Chapter 44

Kinapa niya ang kanyang katabi, nangunot ang kanyang noo, at nakapikit na kinapa kapa ito, wala ang asawa niya doon.

Napabalikwas siya ng bangon. Mukhang hindi natulog ang kanyang asawa doon, dahil malamig ang unang nito. Tumayo siya at hinanap ang kanyang robe.

Lumabas siya ng tuluyan mula sa kanilang silid. Madilim ang kabahayan, ibig sabihin, wala doon ang kanyang asawa. Pagsipsip niya sa bintana, wala din ang sasakyan nito. Napasilip siya sa orasan, alas tres pa lang ng umaga.

"Nasaan siya?" bumalik siya sa kanilang kwarto, at kinuha ang kanyang cellphone. Sinubukan niyang tawagan ang asawa, ngunit nakaratay ang cellphone nito. Ayaw naman niyang tawagan ang mga kaibigan ni Ludwig at maalarma lamang ang mga ito. Baka mamaya, kung ano pa ang isipin ng mga ito.

Bumalik na lang siya sa kanyang pagkakahiga, at hindi namalayan, na nakatulog na ulit siya. Nagising siya, bandang alas sais, at gaya kanina, wala pa rin ang kanyang asawa doon.

Sinubukan na ulit niya itong tawagan,