Business Partner

PAGKATAPOS namin kumain ay agad na kaming pumunta ni Ate Melissa sa kanya-kanyang opisina. Umupo siya sa swivel chair. Naalala pala niya yung bulaklak na bigay ni Charles. Kinuha ko iyon sa gilid kung saan ko iyon nilagay. Binuklat ko ang papel.

Pasensya na kung di kita nasundo. May urgent meeting lang talaga ako. Babawi ako pagkatapos nito."

- Charles

Tumunog ang aking cellphone. Kinuha ko iyon sa loob ng bag. Tiningnan ko kung dino ang tumatawag. Si Charles ang tumatawag, sinagot ko agad iyon. May twenty minutes pa naman ako para magsimula sa trabaho.

"Hello, Charles. Kamusta?" tanong ko sa kaniya nang masagot ko ang tawag mula rito. Bumuntong-hininga siya na para bang nahihirapang huminga. 

"May problema ba Charles?" tanong ko. Parang ang bigat kasi ng dinaramdam niya. 

"Pasensya na kung hindi kita nahatid kanina. Kaya dinaan ko nalang sa bulaklak ang paghingi ko ng paumanhin. Nagustuhan mo ba?" tanong niya.

Hindi ko maiwasang mapangiti sa tanong niya. Syempre naman nagustuhan ko. Sino ba namang babae ang hindi diba?

"Oo naman. Nagustuhan ko Charles. Salamat. Ayos lang yun, naiintindihan ko naman e." wala naman ako karapatan na magdemand dito. Dahil ko naman siya kasintahan. Kahit nanliligaw man ito sakin, alam ko ang pakiramdam ng maging abala.

"Salamat Athalia. Susunduin nalang kita mamaya." anito.

Pagkatapos kong magpaaalam ay ibinaba ko na ang tawag. Tiningnan ko ang orasan. Ala-una palang ng hapon. Dalawang oras pa para maghanda sa meeting mamaya.

Luke'sPOV

HINDI ko maiwasang makaramdam ng excitement habang hinahanda ko ang aking sarili para sa  Business Meeting mamaya na gaganapin sa Chechu Restaurant. Pero kinakabahan ako, ano kaya ang magiging reaksyon ni Athalia kapag nalaman niya na ako ang magiging boss niya sa loob ng tatlong araw sa isang linggo.

Tiyak na matutuwa si Athalia kung sakali, dahil hindi man niya iparamdam. Alam kong miss na niya ako. Kaya gagawin ko ang lahat para makabawi sa kaniya.  Bumuntong-hininga ako at ipinagpatuloy ang paghahanap ng isusuot para mamaya. Formal attire lang naman ang isusuot. 

Napili ko ang isang checkered blue polo at slacks na teternuhan ng black leather shoes. Tiningnan ko ang orasan, pasado alas dos na ng hapon. Alas-kwatro gaganapin ang meeting. Lumabas ako ng walk-in closet at inilapag sa kama ang napili kong isuot. Tsaka hinubad ko ang suot kong damit, at hubo't-h***d na tinungo ang banyo para maligo.

Habang lumalagaslas ang tubig na nagmumula sa shower na nasa kisame. Lumilipad ang aking isipan sa babaeng hanggang ngayon tinitibok pa rin ng aking puso. Si Athalia Patricia Ramos. Parehas din kaya kami ng nararamdaman? F*ck! Siguradong hindi! Nagpaligaw nga siya kay Charles, ibig sabihin wala siyang nararamdaman para sakin. Tsk! Paanong hindi siya magpapaligaw eh may kasintahan na ako. 

Bumuntong-hininga ako. Hindi dapat ako nag-iisip ng mga negatibo. Binilisan ko ang pagligo at nang matapos ako, lumabas ako ng banyo at tinuyo ang buhok gamit ang extrang twalya. Alas-tres na ng hapon. F*ck! Pakiramdam ko may naghahabulang kabayo sa aking dibdib dahil sa bilis ng tibok niyon.

Kalma lang. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. Nagbihis ako at inayos ang aking sarili. I take my time para maging presentable at gwapo ako sa harapan ni Athalia. Napatitig ako sa salamin, may girlfriend ako pero kung makaasta ako parang single ako.

Nakilala ko si Mickhaela Romano nang minsang pumunta ako sa isang Club at nakipagkilala siya sa akin na nauwi sa p********k. Hanggang sa naging sunod-sunod iyon. Dahil nirerespeto ko siya, tinanggap ko ang alok niya na maging kasintahan ko.

Nang malaman iyon ni Mom, sobrang tuwa niya na hindi ko alam kung bakit. Dahil ba sa mayaman si Mickhaela? Yun ang hindi ko alam. Nang matapos akong makagayak. Lumabas ako ng kwarto at nakasalubong si Tita Carmen na ina ni Athalia.

"Tita Carmen, aalis po muna ako. May pupuntahan lang po ako. Umuwi na po kayo mamaya, huwag na po kayo magpagabi." ani ko at ngumiti sa kaniya. Ngumiti din pabalik si Tita Carmen.

"Salamat iho. Oh sige, mag-iingat ka." aniya at tinapik ako sa balikat tsaka nagtuloy sa aking kwarto. 

Si Tita Carmen lang ang bukod-tanging pinapapasok ko sa aking kwarto. Dahil sa lahat ng mga kasambahay dito sa bahay, siya lang ang pinagkakatiwalaan ko. Matagal ng kasambahay si Tita Carmen, kaya masaya ako kasi hanggang ngayon naninilbihan pa rin siya amin. Katunayan lang na napamahal na siya sa Hacienda. Kung tutuusin kayang-kaya na siyang buhayin ni Athalia.

Bumaba ako nang handa at lumabas ng bahay. Tinungo ko ang garahe at sumakay sa aking black Sedan. Pinasibad iyon palabas ng mansiyon patungo sa Chechu Restaurant.

NANG MARATING ko ang Chechu Restaurant. F*ck! Late na ako dahil sa traffic. Ipinark ko ang Black Sedan sa parking area at naglakad patungong entrance ng Restaurant. Nang makapasok ako agad akong sinalubong ng Manager ng Restaurant. Nalaman ko iyon dahil sa name tag na nasa kaliwang parte ng kaniyang uniporme.

"Good Afternoon Sir. How may I help you?" tanong niya.

"Luke Sebastian. I'm metting with Michael Lereño." pakilala ko sa kaniya. Tumango siya.

"Okay. This way Sir." aniya.

Iginiya ako sa isang VIP Room nang Restaurant. Nang natapat na kami sa VIP Room, binuksan niya iyon pero hindi gaanong kalakihang ang pagkakabukas. Inilahad niya ang kaniyang kamay sa pinto.

"Pasok na po kayo Sir." Anita na naroon pa rin ang malapad na ngiti.

"Thank you Mr. Erazzo." aniko sa seryusong tinig.

 Kahit gusto kong ngumiti, bilang isang negosyante dapat kakikitaan ka ng pagiging strikto at hindi pagiging malambot na puso dahil pwedeng gamitin iyon laban sa iyo ng mga kakompetensya sa negosyo.

"Your welcome, Mr. Sebastian." aniya at tumalikod na.

Heto na nandito na ako. Siguradong nasa loob na sina Athalia at si Mr. Sardova, na-late ako dahil traffic. F*ck the traffic! Huminga ako ng malalim at dahan-dahan na binuksan ang pintuan tsaka pumasok. Nadatnan kong umiinom ng tsaa si Mr. Lereño, samantalang si Athalia ay nasa harap ng laptop. Simple lang siya pero bakit ang ganda niya? Lumingon si Mr. Lereño sa kinaroroonan ko.

"Mr. Sebastian! Your here." aniya na may malapad na ngiti. Nakita kong natigilan si Athalia sa kinauupuan. Tumayo si Mr. Sardova at naglakad palapit sa akin.

"Sorry, i'm late. Na-traffic ako." ani ko habang ang mga mata ay na kay Athalia. Hindi siya nag-aangat nang tingin. Nasa laptop pa rin ang atensyon niya.

"It's okay Mr. Sebastian. Kani-kanina lang kami dumating." aniya at iginiya ako patungo sa mesa na inookupa nila.

"Ms. Ramos. Meet Mr. Sebastian." tawag niya kay Athalia. Nag-angat ng tingin si Athalia at dumako iyon sa akin at kay Mr. Lereño.

"Oh. I'm sorry Sir. Tutok kasi ako sa ginagawa ko kaya hindi ko napansin ang pagdating niya." aniya at tumingin sakin. 

Tinitigan ko siya. Hindi napansin o hindi pinansin? Fxck! Hindi ko maiwasang makaramdam ng inis!  Dumako ang tingin ko sa kaniyang mga labi na kaysarap halikan. F*ck! Nasa meeting ako pero pinagpapantasyahan ko siya. Ngumiti ako sa kaniya. Tumayo siya sa pagkakaupo at humarap sakin tsaka inilahad ang kamay.

"Nice to meet you Mr. Sebastian." aniya. Tumayo ako at tinanggap ang pakikipagkamay niya. 

"Nice to meet you too Ms. Ramos." aniko. 

F*ck! Para kaming hindi magkakilala, pero kailangan kong sabihin kay Mr. Lereño na magkakilala kami. Ayaw kong isipin ni Athalia na ikinahihiya ko siya bilang kaibigan. Lumunok ako at tiningnan si Mr. Lereño na sumisinsim ng kape at ibinalik ang tingin kay Athalia na isinara ang laptop at humarap sa akin. 

"Actually Mr. Lereño, magkakilala kami. We're friends. Actually childhood friends. At dahil sa gusto kong maging kasosyo ka sa negosyo, siya ang napili ko na maging Sekretarya lalo at mas kilala ko siya. Mas mapagkakatiwalaan kaya siya ang pinili ko. Hope you don't mind Mr. Lereño." ani ko.

Biglang kumuyom ang kamao ni Athalia na nakapatong sa mesa.  Hindi ba niya nagustuhan ang ideya ko? Diba dapat matuwa siya dahil gumagawa ako ng paraan para magkalapit kami. Pero bakit parang galit pa siya? Ngumiti nang matamis si Mr. Lereño.

"I don't mind Mr. Sebastian. Athalia is a hard-working woman. At gusto ko rin na maipromote siya, and I think magiging maganda ang takbo ng negosyo dahil magkaibigan pala kayo kaya for sure. Hindi niyo na kailangan mag-adjust sa isa't-isa. Wala naman siguro nagbago ngayon na matagal kayong hindi nagkita." aniya na may matamis na ngiti sa mga labi.

Alam ni Mr. Lereño na nanatili ako sa Canada bang sampong taon. Nasabi ko iyon ng inalok niya ako making kasosyo sa negosyo.

"Thank you Sir. Gusto kong bumawi sa mga araw na hindi ko siya nakasama. Ilang taon din po kasi akong nanirahan sa Canada. Wala po kaming komunikasyon simula ng umalis ako." ani ko at tiningnan si Athalia. Nasa palad niya na nasa mesa ang kaniyang tingin. Bakit? Ayaw ba niya ako makita?

"Wow. That's sweet."—komento ni Mr. Lereño. Tumingin siya kay Athalia.—"You have a good friend, Ms. Ramos. Keep him. Iilan lang ang mga kagaya ni Mr. Sebastian, na hindi nakakalimot sa paglipas ng panahon." aniya na may pilyong ngiti sa mga labi. Ngumiti lang si Athalia. Hindi ko maiwasang mairita. Hindi ba siya sang-ayon sa sinabi ni Mr. Lereño?

"Can I excuse myself. Pupunta lang po ako sa comfort room." aniya. 

Tumayo siya at naglakad patungo sa comfort room na nasa kaliwang bahagi ng VIP Room. Hindi ko maiwasang humanga sa kurba ng kaniyang katawan. Hindi man ganoon katangkaran pero magaling magdala ng damit. Ang laki na talaga ng pinagbago mo Athalia.