PristineHindi umalis ang papa sa tabi ko kahit na sinabi ko sa kaniya na ayos lang ako. Ganito siya palagi pag may nangyayari na hindi maganda sa akin, pero ngayon ramdam ko na mas naging sobra ang pag-aalala niya pagkatapos rin na malaman niya ang ginawa noon ng lolo sa akin.And... Also, Elijah. He was silent after he took me here in my room and treated my wound. Pagkatapos ko rin marinig ang ilang beses niyang paghingi sa akin ng pasensiya. And it's not his fault, because whenever something bad happens to me, he blames himself. Lalo na kapag ang lolo ang involved. Maybe because of his promise to me, that he will never let Lolo Halyago hurt me again. But here I am... I got hurt again. My arms and thighs hurting because of the hit I received from Lolo's anger.Kasalanan ko. Pero hindi ko pinagsisihan na sa pagkakataon na ito, sinabi ko ang lahat ng saloobin ko. Na hindi na ako papayag sundin rin ang mga gusto niya. I wanted him to know that, and whatever may happen to me, kung maul
Third Person's POV "You hurt my daughter, dad! Kilala ko si Pristine! Hindi siya bastos na bata para lang sagutin kayo kung wala ka rin nasabi sa kaniya na hindi maganda!" "At sinasabi mo ba na nagsisinungaling ako sa 'yo, Pierre?! Ang anak mo ang suwail! Siguro kailangan na siya ang kausapin mo para malinawan ka rin!" "Kung sugurin mo ako dito at pagsalitaan ngayon ay akala mo napakasama kong tao na basta na lang sinaktan ang anak mo. I just taught her a lesson! Lumalaki na ang ulo ng batang 'yan! Hindi mo alam dahil madalas ka naman na wala! And who was with her while she's growing up?" Galit na galit ang mga mata ni Pierre na nakatingin sa ama at si Halyago naman ay hindi rin nagpapatalo sa anak. He was already mad before Pierre arrived. Nadagdagan na ang galit niya lalo mula sa pagsagot ni Pristine na hindi ito pakakasal kay Sebastian, sa balita ng isang tauhan niya na may nagpaputok sa mga ito na ikinamatay ng tatlo niyang tauhan at ngayon naman sa pagdating ng kaisa-isa niyan
Pierre closed his eyes tightly, unable to contain every word coming from his own father. Bawat salita nito ay punyal na tumatarak sa dibdib niya na nagdudulot ng matinding sakit. Ngunit hindi lang para sa kaniya, kung hindi para sa nag-iisa niyang anak na si Pristine. In his mind, there seemed to be no hope left... but right now, he could change that. He could save his daughter from the cruelty of his father. "Ngayon, kung gusto mo na maging maayos pa ang pamilya na 'to, sundin ninyo ang gusto ko. Para kanino rin ba ang lahat ng sinasabi ko? Your daughter will marry an Ynares, kaibigan mo si Marco, ano pa ang pinoproblema mo, ha? Kausapin mo ang anak mo at paghandain mo pagkatapos ng kaarawan niya. She will marry Sebastian at doon na kayo maninirahan sa France. Iyon naman rin ang gusto ninyo, 'di ba? Makalayo sa buhay ko? Sa panganib? Iyan na ang ginagawa ko. Mabibigyan rin kayo ng seguridad ng pamilya ni Sebastian." Napangiti si Pierre at napailing. He could take away his daughter
PristinePakiramdam ko ay lahat kami ngayon naghihintay sa susunod na kilos o sasabihin ni Elijah. But he's still silent, nakatingin lang siya sa akin, and I can feel that the only thing he’ll accept is for me to say that I’m letting him leave.Pero matigas ang desisyon ko—hindi ko siya papayagan dahil alam kong ang Lolo Halyago ang pupuntahan niya. Ano ang gagawin niya, sige nga? NaA-And this tension, his calmness... it’s unnerving, making me feel like he’s planning to do something reckless, something dangerous that could also harm him."Sa l-lolo ka ba pupunta?" diretsa ko nang tanong.And when I saw his jaw clench for just a few seconds, my lips parted. Just hearing my grandfather's name was enough to trigger his expression. Napatingin ako kila Kio dahil hindi ko na kailangan pang marinig ang sagot mula kay Eli. Kio then took his phone. Kitang-kita ko rin sa mga mata niya ang problema nang lumabas siya ng silid ko. Even them, they knew we're in trouble. Mukhang ramdam ni Kio na ka
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
I breathed deeply when that scene came in my head vividly. When I heard Pristine Felize’s cries while I was running toward that room, it echoes... it pierced through me... "Boss, okay ka lang?" Napatigil naman ako sa pag-aalala sa nangyari at napabaling kay Kio na seryosong nakatingin sa akin. He was also looking at my shaking hands. "I'm okay." Am I? No. "Aaahh!" My baby's cries still lingers in my mind... I clenched my fists and my jaw tightening at the memory. All of that made her suffer haunted me, fueled my anger. Whenever I remember that scene, where Pristine Felize was crying so hard while hugging her bruised body in that office, my entire body trembles with rage. All I want is to make Halyago Vera Esperanza pay. To torture him, to make him feel every ounce of the pain he inflicted on my woman—ten fcking times over. But what frustrates me even more is that I can't make a damn move. I have to keep this anger buried inside me because of one damn reason. I sho
Chapter 146.Pagkaalis ni Pristine at ng papa niya ay naglakad naman ako at naupo sa sofa. Nakasunod naman sa akin si Kio at naupo rin sa tapat ko. And when I saw him smiling widely while his eyebrows moving at me, I glared at him. "Boss--""Itahimik mo 'yang bibig mo kung ano man ang sasabihin mo, Kio."I know what's running in his head right now. At ayoko nang marinig pa 'yon. "Grabe ka naman sa akin. Sasabihin ko lang sana na ngayon ko lang nakita na ganiyan kasaya si Pristine."But when I heard what he said, I looked at him and nodded in agreement. "Oh, kita mo ikaw rin sang-ayon? Napansin ko talaga 'yon, eh. Kahapon kasi lonely talaga siya na akala niya matutuloy yung engagement niya doon sa Sebastian na 'yon pero buti na lang talaga magilas ang Ma'am Kamila."Mom had it all planned since the beginning. Simula nang maging bodyguard ako ni Pristine, hanggang ngayon na malaman kong buhay si Alondra. Pero ang plano niya na ilabas ako kahapon ay hindi ko inaasahan.“Pero sana nam
Elijah Nasa gilid lang ako at si Kio habang nakatingin kay Pristine at sa kaniyang ama. I didn't follow her because I wanted to give her time to be with her father. Hindi naman rin ganoon kalayo ang pwesto ko sa kanila. Sapat na para marinig ko rin ang pinag-uusapan nila. Ayoko rin na lumapit lalo na't nagugustuhan ko ang panonood sa kaniya ngayon habang nakangiti at kausap niya ang kaniyang ama. "Pa, dito ka po natulog?" "Hmm. Anong oras na rin ako dumating, anak kaya hindi na kita nasabaihan. Mag-uusap rin sana kami ni Kamila pero hindi natuloy at may pag-uusapan daw sila ni Antonius." "Ganoon po ba? Baka ngayon pupunta ang Ma'am Kamila? By the way po, nag-breakfast na kayo?" And earlier, when I saw Pristine run toward her father and hug him with a smile and teary eyes, I felt at ease. This is what I want for her—to be able to smile like that without any trace of fear or sadness, without the weight of everything she's endured holding her back. Since I became her bodyguard, her s
Hello po. Aabsent po muna ako ng 2 days sa three stories na daily update po, ha? (Luther and Thes, Leonariz and Arazella, Elijah at Pristine) Naaapektuhan na rin po ako ng mga nababasa ko na comments at Ako rin naman po napifeel ko talaga na parang ‘di ko naibibigay best ko po sa bawat update ng tatlong story everyday. Laging andon yung doubt and lagi ko ineedit kahit after update nirerevise ko. (Hi po sa mga nakukulit ko sa pm pra hingin feedback nila sa tuwing may update ako haha.) Lalo na po nasa part na ako na medyo malapit na sa mga ending mas need ko maayos ang pgsusulat ko and lately kasi siguro sa dami rin ng ginagawa ko, sa pagod at puyat eh naaapektuhan yung flow ng mga story na sinusulat ko araw-araw. Naiinis na rin ako kasi feeling ko namamadali ko yung story tas yung iba naman napapatagal ko pa. Kaya pasensya na po, ha? Pasensya na rin po sa mga nadidisappoint sa flow ng story at sa mga hindi na natutuwa. Pero tulad po ng dati, babawiin ko ulit yung mga araw na na-
Hindi kami kaagad bumaba ni Elijah dahil sa pang-aasar niya sa akin. Ako naman ay pulang-pula na ang mukha ko at hiyang-hiya na ako. Of course, that's my first time feeling that! Saka n-nakakapagod naman kasi talaga. After all that he did, bigla akong hinila ng antok. I don't know if it's normal. Or siguro dahil rin napagod ako kahapon?I don't know! Pero ngayon ay ito at pareho na kaming nakaligo. Nakasuot na ri nako ng white floral long dress. Siya naman ay kaswal na t-shirt na gray at naka-gray pants lang. Gusto pa niya kanina na paliguan ako na ikinagulat ko talaga. Pero nang mahalata ko na binibiro na naman niya ako at talagang napalo ko na siya na ikinahingi ko pa ng tawad."Huwag mo na akong asarin, Eli. Nakakarami ka na," sambit ko nang pababa na kamin ng hagdan. Magkahawak kamay kaming dalawa. Nakahanda na rin daw kasi ang breakfast, kumatok kanina si Kaji sa kwarto niya at ako pa talaga ang namilit dito kay Elijah. Tapos gusto pa ipadala ang breakfast namin, sabi ko mang-aa
"Hmm..."A faint groan escaped from me as soon as I woke up. Hindi ko rin maidilat ang mga mata ko dahil sa bigat non at medyo antok pa ako. But then, I started feeling strange—my body seemed heavy with an unfamiliar sensation, and my skin tingled in places I couldn’t quite explain. More specifically, in my private areas... and my chest felt sore. Ramdam ko rin ang medyo pagod na pakiramdam sa katawan ko, as if I had been awake the whole night, though I couldn’t quite piece together what had happened. Hindi pa masyadong gumagana ang isipan ko dahil kagigising ko lang pero nakuha naman kaagad ng pakiramdam sa katawan ko ang atensyon ko.And... It’s usually cold in my room because of the air conditioning, yet the coldness I feel right now doesn’t come from it—more like from nature. At nasiguro ko naman 'yon nang mas maramdaman ko pa ang lamig na tumama sa braso ko. My senses were now also alert, and I could hear the sound of the wind and the rustling curtains from the window.Binuksan
Walang ibang maririnig ngayon sa silid ni Elijah kung hindi ang mga pagdaing ko dahil sa ginagawa niya. Even though I told him to stop b-because what he was doing was too much, hindi siya tumitigil at parang mas ginaganahan pa siya kapag sinasabi kong dahan-dahan... n-na tama na muna. "A-Aahhh... Eli..." He keeps on kissing my c-center. Licking, and his hands were gripping my legs tightly. "Na-ahhh..." I know that the woman will feel more pleasure if her partner will do this, nabasa ko 'yon sa mga ipinahiram ni Esther sa akin na libro. Pati nga ang mga ginawa ng lalakeng bida a-ay ginagawa ngayon ni Elijah, ang mga nangyari doon, kung ano rin ang naramdaman ng bidang babae ay nararamdaman ko naman ngayon. And for me it's too much... there's something building inside of me that I can't name. Tapos kahit sandali... ayaw talagang tumigil ni Eli. Pero sigurado ako na wala pang ilang minuto ang nakakalipas pero pakiramdam ko ay napakatagal na non dahil sa ipinaparamdam niya sa akin.
The room was filled with my soft moans... which I actually didn’t recognize that really coming from me because of how Elijah continuously pleasing me. H-Hindi ko inaasahan na agad-agad ay tutunguhin ng bibig niya ang isang dibdib ko and now he's still focusing his attention there... l-licking and sucking the bead of my breast."E-Eli..." I inhaled sharply as I felt his hands... his hands, which had always supported me before, making sure I wouldn't slip while walking down the stairs, now holding me firmly, making me feel secure. But now, those hands were roaming over my body, exploring every curve with a gentleness that sent shivers down my spine, making me gasp for air and also... g-gave me a strange feeling—that only him could make me feel.Nang muli akong mapakapit sa buhok niya dahil dumiin ang pagkakagat niya sa tuktok ng dibdib ko ay napaangat ang tingin niya sa akin kaya nagtama muli ang mga mata namin ni Elijah. And the fire in his eyes only grew brighter. Napalunok ako nang m
I know the curses Elijah muttered and the deep, drowning look he's giving me right now means danger—not the kind that threatens me, but the kind that stirs something inside me. Alam ko naman rin ang magiging dala sa kaniya ng sinabi ko, I really need help to pull the zipper of my gown, b-but of course, I didn't do that to tease him or... maybe, just maybe, I was aware of what it would make him feel because of the rapid beating of my heart. Kanina kasi ay iba na ang usapan namin, s-sa steak pa lang. "Nahihirapan lang a-akong ibaba ang zipper..." I added and looked away. Doon naman na siya tumalima, na parang napagtanto rin niyang natigilan siya sa sinabi kong tulungan niya akong magpalit—that really came out wrong. "I-I mean, itong zipper lang, Eli... hindi..." but before I could finish my sentence, he made me turn around carefully. Walang salita, but the moment I felt his hand on my back, I froze. His fingers brushed against my bare skin, and my breathing hitched as his hand slow