KABANATA 1

“Please welcome our birthday girl, Miss Jade Sy!”

Isang masipang palakpakan kasabay ng isang musika ang sumalubong kay Jade habang pababa siya ng mahabang hagdan nila. Bumungad sa kanya ang napakaliwanag na living room na napapalibutan ng mga gold na palamuti. Kinakabahan si Jade habang marahang bumababa sa kanilang grand staircase. Ramdam na ramdam niya ang tinginan ng mga tao sa kanya na tila ba hinihintay lang siyang magkamali. 

Huminga siya nang malalim para pakalmahin ang kanyang sarili. Baka mamaya matisod siya at mas lalo lang siyang mapahiya. Pinanatili niya ang kanyang ngiti sa mukha. Halos mabingi na siya sa lakas ng palakpakan. Nang dumating siya sa pinakaibaba ay sinalubong siya ng kanyang Ahia Josh. Nakangiti ang panganay na kapatid sa kanya. Inilahad nito ang isang kamay na magiliw niya namang tinanggap.

“You look beautiful, shobe,” anito sa kanya. Ngumiti siya sa kapatid. 

“Thank you, ahia. You look handsome din po,” balik na bulong niya pa. Humalakhak lang ang kanyang kuya. Inilapat niya ang kamay sa nakalahad na kamay ng kapatid at sabay silang pumunta sa gitna. 

Nagpalit ng tugtog ang opera. It was a waltz song. Tumigil sila ng kanyang kapatid sa gitna ng hall at humarap sa isa’t isa. Her brother curtsy and smiled at her. Nag-bow rin siya sa kapatid bago niya ipinuwesto ang kamay sa mga balikat ng kapatid. Nagsimula silang magsayaw. Ramdam na ramdam niya ang flash ng camera sa kanila pati na ang titig ng mga taong nakapaligid.

She kept her smile as they danced to the music. 

“Gumagaling ka na, ha,” her brother teased as they aced the waltz. She just rolled her eyes at him. 

“Shut up, ahia.”

Josh chuckled. Ipinagpatuloy nila ang sayaw hanggang sa iba naman ang lumapit. Ngumiti lang ang kuya niya sa kanya at tinapik pa siya sa balikat. Bumuntong-hininga siya at mahinang tumango rito. 

She took a deep breath before flashing a smile to the next dancer. She didn’t know the guy, but she still greeted him and gave him a smile. Ganoon din ang ginawa niya sa mga sumunod na lalaki. 

“And now for the singing of the birthday song!” sambit ng host pagkatapos ng huling lalaking sumayaw sa kanya. 

Hindi tinatanggal ang ngiti, marahang pumunta siya sa kanyang mataas na cake na nasa buffet table. Nagsimulang tumugtog ang piano na sinabayan pa ng mga bisita sa pangunguna na rin ng mga host. 

Jade was slowly swaying to the beat, ipinapakitang sobrang saya niya kahit na ang totoo ay gusto niya na lang talagang matapos ang event. She wanted to go to her room already. Gusto na niyang matulog at magbasa ng mga paborito niyang ebook. But then, this is her life. She’s bound to be in this party because this is hers and her family would freak out hadn’t she showed herself here. 

‘As if naman kaya mo, Jade.’ 

Sukang-suka na siya sa kangingiti, sa totoo lang. Nangangawit na ang kanyang mga paa sa taas ng heels na kanyang suot at nangangati na rin ang kanyang katawan sa gown. But then, she had to act as if she was liking every bit of this. This is what’s expected of her. Ito rin ang inaasahan ng mga magulang niyang maging reaksyon niya. 

She’s Jade Sy, the only girl of the Sy family, and she’s bound to follow tradition. She’s bound to be the perfect daughter that every chinese family envies of. Dapat hindi siya magkamali. Dapat palagi siyan perpekto sa harap ng mga tao dahil ang bawat galaw niya ay repleksyon sa kanilang reputasyon. Her father doesn’t want any taint in their name to the point that every move she makes needs the approval of her father. 

Mula bata pa lang siya ay ganoon na. Ilang taon na niyang tinitiis ito to the point na nasasanay na rin siya. A lot of people might think of her as weak. Well, she is indeed weak. She’s scared, a coward. She lets her father dictates everything in her life. She’s nothing but a walking puppet. It’s awful, but it’s her reality. 

Kasi sino ba naman siya kung wala ang pamilya niya? Who is Jade without the Sy? She’s basically nothing and she doesn’t know anyone aside from her family? She’s an introvert, she has friends pero hindi niya naman talaga alam kung totoong kaibigan niya ang mga iyon o kinaibigan lang siya dahil Sy siya. Basically, she really has no one but her family. No matter how awful her situation is, sila lang din naman ang meron siya.

“Happy Birthday, Miss Jade!” Isang masipang palakpakan ulit ang bumalot sa buong paligid. Ngumiti lang ulit siya. 

“Thank you,” she said on the mic before finally blowing her cake. Mas lumakas ang palakpakan sa kanya. Pumalakpak din siya bago nag-pose sa kanilang official photographer. 

She had her picture taking first, followed by her family, then business associates and friends. Ngawit- na ngawit na ang kanyang bibig sa kangingiti sa picture.  Ni hindi niya kilala ang karamihan sa mga iyon. Hindi niya nga alam kung halata ba sa camera ang peke niyang ngiti o ganoon na siya kagaling umarte para akalain pa rin ng mga taong totoo ang mga ngiti niya. 

“Happy birthday, shobe,” bating muli ng kanyang Ahia Josh nang torno na nilang dalawa sa picture-taking. Doon lang siya totoong ngumiti.

“Thanks Ahia!” masiglang sabi niya saka umangkla sa braso nito. 

“Ang galing mo nang umarte, a.” Narinig niya pang sabi nito habang kinukuhanan sila ng litrato. 

“Sanayan na lang. I’m just happy that you’re here though. Ikaw na lang pakunswelo ko. Sayang wala si Ahia Jermaine,” malungkot na sabi niya. Mabilis na nawala ang ngiti sa labi ni Josh. Umayos ito ng tayo at saka sumeryoso ang mukha. Tiningnan siya nito.

“Stop it, Jade. You know you can’t mention that here,” matamang sambit ng kapatid niya. Nawala rin ang ngiti ni Jade at agad siyang napaiwas ng tingin. 

“Pati ba naman ikaw, Ahia…” disappointed na sambit niya. 

Narinig niya ang pagbuntong-hininga ng kapatid. “Jade, I’m just being careful here. Alam mo naman kapag narinig iyan nina Angkong at ni Papa.” 

Hindi siya nagsalita. Nanatili lang siyang nakatungo. Naramdaman niya ang paghila ng ahia niya sa kanya paalis doon. Narinig niya pang may sinabi ito sa photographer bago sila umalis. Ano pa nga ba. Hindi pwedeng marinig ng iba ang lihim nilang iyon. 

Nang makalayo na ay huminto sila. Hinawakan ng kanyang kapatid ang magkabila niyang kamay. Nag-angat siya ng tingin dito. Her brother was looking at her intensely. 

“Jade, you need to promise me that you will be careful of your words from now on especially in parties like this. Angkong will not be happy, Papa will not be happy if this goes public,” seryosong sabi nito. 

Hindi siya sumagot. Nakatitig lang siya sa kuya niya, tinitimbang kung saan nga ba ito panig. Minsan akala niya ito ang tagapagtanggol nila ni Jermaine, pero minsan parang siya lang din ito, duwag, sunod-sunuran at tuta. Wala nga talagang ibang matapang sa kanila kundi ang Ahia Jermaine niya kaya lang wala na rin ito sa kanila. 

“Jade, please tell me you understand,” ulit nito. 

Bumuntong-hininga lang siya at marahang tumango. “Yes, Ahia…”

Tila nakahinga nang maluwag si Josh. Marahan siya nitong hinapit ng yakap. Naramdaman niya pa ang paghalik nito sa kanyang noo. “I already lost your twin. I cannot lose a sister, Jade. You and Mama are my inly strengths, now…” bulong nito sa kanya. 

Nakagat ni Jade ang labi. Gumanti siya ng yakap sa kapatid. “I’m sorry, Ahia. You and Mama are my only strengths now, too.” 

Pumikit siya at ibinaon ang mukha sa dibdib ng kapatid. They may have all the financial and material blessings, but they also have the curse that comes along with it. Unlike what her father wants, their family isn’t perfect. It’s already wrecked and no matter how her father tries to keep them together, it just cannot be fixed. Bandaid don’t fix bullet holes, indeed. 

“Jade, Josh.” 

Natigilan sila at agad na napahiwalay nang marinig ang baritonong boses na iyon. Nang lumingon sila ay sumalubong ang kanilang ama, si Gerald Sy. Umayos sila ng tayo. 

“Papa,” ang kuya niya. 

Nagsalubong ang kilay ng matandang Sy. “What are you doing here? Jade, this is your party, you should be entertaining your guests,” mariing sambit nito. 

Napayuko na lang si Jade. With the way his father was speaking, she knew she had no choice but to agree. 

“I’m sorry, Pa, I just wanted to give Jade my gift,” agad na salo ng kuya niya. Hindi na lang siya nagsalita. 

“Very well then, let’s go now, Jade,” anito sa kanya at naunang maglakad. 

Huminga siya nang malalim at sumunod na rin sa ama. Tipid na nginitian niya na lang ang kanyang kuya bago tuluyang sumunod sa ama. Kinalma niya ang sarili at muling ipinaskil ang ngiti sa labi nang makarating sila sa lamesa ng mga hindi pamilyar na tao. Her father did the talking first, while she just stood there, waiting to be called. 

“Where is Jared, anyway?” she heard her father asked. 

Tumawa ang matandang lalaking hula niya ay kasing-edad lang ng kanyang papa. 

“Oh I’m sorry, kumpadre, he got stock with some business meeting, but rest assured that he will be on the said date,” makahulugang sabi nito. Hindi tuloy mapigilan ni Jade ang makinig sa usapan ng mga ito. She saw her father smirk. 

“Okay, it’s okay. I know how dedicated that boy is, and that’s good.” Bahagya pang tumawa ang ama niya. Pagkatapos ay tumikhim ito at binalingan siya. Mas nilaparan niya ang ngiti at bahagyang mas lumapit sa mesa. 

“Oh, hi, Jade! Happy 21st birthday, hija,” bati ng babaeng tingin niya ay asawa naman ng lalaki. 

“Thank you po,” marahang sambit niya. 

Her father smiled. “Hija, these are Mr. James and Athena Ong. They’re one of our strongest and loyal partners in business,” pakilala ng ama niya. 

“Nice to meet you, hija.” Nag-abot ng kamay si James Ong. Tinanggap niya naman iyon. 

“Nice meeting you, too, po.” B****o siya kay Athena.

“They’ll be a good fit, right?” masayang sabi ng ama niya. 

Mabilis siyang napatingin dito. 

“Po?” naguguluhang tanong niya, pero makahulugang tiningnan lang siya ng papa niya at hindi na siya pinansin. 

“I cannot wait to meet Jared, pare, I could see potential in that kid.”

“Well, mana sa ama.”

Halos hindi na masundan ni Jade ang usapan ng mga matanda. Hindi mawala sa isipan niya ang sinabi ng ama at ang klase ng tingin na ipinukol nito sa kanya. 

‘Ano iyon? Anong ibig sabihin ni Papa?’