"Hello... Bernard," ani Sebastian ng sagutin ng kaibigan ang telepono nito. Nagmamaneho na siya noon pabalik ng Puerto del Cielo nang maisipan itong tawagan. "I forgot to tell you something a while ago." "What is it?" anito. Kahit hindi niya nakikita ang kaibigan alam niyang nakakunot ang noo nito. "What do you think, nasaan na kaya ngayon si Marie?" tanong niya. Hangga't hindi pa ito nahuhuli ay hindi mapapalagay ang loob niya."If my instinct was right, she was just hiding around Quezon. Hindi malabong mangyari iyon lalo na at d'yan lang naman natin natagpuan si Bella." Sebastian sighed. "I want you to search every single nook here in Quezon double-time. Hindi ko hahayaang magpagala-gala ang criminal na iyon," tiim-bagang na utos niya sa kaibigan. Bernard nod on the other line. "Alright. I'll assign all the best men that I have sa paghahanap sa kaniya." "Salamat, Pare," aniya at nagpaalam na rito. Ilang sandali pa ay narating na niya ang hacienda. Dumaan lang siya sandali sa
Sa kanila na nagpalipas ng magdamag si Sebastian. Hindi na ito pinayagan pang umuwi ng kanyang ina. Ang isang kwarto sa itaas ang inokupa nito. Pang-umaga ang pasok ni Candice, kaya alas-kuatro pa lang ng madaling araw ay gising na siya. Inaantok na kinuha niya ang tuwalya at tuloy-tuloy siyang nagpunta sa banyo. Dere-deretso siya doon, kaya’t nagulantang na lang siya ng sa pagbukas niya ng pintuan ay naroroon si Sebastian, wearing nothing but a small piece of boxer shorts! Sisigaw na sana siya nang mabilis nitong natakpan ng isang kamay nito ang kanyang bibig, habang ang isa naman naman ay sapo-sapo ang kanyang batok. He pinned her at the door leaving her nowhere else to turn to. Ang sariling tinig ay naipit lang sa kanyang lalamunan sa ginawa nitong iyon. Nanlalaki ang mga matang napatitig lang siya dito. Ang antok na kanyang nadarama ay kagyat na nawala. Hindi siya makagalaw at ramdam na ramdam niya ang init na nagmumula sa katawan nito. She could also feel his own heart beats
“Señorito, hinihintay po kayo ni Sir Bernard sa library,” salubong sa kanya ni Manang Andeng pagdating na pagdating niya sa casa. Tumango siya dito. Kunot-noong hinayon niya ng tingin ang library bago tuluyang pumasok doon. Naabutan niyang prenteng nakaupo ang kaibigan sa isa sa mga upuan doon. “What brought you here?” kaagad na tanong niya dito pagkapasok na pagkapasok sa loob. Dere-deretso siya sa upuan sa likuran ng kanyang lamesa. Tumayo si Bernard at may iniabot sa kanya. “I want to give this to you personally,” anito sa seryosong tinig. Salubong ang mga kilay na tinitigan niya ang kaibigan, pagkatapos ay tinanggap ang envelope at binuksan iyon. “So, you finally found her,” aniya habang binabasa ang mga reports na ibinigay nito. Tumango-tango si Bernard. “She was roaming around Itally,” sagot nito. “May tao akong nagbabantay sa kanya at nakasunod kahit saan man siya magpunta.” “Good,” aniya at hinimas ang may kahabaan ng bigote. Nanatiling nakatitig ang kanyang mga mata sa
“Linda, ikaw na ang bahala kay inay. Kapag may problema, tawagan mo ako kaagad sa ibinigay kong number sa ‘yo,” bilin niya sa kakasamahin ng kanyang ina. Nasa kwarto niya si Linda habang nagliligpit siya ng ilang mga gamit na dadalhin pa niya. Ngayong araw sila pupunta ng Puerto del Cielo at naghihintay na si Sebastian sa ibaba. Naaprobahan na noong isang ang resignation niya at nasabi niya na rin iyon kay Sebastian. Agad itong nagpagawa ng kontrata na naglalaman ng mga kondisyones ng magiging trabaho niya sa mga ito. Nakasaad doon na sa bahay ng mga ito siya titira at once a week ay may day-off siya. Hindi rin magiging mahirap ang trabahong iyon sapagkat may kapalitan naman pala siya. Pero ang ikinagulat niya ng husto ay ang sweldong nakasaad doon, fifty thousand pesos a month! Halos doble na iyon ng sahod niya sa ospital na dating pinagtatrabahuhan. Nang tanungin niya si Sebastian, ganoon daw talaga ang nararapat na sahod para sa isang nurse na kagaya niya. Hindi na lang siya u
Pakiramdam ni Candice lumukso ang puso niya out of her chest sa lapad ng ngiting iyon ni Sebastian. Nakatulalang napatitig na lang siya dito. Is this really the Sebastian that she knew before? Bakit parang ang laki na talaga ng ipinagbago nito? Bakit parang hindi na ito nagsusungit? Para bang naglaho nang lahat iyon sa isang iglap lang. Ano bang nakain ng isang ito? Tanong pa niya sa sarili .“You looked good together,” anang isang tinig mula sa kanilang likuran.Pareho pa silang nagulat ni Sebastian at sabay na napalingon sa pinanggalingan ng tinig. Isang lalaki ang nakatayo roon habang nakasandal sa isang pulang pick-up.Nangunot bigla ang noo nito ng mapagsino siya. “Miss Question?” anito at unti-unting sumilay ang pilyong ngiti sa mga labi.Siya naman ang kumunot ang noo sa sinabi nito at pilit inaalala sa isipan kung saan niya ito nakita. Then, flashes of scenes from the hospital last week came into her mind.“Oh, yeah… I remember you. You’re the one at the hospital, right?” t
Tahimik na binagtas nina Candice at Sebastian ang mataas na hagdanan patungo sa second floor. Sa dinami-rami ng kwarto sa ibaba, dito pa talaga sa itaas napili ni Sebastian na bigyan siya ng silid. Maraming gustong linawin si Candice sa lalaki tungkol sa mga sinabi nito kanina, ngunit alam niyang hindi ito ang tamang oras para itanong ang mga bagay na iyon dito. Hindi muna nila isinama si Bella sa kwarto nito, dahil alam nilang gusto pa itong makasama ni Donya Consuelo. Sebastian knew, they longed for each other at pagkakataon na rin ito para masanay si Bella sa ibang tao sa paligid nito. Nang marating nila ang landing ng hagdanan sa second floor, halos malula si Candice sa bilang ng kwartong naroroon. Kung hindi siya nagkakamali, higit pa sa sampu ang silid doon na nakapaikot. Sa may gawing kaliwa ay may mini sala at mini bar. A practical part of the second floor, dahil hindi na kinakailangan pang bumaba ng kung sino man sa gabi kung nais nitong uminom. May dalawa ding kwarto doo
Maagang nagising si Candice ng sumunod na araw. Agad niyang tinungo ang kwarto ni Sallie, katabi iyon ng silid ni Donya Consuelo. Naipakilala na siya dito kahapon ni Sebastian. Mukha naman itong mabait at alam niyang makakapalagayan niya ito ng loob. Masusing itinuro nito sa kanya ang mga nararapat niyang gawin, pati na ang oras ng pagpapainom ng gamot kay Donya Consuelo. Sinabi din nito kung ano ang daily routine ng matanda. After her orientation, sa silid naman ni Donya Consuelo siya tumuloy. Naabutan niyang parehong tulog pa ito at si Bella. Napangiti siya. Bella used to sleep beside her at gaya ng lagi nitong ginagawa sa kanya, nakasiksik ang bata sa tabi ng Donya at mahigpit naman nitong yakap ang apo. Naramdaman siguro ni Donya Consuelo na may nagmamasid sa kanilang mag-lola kaya nagmulat ito ng mga mata. Malikot na iginala nito ang mga iyon sa buong silid. “What time is it?” ang paanas na tanong nito ng makita siyang nakatayo malapit sa may pintuan. “It’s six thirty Ma’
Hindi makatulog si Candice ng gabing iyon. She was turning back and forth sa kanyang higaan. Iniisip pa rin niya ang sinabi kanina ni Donya Consuelo. Asawa ba ni Sebastian si Andrea? Ang paulit-ulit na tanong niya sa sarili habang nakatitig sa kisame. Nang wala naman siyang makuhang sagot sa tanong ay inis siyang bumangon. Tinungo niya ang glass door at binuksan iyon at tuloy-tuloy na lumabas. Malamig na simoy ng hangin ang sumalabong sa kanya doon. Wala sa sariling naiyakap niya ang mga braso sa sarili at pinagmasdan ang paligid. Walang hanggang kadiliman ang nakikita niya roon. “Problem sleeping?” “Holy sh*t!” ang malakas niyang sigaw ng marinig ang buong-buong tinig na iyon sa may bandang tagiliran niya. Kaagad niyang tinakpan ang bibig upang di na makagawa pang muli ng ingay. Sapo ang dibdib na mabilis niyang nilingon ang pinanggalingan ng tinig. Nakita niya ang isang malaking bulto doon sa tapat ng kabilang silid. Nakaupo ito sa wooden chair na nasa balcony. “Sebastian?”
“Matagal ng may galit sa pamilya ninyo sina Lando at Marie,” pagpapatuloy ni Bernard sa kabilang linya. “Their families were once living in Puerto del Cielo. At dahil sa papa mo nawalan sila ng bahay at lupa.” “What do mean?” kunot-noong tanong ni Sebastian dito. Hindi niya magawang sundan ang sinasabi nito. “Tito Federico bought their properties para mas mapalawak pa ang inyong lupain. Nang mabili niya iyon, walang nagawa ang pamilya nina Lando at Marie kundi lumipat sa karatig-bayan at doon nagsimulang muli. But things didn’t worked out for them. Hindi naging maayos ang pamumuhay nila. Nagpatong-patong ang mga utang nila sa kung kani-kaninong tao. Pinatay ang ama ni Lando dahil doon. Samantalang ang ina naman ni Marie ay namatay sa stroke at wala silang maipagpagamot dito. At isinisising lahat iyon nina Lando at Marie sa papa mo,” Salaysay ni Bernard. Hindi siya makapaniwala sa mga narinig mula sa kaibigan. Why of all people, ang papa niya pa ang nagiging dahilan ng lahat ng kagu
“Candice, anak… Candice…” ang mahinang tawag ni Virginia sa anak sa labas ng pintuan ng silid nito. Ilang araw ng nakauwi doon si Candice at ‘ni minsan ay hindi pa ito lumalabas ng kanilang bahay. Nag-aalala na siya para sa kalagayan ng anak. Hindi ito nagkakakain at nangangayayat na ito ng husto. Sa tuwing sasapit naman ang gabi ay lagi niya itong naririnig na umiiyak. Hindi niya makuhang tanungin ang anak kung ano ba talagang nangyayari dito, maging ang lalaking naghatid dito na nagpakilalang kapatid ni Sebastian ay wala ring alam sa nangyari. Nababahala na siya ng husto dito. “Candelaria… Candice, anak, buksan mo naman ito… kausapin mo ako,” ang hirap na hirap na sabi niya. Pero walang tugon doon, ni kaluskos ay wala siyang naririnig. Napabuntong-hininga na lang si Virginia. Laylay ang mga balikat na bumaba siya ng hagdanan. Samantalang, si Candice ay nakatitig lang sa kawalan. Naririnig niya ang pagtawag ng ina pero wala siyang lakas para sagutin ito. Sa nakalipas na mga ar
Soft kisses at marahang dampi ng mga daliri sa kanyang katawan ang gumising kay Candice. She knew for sure it wasn’t Bella. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata and looked at the culprit. Matamis na mga ngiti nito ang sumalubong sa kanya. “Good morning,” malambing na wika ni Sebastian and gave her a quick kiss on her lips. “Morning…” ang namamaos na sabi niya, then looked outside the glass door. Babago pa lang sumisikat ang araw sa silangan. “What time is it?” tanong niya ng muling sulyapan ito. Hindi ito sumagot. Abala ito sa ginagawa nito sa katawan niya. He’s running his fingers smoothly on her shoulder blade na nagpanindig ng kanyang mga balahibo sa katawan. At ng hindi na ito nakatiis, isang mabilis na halik ang iginawad nito doon na nasundan pa… at nasundan pa ulit...“Sebastian…” ang nakikiliting saway niya dito. At ang hudyo, wala yatang balak tumigil! “I’m so addicted with your smell, Sweetheart…” anito in between kisses then looked at her. “Sorry, but I cannot stop
“Good morning,” ang nakangiting bati ni Sebastian pagbaba nito sa hapag-kainan. Mabilis nitong nilapitan ang nagtatakang ina at hinalikan ito sa noo, pagkatapos ay si Bella. Isang matamis na sulyap naman ang iginawad nito kay Candice, which almost made her choked. “Good morning din, hijo. Mukhang maganda ang gising mo, ah.” Puna ni Donya Consuelo dito. “Maganda talaga, Mama.” Sagot nito at isa pa uling sulyap ang ibinigay sa kanya. Namumula ang mukhang napayuko na lang siya sa pagkain. “Oh… I see…” ang tatango-tango sabi pa ni Donya Consuelo. Makahulugang tumingin ito kay Candice at ngumiti, kahit hindi iyon nakikita ng dalaga. “Oo nga pala, hijo. Tumawag si Antonio, naayos na daw niya ang problema sa kompanya. Have you talked to him yesterday? Bakit sa akin pa siya tumawag at hindi na lang sa ‘yo?” tanong nito habang matamang pinagmamasdan ang anak. Napatingin si Candice kay Sebastian. Abala na ito sa pagkain nito. “Yes, Mama. Pinagsabihan ko lang naman siya,” anito. Napaili
Hindi alam ni Candice kung gaano sila katagal sa lugar na iyon. Basta ang alam niya Sebastian was treating her like a queen. Maingat siyang inalalayan nitong makababa ng kabayo. She said a simple thank you na ginantihan naman nito ng isang napakatamis na ngiti na muntikan ng ikalaglag ng puso niya. Hinayaan lang nitong malayang makapangain ng damo ang kabayo nito bago muling bumalik sa tabi niya and enclosed her on his arms. Hindi naman siya nagprotesta sa ginawa nitong iyon, because she liked being this closed to him. It feels like heaven.They both quitely treasured that moment. Hindi niya makuhang basagin ang katahimikan nila at tanungin si Sebastian kung anong nararamdaman nito para sa kanya, dahil natatakot siya sa maaring isagot nito. But, she knew by now that she was already falling for him. His kisses confirmed it for her. At kontento na siyang ganito sila. They looked at the beautiful scenery in front of them. Ang araw na malapit na ring lumubog sa kanluran ay nagsasabog
Tahimik ang dalawa habang nanananghalian. Mas ma-eenjoy sana iyon ni Candice kung walang nangyari kanina at kung hindi mainit ang ulo ni Sebastian, pero pakiwari niya’y hindi na maaalis pa ang mga kunot sa noo nito. Para tuloy siyang lumulunok ng tinik habang kasalo ito. “Hindi ba masarap ang pagkain at halos hindi ka naman kumakain?” puna ni Sebastian sa kanya. Nakatingin ito sa plato niyang hindi naman niya halos nagagalaw ang laman. Nagulat naman si Candice sa tanong na iyon nito. Mabilis siyang umiling. “No. The food is good.” Totoo ang sinabi niyang iyon. May sinaing na tulingan, kamatis, gulay na mustasa, at ang napakatamis at sariwang-sariwang hinog na mangga. Lahat iyon ay paborito niya. “You should eat a lot para hindi ka naman nagmumukhang payat,” anito at nilagyan ng isang hiwang hinog na mangga ang plato niya. Natigilan naman siya sa tinuran nito. Totoo ba ang narinig niyang tinawag siya nitong payat? Wala sa loob na tiningnan niya ang mga braso at binti, pagkuwa’y
“Hey… Ayan ka na naman sa pag-iisip mo. I was just joking you know,” untag ni Antonio sa kanya sabay hawak sa kamay niyang nakapatong sa may mesa. May himig pag-aalala ang tinig nito.“I know… may naalala lang ako,” malungkot na sabi ni Candice. “But anyway,” aniya sa pinasiglang tinig, “I will just looked around here para mawala ang mga iniisip ko.”“Well… I can tour you around kung gusto mo,” nakangiting saad naman ni Antonio.“Antonio, can we talked?” ang narinig nilang wika ng ma-awtoridad na tinig mula sa kanilang likuran. Sabay silang napabaling ni Antonio doon. Nakatayo sa gitna ng hardin si Sebastian habang ang mga mata nito ay nakatingin sa magkapatong nilang mga kamay ni Antonio.Bigla siyang kinabahan. Agad niyang binawi ang sariling palad sa pagkakahawak ni Antonio. Parang bigla ay nakaramdam siya ng takot dahil sa nakita nito.Hindi naman pinansin ni Antonio ang ikinilos niya. Tumayo lang ito at nilapitan ang kapatid. Nag-usap sandali ang dalawa pagkatapos ay muli ring
Mabilis na dinaluhan ni Candice si Sebastian ng makita itong napapikit. “Are you alright? Sumasakit pa ba ang ulo mo?” ang nag-aalalang tanong niya dito kasabay ng pagdampi ng palad niya sa braso nito. Tila naman biglang napaso si Sebastian doon at kaagad na pinalis ang kamay niya. Nagtaka si Candice. Salubong ang mga kilay na tinitigan niya ito. “What’s wrong?” tanong niya. Kagabi lang eh ayaw nitong bitawan ang kamay niya, tapos ngayon para siyang may nakakahawang sakit kung ituring nito. Huminga ng malalim si Sebastian. “I’m fine,” ang maikling sagot nito at tumayo. “We’re going downstairs. Sumunod ka na lang para sabay-sabay na tayong makapag-agahan,” ang walang emosyong sabi pa nito pagkatapos ay kinarga na si Bella. Nagpupuyos ang kaloobang sinundan ni Candice ng masamang tingin ang noo’y papalabas ng sina Sebastian. Paglapat ng pinto ay mabibigat ang mga paang nagmartsa siya pabalik sa kanyang silid. Hindi niya talaga maintindihan ang lalaki. There were times na maayos
Hindi makatulog si Candice ng gabing iyon. She was turning back and forth sa kanyang higaan. Iniisip pa rin niya ang sinabi kanina ni Donya Consuelo. Asawa ba ni Sebastian si Andrea? Ang paulit-ulit na tanong niya sa sarili habang nakatitig sa kisame. Nang wala naman siyang makuhang sagot sa tanong ay inis siyang bumangon. Tinungo niya ang glass door at binuksan iyon at tuloy-tuloy na lumabas. Malamig na simoy ng hangin ang sumalabong sa kanya doon. Wala sa sariling naiyakap niya ang mga braso sa sarili at pinagmasdan ang paligid. Walang hanggang kadiliman ang nakikita niya roon. “Problem sleeping?” “Holy sh*t!” ang malakas niyang sigaw ng marinig ang buong-buong tinig na iyon sa may bandang tagiliran niya. Kaagad niyang tinakpan ang bibig upang di na makagawa pang muli ng ingay. Sapo ang dibdib na mabilis niyang nilingon ang pinanggalingan ng tinig. Nakita niya ang isang malaking bulto doon sa tapat ng kabilang silid. Nakaupo ito sa wooden chair na nasa balcony. “Sebastian?”