Los Angeles, California
"Hanz Eliseo Alvarez, do you take this woman to be your lawfully wedded wife, to live together in holy matrimony, to love her, to honor her, to comfort her, and to keep her in sickness and in health, forsaking all others, for as long as you both shall live?" the judge asked.
"I do," Hanz quickly replied, then smiles at the woman in front of him.
The judge gazed upon the woman and asked, "Yeisha Elizabeth McKenzie, do you take this man to be your lawfully wedded husband, to live together in holy matrimony, to love him, to honor him, to comfort him, and to keep him in sickness and in health, forsaking all others, for as long as you both shall live?"
"I do," she replied, as her lips formed the sweetest smile she has ever done.
Hanz squeezed her hand gently and never left his stares from his soon-to-be wife.
"Repeat after me."
And they both listened to the judge carefully.
"I,Hanz Eliseo Alvarez, take you Yeisha Elizabeth McKenzie, to be my wife, to have and to old from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part."
"I, Yeisha Elizabeth McKenzie, take you Hanz EliseoAlvarez, to be my husband, to have and to old from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part."
They responded together.
Hanz looked at Yeisha seriously and mouthed something. Yeisha smiled and mouthed the same exact words to him.
The judge looked at him and said, "Please put this ring on her finger and repeat after me."
He nodded.
"I give you this ring as a token and pledge of our constant faith and abiding love." He followed.
And while putting the ring on Yeisha's finger he felt her tremble. Again, he squeezed it gently.
After him, it's Yeisha's turned. And the feeling of her slowly putting the symbol of their love with each other gave warmth to his heart. The feeling is surreal and overwhelming. It made him teary-eyed that even in his wildest dreams he didn't know he was capable of doing so.
He heard the judge in front of them speaks again, "By virtue of the authority vested in me under the laws of the State of California, I now pronounce you husband and wife.You may kiss the bride." Then, the judge smiles at him.
He stared at Yeisha-who now his wife. Then, he slowly bent his head and claimed her heavenly lips. And it takes a while before he lets them go. They both gasped some air while smiling at each other.
"Let's go?" he whispered in his wife's ear.
*****
"As I watch you move, across the moonlit room. . . There's so much tenderness in your loving. . ."
Iyon ang pumapailanlang na tugtugin sa loob ng kanilang silid, habang sinasabayan nila nang masuyong pag-indayog ng kanilang mga katawan.
"You make me the happiest man alive," bulong ni Hanz sa tainga ni Yeisha.
Napangiti ang asawa. "And you make me the luckiest woman in the whole universe," anito.
Sabay silang natawa.
"Ang corny natin," ani Hanz na bahagya pang umiling.
Iniyakap ni Yeisha ang mga kamay sa batok nito. "Corny or not, we'll live together like that for the rest of our lives. Kaya kahit corny tayo pareho, dapat lang na hindi natin pagsasawaang pakinggan ang mga ganoong bagay. Because that's how we could truly feel the love for each other." At pinaraanan nito ng mga daliri ang may kaluguang buhok niya.
Napapikit siya. "Oo naman." At muling nagmulat ng mga mata. "I will never stop loving you. Kahit dumugo na ang tainga ko sa pakikinig sa ka-corny-han mo," tatawa-tawang wika niya.
Marahang hinampas nito ang balikat niya sabay ingos. "Hmmp! Mas ikaw ang lamang, ha! Kung alam ko lang, you never did such unwanted things in your life just to get a woman's attention. Alam kong first time mo lahat iyong ginawa, especially that one time in the bar," pambubuska nito.
Napailing siya ng maalala iyon. That's the second time na nakita niya ito.
Yeisha is a supermodel. Sa isang event na kung saan ito ang modelo at dumalo naman siya, sila unang nagkita. The woman has slim body na bumagay sa taas nito. Hindi pangkaraniwang taas ng isang Filipina, dahil ang asawa ay isang half-American.
Unang kita pa lang niya habang lumalakad ito sa runway; with her slender body swaying gracefully, nabihag na agad nito ang puso niya. Ang mga mata nitong kulay asul, na kasingkulay ng dagat ay nakakaakit tingnan. Idagdag pa ang parang sinadyasa pagkakaguhit nangmakakapal nitong mga kilay, at ang mahahaba at malantik na pilik-mata.
Ang maliit pero matangos nitong ilong ay nagbibigay ng anyong kapita-pitagan dito. She has a small face, long-wavy brown hair-na sadyang ganoon ang kulay, at ang mga labi nitong may kakapalan sailalim ay hindi lang kaakit-akit-katakam-takam din iyon kung mamasdan.
"How did you know that that was my first time?" tanong niya sa asawa.
Saglit itong nag-isip. Maya-maya'y tumiyad ito at bumulong sa kaniyang punong tainga. "Because I know how virgin men looks like." At bahagya pa nitong kinagat ang tainga niya.
Marahas siyang napahugot nang malalim na hininga, nang dumaloy sa buo niyang katawan ang kakaibang init at kilabot. Namumungay ang mga matang tinitigan niya ito.
"Ah. . . So? I'm a virgin?" amused na tanong niya.
Subalit hindi na niya pinasagot pa ang asawa. Inangkin niya nang mabilis ang mga labi nito at walang kahirap-hirap na binuhat niya ito at inihiga sa kama.
Walang inhibisyon namang tumugon ito sa mga pananalakay niya. Hanggang sa matanggal na nila pareho ang kanilang mga damit at saplot sa katawan.
He never left her eyes habang ginagawa niya iyon. Malakas pang napasinghap ang kaniyang asawa nang tuluyan na nitong makita ang kahubdan niya.
"I've never seen such a perfect body like you," paanas na wika nito bago lumunok. "You look like a God from Mount Olympus. Have you heard of Zeus?" patuloy nito.
Tumango siya at ngumiti. "Do I look like him?"
"Better than him."
At nang marinig ang sagot ng asawa ay mabilis niya itong sinaluhan sa kama. He kissed her again like a hungry beast.
"And I'm better than him when it comes to pleasing my woman," aniya bago inangkin ng mga labi ang ituktok ng dibdib nito.
Napaarko ang katawan nito kasabay nang malakas na pag-ungol at pagsabunot sa buhok niya.
Hindi nagtagal at iba naman ang pinuntirya ng mga labi niya. He delved his mouth on her femininity. Sinabayan niya iyon nang paggalaw ng kaniyang dila.
"Oh. . . !" tila baliw na ungol nito habang pabaling-baling ang ulo sa kinahihigan.
Tiningala niya ito at saglit na iniwan ang ginagawa. Humihingal na napatingin ito sa kaniya sa nagtatanong na mga mata. Larawan doon ang matinding pagnanasa na nadarama at ang pagkabitin sa kaniyang ginagawa.
"Do you want me to continue?" nanunuksong tanong niya rito.
Sunod-sunod itong tumango.
At hindi naman niya binigo ang asawa. Again, he tastes her there while trying to put his middle finger inside. Ramdam na ramdam niya ang init nito sa loob pati na ang may kasikipang butas nito.
"S**t!" palatak nito sabay sabunot sa kaniya.
Hindi niya akalaing unang beses iyon ng kaniyang asawa. Pero alam niyang mas madali itong masasanay kung ganoon ang gagawin niya.
"Are you uncomfortable with this?" naninigurong tanong niya. He never had any experienced with a virgin woman before. Iyon ang unang beses. At sa asawa pa niya mismo.
"Yes, Babe. . . Please. . . continue," she pleaded.
Nagpatuloy naman si Hanz sa kaniyang ginagawa. At maya-maya pa ay ubod lakas na napa-ungol ang asawa, kasabay nang halos pagkatanggal nang ilang hibla ng kaniyang buhok.
"But we are not yet done, Babe," aniya bago pinaraanan nang magagaang halik ang katawan nito pataas-paakyat sa mga labi nito. Nang marating iyon ay muli niya iyong inangkin ng may kapangahasan. "I want you now," bulong niya bago ibinuka ang binti nito, at dahan-dahang ipinasok ang kaniyang pagkala***i rito.
Napasinghap nang malakas si Yeisha at mariing napakapit sa kaniyang may balikat. Ang panghihimasok niya rito ay lumikha nang di-matatawarang sakit. At kitang-kita niya nang kumawala ang dalawang butil ng mga luha sa mga mata nito.
He showered her butterfly kisses on her face upang mawala ang sakit na nadarama nito. Pagkuwa'y marahan siyang gumalaw sa ibabaw nito.
Hindi naman naglaon at pareho na sila ng tugtog na sinasayaw. Madaling nakagamayan ng kan'yang asawa ang panghihimasok niya at ang kabigatan niya sa ibabaw nito.
And after getting and getting faster, pareho nilang naabot ang langit sa dako pa roon; with the same intensity of fiery feelings. . .
Pilipinas Malakas na iyak ng mga bata ang gumising kay Hanz. Mumukat-mukat niyang iginala ang mga mata sa kinaroroonan. Napakunot-noo pa siya nang malamang nasa kaniyang silid siya sa Villa Catalina at wala sa ibang lugar. Tumingin siya sa labas. Palagay niya’y alas-nieve pa lang nang umaga. And he is not a morning person for God's sake! At sa pagkakaalam niya, Linggo sa araw na iyon. Wala siyang ibang gagawin kun’di ang humilata sa kama at matulog maghapon. Ganoon siya simula nang umuwi siya ng Pilipinas six years ago. Hindi man sanay sa buhay probinsya, pero para makaiwas sa pang-uusisa ng ama, napilitan siyang sa Villa Catalina manirahan. Pag-aari iyon ng kanilang pamilya sa San Marcelino at ipinangalan ng kanilang ama sa namayapa nilang ina. For the past years, his dad was convincing him to help Timothy on running their company. Wala raw kasi itong aasahan kay Brando dahil sa klase ng buhay na mayroon ito. At isa pa, siya ang panganay kaya siya dapat ang katulong nito na magpa
Biglang nag-slow motion ang buong paligid ni Hanz. Pakiramdam niya walang ibang taong naroroon kun’di siya at ang babaeng ngayon ay sa kaniya na rin nakatingin. Titig na titig ito sa kaniya, subalit hindi kababakasan nang pagkagulat ang mukha nito. Her ocean blue eyes were staring at him like he was the only man there. Pagkuwa’y naglakad ito papalapit sa kaniya na parang naglalakad sa runway. She was swaying her hips seductively, at alam niyang hindi lang siya ang nakatitig sa babae habang naglalakad ito. “Kuya. . . ?” kalabit sa kaniya ni Letizia. Ito ang bumasag sa tila mahikang bumabalot sa kaniya kanina. Nilingon niya ito. “Are you alright?” nag-aalalang tanong nito. Mabilis siyang tumango at muling hinarap ang babaeng papalapit sa kanila. Pero wala na ito roon. Bigla na lang itong naglaho. Iginala pa niya ang mga mata sa paligid upang hanapin ito, pero hindi niya makita ang babae. “Kuya? Ayos ka lang bang talaga?” Si Letty na hindi pa nakontento sa pagtatanong nito at
Paikot-ikot si Hanz sa kaniyang silid. Hindi niya malaman kung ano ang iisipin o mararamdaman sa mga sandaling iyon. He was in great shock seeing his ex-wife at Andrea's wedding a while ago. Pero ang mas nakakagimbal pa roon ay ang kaalamang may anak na ito. He didn’t expect that coming. Kahit pa nga ang makitang muli si Yeisha ay hindi niya inaasahan. Why, of all places—sa kasal pa talaga ni Andrea sila nagkita! At wala siyang nagawa kanina kun’di iwanan ito roon with so many questions running on his mind. Pakiramdam niya hindi siya patutulugin ng bagay na iyon sa gabing ‘yon. Marahas siyang humugot ng hangin sa dibdib. It was a different thing to see Yeisha with a child. She looks mature and way gentle. Inang-ina ito kapag kaharap ang anak. Iba ang kislap ng mga mata nito, pati na ang tamis ng mga ngiti sa mga labi habang tinitingnan ang bata. At hindi niya mapigilang hindi balikan sa isip ang tagpo kanina sa casa. “Mommy?” anang batang lalaki na nakilala agad niya. Iyon ang k
“Yeisha?” aniya at hindi makapaniwalang binalingan si Andrea. Hindi niya alam kong binibiro ba siya nito. But Andrea was looking at him seriously. Doon niya napagtantong totoo ang sinasabi ng babae.At kung may malalang termino pa ba sa nayanig na mundo, iyon ang tawag niya sa nararamdaman niya sa mga sandaling iyon. Why of all people—ginawa pa talagang magkapatid ang ex-wife at ex-fiancee niya! F**k! Marahas niyang naihilamos ang mga kamay sa mukha.Gusto niyang sumigaw pero lalabas siyang katawa-tawa sa harap ng mga ito. Kung magbiro nga naman ang tadhana—oo! Sinusubukan ba siya niyon noong sabihin niya kay Letizia na hindi sila magkasundo? Dahil ngayon pa lang gusto na niyang mabura sa mundong ibabaw ang katagang iyon. Lumapit sa kanila ang naguguluhan ding siYeisha. “Andrea, what’s the meaning of this?” tanong nito. Mukhang kagagaling lang nito sa restroom kaya hindi niya agad ito napansin kanina. “Yeah. . . Andrea. . . What the heck is this?” tanong din niya. Pareho na silang
"Magagawa niya iyon sa sarili niyang anak?” manghang tanong niya. Ano ba talagang buhay ang mayroon si Yeisha? Ano ba talagang buhay ang dinanas nito matapos nilang maghiwalay? Pigil na pigil nito ang mga luha habang nakatitig sa kaniya. “He can. Nagawa niya sa akin, so he could do that to Harvey, too. Kaya ako nakipaghiwalay sa kaniya. Kahit pa nga ayaw niya,” pabulong na tugon nito.“I asked help from your friends. Kinapalan ko na talaga ang mukha ko. I also called my mother. And she immediatelywent to see me,” patuloy nito. “Whose friend you are talking about?” “Christian.” Napaisip siya sandali. Kailan nga ba siya huling nakatanggap ng tawag mulasa kaibigan? Four months ago? At hindi niya alam na kaya pala ito biglang nangumusta ay dahil kay Yeisha. He never mentioned her, but that was a clear hint. Christian is one of his closest friends in California. He was one of those few people who witnessed how he was deeply-madly in love with Yeisha before. And he didn’t know na may c
"Can't you just stay? Milan is too far away from here," lambing ni Hanz kay Yeisha habang nag-eempake ito ng mga damit. "Babe. . . we talked about this, right? You know how much I need this break. Marybeth said that after this, I am going to be the top model of our agency. Kapag nangyari iyon dadami na ang opportunities ko hindi lamang dito sa California. I could be one of those supermodels wearing signature brands on the runway," anito nang harapin siya. Ang tintutukoy nitong Marybeth ay ang PA/Manager nito. Lumabi siya. "But babe. . . I'm going to miss you. Don't you feel the same?" Natawa ito. Tuluyan na itong tumigil sa ginawa at hinarap s'ya. "Of course, I'm gonna miss you." Ikinawit nito ang mga kamay sa may leeg niya. "But have you forgotten that it was just for a week? After that, I'm all yours,"malambing na turan nito. He sighed. "Alright. . ." napapahinuhod na wika niya. Lumapad ang pagkakangiti nito at ginawaran siya ng halik sa kaniyang mga labi. Nang akmang ilalayo
“Mommy. . . Mommy. . . wake-up.” Tinig iyon ni Harvey. Pagmulat ng kaniyang mga mata ay nasa tabi na niya ito at mukhang bihis na bihis, habang masuyong tinatapik ang kaniyang may balikat.“Yes, honey. . . What is it?” namamaos na tanong niya kasabay ng paghihikab.“We are going to Tito Hanz’s place today, remember?” paalala nito.Nawala ang antok niya.Oo nga pala. Nakapangako nga pala siya na ngayong araw pupunta kina Hanz. Tumawag na rin ang lalaki sa casa at sinabi nitong naghihintay nga rin daw ito sa pagdating nila roon.“Can I sleep for at least thirty minutes? Marami pa kasing tinapos si Mommy kagabi, eh,” aniya sa tonong nakikiusap.Mula noong makasal siya kay Dereck, hindi na siya pinayagan pa nitong magtrabaho. Hindi na rin naman siya makakalakad sa runway because she’s pregnant with Harvey. Pero akala niya, pagkatapos niyang manganak ay maari na siyang bumalik. But Dereck pinned her down on their house.Wala raw mag-iintindi sa anak nila. Nauunawaan naman niya ang lalaki n
Napatda siya sa tinuran ng lalaki. Dahan-dahan siyang lumingon sa tinitingnan nito. At di-kalayuan sa kinatatayuan niya ay naroon ang isang matandang lalaki. Matangkad ito kagaya ni Hanz at bigotehin. Puti na ang buhok nito, but he still looks dignified and full of authority. Damang-dama niya iyon kahit ilang metro ang layo nito sa kaniya. Nakasuot ito ng puting polo shirt at asul na pantalon. Sa ulo naman nito ay naroon ang kulay kremang sumbrero. Habang tinitingnan niya ito nang matagal, mas nagiging kamukha ito ni Hanz. Kaya’t walang dudang ama nga ito ng lalaki. Mabilis na lumipad ang mga mata niya sa kinaroroonan nina Hanz at Harvey. Papalapit na ang mga ito sa kinatatayuan niya. “Who is that Tito Hanz?” tanong ni Harvey rito habang ibinababa ito ng binata. “That’s my father,” ani Hanz. Tumango naman si Harvey at tiningnan ang matandang ilang hakbang na lang ang layo sa kanila. “I didn’t know you’ll come here,” wika ni Hanz nang tuluyang makalapit ito sa kanila. Sinulyap
“Hanz. . .” masuyong tawag niya sa asawa. Subalit ilang sandali na ang nagdaan ay hindi pa rin ito tumutugon. “Babe!” Nilakasan na niya bahagay ang tinig para marinig nito. Humahangos namang lumapit ang lalaki. “What is it, Babe?” tanong nito sa kaniya na sa salamin nakatingin. “Can you help me pulled this zipper?” Itinuro niya ang likuran na hindi makayang abutin ng kamay niya. Mabilis itong tumango. Napansin niyang tahimik lang ito. “May problema ba” tanong niya nang harapin ito. Umiling ito na tutok na tutok ang mga mata sa kaniya. “What’s the matter, Babe? Pangit ba ang suot ko?” takang tanong niya rito. It was Augusto Alvarez’s seventy-fifth birthday. Si Hanz mismo ang pumili ng gown na isusuot niya sa gabing iyon. Sanay na kasi siya sa asawa na alam ang babagay na damit sa kaniya. Daig pa nga nito ang stylist niya noon sa pagmomodelo kung gaano kamitikuloso. But even so, panay papuri naman ang naririnig niya sa mga taong nakakakita sa kaniya. Nakita n
“What’s happening here?” tanong ni Yeisha sa ina at kapatid, nang mabungaran ang mga ito pagkagising. Naroon din si Bella na kalaro ni Harvey sa labas. Lumapit siya rito. “I invited them.” Hinalikan niya ito sa noo. Regular na ganoon sila araw-araw. At nahahalata niyang nasasanay na sa ganoong gawi niya si Yeisha. “Why? Anong mayroon? May okasyon ba?” sunod-sunod na tanong nito na nilapitan sina Andrea at Miranda. “Kailangan bang may okasyon para bisitahin ka namin dito?” ani Andrea pagkatapos itong halikan sa pisngi. Umiling ito at ang ina naman ang ginawaran ng halik. “Hindi naman sa ganoon. This was just. . . unexpected. Sana sinabihan ninyo ako para naipaghanda ko kayo nang pananghalian.” “There’s no need to do that. I already asked Manang Sideng. Maya-maya lang ay luto na ang mga iyon,” singit niya. Nilingon siya ng babae na nakataas ang mga kilay. Kapag titingnan siya nito nang ganoon ay nawawala sa isip niyang may pinagdadaanan ito. At naiisip niyang baka nagk
Pilipinas, Villa Catalina “No. . . no. . . Stop it!” sumisigaw na wika ni Yeisha mula sa silid nito. Napatigil sa paghakbang si Hanz nang matapat doon. Pinakiramdaman niya ito mula sa loob. “Please. . . I will not do it again. Please forgive me. . .” paulit-ulit na pagsusumamo nito. Dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan ng silid nito. Madilim sa loob at tanging liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw roon. Lumipad ang mga mata niya sa kama ng babae. Naroon ito at nakapamaluktot habang nanginginig ang buong katawan. Mabilis siyang napalapit dito at binuksan ang lampshade sa side table. “Yeisha. . . Yeisha. . . Wake up. You're having a bad dream,” paanas niyang sambit. Butil-butil ang pawis nito sa noo nang magmulat ng mga mata. “H-Hanz?” nanginginig ang mga labing turan nito. “Yeah, it’s me.” Napabangon ito at mahigpit siyang niyakap. Ramdam na ramdam pa rin niya ang panginginig ng katawan nito. “I’m scared, Hanz. I'm scared. . .” tila nagsusumbong na wika ni
“Where are you?” nag-aalalang tanong ni Hanz kay Yeisha, na sa wakas, after calling her for twentieth times ay sinagot din ang telepono. “I-I. . . I went somewhere,” alanganing tugon nito. He can sense the worriedness in her voice. “Tell me the truth, Yeisha. Dahil ayokong pati ikaw ay mawala sa akin,” tumatahip ang dibdib na wika niya. It's been a week since Harvey went missing. Ayon kay Bernard, pinakilos na ng ama nito ang mga tauhan sa paghahanap kay Dereck. And anytime soon ay makikita na rin ito. Sinigurado iyon sa kaniya ng lalaki. But Yeisha seemed to be not herself sa nakalipas na dalawang araw. Hindi niya alam kung bakit. Sa isip niya ay dahil iyon sa hindi pa nila matagpuan ang anak nila. Subalit, lumakas ang kutob niya na may hindi ito sinasabi sa kaniya, nang bigla na lang itong magpaalam at uuwi sa apartment, habang kinakausap nila ang mga pulis kanina. At nang puntahan niya ito roon ay wala oon ang babae. “Don’t try to find me, Hanz. I am doing this
“Still no news?” namamaga ang mga matang tanong ni Yeisha sa kaniya nang balikan niya ito sa apartment. Iniuwi niya muna ito roon kanina, upang kahit papaano ay makapagpahinga ito. Subalit mukhang hindi rin naman iyon nagawa nito dahil sa matinding pag-aalala sa kanilang anak. Apat na araw na ang nakalilipas, ngunit hindi pa rin nila natatagpuan si Harvey o si Dereck. Walang makapagpagsabi kung nasaan ang mga ito. Noong pumunta sila sa eskwelahan ni Harvey ay nakuha sa CCTV ang pagpasok ni Dereck sa school premises nito. Kilala ng eskwelahan na anak nito si Harvey kaya walang kahirap-hirap na naitakas iyon ng lalaki. And the cops were having a hard time tracing Dereck’s location. Kahit sa bahay nito ay wala ang lalaki. At tila pinapatay silang pareho ni Yeisha nang matinding pag-aalala. They knew Dereck’s capabilities. Nasisiguro niyang hindi ito mangingiming saktan si Harvey, lalo pa nga’t malinaw naman na hindi nito anak ang bata. Umiling siya at naupo sa tabi nito. “Th
“Daddy?” ani Harvey nang makita siya nito sa playground sa loob ng eskwelahan. Nakangiting nilapitan niya ang bata. “Hi! I came by to see you,” ani Dereck at bahagyang luminga sa paligid. Walang gasinong tao sa mga sandaling iyon. “Where is Mommy? Have you seen her?” Tumingin ito sa may likuran niya na para bang inaasahan nitong anomang sandali ay lalabas doon si Yeisha. “Yeah. She’s waiting in my car. She asked me to pick you up because she wanted to give something to you.” Hindi nawawala ang ngiti sa kaniyang mga labi habang sinasabi iyon. “Really?” nanunukat ang tinging tanong nito. Mabilis siyang tumango. “Yeah. You could ask her yourself,” malumanay na wika niya. Hindi sumagot si Harvey. Kumibot lang ang mga labi nito. “Don’t you wanna see her?” aniya. Alanganing lumingon ito sa loob ng room nito, pagkuwa’y bumuntonghinga. “Please promise me one thing,” anito nang harapin siyang muli. “Go ahead...” “You will not hit Mommy again. Never,” mariing sambit nito.
Malikot ang mga matang iginala ni Yeisha ang paningin sa paligid. She makes sure na walang makakita sa kaniya ni isa man sa mga kasambahay na naroon. Nang masigurong walang kahit na sino sa paligid, tiyak ang mga hakbang na tinungo niya ang dating silid nila ni Dereck. She quickly managed to get in dahil hindi naman iyon nakakandado. Sanay ang dating asawa na iniiwan iyon nang ganoon. Tinungo niya ang dressing room. Dereck used to have a vault there, na naroroon na mula nang lumipat siya. Hindi niya iyon pinag-aksayahang buksan dati. Pero alam niya ang password niyon nang minsang buksan iyon ni Dereck habang nagbibihis siya. Madali ang mga daliring pinindot ang code na naisip. At isang click ang kaniyang narinig. Palatandaang bumukas iyon. She sighed. Pagkuwa'y dahan-dahan iyong binuksan nang may pag-iingat. Nang tingnan niya ang laman sa loob, may mga kung ano-anong mga mahahalagang dokumento tungkol sa agency nito at ilang ari-arian, kasama na ang bahay nito. Hinalungkat
“Let me...” awat ni Yeisha nang akmang bubuhatin ni Hanz si Harvey na nakatulog na sasakyan. “No. Let me.” At tinalikuran na siya nito pagkatapos kargahin ang anak niya. Napailing na lang siya sa sarili habang nakasunod sa mga ito. Mabilis niyang binuksan ang apartment nila at tuloy-tuloy namang dinala ni Hanz si Harvey sa kwarto nito. Ito na rin ang naghubad ng sapatos at umayos ng pagkakahiga ng anak niya. “Salamat,” mahinang usal niya. Tumango ito. Magkasunod nilang tinungo ang salas. “Do you want some coffee before you went home?” alok niya. Hindi naman siguro masamang gawin iyon. Pakonswelo na rin sa ginawa nito para sa kanilang mag-ina sa maghapong iyon. Harvey enjoyed so much the whole day. Walang sandaling hindi ito nakangiti o tumatawa. And her heart was filled. Punong-puno iyon ng kasiyahan. Seeing her son enjoying the life he should be. At kahit siya man ay hindi rin matatawaran ang sayang nadarama. And that’s all thanks to Hanz. “I’d love to. Kung hindi
“A theme park!? Really!?” nanlalaki ang mga matang bulalas ni Harvey nang makababa ito ng sasakyan. Halatang-halata sa mukha nito ang nadaramang excitement sa mga sandaling iyon. “Yes! And welcome to one of my most favorite place on earth!” hayag niya at sinulyapan si Yeisha na nasa tabi nito. Mataman itong nakatitig sa kaniya na tila ba may ibang tumatakbo sa isip nito. And he knew why. Palihim siyang napangiti nang muling tingnan si Harvey. “Have you been here before?” he asked. Umiling ito. “Not so. Just in small parks with kiddy rides. Mommy said it’s too dangerous to ride those.” Itinuro nito ang nakapakahabang roller coaster na natatanaw. Biglang natawa si Yeisha na ikinalingon nila ni Harvey rito. Hindi ito makatingin nang diretso sa kanila habang patuloy sa pagtawa. Kaya't hindi na maipinta ang pagmumukha niya. Nakikini-kinita kasi niya kung ano ang tumatakbo sa isip ng babae. At iyon ay ang unang beses na sumakay sila sa roller coaster na itinuro ni Harvey. Th