KABANATA 5

“You two are very late. Saan ba kayo nagsusuot, ha?” Iyon agad ang bumungad kina Jade at Josh pagkatungtong nila ng mansion. Nasa bukana pa lang sila ng pinto ay iyon na agad ang bungad sa kanya ng kanilang ama.

Napayuko na lang si Jade. Narinig niya ang pagtikhim ng kanyang kuya.

“Sorry, Pa. We were just stuck in traffic. I treated Jade somewhere,” palusot pa nito. Napabuga ng hininga si Jade habang naghihintay ng sagot.

“Bueno,” sagot ng ama niya. Doon siya nag-angat ng tingin dito. Nakatingin ang ama sa kanya. “We’ll have a one – on – one meeting with Jared Ong this coming Wednesday, so free your schedule after class,” sabi nito.

Nangunot ang noo niya. “P-Po? Uhm o-okay na po ba sa kanya…” mahinang sambit niya. Parang may nagbabara sa kanyang lalamunan habang sinasabi iyon.

“He doesn’t have a choice. This engagement will push through,” pinal na sabi nito at umalis na agad.

Naiwang tulala roon si Jade pati na ang kuya niya. Napaawang ang kanyang labi at napatingin sa kapatid. Josh looked at her apologetically. Malungkot itong ngumiti.

“I’m sorry, Jade,” sambit nito.

Napakurap-kurap si Jade. Huminga siya nang malalim para lang mapigilan ang pagbagsak ng nangingilid na mga luha sa kanyang mga mata.

“O-Okay lang po…” mahinang sambit niya. “Uhmm I-I’ll just go upstairs,” dagdag niya pa. Hindi na niya pinasagot pa ang kapatid at umalis na rin siya agad doon.

Tinakbo niya ang kanyang kwarto. Nang mapasok ay mabilis niyang sinarado ang pinto at napasandal na lang siya sa likod noon. She could feel the heaviness of her breathing. Mariin siyang lumunok at napapikit na lang. Hot tears were pouring to her cheeks as she was digesting all the things that happened. Napaupo na lang siya at napasandal sa pinto. Yakap-yakap niya ang dalawang tuhod habang nakatingin sa kawalan.

Akala niya, wala ng mas lalala pa sa pagiging bilanggo niya sa bahay na ito. Turns out, may mas grabe pa palang magagawa ang ama niya. It wasn’t enough that she couldn’t even do a thing without his permission, it wasn’t enough that she was being imprisoned in this house, talagang ilalagay pa siya nito sa mas miserable pang sitwasyon.

But what could she do? Ano bang magagawa niya? As much as she hated it, her Kuya Jermaine was right. Her father and her family can do everything to push them to the mud once they rebelled. Iyong Kuya Jermaine niya ay swerte lang talaga. Isa pa, matapang iyon. Walang-wala siya sa deteminasyon ng kapatid. Hindi niya alam kung kaya niya ba iyong attitude ng kuya niyang iyon. Ni hind inga niya alam kung makakaya niya ang pag-alis pa lang ng bahay.

Ito iyong mahirap, e. Alam niya ang dapat na gagawin. Alam niyang dapat siyang lu,abas, pero ang tanong, paano? Kaya niya ba? Of course, the answer is obvious, and that’s more frustrating for her.

Wala siyang magawa. Hindi niya kaya. Wala siyang choice kundi lunukin ang mga pinapagawa ng kanyang ama sa kanya.

Hindi alam ni Jade kung ilang minuto siyang nakatulala lang doon. Nang pakiramdam niya ay okay na siya ay bumuntong-hininga siya at mahinang tumayo. Wala sa sariling naglakad siya papunta sa banyo. Ipinikit niya ang mga mata at hinayaang Mabasa ang kanyang mga damit at katawan.

‘Just swallow this, Jade. You couldn’t even do something about this.’

*****

Jade’s days after that meet-up with her Kuya Jermaine was dready. Halos wala na siyang ganang pumasok pa ng eskwela. She felt like her days were limited already. Habang palapit nang palapit ang sinasabi ng Papa niya na meet-up nila ni Jared ay parang papalapit din nang papalapit ang expiration niya sa pagiging single. Isang panibagong kulungan ang kanyang pupuntahan at ang nakakatakot ay harap- harapan ang disgusto ng lalaki sa kanya. Paano naman kaya niya ito pakikisamahan?

Ni hindi niya nga alam kung dadating ba ang lalaki sa sinasabi ng papa niya na pagkikita nila. After his outburst in that dinner, alam na ni Jade na walang plano ang lalaking sumunod sa kagustuhan ng kanyang papa, but then she also knows his father, and if his old man said that there will be an engagement, then there will probably be one.

“Mag-ayos ka na raw po, Ma’am Jade. Ngayon daw po darating si Sir Jared,” iyon ang bungad ng kanilang mayordoma sa kanya nang makauwi siya.

Matamlay na tinanguan niya lang ang babae. Napatingin siya sa kanyang cell phone at napabuntong-hininga na lang. Today, she will be meeting Jared again in a close door meeting. Kailangan niyang maging presentable at kailangan niyang galingan sa pakikisama kung ayaw niyang malintikan.

Saglit na ipinikit niya ang mga mata bago bumuga ng hininga at pumanhik na sa itaas. Her father said the meeting will be after dinner. She’s not sure if dito magdi-dinner si Jared o sa meeting na ito pupunta. Nevertheless, naghanda na lang siya kahit na alas-singko pa lang at usually ay alas-siyete ang dinner nila.

Naligo siyang muli at naghanap ng presentableng dress sa kanyang cabinet.

In the end, she settled with a flowy, off-shoulder white dress na hanggang ibaba ng kanyang tuhod. Pinaresan niya lang iyon ng doll shoes. Nilugay niya ang mahabang buhok at nag-apply lang ng tint sa labi at pisngi para magkakulay siya.

Tiningnan niya ang sarili sa salamin ng kanyang vanity mirror pagkatapos mag-apply ng tint sa labi. Bumuntong-hininga siya at saka tumayo. Umatras siya nang kaunti para makita ang kabuuhan ng kanyang suot. She looked like an innocent lad. Hindi makabasag pinggan, the epitome of a perfect daughter. Kagaya ng gusto ng kanyang ama, kagaya ng dapat na image niya bilang isang Sy.

Marahan siyang pumikit para kalmahin ang kanyang sarili.

‘You’ll be okay, Jade. You’ll be okay.’

Hanggang sa mag-dinner ay nasa kwarto lang si Jade. Inabala na lang muna niya ang sarili sa pagbabasa ng libro bago siya bumaba nang malapit nang mag-seven. Naabutan niya ang Mama at papa niya sa dining. Wala ang kanyang ahia.

“Wala po si ahia?” tanong niya pagkalapit sa mga magulang.

Her dad looked up to her. “He has a late meeting with some client. Please sit, Jade.”

Huminga siya nang malalim at tahimik na tumango lang. Umupo siya sa kanyang upuan.

“Let’s eat now, Jared will be here anytime later.” Dinig niyang sambit ng mama niya.

‘So, hindi siya sasama sa dinner…okay, Jade…this will be okay.’

Jade heaved a deep sigh before started getting her utensils. Well, at least she will be able to enjoy this dinner at least. Hindi niya muna iisipin kung ano man ang mangyayari mamaya.

The dinner went fine. Mabuti na lang at hindi naman nagtanong ang papa niya ng tungkol sa kasunduan, tanging school-related stuff lang ang pinag-usapan nila hanggang sa matapos ang kanilang dinner.

“Just go to the office after, Jade. I will call someone.” Tumayo ang papa niya. Sumunod din naman ang mama niya at sabay ang mga ito na pumunta sa opisina ng kanyang ama.

Naiwan siya sa dining na nakatitig lang sa mga pagkain. Bumuga siya ng hininga at kumain na lang muli.

“Ma’am, Jade, hindi pa po ba kayo pupunta sa opisina ng papa niyo?” Saglit na napakurap si Jade at napalingon sa isang maid. Nasa garden siya noon at nagpapahangin. Doon siya dumiretso pagkatapos niyang kumain.

“Nandoon na po ba ang bisita?” balik na tanong niya naman.

Kita niya ang pagyuko ng kasambahay. “Wala pa po, e.”

Saglit na napatitig siya rito bago siya bumuntong-hininga. “Sige. Mamaya-maya papasok na ako roon,” sabi niya lang at muling nag-iwas ng tingin.

“Sige po.”

Hindi na siya nagsalita pa at hinayaan na lang ang kasambahay na umalis. Napatingin siya sa kanyang relo. Mag-aalas nuebe na pero wala pa rin si Jared. Sa totoo lang, hindi niya alam kung anong mararamdaman. Kaya rin ayaw niyang pumunta pa sa office ng kanyang papa dahil ayaw niyang makita ang reaksyon nito. But then on the bright side, baka nga okay na hindi pumunta iyong lalaki. That means she will be free.

‘I will be free… at least from that…’

Hindi niya mapigilan ang kaonting ngiti sa kanyang labi nang maisip iyon.

‘Sana nga hindi na siya dumating.’

This would be the first time that someone will be able to defy her dad, and that’s something.

‘Yes, that’s it. Sana hindi na siya dumating, Lord.’

Kinagat niya ang labi at saglit na napapikit. Nabalik lang siya sa reyalidad nang marinig ang isang pagparada ng isang sasakyan.Nangunot ang noo niya at napatingin sa gawi ng kanilang garahe.

“Si Kuya?” sambit niya sa sarili at akmang ichi-check iyon nang marinig niya naman ang kasambahay nilang papunta sa kanya.

“Ma’am! Sa opisina raw po, pinapatawag kayo ng Papa niyo!” hingal na sambit nito.

Napabuga ng hininga si Jade at saka tumango na lang. “Sige,” sabi niya at pumasok na lang ng bahay. Pinanatili niya ang poker face na mukha habang papasok ng opisina.

“Pa, pinatawag niyo raw – “

“I’m here. I’m fucking here.” Hindi na natapos ni Jade ang sasabihin nang marinig ang boses na iyon kasabay ng pagbalibag sa pinto ng opisina.

Nanlaki ang mga mata niya at mabilis na napalingon.

Doon bumungad sa kanya ang humihingal na si Jared. Naka-suit pa ito pero gulong-gulo ang buhok nito at ang damit. Para itong nakipag-away sa labas. Kita niya ring basa at may dumi sa sapatos at dulo ng pantalon nito. Hindi siya makagalaw sa kanyang kinalalagyan. Sobrang sama ng tingin ni Jared sa kanyang ama. Nang balingan niya ang ama ay kita niya ang tila nagtatagong ngisi sa bibig nito.

Hindi niya alam pero bigla siyang kinabahan.

“It’s good that you’re here, Jared. Come,” sambit ng papa niya. Muling niyang inilipat ang tingin kay Jared na masama pa rin ang timpla. Naglakad ito papunta sa lamesang kanyang ama pero saglit na tumigil ito sa kanyang tabi. Nakagat niya pa ang labi at bahagyang napaatras.

He was looking at her harshly.

“I’ll never agree to this marriage. And I’ll never love you,” mariin at tila galit na bulong nito.

Napalunok na lang si Jade at agad na nag-iwas ng tingin. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang labi. May kung anong matulis na bagay ang tumarak sa kanyang dibdib. Nag-init ang gilid ng kanyang mga mata.

Hindi niya maintindihan. Hindi niya rin naman ginusto ito, so bakit ganoon ang pagtrato ng lalaki sa kanya?

“Let’s get this meeting over with,” malamig na sambit ni Jared sa kanyang ama.

“Oh, we will, Ong. We will.”

And there it is. These two guys were going after each other’s head without even thinking of having her as a collateral damage.

‘Wow, Jade. Ang saya ng buhay mo. Ang saya-saya.’