Chapter 2

Sobrang nanlalambot ang katawan ko. Tamang naigagalaw ko ang aking kamay ngunit hindi ako maka-kilos ng maayos. Ang sabi nila'y dahil sa ginawa sa akin ni... Sergio.

Iyon pala ang pangalan niya. Natandaan kong tinawag nga siya sa pangalang iyon ni Madame Frieda, ngunit hindi ko man lang naalala. Siguro'y dahil sa labis na takot na mawalay sa aking Ina. Hays.

"Drink this" nagulat pa ako ng i-abot sa akin ni Sergio ang bote na transparent, kung kaya't nakakataka ang kakaibang kulay nito.

Kulay berde at hindi ito kahali-halinang inumin para sakin. I think I would vomit if I tasted this.

"Mmm" abot pa nito sakin nung mapansin na hindi ko iyon kinukuha.

I frown.

Bukod sa hindi ko maigalaw ng maayos ang aking kamay... ayoko talagang inumin iyon.

"It's not poisonous, drink it. Makakatulong ito sayo" umiling ako. Nakita ko'ng napa-buntong hininga ito.

"Nope. Malay ko kung ano yan" pagmamatigas ko. Napapikit ito ng mariin, at sinamaan ako ng tingin. He's clenching his jaw.

"It's a vitamin for us, it's tasteless. Kung tutuusin, ito ang paboritong inumin dito sa Kampo." I looked at him, tinitignan kung nagsasabi nga ba ng totoo. But he remained stoic.

Inabot nito'ng muli ang bote, but this time kinuha ko na iyon.

Napalunok pa ako nung mapagmasdan muli ang hitsura nito. "A-Are you s-sure it's not... p-poisonous? Was it really... edible?" Tumango ito. At para siguro makasigurado ako ay kinuha niya pa ang isang bote sa lamesa at ininom iyon ng walang alinlangan.

"See? It's harmless. And it will benefit your body, trust me" napalunok akong muli, but this time it was because of another reason.

Binuksan ko ito ng dahan dahan, at tsaka ko inamoy. Hmmm... it smells like it came from a leaf. Err... What about the taste?

I closed my eyes and took a sip.

The moment it touches my tounge... something inside me feels like... wow... this is awesome! And I remembered... green liquid?

Napangiti ako bigla. I never felt so full of energy in my life! Inangat ko ang braso ko at wala akong naramdaman na pangangatog.

"Tumayo ka na jan, o ubusin mo na yan at sumunod ka nalang sa labas" pagkasabi nito ay tumalikod na ito sa akin.

Teka... hindi pa nga ako nakaka-ikot at hindi ko alam kung nasaan ako kaya... malay ko lumabas!

"Wait!" Pagpigil ko sakaniya.

"I... I don't know this place." Ang tanging nasabi ko.

"There are people outside this room. And they know you kaya mauuna na ako" wala na akong nagawa pa at hinayaan siyang umalis dito sa silid na kasalukuyang kinaroroonan ko.

Hinagod ko nalang ng daliri ang buhok ko at tsaka ako tumayo sa kama. Inubos ko na yung binigay niya sa akin na kulay green na... basta yon! Tsaka ako sumilip sa labas ng kwarto.

Isang pasilyo ang bumungad sa akin at napansin ko ang iilang mga taong naglalakad doon.

Nung makita ako nung isa ka-agad akong dinaluhan nito.

"Mademoiselle!" Nanlaki pa ang mata ko.

"H-Ho?" It was a woman na satingin ko ay nasa 40's na siya. She reminds me of someone...

"Halina po kayo, pinasabi ni Sergio na paglabas mo ay samahan ka namin" tumango na lamang ako. It seems like, ayaw lang akong kasama ni Sergio?

Paglabas namin ay bumungad isang malawak na silid kung saan may mga taong nakapaligid na hindi ko naman kilala. Para kaming nasa ball room, ngunit kakaiba ang estilo nito. Tingin ko'y mga diyamante iyong mga bato na nakaukit sa mga bato.

"Nasa Palasyo ho kayo, mademoiselle! Sa labas nga po pala ang kampo. Tara po doon!" Medyo excited na pagyaya nito sa akin.

Palasyo? This is a... Palace?! Grabe in-english ko lang haha.

Pero... Palasyo, so... people who lives here are Royalties? But I think this Palace isn't like an ordinary Palace. Dahil sa laki nito at sobrang lawak. Nakakamangha...

Paglabas namin ay bumungad sa amin ang mga tent na naka tayo sa labas mismo ng Palasyo. And it amazed me lalo na't hindi ito mukhang basta lamang itinayo.

May mga batang nagtatakbuhan at ang iba'y may kani-kaniyang ginagawa. Nasa katirikan ng araw ngunit hindi ko man lang maramdaman ang labis na init, dahil sa sarap ng simoy ng hangin.

Hmmmm...

"Hestia!" I heard someone called me

A very familiar voice... don't tell me... paglingon ko ay bumungad sa akin ang mukha na higit dalawang taon ko ng hindi nakikita.

"Kuya Steve!" I gasped nung makita itong humahangos sa harapan ko. Naka-ngiti ito sa akin at bigla na lamang ako niyakap.

"Na-miss ka namin" wika nito at ginulo pa talaga ang buhok ko.

"Ako din kuya, na miss ko kayo." I said with a teary eye.

"Halika, nandon sila Jessica at Lilana, you should greet them from your arrival" nakaramdam ako ng kakaibang tuwa sa aking puso.

Since my mother is not here, masaya ako na nandito ang mga pinsan ko. Kahit papaano... may pamilya akong nandito.

===

Kuya steve, ate Jessica and Lilana were so happy nung makita ako. Kaya naman inikot nila ako dito sa Kampo, at nakakamangha dahil iba ang environment dito.

Napansin ko din ang pag-iiba'ng kulay ng mata ni kuya Steve. Nagkukulay pula iyong mata niya na ikinataka ko. At doon din ako nagka-tsansa na tanungin kung bakit nga ba nag iiba ang kulay ng kanilang mata.

"Bakit wala kang alam tungkol dito?"naguguluhang tanong ni Kuya Steve. Kumunot naman ang noo ko sakaniya.

"A-Ano ba kasi? B-Bakit nag iiba?" He sighed.

Busy ngayon si Ate Jessica at Lilana sa ginagawa nilang kung ano. At pansin ko na nagku-kulay pula din ang kanilang mata. Nakakataka talaga.

"Ang tawag satin ay Incantas." Malayo ang tingin ni kuya Steve. Kumunot naman noo ko.

Enkanta? Teka... Enkan...ta... Enkan...to. !!! Enkanto kami?! Or Enkanta kasi babae? At lalaki naman Enkanto?! Enkanto si kuya Steve! I think I'm going to faint.

He chuckled.

Napatingin tuloy ako sakaniya.

"Hindi ako Enkanto, pati ang mga kalalakihan dito." Sabay ngisi nito at napa-iling pa siya

"T-Teka! Bakit... are you a mind reader?!" Gulantang kong tanong. He nodded his head.

"Yup. But it wasn't my intention to read your mind" he said. Kumunot tuloy noo ko. Wasn't intention?! Eh bat naririnig niya?

"Kaya ko naririnig dahil we have some sort of... connection. I think it's called telepathy, but this is rare for us Incantas dahil madalas ang nakakagamit nito ay either blood related or you have a connection with this person." pagkasabi nito ay namangha ako. So I can hear kuya Steve? Ang galing. "Pero si Madame Frieda, maybe it's because she rules the Palace while the King and Queen is gone, she also uses telepathy with anyone" tumango ako. Ang astig naman ni Madame Frieda?

"Ahhhh. Eh bakig tayo tinawag na... ano yon? Enkantas??? O Enkanta? Enkanto?" Biglang natawa si kuya. Kumunot noo ko. Ano'ng nakakatawa don?

Tinuro niya bigla si Ate Jessica at Lilana.

"Incantas ang tawag sa kagaya natin na... may lahing mangkukulam pero hindi lahat ng Incantas ay may lahing mangkukulam, sapagkat kami ang tawag samin na mapupula ang mata ay Red Enchants. At mas mataas ang porsyento'ng kapangyarihan na nakuha namin sa mangkukulam" namamangha lang akong nakatingin kay kuya Steve. Hindi ko namalayan na may hawak na pala siyang wand!

Mangkukulam nga sila!

"Kung ganon... do you ride a broom sticks?!" Nae-excite kong tanong. Naalala ko kase yung librong ipinahiram sa akin nung isang kaklase ko, Harry Potter. Napaka ganda nung kwento na yon at pinangarap ko din na maging isang mangkukulam dahil doon. Nakakamangha kasi.

"Nope, but instead... sa feather kami sumasakay" kumunot naman ang noo ko. Feather??? As in... feather?! Teka... bakit feather? Ka-kasya ba ako don?

Nagulat ako nung biglang pumaswit si Kuya Steve at isang higante'ng feather ang mag-landing sa harap namin.

Nanlalaki ang mata na tinitigan ko yon. Halos limang segundo yata ako hindi huminga dahil sa hindi inaasahang pangyayari.

"K-Kuya! S-Saan naman n-nang galing yan?!" Napaatras pa ako kase gumagalaw galaw ito na tila nagpapa-amo kay kuya Steve.

"Haha, don't worry hindi ito nananakit. Magaling ako pumili eh." Sabi ni kuya sabay himas nito sa pinaka tulis niya.

Bumaling sa akin si kuya. "Ito ay nang galing pa sa mga ibon na tumatanda at namamatay, pero hindi basta ibon yung mga yon ah. Malalaki yon, pero hindi pa ako nakaka-kita" pagpapaliwanag niya. Tumango naman ako at sinubukan titigan mabuti yung Feather.

"Kung ganon. Magkakaroon din ba ako nito?" Biglang natawa si Kuya.

"Hindi pa sa ngayon. Sa amin magkakapatid ako palang ang may roon nito" napatingin naman ako sa dalawang magkapatid na nilapitan din yung feather ni kuya Steve.

"Hi, Heave! Kamusta?" Umikot ikot naman yung feather sa katawan nila ate Jessica na para bang natutuwa din itong makita sila.

"Gusto mo paba malaman kung ano tayo?" Tumango ako.

"Kuya, bakit... nag iiba yung kulay ng mga mata niyo?" Nagtataka kong tanong.

"Sa totoo lang... ang kulay ng mata ay... iyon ang kumakatawan kung anong klaseng kakayahan ang meron ka" kumunot muli ang noo ko.

"Kakayahan??" He nodded.

"May ibibigay akong libro sa iyo mamaya. Mabuti pa'ng basahin mo nalang iyon at nagdidilim na pala. Kailangan mo ng bumalik sa palasyo" napatayo ako.

"Sa palasyo? Hindi ba... dito nalang ako?" Umiling ito sakin.

"Doon ka ipinadala ni Madame Frieda, kaya't doon ka mananatili" pagkasabi nito ay nalungkot ako bigla. Hays. Gusto ko pa naman sila makasama.

"Nako! Wag ka mag alala ate Hestia! Pwede ka ulit dumalaw bukas" narinig yata ni Lilana yung sinabi kong dito ang gusto ko.

"Oo nga, mabuti pa't bumalik kana. Maya-maya pagpatak ng alas singko, magsasarado na ang palasyo." Malungkot na ngumiti sa akin si Ate Jessica. She even patted my head at hinalikan ako sa noo. Ganon din naman si Kuya Steve, habang yumakap naman sa akin si Lilana.

"Hayyy... sige" malungkot kong sabi.

"Mademoiselle! Mademoiselle!" I heard the woman who came with me earlier yelling outside the tent.

Natawa ako bigla dahil makulit ang boses nito.

"Sige, mauna na ako... hinahanap na yata ako" tumawa lang ang mga ito. Ngunit bago ako tuluyan lumabas ay iniabot sa akin ni Kuya Steve ang isang lumang libro.

"Hayan, basahin mo pag may gusto kang malaman tungkol sa atin" I nodded my head at tuluyan ng lumabas.

===

Pagbalik namin sa palasyo ay sa silid ako idineretso nung kasama ko kanina. Nalaman ko na ang pangalan niya pala ay Winna. Isa siya sa mga katulong sa palasyo na kung tawagin ay Tagapag-silbi. Ngunit maayos ang trato naman sakanila, at sila din ay mga Incatas na hindi natukoy kung ano ang kanilang uri. Kaya't silay nanilbihan sa Palasyo. Pero ang sabi ni Winna ay hindi daw sapilitan iyon. Ang iba ay mas pinili na manirahan sa mundo ng mga tao, samantala ang kagaya ni Winna ay mas pinili na manirahan dito.

Pagka-pasok ko sa aking silid ay kaagad kong binuklat ang libro na ibinigay ni Kuya Steve. Ngunit napa-kunot ako ng noo nung makitang... wala naman laman ito.

Niloloko ba ako ni kuya Steve? How could he give me a book na wala naman laman? Napabuntong hininga ako at ibinaba ang aklat na hawak. Hays.

Everything is blank... paano ko babasahin kung wala ni isang sulat ang meron sa libro? I sighed.

I never knew I would live in this kind of world. Ni-hindi ko alam kung bakit may ganito at kung panaginip ba ito. Teka... panaginip?

Kaagad kong sinampal ang sarili ko.

"Aw!" Hinimas ko yung pisngi ko. Hays. Hindi naman panaginip eh!

"Ano naman kaya gagawin ko dito?" Nawawalan ng pag asa kong sabi nung biglang bumukas ang pinto ng silid ko.

Napalingon ako at nakita ang isang bata na satingin ko ay nasa Labing Isa'ng taong gulang. Nakangiti ito at nakasuot ng kulay dilaw na bistida.

"Pinapatawag na ho kayo sa hapag kainan. Sumunod po kayo sa akin" magalang na sabi nito.

"A-Anong pangalan mo?" Tanong ko sa bata. Ngumiti ito bago sumagot.

"Pia po" sabay yukod.

"A-ako nga pala si-"

"Hestia po... alam ko po ang inyong pangalan" napangiti tuloy ako sakaniya.

Iminuwestra nito ang palabas ng pinto kaya lumabas na ako. Nauna itong maglakad sa akin na hinayaan ko naman sapagkat hindi ko alam kung saan ang hapag.

Nung makarating kami sa isang malaking bulwagan ay nadatnat ko ang limang mahahabang lamesa. Tila mukhang canteen ito na kakaiba ang estilo. Makaluma ngunit maganda sa mata ang hitsura. Talagang iisipin mong nasa palasyo ka.

Sa pangatlong lamesa ay kumaway ang isang pamilyar na tao. Teka... anong pangalan na ulit non? Mena? Nakangiti ito at tila kasama niya din sa lamesa yung kanina'y kakakilala ko lamang.

Paglapit ko ay pinatabi ako ni Mena sa tabi niya.

"Halika na kumain, hihi. Ang daming pagkain oh" sabay lagay sa harap ko ng plato. Ngumiti naman ako sakaniya at nagpasalamat.

"Saan ka nanggaling? Hestia?" Tanong sa akin ni anong pangalan nga ulit nito...? Yung nakataas ang buhok? Car... Caryol!

"Sa Kampo, sinamahan ako ni Winna para bisitahin ang mga pinsan ko" tila namangha yata si Caryol sa sinabi ko dahil naka "O" pa ang labi nito.

"May pinsan ka? Talaga?" Tumango naman ako.

"Pakilala mo kami!" Biglang sabat naman ni ahm... Celiyah? Kung tama.

"S-Sige" I awkwardly said at sinimulan ko ng kumain.

Wala naman naging reaksyon si Sergio tungkol doon kaya hinayaan ko nalang. Bakit koba iniisip ang reaksyon niya?

"Bilisan niyong kumain at maya-maya dadating na sina Madame Frieda" seryosong sabi ni Sergio.

Parang binuhusan naman ng malamig ang mga nakarinig kaya't binilisan nila ang pagkain. At sa hindi ko maintindihan na pagkakataon, binilisan ko na din.

If my intuition is right... Madame Frieda isn't just someone who came by our house... she's something... more that I could imagine.

And I wonder... what can she possibly do? Ang tanging alam ko lamang ay siya ang namumuno... but I never saw what she's like in the Palace... I wonder