Chapter 15

Chapter 15: The starting point

I'm currently waiting for a client here at my office. Ang kliyenteng ito ay nag-set ng appointment sa akin noon pang isang araw pero ngayon ko lang s'ya makikilala.

Pinalabas ko na rin ng office si Galand dahil baka makialam na naman s'ya. Mabuti naman at pumayag at pumunta na lamang sa canteen sa baba.

Akmang tatayo ako at kukuha ng tsaa nang bigla na lamang sumakit ang ulo ko.

"Argh!"

Kaagad akong napa-upo sa swivel chair ko at hinilot ang sariling sintido. Lumipas pa ang ilang minuto bago ito tuluyang nawala.

Napabuntong-hininga na lamang ako sa nangyari at ipinagsawalang-bahala na. Maya-maya lang ay nakarinig na ako ng katok mula sa labas. Kaagad namang pumasok ang isang lalaki. Nakasuot ito ng sumbrero kaya hindi ko makita ang mukha nito.

Dire-diretso s'yang naupo sa katapat na upuan ko. Maya-maya lang ay tumunghay s'ya at tinanggal ang sumbrero na nakatakip sa mukha n'ya. Bumungad sa akin ang lalaking mukhang 25 anyos pa lamang.

"What can I do for you, Mr..?"

"Ako po si Hugo."

Inilahad nito ang kamay n'ya kaya tinanggap ko ito. Base sa itsura n'ya ay mukhang hindi s'ya mayaman. Hindi rin astang mayaman ang kilos n'ya.

"Anong maipaglilingkod ko sayo, Hugo?" tanong ko sakan'ya.

Napatingin ako sa katawan nito at napakunot ang noo. His body is shaking. Mababakas ko ang takot sa mata at kilos n'ya.

"M-Maaari mo bang h-hawakan ang kaso ko?" diretsang saad nito.

Hindi na ako nagulat dahil halos lahat naman ng pumupunta rito ay iyon ang sadya. Ang hawakan at ipanalo ko ang kaso nila.

"W-Wala akong ganoong kalaking pera para ibayad sa'yo. P-Pero pangako, kapag naipanalo mo ang kaso ko... magtatrabaho ako... babayaran kita... hindi! Kung gusto mo maging alila mo na ako hanggang mabayaran ko ang utang ko!... Pakiusap... I-Ipanalo mo ang kaso ko... patunayan mong inosente ako..."

Nagsimulang s'yang umiyak sa harap ko. "W-Wala talaga akong ginawa. Pina-unlakan ko lang ang hiling ng kaibigan ko. P-Pero ang gusto ng pamilya nya.. ako ang managot." saad pa n'ya.

Sandali akong napatitig sakan'ya bago nagsalita.

"Ikwento mo sa akin lahat ang nangyari. Walang dagdag, walang bawas. Lahat katotohanan."

Humihikbi-hikbi s'yang tumango.

"March 11, bandang 5:00, t-tinawagan ako ng kaibigan ko.. tinawagan ako ni Raver.. umiiyak s'ya.. pinapapunta n'ya ako sa bahay nila, uminom r-raw kami."

"H-Hindi kaagad ako nakapunta.. ang tapos ng trabaho ko alas-otso. P-Pero pagkatapos no'n, pumunta naman kaagad ako, p-pinuntahan ko si Raver..."

Lalong nanginig ang kamay n'ya kaya inabutan ko s'ya ng tubig. Imbes na inumin ay ibinaba lamang n'ya ito sa lamesa.

"P-Pagdating ko... hindi na umiiyak si Raver kaya uminom lang kami.."

"May napansin ka bang kakaiba sakan'ya?" tanong ko.

"T-Tahimik lang s'ya. Maingay na tao si Raven kaya naninibago ako."

Tumango ako sa sagot n'ya. "After that, may sinabi pa ba s'ya sa'yo?"

"O-Opo. Siguro pagkatapos ng 40 minutes pa s'ya nagsalita... sinabi n'ya sa aking nakipagbreak na sakan'ya si Gem... 'yong girlfriend n'ya for 4 years."

Sumandal ako sa swivel chair at naghihintay ng susunod pa n'yang sasabihin.

"Naawa ako sakan'ya... sinubukan ko s'yang i-comfort.. nabanggit ko na baka hindi para sa kanya si Gem.. kaso.... nagalit s'ya, bigla n'ya akong sinuntok kaya napatayo ako... tapos.."

Napasuklay s'ya sa buhok n'ya.

"Susuntukin n'ya dapat ako kaya instinc ko na lang na suntukin s'ya bigla sa t'yan. P-Pero mahina lang 'yon.. nagulat ako at kinabahan dahil biglang bumula ang bibig n'ya tapos nagcollapse. Nataranta ako no'ng oras na iyon kaya tinawagan ko kaagad ang ambulansya at dinala s'ya sa hospital..."

Muli s'yang humagulhol ng iyak. Kung nandito lang si Galand ay paniguradong maluha-luha na 'yon.

"P-Pero pagdating ng pamilya n'ya.. ako ang pinagbibintangan nila.. lalo na't nakita sa CCTV ang mahina kong suntok sakan'ya.. gusto nilang makulong ako at panagutan ang pagkawala ni Raven... na hindi ko din ginusto."

Mahina s'yang muling humikbi-hikbi at ininom na ang tubig na iniabot ko sakan'ya. Napabuntong-hininga na lamang ako.

"Did you run away? Nagtatago ka na ba?" tanong ko.

Pagdating n'ya pa lang ay mukhang may pinagtataguan na s'ya dahil sa suot at kilos n'ya. Napatingin s'ya sa akin saka ibinaba ang baso at tumango.

"O-Oo, i-inaaresto na ako ng mga pulis... sapat na ebidensya na raw iyong CCTV para makulong ako.. pero ayoko.. may pangarap ako sa buhay... at hindi ko hahayaang masira iyon dahil lang sa maling akala."

Sandali kaming binalot ng katahimikan. Pinag-iisipan ko ang maaring mangyari. Kung nagkataon, ito ang pinakang-unang kasong mahahawakan ko na ako ay nasa katuwiran. Ito ang pinaka-magandang simula.

Napatingin ako sakan'ya.

"Huwag kang tumakas. Magpakulong ka sa mga pulis." seryosong saad ko kaya nanlaki ang mga mata n'ya.

"Ano?! Hindi pwede! Inosente ako!" agad na wika n'ya kaya inilingan ko s'ya.

"If you run away, they will call you guilty. If you turn yourself in.. I will protect you. Trust me, trust the law. Cause I'll prove your innocence using the law."

----

After our conversation, napag-usapan namin na pupunta na s'ya ng police station para sumuko.

Kaagad akong tumayo sa kinauupuan ko at kaagad na nagtungo sa canteen ng building namin. Natanaw ko si Galand na kumakain kaya kaagad ko s'yang hinila palayo roon.

"A-Ano ba?! K-kumakai--"

"Hostage 'to!"

Natigilan ang lahat dahil sa sumigaw. Napatingin kami sa lalaking nakaitim at hawak sa leeg ang isang tauhan rito habang may nakatutok na patalim sa leeg nito.

Napapikit ako. Nagkamali ako. Kanina, noong sumakit ang ulo ko ay nakita kong si Galand ang hinostage ng taong ito kaya kaagad kong inilayo si Galand sa kinauupuan n'ya. Pero dahil sa ginawa ko, ang hinostage ng lalaki ay ang babaeng pinakang-malapit sa kinauupuan ni Galand.

Napabuntong-hininga ako at pilit na inilalagay si Galand sa likod ko. Halatang gigil na gigil ang lalaki sa hindi malamang dahilan.

"Ilabas n'yo yang si Mercado! Tangina! Ilabas n'yo!"

Napakunot at napasinghap kaming lahat dahil sa pagbanggit n'ya sa pangalan ni Sir Attorney.

"Tangina n'ya! Iniwanan ako ng pamilya ko dahil sa katarantaduhan n'ya! Putanginang wala nga akong kasalanan sa pagkamatay ng amo ko! Pero dahil sa kagagawan n'ya, nakulong ako ng walang ginagawa! Tangina mo Mercado! Lumabas ka!"

Napakunot ang noo ko sa sinabi n'ya. Kasabay no'n ang pagsulpot ni Sir Attorney sa likuran ko. Halatang galing s'ya sa pagtakbo.

"M-Maghunus-dili ka." saad n'ya.

"Tangina mo Mercado! Mas demonyo ka pa sa demonyo! Ito ang gusto mo 'diba?! Ang makulong ako! Tangina! Ito na! Mas gugustuhin ko pang makulong ng may kasalanan kaysa makulong ng wala naman akong ginagawa!"

Napasinghap ang lahat nang ilapit n'ya pa lalo ang kutsilyo sa leeg ng hostage.

"M-Mikaela.. tulungan mo s'ya. Alam kong kaya mo."

Napakunot ang aking noo sa bulong ni Galand. Ewan ko pero iyon din ang kanina pang binubulong ng konsensya ko. Parang responsibilidad kong iligtas ang babaeng 'yan.

Wala sa sarili kong hinugot ang baril sa bulsa ng guard. Tinangka n'ya pa akong awatin pero naitulak ko na s'ya palayo. Nakarinig ako ng mga pagsinghap sa paligid.

"A-Ano yan?!"

Napasigaw ang lalaki nang makitang itinutok ko sakan'ya ang baril. Sa loob loob ko ay labis ang aking kaba. Hindi ako marunong gumamit nito!

"Bitawan mo ang babaeng 'yan." matigas na saad ko at unti-unting humakbang palapit sa kan'ya kaya s'ya naman ang umatras.

"Anong ginagawa ni Attorney Perez?!"

"Pigilan n'yo s'ya!"

"Mapapahamak lang s'ya d'yan!"

"A-Attorney!"

"Huwag kang lalapit! Tutuluyan ko 'to!"

Napasigaw ang lahat ng higpitan n'ya lalo ang pagkakahawak sa leeg ng babae dahilan para mapaubo ito.

Nagpatuloy lang ako sa paglapit. "Talaga? Sige, tuluyan mo. 'Di ko naman kaano-ano yan e. Kaya pagkatapos mo d'yan, tutuluyan din kita kasi nga 'di din kita kaano-ano."

Nanginginig s'yang napaatras hanggang sa macorner na s'ya ng pader.

"A-Ano?! H-Hindi ka titigil?!"

Itinutok ko sa paanan n'ya ang baril kaya bahagyang napataas ang binti n'ya.

"Kapag hindi mo binitawan 'yan. Papuputukin ko ito sa binti mo. Makukulong ka na, hindi ka pa makakalakad." ani ko at tumigil sa paglapit.

Halata sa mukha n'ya ang kaba at hindi na alam ang gagawin. Bahagya akong napaatras ng biglang lumabas ang numerong 8 sa gilid ng mata ko.

Napatingin ako sa lalaki na tumingin sa paa n'ya kasabay ng pagbawas ng bilang.

Kaagad akong napatakbo palapit sakan'ya at wala sa sariling napaikot sa ere. Sakto namang naglanding ang paa ko sa pisngi n'ya sa bilang na isa kaya nabitawan n'ya ang babae na kumaripas ng takbo.

Kaagad kong dinampot ang kutsilyo kaya kaagad na ding nagsilapitan ang mga guard sakan'ya upang kunin ang lalaki.

Bahagya akong natigilan ng mapagtanto ang ginawa. P-Paanong nangyari 'y-yon? Ni hindi nga ako marunong sumuntok!

Nakangiwi akong humarap sa mga tao na noon ay nagpapalakpakan na habang sinisigaw ang pangalan ko.

Sinasabi ko na nga ba! Ang bilang na lumabas sa mata ko ay ang segundo ng pagkawala ng konsentrasyon o pokus ng lalaki. Saka tama ako, hindi kayang pumatay ng lalaking 'yon. Base sa sinabi n'ya kanina, mukhang takas s'ya sa kulungan. At mukhang isa s'ya sa mga inosenteng nakulong.

Galand is right. Everybody are born good. Lahat may kabutihan sa kalooban. Kahit s'ya pa ang pinaka-masamang tao sa mundo.

What we see is not even half of the truth.