Chapter 107

"Trina?" Agad ko siyang niyakap, "buhay ka?"

"Gaga, namatay ba ako?" Tanong niya sa akin, "bakit diyan ka natutulog? At bakit dala dala mo yang damit ko?"ot ang noo na tanong niya sa akin.

Bumalik ako sa aking ulirat, tumitig kay Trina, at pilit na pinapaniwala ang sarili na totoo siya, na hindi siya isang ilusyon o panaginip lamang. "Hindi... Hindi ka maintindihan," sagot ko habang nilalabanan ang panginginig ng boses ko. "Nakita ko... nakita ko mismo... na wala ka na."

Napakunot ang noo niya, halatang nalilito. "Anong sinasabi mo?" Tanong niya, lumapit sa akin at hinawakan ang aking balikat. Ramdam ko ang init ng kanyang kamay — tunay, buhay. "Nasa bahay lang ako kanina. Nasa kusina ako, naghahanda ng pagkain. Baka napanaginipan mo lang ako."

"Hindi... hindi iyon panaginip!" nanginginig kong tugon. "May kumalat na balita, may nakita silang bangkay… at sinabi nilang ikaw iyon."

Tumawa siya ng mahina, may halong pagkaawa sa kanyang mga mata. "Grabe ka naman, sobrang nag-alal