"THAT'S a wild boar, Allen, not a human," sabi ni Calista kay Allen nang mapansin ang matagal nitong pagtitig sa nakahain nilang pagkain sa hapag.Naiilang namang ngumiti si Allen at saka nagsimula nang kainin ang pagkain sa kaniyang pinggan. "So, you werewolves don't eat humans?""Bakit kami kakain ng tao eh kalahating tao rin kami?" naiinis namang sabi ni Mang Dante na kasalo rin nila sa pagkain. Tinawanan naman ito ni Mang Sebastian.Pagkatapos kumain, inutusan ni Calista ang dalawa sa mga tauhan niya na ihatid si Allen palabas ng gubat para makauwi na ito. Sigurado kasi siya na hinihintay na ito ni Aimen."Mag-iingat ka," matamlay ang ngiting sabi ni Calista kay Allen."Ako ang dapat na magsabi sa 'yo n'yan," tugon ni Allen. Napayuko ito bigla na animo nahihiya. "Pasensya na sa mga nasabi ko kagabi, Ate Calista."Nakangiti namang tumangu-tango si Calista. Naiintindihan niya kung bakit nasabi ang mga iyon ni Allen at wala siyang sama ng loob dito. "Kayo na ang bahala kay Morgan, ha?
"BAKIT biglaan mo naman po yata silang pinagsanay na humawak ng sandata? May problema po ba, mahal na Reyna?" tanong kay Calista ni Mang Sebastian. Nakatayo sila sa terasa ng mansiyon habang pinanonood ang mga batang taong-lobo na tinuturuan ni Mang Dante sa paggamit ng espada at palaso.Bumuntonghininga si Calista. Ilang araw nang kakaiba ang nararamdaman niya. Bigla-bigla na lamang siyang kinakabahan at madalas din na hindi makatulog nang maayos sa gabi. Iba ang kutob niya sa mga nararamdaman niya. Tila ba isa iyong babala na may mangyayari na namang hindi maganda. Hindi man niya tiyak kung may katuturan ang mga hula niya, mas mabuti nang maging handa sila.Nilingon ni Calista si Mang Sebastian sa kaniyang tabi. "Wala naman po, Mang Sebastian. Gusto ko lang na matuto silang ipagtanggol ang mga sarili nila kung sakali mang may magtangka sa buhay nila. Matagal ko na dapat ito ginawa subalit masyado akong naging kampante at hindi inisip nang mabuti ang mga naging desisyon ko.""Paano ku
PUNO ng takot at pighati na pinasadahan ng tingin ni Calista ang mga nasusunog na bahay sa kanilang tribo. Ang kalansing ng mga espada, putok ng mga baril, galit na ungol ng mga kalahi niya, at sigawan ng mga sundalo ang halos pumuno sa buong kagubatan. Ito na ang pinaka kinatatakutan niya.Dumako ang tingin niya sa nanginginig niyang mga kamay. Balot na balot ang mga iyon ng dugo, hindi niya matukoy kung pag-aari niya ba ang mga iyon o sa kanilang kalaban.Sa gitna ng makapal na usok at nasusunog na mga bahay, naaninag niya ang unti-unting paglitaw ng isang anino. Sa isang iglap, lumitaw sa kaniyang paningin si Clyde. Puno ng galit ang mga titig nito sa kaniya. Gusto niyang magsalita upang magpaliwanag subalit tila nawala ang kakayanan niyang makapagsalita dahil walang boses na lumalabas sa kaniyang bibig. Sinubukan niya ring kumilos subalit bigo rin siyang magawa iyon dahil tila napako na siya sa kaniyang kinatatayuan. Wala na siyang ibang nagawa kundi ang tanawin na lang si Clyde.B
HALOS sabay-sabay na nagsibagsakan sa lupa ang mga sundalong nakapuwesto sa unahan nang barilin ang mga ito sa binti nina Althaia at ng mga kasamahan niyang sundalo na katulad niya rin na mga taong-lobo. Ang totoo, nang umalis siya sa Montgomery at nababa sa pagiging reyna, may ilan sa mga katribo niya ang nanatiling tapat at mas piniling sumunod sa kaniya. Pagkalipas ng mahigit apat na taon, nagpasya siyang pumasok sa WW-Force upang mag-espiya subalit hindi pumayag ang kaniyang mga katribo na mag-isa lamang siyang pumasok sa kuta ng mga kalaban kaya sumama ang mga ito sa kaniya.Takot at pabagsak namang napaupo sa lupa si Allen matapos masaksihan ang ginawang pag-atake sa kanila ng mga kasamahan nilang sundalo. Puno ng pagtataka na tiningnan niya si Talya at gano'n na lang ang pagkagulat niya nang masaksihan niya nang unti-unting nagkulay ginto ang mga mata nito. Tiningnan niya ang mga kasama nitong nagtaksil sa kanila at katulad nito ay kulay ginto na rin ang mga mata nito. Lahat si
"ALTHAIA, you want the throne, right? It's all yours now."Napahinto si Althaia sa pagpapaputok ng kaniyang riple sa mga sundalo nang maulinigan ang mahinang boses ni Calista. Tinablan siya nang matinding kaba nang mapuna ang panghihina sa boses nito.Kaagad siyang luminga-linga upang hanapin si Calista sa gitna ng mga naglalabanan ngunit nang eksaktong natagpuan na ito ng mga mata niya ay umalingawngaw naman ang malakas na sigaw ng isa sa mga katribo nila."Patay na ang Reyna!"Kaagad na namuo ang mga luha sa mga mata niya habang nakatanaw sa nakahandusay na ngayong si Calista. "No, Calista!" Akmang tatakbo na siya palapit dito subalit humarang sa kaniyang harapan ang ilan sa mga katribo nila at pinigilan siya. Nagpumiglas siya ngunit hindi siya binitiwan ng mga ito."Kailangan na nating umalis!" wika ng isa sa may hawak sa kaniya."Hindi! Calista!" Umiiyak niyang pilit na iniaabot ang kaniyang kamay sa direksyon ni Calista.Walang kaemo-emosyong lumingon sa kaniya si Clyde na nakatay
MAY ngiti sa mga labi na sinalubong sina Althaia ng mga katribo nila nang matagpuan na nila ang bahagi ng gubat kung saan pansamantalang lumikas ang mga ito. Isa sa mga sumalubong sa kanila si Mang Sebastian."Mabuti at nandito na kayo..." Iginala nito ang tingin, tila may hinahanap. "Nasaan ang mahal na Reyna?"Nanghihinang naupo si Althaia sa malaking tipak ng bato habang sapo ang ulo.Tiningnan naman ni Mang Sebastian ang mga bagong dating, hinihintay na may sumagot sa tanong niya subalit ni isa sa mga ito ay walang nagsalita. Lahat ay nakayuko at halos hindi sila magawang tingnan nang deretso sa mga mata.Bagama't may hinuha na sa sinapit ni Calista, bumaling pa rin siya kay Althaia. "Nasaan ang pinsan mo?" seryoso niyang tanong.Naluluhang kinagat ni Althaia ang ibaba niyang labi. Umiling-iling siya.Dahil sa naging tugon niya ay mabilis na umugong ang hagulgol ng kaniyang mga katribo. Nagluluksa ang lahat sa pagkamatay ng kanilang reyna.Tumayo si Althaia at nilingon ang mga taon
"NO! CALLIE, please wake up! Please, don't... don't leave me!" Walang humpay sa pag-agos ang mga luha ni Clyde habang nasa mga bisig niya ang wala nang buhay na si Calista. Mahigpit niyang niyakap ito habang iginagala sa kasamahan niyang mga sundalo ang mga mata habang nakikipagbakbakan ang mga ito sa mga katribo ni Calista.Tila muling naulit ang nangyaring mainit na bakbakan sa pagitan nila at ng mga taong-lobo subalit sa pagkakataong ito ay dama niya na ang matinding pagsisisi at sakit sa pagkamatay ng pinakamamahal niyang si Calista.Humahagulhol niyang niyapos si Calista. Paulit-ulit na humihingi ng tawad.Pawisan at luhaang napabalikwas ng bangon si Clyde sa kaniyang kama. Naguguluhan niyang pinahid ang mga luha sa kaniyang pisngi. Ano ba ang nangyayari sa kaniya? Bakit bigla niya na namang iniiyakan si Callie sa kaniyang panaginip?Halos tatlong linggo na ang lumipas pagkatapos ng nangyaring labanan sa pagitan nila at ng mga taong-lobo, halos tatlong linggo na rin siyang gabi-g
ITINAAS ni Allen ang dalawang mga kamay habang unti-unting lumalapit kina Clyde at Aimen. Nakatutok pa rin sa ulo ni Aimen ang baril ni Clyde."Sir Martin, pag-usapan natin ito nang maayos," pakiusap niya.Umiling-iling si Clyde. "Where is Morgan?"Naluluhang tinitigan ni Allen ang Ate Aimen niya. Umiiyak na umiling-iling si Aimen. Hanggang sa huli ay kaligtasan pa rin ni Morgan ang inaalala nito.Tuluyan nang bumagsak ang mga luha ni Allen. Mahal niya ang Ate Aimen niya subalit mahalaga rin sa kaniya si Morgan."Okay..." Iniiwas niya ang mga mata kay Aimen at pumikit. "I'll tell you where she is.""No!" Humahagulhol si Aimen. "Please, Allen, don't! She's just a kid!"Unti-unting nawala ang tensyon sa mukha ni Clyde. Napansin niya na bahagyang lumuwag ang pagkakahawak nito sa ate niya. Dahil do'n nakasilip siya ng pagkakataon para makuha ito sa kaniya.Mabilis siyang kumilos palapit kay Clyde at tinangkang agawin dito ang baril. Natumba naman sa sahig si Aimen at napatili nang pumutok
13 years later..."KAILAN po kayo babalik ulit, Mommy?" nakangiting tanong ni Morgan sa Mommy Aimen niya na kausap niya through a video call.Matagal nang naninirahan sa ibang bansa si Aimen at doon na rin ito nakabuo ng sarili niyang pamilya. Natupad na rin nito ang pangarap na maging isang fashion designer. Sa kabila ng pagkakaroon na ng sariling pamilya, taon-taon pa rin itong umuuwi para bisitahin ang kapatid niyang si Allen at ang anak na si Morgan. Mabilis namang nakapag-adjust si Morgan sa set-up nila. Matalino ito at nauunawaan nito na hindi katulad ng ibang mga normal na tao ang pamilya nila.["Miss mo na ba ako, huh, baby?"] nakangiting tanong ni Aimen kay Morgan."Mom, dalaga na po ako," kakamot-kamot sa batok na sabi ni Morgan.Natawa nang mahina si Aimen pagkatapos, umiling-iling. Napangiti naman si Morgan nang bigla na lang sumulpot sa screen ang mukha ng tatlong taong gulang na kapatid niyang si Kenny. Nakisingit na rin ito sa pag-uusap nila ng Mommy Aimen niya. Sandali
MULA sa loob ng nakaparadang van, tahimik na tinatanaw nina Calista at Althaia sina Aimen, Clyde, at Morgan na masayang magkakasama sa parke. Karga-karga ni Clyde si Morgan habang si Aimen naman ay nakangiting pinupunasan ang palibot ng labi ni Morgan dahil sa kumalat ang kinakain nitong ice cream.Sinulyapan ni Althaia si Calista na nakaupo sa shotgun seat. Nakangiti man ay nabakas niya sa mga mata nito ang inggit kina Clyde at Aimen. That was her dream—ang bumuo ng pamilya kasama si Clyde. Subalit tila sa ibang tao na ng lalaki tutuparin iyon.Ibinalik ni Althaia ang tingin kina Aimen at saka muling sinariwa ang huli nilang pag-uusap.(Flashback)Halos kinse minutos nang nakaupo sa bintana ng kusina si Althaia subalit hindi pa rin napapansin ni Aimen ang presensya niya sa lalim ng iniisip nito. May hinuha siya sa dahilan ng paglalayag ng isip nito."I heard nagkita na kayo."Pumuno sa buong kusina ang tunog ng pagkabasag ng pinggang hawak ni Aimen nang magulat sa biglang pagsasalita
ILANG metro mula sa mga taong-lobong nagsasayawan sa palibot ng malaking siga, nakaupo sa isang malaking troso si Calista katabi sina Althaia at Mang Sebastian. Tahimik lamang na pinanonood ng mga ito ang mga katribo sa kanilang mga ginagawa.Hindi magkamayaw ang tuwa na nararamdaman ng mga taong-lobo sa muling pagbabalik ni Calista. Sa gitna ng gubat, naghanda ang mga ito ng sari-saring pagkain at ipinagdiriwang ang ligtas na pagbabalik nito.Noong araw na naganap ang pakikipagsagupaan ng mga taong-lobo laban sa mga sundalo ng WW-Force, nang humupa ang labanan at nakaalis na ang mga sundalo, bumalik si Althaia kasama ang ilan sa mga katribo niya para kunin ang katawan ng mga nasawi nilang kasamahan.Hinukay nila ang mga bangkay ng mga ito sa pinaglibingan ng mga kalaban at doon natuklasan nila na may ilan pa sa mga kasamahan nila na buhay at kasama na roon si Calista. Bagama't kalunos-lunos na ang sinapit, nabigyan ng pag-asa si Althaia nang matuklasan na may pulso pa ito.Ilang buwa
NAPAKO sa kinatatayuan si Clyde. Nakatulala kay Calista. Bahagyang bumukas ang bibig niya para magsalita subalit wala siyang mahagilap na salita sa rami ng gusto niyang sabihin at itanong kay Calista.Nakangiting lumapit si Calista sa hapag at inihain ang mga niluto. "Morgan honey, breakfast's ready."Mabilis namang binitawan ni Morgan ang mga laruan at patakbong lumapit kay Calista. Inilalayan naman ito ni Calista na makaupo sa upuan na bahagyang may kataasan. Bumaling ito sa kaniya at muli siyang nginitian. "What are you waiting for? Maupo ka na para makakain na tayo.""Y-you... you..." Hindi niya pa rin malaman ang dapat sabihin. Hindi pa rin siya makapaniwala na nasa harapan niya ito ngayon. Nanaginip ba siya? Totoo bang buhay si Calista?Bahagyang humaba ang nguso ni Calista na para bang nagtatampo nang hindi siya natinag sa kinatatayuan. "Should I just leave? Akala ko pa naman matutuwa kang makita ako.""Daddy, let's eat! I'm hungry."Sabay silang napalingon kay Morgan. Nakatingi
MABILIS na nagtago si Aimen sa likod ng sasakyan nang lumingon sa direksyon niya si Clyde. Nasa kabilang panig siya ng kalsada samantalang si Clyde naman ay nasa tapat ng kindergarten at katatapos lamang nitong ihatid si Morgan.Tutop ang bibig at tahimik na umiyak si Aimen. Sobrang nangungulila na siya kay Morgan. Mahigit isang buwan nang ganoon ang ginagawa niya. Palihim niyang sinusundan sina Clyde at Morgan kahit saan magpunta ang mga ito para lang masigurong maayos ang lagay ng mga ito.Malaki na ang nagbago kay Clyde. Nakapag-adjust na ito. Kagaya ng sinabi ni Aimen kina Allen at Althaia, naging mabuti ang epekto kay Clyde nang nasa poder na nito si Morgan. Hindi na ito nagkukulong sa kwarto at nakakangiti na rin paminsan-minsan. At para naman matustusan ang pangangailangan ni Morgan, naghanap na rin ito ng trabaho. Noong una, pumasok ito bilang salesman sa isang department store. Ngayon naman ay nagtatrabaho na ito sa isang maliit na academy bilang isang coach sa taekwondo ng
"YOU did what?!" Galit na naibalibag ni Althaia ang maliit na mesa sa harapan matapos marinig ang sinabi ni Aimen. Ibinigay nito kay Clyde si Morgan. Galit siya. Galit na galit. Tumayo siya sa kinauupuang sofa at nanggigil na itinaas ang mga kamay. Gusto niyang sakalin si Aimen pero pinilit niyang kontrolin ang sarili. "Idiot, idiot, idiot! Hindi ako makapaniwala na ipinagkatiwala ni Calista ang anak niya sa mga hangal na tulad niyo!"Tumayo rin si Allen sa sofa at nakasimangot na tiningnan si Althaia. "Hoy, alam kong galit ka but that's rude..." Nakakunot siyang bumaling kay Aimen. "Hindi ko rin nagustuhan ang ginawa ni Ate pero pag-usapan natin ito nang maayos."Huminga naman nang malalim si Aimen, saka naupo sa sofa. Wala siyang pinagsisisihan sa ginawa niya. Naniniwala siya na iyon ang makabubuti para kay Clyde."Tell me, ano'ng masamang espiritu ang sumapi sa 'yo at binigay mo ang pamangkin ko sa lalaking iyon? You know he's unstable!" bulyaw ni Althaia.Tumango naman si Allen, sa
PABAGSAK na napaupo sa upuan si Allen. Nakahinga na siya nang maluwag nang sabihin ng doktor na malayo na sa panganib si Clyde. Buong akala niya talaga ay hindi na ito aabot pa ng buhay sa ospital sa dami ng dugong nawala rito. Tiningnan niya si Clyde sa hospital bed. Payapa itong natutulog ngayon. "You fool," mahinang sambit niya, saka bumaling kay Althaia na tahimik lamang na nakatayo sa isang tabi habang nakatingin din kay Clyde. Muli na naman siyang inusig ng kaniyang konsensya habang pinagmamasdan ito. Nang nakita niya kasi ito kanina sa harapan ni Clyde sa ganoong sitwasyon, ang unang pumasok sa isip niya ay ito ang salarin sa nangyari. Subalit nalaman niya na sinundan lang pala nito si Clyde dahil may kutob ito na may gagawin na naman itong hindi maganda. At tama nga ito dahil pagdating nila sa bahay ni Clyde ay halos katatapos lamang nitong maglaslas. "Akala ko ba galit ka sa kaniya? Bakit mo siya sinubukang iligtas?" tanong niya kay Althaia.Mula kay Clyde, lumipat ang walang
"WHAT is happening to Morgan?" nag-aalalang tanong ni Aimen kay Althaia. Matapos sabihin sa kaniya ni Clyde ang tungkol sa sinabi ni Morgan na alam na nito na siya ang ama nito ay ipinatawag niya kaagad kay Allen si Althaia. Nag-aalala rin siya dahil sa murang gulang ay nagpapakita na si Morgan ng mga katangian ng isang taong-lobo. "Hindi ba masyado pa siyang bata para mag-shift?"Mula sa bintana, lumapit si Althaia kay Aimen at naupo sa tabi nito sa sofa. "Maybe she's an early shifter," sabi niya, saka ipinahinga ang mga braso sa tuhod at pinagsiklop ang mga daliri. Masama ang tinging ipinukol niya kay Clyde na nakaupo naman sa kasalungat nilang sofa. Galit pa rin siya rito."Is there such thing?" naguguluhan namang tanong ni Allen na katabi ni Clyde sa sofa.Umirap si Althaia at nagpakawala ng buntonghininga. Pinagkrus niya ang kaniyang mga braso at tiningnan ang mga kasama. "That was just my theory. Kung mayroong late shifters then there's a probability na mayroon ding early shifter
HALOS mag-iisang oras nang nakatitig si Clyde sa lubid na nakalapag sa sahig sa loob ng kaniyang silid. Sa tabi naman niyon ay ang isang nakatumbang maliit na silya at ang nahulog na ceiling fan.Mugto ang mga matang kinuha ni Clyde ang bote ng alak na nakalapag sa sahig at tila uhaw na uhaw na nilagok ang buong laman niyon. Pagkatapos, hinimas niya ang kaniyang leeg na may marka niyong lubid. Kani-kanina lamang kasi ay sinubukan niyang wakasan na ang sariling buhay. Subalit sa ilang minuto pa lamang na lumipas na nakabigti, bago pa man siya tuluyang nalagutan ng hininga ay biglang bumigay iyong ceiling fan kung saan niya itinali iyong lubid dahilan para bumagsak siya sa sahig at maudlot ang plano niyang pagpapakamatay.Habang nakasalampak sa sahig, lumuluha na dinampot ni Clyde ang larawan ni Calista na nakalapag sa kaniyang tabi."Ano na'ng gagawin ko, Callie? Parang pati si Kamatayan ayaw na rin akong pakinggan."*****"SAAN ka pupunta ng ganitong oras?" usisa ni Allen kay Aimen nan