Ganoon siya kabilis na inlove kay Enrico. Isang buwan mahigit palang niyang nakilala at nakasama ang binta ngunit nahulog na kaagad ang puso niya dito. Sa dami ng lalaki bakit si Enrico pa? Bakit doon pa siya nagkagusto sa taong sinusumpa niya? Ito ba ang karma sa kasalanang ginawa niya sa binata? Isang linggo na ang nakalipas mula nang mapagtanto niya sa sarili na may gusto siya kay Enrico. Isang linggo niya rin hindi nakakausap ng maayos ang lalaki. Minsan lang sila mapang abot dalawa. Tipid rin ang bawat salita na binibitawan niya kapag kinakausap siya ni Enrico. "Wala ka ng magagawa, nagmahal ka ng babaero, e, " aniya sa sarili. Kanina pa siya nakatulala sa kawalan. Naka upo lang siya sa harap ng crib ni Baby Gio habang mahimbing na natutulog ang bata doon. Ang pagbabago ni Nadia ay napansin ni Enrico. Nais niya itong kausapin ng masinsinan ngunit wala pa siyang sapat na oras at lakas para harapin ang dalaga. Nagkaroon rin ng problema sa palayan niya at ito ang kinakaharap ni
Palaisipan kay Enrico ang narinig niya kay Nadia kanina. Malinaw niyang narinig ang katagang iyon. At iniisip niya ngayon na baka kilala nga ni Nadia ang Ina ng kanyang anak.Nalilito siya kung alin ang paniwalaan, kung iyon bang narinig niyang unang sinabi ni Nadia o iyong sagot nito na baka nagkamali nga lang siya ng pandinig. Imposible naman kasi na kilala ni Nadia ang Ina ng kanyang anak. Napasandal si Enrico sa likod ng upuan at napahilot ng sintido. Pero paano nga kung totoo na may ugnayan si Nadia at ng Ina ng kanyang anak? Tumayo siya at nagtimpla ng kape. Hindi siya maka fucos sa ginagawa dahil iyon ang laman ng kanyang isip. Kailangan nang matapos itong ginagawa niya dahil ilang araw na itong nakatingga sa kanya. Mga bagong design ng damit iyon na pinapasuri sa kanya bago iakyat sa board at mapagdesisyunan kung pasok ba ito sa top trend na i-release sa publiko. At nahihirapan siya dahil kaunti lang ang kaalaman niya sa bagay na ito. "Alam ko may kailangan ka kaya ka napa
Tatlong araw ng hindi naka uwi si Enrico sa kanilang mansyon. Nasa Cebu siya dahil nagkaroon ng kaunting problema ang branch ng DZM doon. Nang gabing tumawag si Ervin sa kanya, kinabukasan dumiretso na siya ng Cebu na hindi nakapagpaalam sa kanyang anak. Tumawag lang siya sa kanyang Ama tungkol sa pagpunta niya ng Cebu. At kaya rin natagalan ang pagbalik niya dahil may lupa siyang tinitingnan na gusto niyang bilhin doon. At ngayon papauwi na siya. May ngiti sa kanyang labi na nakatingin siya sa dalawang supot na bitbit, mga pasalubong niya ito sa kanyang anak at kay Nadia. Kung dati, si Nenita ang binibilhan niya ng mga pasalubong, ngayon si Nadia at ang kanyang anak na. Hindi niya rin alam kung bakit. Basta niya lang binili ang mga iyon para kay Nadia. Napailing na pinikit niya ang mga mata at hindi mapalis ang ngiti sa kanyang mga labi. He know na magugustuhan ni Nadia ang pasalubong niya. Ang excitement at saya na kanyang naramdaman ay nabura nang makatanggap ng mensahe galing
Tuwing sabado pinapasyal ni Enrico si Baby Gio at kasama si Nadia. Family day kasi iyon ng mga Kuya niya nang magkaroon na ito ng pamilya at ngayon isa na siya sa kasama dito. Katulad ngayon, nasa park sila na pagmamay-ari ng mag-asawang Liel at Ethan. At para silang mag-asawa tingnan kasama si Baby Gio. "May something talaga sa kanilang dalawa, e.""Feeling ko rin. Matagal ko na iyan napapansin, hindi ko lang sinabi. Pero ngayon, parang iba na e. "Nagbubulungan na nag-uusap sina Liel at Janice habang nakatingin kina Enrico at Nadia. Magkaharap silang dalawa na naka upo sa nakalatag na mat at pinagitnaan nila si Baby Gio na naroon sa strawler. Nagbabalat si Enrico ng orange at si Nadia ang taga kain. "Anong binubulong bulong ninyong dalawa d'yan? " untag ni Ethan sa dalawa. Hinila ni Liel ang laylayan ng kanyang damit kaya napa upo siya sa tabi ng asawa. "Hinaan mo yung boses mo. Kaya nga kami bumubulong, e. "Napa 'Oh' nalang si Ethan at patango-tango ang ulo na sinundan ng tin
Nanginginig, walang lakas ang buong katawan ni Nadia nang marinig ang pangalan na iyon. Ngunit pinipilit niyang kinukumbinsi ang sarili na ang pangalan na binanggit ni Norma at ang taong iniisip niya ay magka iba. Walang nakakaalam sa kanyang ginawa bukod sa kanyang sarili. Iilang tao lang din ang nakaalam sa kanilang baryo ang tungkol sa kanyang Ate Selvia. Kaya imposible na natunton siya ni Peter dito sa mga Montefalco. At kung totoo man na ang tao na iyon at si Peter ay iisa, ano ang pakay niya? "Papasukin mo siya, Norma."Natinag si Nadia at napatingin kay Don Emmanuel na kakapasok palang. Galing siya sa likod doon sa garden na sila lang ang may karapatan na pumasok doon. "Nadia, dalhin mo muna sa itaas ang apo ko. Doon muna kayo sa silid, " aniya. "Norma, ihatid mo sa office ko ang lakaki. Enrico, tawagan mo ang mga kuya mo. Sumunod ka rin sa akin. "Nagmadali na bumalik sa labas si Norma. Si Nadia hindi alam ang gagawin dahil nangingibabaw ang kaba na nararamdaman niya. Ramd
"Ang aga mo naman uminom. Masakit pa ang sikat ng araw, o. " wika ni Ervin nang iabot niya kay Enrico ang alak na ipina utos niya. Alas-tres palang ng hapon pero bote na ng alak ang kanyang hawak. Nasa rooftop siya ng building, nakatanaw sa malawak na lupain na may bakas ng sunog. Mahinang napabuntong hininga si Ervin. "Kahit pilitin kita na magsalita kung ano ang problema mo hindi mo parin iyon gagawin. Kaya iwan na muna kita rito. Kapag kailangan mo ng kausap o kasama, nasa ibaba lang ako." Tinapik niya ito sa balikat bago umalis. Gusto niya munang mapag-isa ngayon. Iyong tahimik. Walang ibang iniisip habang nilalanghap ang sariwa at malamig na hangin. Ngunit ang gusto niya ay hindi umayon nang bumalik si Ervin at ibalita dito na umamin na ang mga taong nagsunog ng palayan niya. "Kilala mo naman iyong Pascual, di'ba? Iyong nakabili ng lupa diyan sa harap. Iyong taong nakatikim lang ng kaunting yaman tingin niya isa na siyang hari na maghari-harian sa barangay niya. Iyon ang na
Hindi napigilan ni Enrico ang galit na naramdaman kay Nadia. Tatlong araw siyang umiwas sa dalaga. Tatlong araw niyang kinumbinsi ang sarili na walang kinalaman si Nadia sa mga pinagsasabi ni Peter. Pero ngayon, ang lahat ay nabigyan ng katotohanan. Hindi niya anak si Baby Gio. Subrang sakit para sa kanya dahil tinanggap at minahal niya ang bata. Masakit dahil ang buong akala niya anak niya ito pero... "Niloko mo'ko! How dare you to ruined me?! " muling sigaw niya kay Nadia. Kahit nanginginig sa takot si Nadia hindi siya umiwas ng tingin. Sinalo niya ang nagbabaga na mga mata ni Enrico sa galit na anumang oras kaya niyang saktan si Nadia dahil sa ginawa nito sa kanya. "Mag... Magpapaliwanag ako-"Mabilis na hinawakan ni Ethan at Javier ang magkabilang braso ni Enrico nang sa isang iglap dinaklot niya sa braso si Nadia. "Enrico, stop it! " magkasabay na sambit ng kanyang kuya. Pati si Don Emmanuel ay napatayo rin sa kanyang upuan sa pagiging marahas ng anak sa isang babae.
Wala siyang lakas para bumangon. Lumapit sa kanya si Ethan at inalalayan siyang tumayo. Muntik pa siyang mabuwal ng bitawan siya ng lalaki ng makatayo siya. Hindi siya makatingin dito. Lalo na kay Don Emmanuel. Ang takot niya ay hindi parin nawawala. Akala niya kanina siya ang binaril nang Don. Akala niya katapusan na niya, kasabay sa pagtapos ng kanyang matinding sikreto na ginawa sa buong pamilya. Gusto niyang magsalita, magpaliwanag kung bakit niya iyon ginawa ngunit parang tinahe ang kanyang bibig na hindi niya ito mabuka. "Umaalis ka na muna," wika ni Ethan sa mababang tono. "Sa ngayon, hindi pa namin kaya na pakinggan at intindihin ang paliwanag mo. "Mabagal na tumango si Nadia bilang tugon. Naka alalay na hinatid siya ni Ethan sa labas ng opisina ni Don Emmanuel. "Alam namin na may malalim kang dahilan kung bakit mo ito ginawa. Kakausapin ka namin bukas, " wika ni Ethan bago sinara ang pinto. Sinikap niyang humakbang paalis. Ngunit dahil sa kahian ng kanyang buong katawan
Wala pa man si Nadia pero naging emosyonal na si Enrico at hindi mapakali habang nakatayo ito sa harap ng altar. Ikakasal na sila ng babaeng mahal niya. Sa babaeng ipinagpasalamat niya na dumating sa kanyang buhay. Hindi lang siya ang masaya at emosyonal ngayong araw, kundi pati ng mga tanong narito sa loob ng simbahan. Mga tao na naging saksi sa kanilang masakit na pagmamahalan. "Kahit kailan talaga ang iyakin mo, " pagbibiro ni Javier kay Enrico nang makita nito na nagpupunas ng luha sa pisngi ngunit pati siya ay emosyonal rin na nakatanaw sa nakasaradong pinto ng simbahan. "Kung narito lang si mommy, malamang humagulgol na iyan sa bisig ni mommy, " segunda ni Ethan na nagpupunas rin ng kanyang luha. They were both emotional. Saksi kase sila kung paano magmahal ang kanilang bunsong kapatid. Kung paano ito nasaktan at nabigo. Nasaksihan rin nila kung paano niya suyuin si Nadia. Ang ipakita sa babae na karapat-dapat siya. Hindi siya sumuko kahit alam nilang magkapatid na pagod na
"Nabalitaan ko kay Nenita ang nangyari sa barangay namin. Ang sabi niya pa ikaw raw iyong bumili ng lupa ni congressman, " umalis siya mula sa pagyakap sa lalaki at hinarap ito ng maayos. "Nangangamba lalo ang ka baryo ko baka tuluyan na talaga silang mapaalis doon. "Ginawang unan ni Enrico ang magkabilang braso. Walang damit ang lalake kaya kitang-kita ang magandang hulma ng kanyang katawan. "Wag mo akong akitin sa maganda mong katawan. Hindi parin ako bibigay. "Natawa si Enrico sa reaksyon ni Nadia. Nakasimangot ang babae ngunit nasa mata nito ang natutukso sa kaharap na n*******d. "Binili ko iyon pero hindi ako ang may-ari... Binili ko iyon para sayo. Pagmamay-ari mo iyon. "Nanlaki ang mata ni Nadia. Kumikibot ang kanyang bibig ngunit wala siyang mahagilap na salita. "Isa ang bahay mo sa masali sa demolisyon. Alam ko kung gaano ka importante sayo ang bahay niyo. So I bought it. ""P-pero sabi mo ako na ang may-ari niyon... B-bakit? ""Kolatiral... Baka maisipan mong ayaw magpa
Magtatlong buwan na since she gave birth. Pero pakiramdam ni Nadia kahapon lang iyon nangyari. Lumilikot na rin ang kanilang anak at marunong nang dumaldal kaya naaaliw ang lolo nito sa kanya. Para raw kase siyang nag-aalaga sa isang Enrico na maliit dahil kamukha ni Jayjay si Enrico noong baby pa ito. Kaya si Nadia ay naroon lang sa kwarto, nakahiga at boryong-boryo sa buhay. Hindi kase siya makababa kapag wala si Enrico na nakaalalay sa kanya. Natatakot rin siya na baka bumuka ang tahi niya sa paakyat-baba sa hagdan. Naghilom na iyon pero may nararamdaman parin siya na kaunting sakit lalo na kapag biglaan ang mga galaw niya. "Hi. Kamusta ka habang wala ako? " Malambing na wika ni Enrico nang nilapitan si Nadia na nakahiga sa sofa pagkauwi niya sa mansyon. Mag-isa lang ang babae sa kanilang kwarto at makikita sa kanyang mukha na may bumabagabag sa isip nito. Umupo si Enrico sa tabi ni Nadia saka hinalikan sa noo ang babae. "Hindi ka ba nahirapan sa pag-alaga sa anak natin? "Napan
"Ayos ka lang? " Nanindig ang balahibo ni Nadia nang dumampi ang mainit na hininga ni Enrico sa kanyang tainga at leeg ng pabulong siyang tanungin nito. Nakasiksik sa kanya si Enrico sa pang isahan na couch kung saan naka upo si Nadia. Hindi makatingin kay Enrico na tumango si Nadia. "Ayos lang ako. Nanghihina nga lang ako kaya ayaw kong gumagalaw, " sagot niya. Nang makarating sila kanina saglit lang siyang nakisalamuha sa mga bisita dahil bigla siyang nahilo. Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa kakapanganak niya pa lang o sa kaba na nararamdaman. Pinahinga siya muna ni Enrico at sinabihan ang mga kamag-anak na huwag munang guluhin si Nadia. Nang dahil sa sinabi ni Enrico, naging pulutan siya ng tukso. Ngunit imbis na magalit o mainis ay natutuwa pa siya at proud pa. "Sa kwarto ko na lang ikaw magpahinga. Maingay rito, magulo. "Nag-aasaran kase ang mga kamag-anak niya. Pinag-aagawan ang kanilang anak, nagtutulakan, nagtatalo kung sino ang susunod na hahawak. "Hep! Wala ng hah
Nasa mansyon sila habang nagl-labor si Nadia. Tumawag rin si Enrico sa pinsan niya para humingi ng advice sa kalagayan ni Nadia. "Kapag may kakaibang vaginal discharge nang lumabas sa kanya dalhin niyo na siya rito sa hospital. Sa ngayon, maglakad-lakad muna siya o mas mas maigi sa kama kayong dalawa mag-exercise."Naroon si Janice at Liel umaalalay kay Nadia kung ano ang gagawin. Naka hawak naman si Enrico sa kanya upang doon kumuha ng lakas ang babae sa tuwing hihilab ang tiyan niya. Hinahaplos ni Enrico ang balakang ng babae at paulit-ulit na hinahalikan ang ulo ni Nadia and saying kung gaano niya ito ka mahal. "Nagugutom ka ba? Gusto mo ba kumain? " masuyong tanong ni Enrico. Kahit hindi maintindihan ni Nadia kung alin masakit sa katawan niya, nagawa niya pang irapan si Enrico. "Sa tingin mo makakain ako sa lagay kong 'to? ""I'm sorry... Kung pwede lang ipasa sa akin ang sakit at hirap na naramdaman mo para hindi ka na mahirapan ginawa ko na. ""Ayos lang ako. Ayusin mo lang i
"Sorry kung iyan ang naiisip ko. Hindi ko kasi maiwasan. Ayaw mo kase, e, " namumula ang mukha sa hiya na paninisi ni Nadia. Enrico gently kiss her forehead. Kailangan ni Enrico ipaliwanag ng maayos kay Nadia nang sa ganon hindi niya iyon masamain. Ayaw niyang mangyari na nang dahil lang sa bagay na ito ay ma stress ang babae. "Hindi sa ganon, Nad. Gusto ko rin pero nagpipigil lang ako. "Ang namamaos at malalim na boses ni Enrico ay naghatid ng init at kiliti sa katawang lupa ni Nadia. Sa pagtigil niya kanina alam niyang nahihirapan na ngayon ang lalaki. Ewan ba niya at sabik siyang makaniig ang lalake. Na palaging nag-iinit ang katawan niya wanting more kapag nakadikit o nakayakap sa kanya si Enrico. Hindi niya mawari kung dahil ba iyon sa pananabik sa lalake o dahil sa kanyang pagbubuntis. Hindi niya naman kase ito naramdaman noong hindi niya pa nakasama si Enrico. "Pagbigyan mo na ako, please... " namumungay ang mata na pakiusap ni Nadia. Mariing napalunok si Enrico. He's sti
"Balak ipa-demolished ang ibang parte ng mga kabahayan sa Malasela. At isa ang bahay ni Nadia ang maapektuhan. May iba palang nagmamay-ari ng lupa na iyon na kinatitirikan ng bahay ni Nadia. May mga dokumento siya na nagpapatunay na nasa kanya iyon. Sa susunod na linggo na iyon gagawin o baka ay mas maagas pa. Nagkagulo na ang mga tao roon."Wala naman sanang pakialam si Enrico dahil wala siya sa posisyon para magprotesta sa agarang demolisyon na mangyari. Ang kaso lang damay ang bahay ni Nadia. Ayaw niyang bigyan ng isipin ang babae. Kahit matagal na itong hindi umuuwi sa bahay niya alam ni Enrico na mahalaga kay Nadia iyon. Kaya hindi niya hahayaan na ang isang bagay na naiwan kay Nadia ay mawala pa. Iyon nalang ang alaala na naiwan ng kanyang pamilya sa kanya. Magkasama sila ni Ervin na tinungo ang barangay nila Nadia. Malayo palang nagkagulo na ang mga tao sa labas ng kanilang bahay habang isa isang inilalabas ang kanilang kagamitan. Masakit iyon para kay Enrico. Ang makita ang
"May isang anak na naman ang magselos sa kanyang ama. " Patay malisya na pagparinig ni Janice kay Enrico dahil hindi maipinta ang mukha nang binata ng salubungin ni Don Emmanuel ng yakap si Nadia samantalang siya ay hindi pinansin ng ama. Nag ulap ang mga mata ni Nadia nang mainit siyang salubongin ng buong pamilya. Kompleto silang lahat. Pati mga magulang ni Liel ay narito ang mga ito upang makilala siya. Ang tiyahin ni Janice at si Manang Sonya. Maliban sa mga angkan ng Montefalco walang ni isa na narito at ipinagpasalamat iyon ni Nadia dahil wala pa siyang lakas ng loob para harapin ang mga ito. Hindi naman kase malabo na wala silang alam tungkol sa pinagdaaan ng pamilya dahil sa ginawa niyang panloloko dito. Nag mistulang fiesta ang ibabaw ng mesa sa dami ng handa. Iba-ibang putahe iyon ngunit wala man lang sa mga iyon ang nagustuhan ni Nadia. Ang paging matakaw niya sa pagkain ay biglang nawala dahil sa samo't saring emosyon na kanyang nararamdam kasama ang mga taong may mala
"Sino ba ang nagsabi na ipagkait ko siya sayo?" salubong ang kilay na tanong ni Nadia. "Hindi ko gagawin sa anak natin iyong ginawa ko kay Baby Gio." Inaamin niya na naging selfish siya kay Enrico nitong mga nakaraang buwan nang matagpuan siya nito. Ngunit nang makita niya ang sinseridad ni Enrico at ang kagustuhan nito na magka-ayos silang dalawa, napagtanto ni Nadia na kailangan nilang mag-usap dalawa nang masinsinan. Wala ring patutunguhan kung magmatigas pa si Nadia dahil kahit siya mismo alam niya sa sarili na gusto niyang makapiling muli si Enrico. Hindi lang dahil sa kanilang maging anak kundi dahil ito ang sinisigaw ng kanyang puso. "Hindi ko siya ilalayo sayo, " nag ulap ang mga mata ni Enrico nang marahang haplusin ni Nadia ang kanyang pisngi. "Sorry dahil iyon ang iniisip mo. "Sumilay ang maliit na ngiti sa labi ni Enrico kahit nangangatal ito dahil sa pagpigil ng kanyang emosyon na huwag umiyak. "Thank you... I am happy to heard that, Nad. Pero kahit ilayo mo siya sa