KioAs soon as we heard that Halyago Vera Esperanza went to the mansion, hindi na namin pa tinapos ang pag-iinterrogate sa tauhan nito na nahuli ko kagabi. Bumalik kaagad kami ni Elijah. At sa kotse pa lang kanina ay alam kong hindi na siya mapakali. He was calling Pristine, pero hindi ito sumasagot dahil siguradong sa mga oras na 'yon ay kausap na nito si Halyago.Hindi nga rin ako nagkamali dahil pagkarating namin ay nakasalubong pa namin ang sasakyan ng matandang Halyago na nilisan ang mansion. That means, tapos na nitong kausapin ang apo dahil paalis na."How long he's been here?" pagkababa namin ng sasakyan ay 'yon kaagad ang tinanong ni Elijah sa isang tauhan."W-Wala pa pong dalawang oras, sir."Damn. Ang bilis."Kio!" nang marinig ko naman ang boses ni Esther ay nilingon ko ito. Kadarating lang rin. She was smiling, pero nawala rin ang ngiting 'yon nang mapatingin siya sa amin at siguro ay napansin ang pagmamadali ni Elijah na tumakbo paakyat sa silid ni Pristine."What happen
PristineHindi umalis ang papa sa tabi ko kahit na sinabi ko sa kaniya na ayos lang ako. Ganito siya palagi pag may nangyayari na hindi maganda sa akin, pero ngayon ramdam ko na mas naging sobra ang pag-aalala niya pagkatapos rin na malaman niya ang ginawa noon ng lolo sa akin.And... Also, Elijah. He was silent after he took me here in my room and treated my wound. Pagkatapos ko rin marinig ang ilang beses niyang paghingi sa akin ng pasensiya. And it's not his fault, because whenever something bad happens to me, he blames himself. Lalo na kapag ang lolo ang involved. Maybe because of his promise to me, that he will never let Lolo Halyago hurt me again. But here I am... I got hurt again. My arms and thighs hurting because of the hit I received from Lolo's anger.Kasalanan ko. Pero hindi ko pinagsisihan na sa pagkakataon na ito, sinabi ko ang lahat ng saloobin ko. Na hindi na ako papayag sundin rin ang mga gusto niya. I wanted him to know that, and whatever may happen to me, kung maul
Third Person's POV "You hurt my daughter, dad! Kilala ko si Pristine! Hindi siya bastos na bata para lang sagutin kayo kung wala ka rin nasabi sa kaniya na hindi maganda!" "At sinasabi mo ba na nagsisinungaling ako sa 'yo, Pierre?! Ang anak mo ang suwail! Siguro kailangan na siya ang kausapin mo para malinawan ka rin!" "Kung sugurin mo ako dito at pagsalitaan ngayon ay akala mo napakasama kong tao na basta na lang sinaktan ang anak mo. I just taught her a lesson! Lumalaki na ang ulo ng batang 'yan! Hindi mo alam dahil madalas ka naman na wala! And who was with her while she's growing up?" Galit na galit ang mga mata ni Pierre na nakatingin sa ama at si Halyago naman ay hindi rin nagpapatalo sa anak. He was already mad before Pierre arrived. Nadagdagan na ang galit niya lalo mula sa pagsagot ni Pristine na hindi ito pakakasal kay Sebastian, sa balita ng isang tauhan niya na may nagpaputok sa mga ito na ikinamatay ng tatlo niyang tauhan at ngayon naman sa pagdating ng kaisa-isa niyan
Pierre closed his eyes tightly, unable to contain every word coming from his own father. Bawat salita nito ay punyal na tumatarak sa dibdib niya na nagdudulot ng matinding sakit. Ngunit hindi lang para sa kaniya, kung hindi para sa nag-iisa niyang anak na si Pristine. In his mind, there seemed to be no hope left... but right now, he could change that. He could save his daughter from the cruelty of his father. "Ngayon, kung gusto mo na maging maayos pa ang pamilya na 'to, sundin ninyo ang gusto ko. Para kanino rin ba ang lahat ng sinasabi ko? Your daughter will marry an Ynares, kaibigan mo si Marco, ano pa ang pinoproblema mo, ha? Kausapin mo ang anak mo at paghandain mo pagkatapos ng kaarawan niya. She will marry Sebastian at doon na kayo maninirahan sa France. Iyon naman rin ang gusto ninyo, 'di ba? Makalayo sa buhay ko? Sa panganib? Iyan na ang ginagawa ko. Mabibigyan rin kayo ng seguridad ng pamilya ni Sebastian." Napangiti si Pierre at napailing. He could take away his daughter
PristinePakiramdam ko ay lahat kami ngayon naghihintay sa susunod na kilos o sasabihin ni Elijah. But he's still silent, nakatingin lang siya sa akin, and I can feel that the only thing he’ll accept is for me to say that I’m letting him leave.Pero matigas ang desisyon ko—hindi ko siya papayagan dahil alam kong ang Lolo Halyago ang pupuntahan niya. Ano ang gagawin niya, sige nga? NaA-And this tension, his calmness... it’s unnerving, making me feel like he’s planning to do something reckless, something dangerous that could also harm him."Sa l-lolo ka ba pupunta?" diretsa ko nang tanong.And when I saw his jaw clench for just a few seconds, my lips parted. Just hearing my grandfather's name was enough to trigger his expression. Napatingin ako kila Kio dahil hindi ko na kailangan pang marinig ang sagot mula kay Eli. Kio then took his phone. Kitang-kita ko rin sa mga mata niya ang problema nang lumabas siya ng silid ko. Even them, they knew we're in trouble. Mukhang ramdam ni Kio na ka
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit
Nanlalamig ang pakiramdam ni Pierre. His body felt cold, his mind struggling to catch up after she revealed that his wife’s death wasn’t an accident and it’s because of his father.D-Dad… no… a-alam niya kung gaano ko kamahal si Alondra. H-He will never dare do that.But now, his question from earlier was answered. Kanina pa niya iniisip kung bakit ginagawa ito ni Kamila—why she was risking everything. Their name, their lives… all just to help him.And now he knew.It wasn’t just about her son, Elijah. It was about something deeper that Kamila had carried for so long.At base sa pagkakahawak dito ni Antonious ngayon, sa pag-alalay ay alam niyang napakahalagang tao ng kaniyang asawa para kay Kamila. The look on her face said it all… pero hindi pa rin niya kayang iproseso ang sinabi nito.He couldn’t accept that his father was involved in his wife’s death.His mind rejected it—even if he knew… it was possible.“Alondra… She’s a close friend of mine… matalik kong kaibigan, and I was ther
“I-I understand why he wanted to do it, Kamila,” Pierre said, his voice unsteady. The heaviness in his chest remained. Pero hindi… ayaw pa rin niyang dumating sa ganoong punto.“M-Mahal niya si Pristine… at ginawa niya lang ‘yon para sa anak ko, k-kaya nauunawaan ko.”Parang nabingi siya sa sarili niyang mga salita. His own words echoed in his mind. Did he really understand? Or was he just forcing himself to?Pagkasagot niya noon ay sandaling katahimikan ang namayani sa kanila. Nakatingin lang sa kaniya si Kamila ng seryoso at para bang binabasa nito ang nasa isipan niya, at nang magpakawala ito ng buntong-hininga, saka ito nagpatuloy sa pagsasalita.“Do you really understand, Pierre? I am saying this in front of you—that my son, the man your daughter is going to marry, has planned many times to kill your own father. Alam ko kung gaano mo pa rin kamahal ang ama mo. That in your head right now, if there’s another way to reconcile with him, to make him go on your side and change for the
Pierre was ashamed of himself, that even after the suffering of his daughter, he asked for help from the Regalonte.“Huwag kang makaramdam ng hiya, Pierre. If it’s for our child’s sake and for their happiness, we will do everything, we will seek for help. Kung ako rin ang nasa kinalalagyan mo, I would also do the same for Pristine, lalo na at alam kong deserve ng anak ko ng kapayapaan at ligaya.”At sa mga sinabing ‘yon ni Antonious, napahinga siya ng malalim, nanginig ang dibdib niya sa matinding emosyon, kasabay ng pag-iinit ng sulok ng mga mata niya. Again, what Pristine had gone through—how she told him what her grandfather did to her when she was young, pierced through him. Ang pagmamalupit na ngayon lang natapos.“Y-Yes… yes…” pagsang-ayon rin niya sa sinabi ni Anton at pagkatapos non, ang nakangiting mukha ng kaniyang anak ang pumalit sa isipan niya.Pristine’s comforting smile, ang masayang mukha nito na nakakapawi ng kaniyang pagod at lungkot.“You don’t need to worry anymore
Third Person’s POVHindi man naging madali para kay Pierre ang desisyong salungatin ang kaniyang ama, alam niyang ito ang makabubuti para sa kanila ng anak niya. Matagal siyang naging bulag at bingi—at kung hindi pa niya nalaman ang mga ginawa nito mismo sa kaisa-isa niyang anak ay baka hindi nagtagal at mawala rin ito sa kaniya tulad ng pinakamamahal niyang yumaong asawa.Ngayon nga ay narito siya sa bahay ng mga Regalonte. Dahil hindi natuloy ang pag-uusap nila kagabi ni Kamila, ngayong umaga na siya pumunta upang mapag-usapan ang mga nangyari. He hadn’t received any messages from her about what she and Margus Ynares had discussed, and that was one of the things he wanted to know now. Pero alam rin niyang kakausapin siya ni Kamila tungkol sa kanila ng kaniyang ama.That… he needed to prepare himself because, for sure, she was going to make him choose right now.“I wasn’t expecting you to be this early.”Napatingin siya sa kaniyang likod nang marinig na nga ang boses na ‘yon. And the
Pristine Labing-limang minuto na ang nakalipas mula nang umalis kami sa bahay ni Elijah. Siya ang nagmamaneho ngayon. Hindi na kasi namin sinama si Kio at si Esther dahil nga date namin ito at panatag naman ako na walang mangyayaring masama dahil siya ang kasama ko. “Eli…” mahinang tawag ko sa kaniya. “May sinabi ba sa ’yo si Papa?” Kaso ito nga at hindi ko na napigilan ang sarili kong tanungin siya tungkol kay papa. Pagkatapos ko kasing makita silang dalawa na parang malalim ang pinag-uusapan ay sinabi ng papa na kami na lang daw ni Eli ang sabay na mag-breakfast dahil kailangan niyang puntahan nang maaga si Ma’am Kamila. Wala rin kasing sinabi ang papa sa akin na hindi maganda nang sandali kaming mag-usap nang pumunta kami sa likod ng bahay. Humingi lang siya sa akin ng paumanhin dahil nga inilihim niya ang surpresa na si Elijah ang makakasama ko. I thanked him for that, akala ko rin kasi talaga ay matutuloy ang engagement ko kay Sebastian, but then my father really did sav
After hearing that Pierre Vera Esperanza wanted to talk to me, I knew it was about Pristine and me, not my job as a bodyguard anymore. I also thought he might want to discuss his daughter's stay here in my house.Inaasahan ko na rin naman.“I am happy seeing my daughter smiling, Elijah. Iba ang ngiti niya ngayon, na narito siya at kasama ka,” he said. “She’s also happy that you are here, sir,” sagot ko naman.After he knew the truth na may relasyon kami ng anak niya ay madalas ko rin na marinig sa kaniya na masaya si Pristine at palaging nakangiti pag ako ang kasama. Actually, it wasn't easy to decide on my own to tell Mr. Vera Esperanza before about my relationship with Pristine. I didn’t like the idea of not informing her because I thought she might get mad, at takot ako doon, na magalit ang baby ko sa akin. But, I still went through with it dahil naramdaman ko na rin na parang may alam na si Mr. Vera Esperanza.At hindi ako nagkakamali sa mga naisip ko.----------“Thank you for t