Chapter 107

Umupo sya sa harap ng kanyang make-up table at kumuha ng tissue para punasan ang kanyang mga luha. Masakit padin sa kanya ang nalaman pero tanggap na nya. Iniisip nya na baka hanggang dun na lang talaga ang buhay ng kanyang ama.

"Elaine may dala ako-" si Selena na kapapasok pa lang sa pintuan habang may dala-dalang tray ng pagkain. Agad nitong ibinaba 'yon sa mesa na malapit at pinuntahan agad sya ng makita umiiyak sya. "Anong nangyayari? Bakit ka umiiyak? May masakit ba?" sunod-sunod na tanong nito.

Umiling lang sya at nagpunas ulit ng luha. "Wala.. okay lang ako. Napuwing lang." pagdadahilan nya dito.

Pero mukhang hindi kumbinsado si Selena sa sinabi dahil tiningnan lang sya nito at pinag krus pa ang mga braso sa tapat ng dibdib.

Sa ilang buwan na nakasama nya ito, masasabi nyang kahit papaano kilala na nya ang ugali nito. Hindi ito titigil hangga't hindi sya magsabi ng totoo.

"Naalala ko lang yung past..." pag-amin nya dito.

"Elaine.."

Tumayo sya at hinarap ito. "I