulis Asan Yung cellphone ko" Natataranta nyang Sabi." Sige tumawag ka, baka nakakalimutan mo Kung asa
Kinakabahang pumasok sa trabaho si Sophia. Nag iisip Kong Ano ang mga posibleng mangyari sa Araw na iyon."Bahala na (huminga ng malalim)" Saad ni Sophia sabay pasok sa pinto ng restaurant.Pagpasok nya palang may mga naririnig na syang mga nagbubulungan tungkol sa kanya."Aba Ang kapal Naman talaga nang mukha nitong si Sophia may gana pa talagang pumasok pagkatapos nung nangyari kahapon" Saad ng Isang babae katrabaho nya."Oo nga, baka di nya ata alam Kong ano pa Yung naghihintay sa kanya dito. Wala talagang hiya (sabay irap Kay Sophia)" dagdag pa ng Isang babaeng katrabaho nya.Rinig na rinig ni Sophia ang chismisan nang dalawa nyang kasama sa trabaho, dahilan para mas Lalo pa syang kabahan. " Friend bat ka pa pumasok, mainit na Naman Ang ulo ni Mrs. Alvarez baka ikaw na Naman pag initan " Saad nang nag-aalalang si Andrea." Kahit ako Hindi ko din alam Kong bat pa ako pumasok, siguro dahil umaasa pa akong pwede pa itong maayos " Saad ni Sophia na medyo nanginginig.Pinapakalma nya