Sa loob ng 10 minuto, unti-unting nanumbalik ang lakas ni Tempest at nagising mula sa pansamantalang pag-idlip. Pagbukas niya ng kaniyang mga mata, ramdam niya ang init ng mahikang bumabalot sa kaniya at tanging puti lamang ang nasa paligid niya. Nagmistulan itong walang hangganang kalawakan kaya hindi niya mawari kung patay na ba siya at hinihintay na lang siya ni San Pedro na magising para hatulan siya. Ilang segundo rin ang lumipas bago niya napagtantong may isang lalaking hindi niya mamukhaan ang nakayakap sa kaniya. Nakapikit ang lalaki at tila mahimbing ang tulog. Namangha si Tempest sa itsura ng binata dahil para itong isang prinsipe ng mahikang galing sa ibang mundo. Dahil sa kuryosidad, hindi niya napigilan ang sarili na haplusin ang kulay pilak nitong buhok na mas mahaba pa sa buhok niya. Napalunok din siya nang makita ang hugis ng kaniyang tainga na katulad lang din sa mga duwendeng napapanood niya sa telebisyon. Maya-maya pa ay unti-unting nawala ang puting mahikang naka
Kumunot ang noo ni Tempest sa tinuran ng binata. Hindi niya alam kung binibiro lang ba siya nito o hindi pero pakiramdam niya ay parang may mali.“Anong pinagsasabi mo?” tanong niya habang nakataas ang isa nitong kilay. “Hindi naman iyan ang sinabi ni Giselle since ang lugar kung saan ako pinanganak at lumaki, iyon ang so-called lifeline ko but I will eventually get used to this place. Kaya siguro ako na-nose bleed kahapon dahil do’n. Anong si Damon ang lifeline ko? Nahihibang ka ba?”“I see…” Iyan lang ang komento ni Caden ngunit halata naman sa ekspresyon niya na tinuturing niyang mali ang lahat ng sinabi ni Tempest. Tumango ito nang kaunti na tila ba may nakumpirma siyang katotohanan.Bigla naman siyang nagtaka noong nilabas ng dalaga ang kaniyang papel tsaka ballpen.“By the way, sir… paturo nga ulit ako tungkol do’n sa quiz. Wala talaga akong naintindihan eh.” Tempest, then, pushed her pen and paper towards Caden’s side. “Or you can write the answers na lang right there para hind
Damon looked at Caden with a piercing gaze and within just a few seconds, he could tell that the professor showed no hint of fear at all. Instead, he saw determination in his eyes and it immediately crossed his mind that the man right before him was someone who also had his eyes on Tempest.Hinarap ni Tempest si Caden at tiningnan niya ito sa mga mata na tila nagmamakawang huwag muna siya makialam dahil baka kung ano pa ang gawin sa kaniya ni Damon. The last thing she would want was for Caden to get in trouble because of her.“Caden, please,” bulong niya.“You’re calling him by his first name?” Damon asked with a mixture of amusement and annoyance. But in return, he received a glare from Tempest so he looked back at Caden, who was still laid bac
Damon scoffed at his brother’s words.“You will only take her once you have killed me,” he mused.Tempest felt like her blood ran cold when in a matter of seconds, the two men were already pointing guns at each other. Ang mas malala pa ay rinig niya ang sabay-sabay na pagkasa ng mga baril ng tauhan ni Cohen. Kahit saang anggulo niya tingnan, masasawi si Damon kapag hindi siya pumagitna sa kanilang dalawa.“Then, I’ll be taking your life,” sumbat ni Cohen.Hindi alam ni Tempest kung ano ang mangyayari kapag namatay si Damon gayong alam na niya na siya lang ang makakabuhay sa kaniya. She may be shaking in fear but it did not stop her from stepping right in front of Damon as if shielding him from any bullet.“P-Put all those guns down,” saad niya habang nakatingin sa mga mata ni Cohen, nagmamakaawang siya muna ang bibigay sa oras na iyon. “Please.”Ngunit nabalewala lamang ang kaniyang sinabi dahil kahit ni isa sa kanila ay walang sumunod. Hinarap ni Tempest si Damon at mahigpit na hinaw
Kinuyom ni Tempest ang mga kamay niya nang hindi iniiwas ang kaniyang tingin sa lalaki.“Madali lang naman akong patayin pero sa tingin mo ba mabubuhay ka pa kapag nalaman ni Cohen na ikaw ang pumatay sa ‘kin?” tanong ng dalaga. Walang bahid ng takot ang kaniyang ekspresyon, tila ba sigurado siyang hindi siya magagawang patayin ni Blake.Ilang segundo rin silang nagkatitigan na para bang kung sinuman ang mauna umiwas ng tingin ay siyang talo. Maya-maya pa binaba ni Blake ang hawak na baril at napatawa na lang.“You truly are confident that our boss will kill anyone who hurt you,” komento nito.Isang mapait na ngiti naman ang pinakita ni Tempest. “Kung pwede lang sana ay sa ibang babae siya magkagusto. Hindi sana hahantong sa ganitong sitwasyon kung hindi dahil sa ‘kin.”Nagkibit-balikat lamang ang binata. “Totoo ngang ikaw ang dahilan kung bakit ganito na ang sitwasyon pero alam kong mas higit pa roon. Ginawa ka lang na rason ni Damon para saktan ang boss namin when in fact, he really
Tempest could not help but feel betrayed by Caden for telling Damon the truth about their situation.Things could have been easier if only he remained ignorant of that fact but now, he might just use it against her.“Ano bang pinagsasabi mo? Tsaka sa tingin mo ba talaga posible ang gano’n?” saad ni Tempest para kumbinsihin si Damon na walang katotohanan ang sinabi sa kaniya ni Caden.Umiling si Damon. “Kung sa tingin mo ay mapapaniwala mo ako, I am telling you that it ain’t going to happen. It all explained that time when you almost died but after just one kiss, you suddenly became normal.”Umiwas ng tingin ang dalaga. Hanggang sa oras na iyon, hindi niya matanggap sa sarili niya na talagang naka-depende siya kay Damon para lang mabuhay. “If that is the case, then why the fuck do you keep on choosing Cohen over me?”“This is the reason, Damon.” Bakas sa boses ni Tempest ang pinaghalong inis at galit, at makikita rin sa mga matatalim niyang mga mata na direktang nakatingin sa binata. “
“‘Lo!” Isang malakas na sigaw ng isang batang babae ang bumasag sa katahimikan sa loob ng malawak na mansyon sa oras ng hatinggabi. Tumatakbo papunta sa kwarto ng kaniyang lolo ang bata na naudlot ang tulog nang mapansin ang kakaibang nangyari sa kaniyang katawan. Dahil sa lubos na pagkalito sa sitwasyon, hindi nag-atubiling hinampas ni Tempest ang pintuan ng kwarto nang malakas.“Lolo! Lolo!” sunod-sunod na sigaw nito. “Help me! I think there is something wrong with me! Lolo!”Agad namang nagising ang matanda dahil sa pambubulabog ng apo. At dahil unang beses itong mangyari, agad itong bumangon at tumakbo papunta sa pintuan. Matinding kaba ang kaniyang nararamdaman dahil sa pag-aakalang may masamang nangyayari. Pagkabukas niya rito, isang paslit na bata ang agad yumakap sa kaniya. Ayon sa taas at liit ng bata, hindi ito mamukhaan ni Lucius.“Lolo,” mangiyak-ngiyak na saad ni Tempest nang tiningnan niya ang kaniyang lolo sa mga mata. “Hindi ko maintindihan! Bakit naging bata ulit ako
Isang halakhak ng dalaga ang pumuno sa loob ng study room ni Mr. Lucius Williams. Nakatingin lang nang seryoso ang matanda sa kaniyang apo habang ito ay tumatawa pa rin na parang nabaliw dahil lang sa sinabi nito. Makalipas ang ilang minuto, kumalma na si Tempest habang pinupunasan ang luhang nasa gilid ng kaniyang mga mata. “Geez, lolo!” saad nito. “I never knew you know how to make such jokes. Napatawa talaga ako nang husto.”Tumingin ang dalaga sa lolo niya at hinintay itong sabihin ang katagang, “Nagbibiro lang ako.” Pero lumipas ang isang minuto ng katahimikan pero hindi umimik si Mr. Williams habang nakatitig sa mga mata ni Tempest. Kahit ni katiting ng pagbibiro ay walang nakita si Tempest sa mga mata ng kaniyang lolo.With a nervous chuckle, she added, “You're joking, right?”“No.”“But, 'lo, I am just 24! It is too early to get married! At isa pa, ano na lang ang sasabihin ko sa asawa ko kapag nalaman niyang isa akong kalahating fae na nagiging bata sa pagpatak ng hatinggab