Chapter 63

Pinilit ni Estella na manatiling kalmado, kahit na ang mga salita ni Marsha ay tila mga punyal na tumatama sa kanyang dibdib. Alam niyang hindi na ito bago, ngunit hindi niya mapigilang maramdaman ang sakit sa tuwing tinatawag siyang tamad o walang silbi ng kanyang biyenan.

"Tita, hindi po ako tamad," mahinahong sagot ni Estella, kahit na ramdam niya ang panghihina ng kanyang katawan. "Masama lang po talaga ang pakiramdam ko. Nagugutom po ako, at..."

Bago pa man niya matapos ang kanyang sasabihin, mabilis siyang pinutol ni Marsha. "Ayoko ng mga palusot mo, Estella! Kung gusto mong manatili dito sa pamamahay ko, gawin mo ang mga tungkulin mo bilang asawa ni Ludwig!" matalim na sabi nito habang tumatawa nang mapanukso. "Hindi ka na nga bagay sa anak ko, wala ka pang silbi rito."

Napayuko si Estella, ngunit pilit na itinago ang sakit sa kanyang mukha. Nagpasya siyang manatiling tahimik. Kailangan niyang maging matatag at hindi magpadala sa mga pang-aasar ni Marsha.

"Tama na po, Ti