Chapter 1

Pabagsak akong nahiga sa malawak at malambot na kama. Suot-suot ko pa rin ang aking wedding gown. Ipinikit ko ang aking mga mata. Pakiramdam ko kasi ay nanlalata ako. Kung kailan tapos na ang pagtitipon ay saka ko naman naramdaman ang labis na pagod. 

Nang dumampi sa aking balat ang malamig na hanging nagmumula sa aircon ay tila hinihila nito ang aking mata upang pumikit. Kasabay ng aking pagpikit ay ang pagdaloy ng alaala sa aking isipan.

"Sigurado ka bang pakakasalan mo siya?" Tumabi ako ng upo sa aking bestfriend na si Ciara. 

Kaagad rin itong bumaling sa'kin. Kitang-kita ang kislap sa kanyang mga mata.

"Mahal ko si Oryrius, Lee." 

"Madami namang iba diyan, 'yong binata talaga at hindi biyudo."

No comment ako sa lahat ng naging karelasyon ni Ciara noon ngunit iba ngayon ang usapan. Hindi ko natiis na isatinig ang aking gustong sabihin.

"Hindi masamang mag-asawa ng biyudo kung kasing gwapo, hot at yaman ni Oryrius Delacorte." Lalong lumawak ang kanyang ngiti. "At napakasuwerte ko dahil ako ngayon ang nasa present niya."

Kitang-kita sa kanyang mga mata ang ligaya ngunit hindi ko pa rin nagawang pigilan ang aking bibig.

"Hindi ka ba natatakot? Eh mukhang isinumpa ang lalaking iyon eh. Lahat ng napapangasawa niya namamatay."

Mahina naman itong humalakhak. 

"Ano ka ba! Hindi ako mamatay, bes."

Napabuntong hininga na lamang ako. Kahit yata magka-world war ay hindi pa rin magbabago ang isip niya.

"Ang ganda mo para mapunta lang sa biyudo." 

Wala akong maipipintas sa mukha ni Ciara. Makinis at maputi ang balat nito. Kulay mahogany brown ang buhok nitong straight at tila kay lambot. Bumagay iyon sa hugis puso nitong mukha. Bilugan ang mga mata nito na tila napakainonsenteng tingnan. Matangos ang ilong nito ngunit ang pinakahahangaan ko sa kanya ay ang labi nitong laging may nakahandang ngiti. 

"Napakagwapo din naman ni Ory. Hindi ako lugi sa kanya." Nakangiting turan nito.

Napailing na lamang ako. Pag-ibig nga naman talaga, minsan ay nakakatanga. 

"Pang-ilang asawa ka niya kung sakali?" 

"Twelve." Walang kaabog-abog nitong sagot. 

"Woah! Hanep! Ibig sabihin eleven times na siyang nabyudo. Tapos ngayon, mag-aasawa na naman siya ulit?" Hindi ko napigilang mapabulalas. 

"Ikamamatay ba niya kung magiging single siya?" 

Mahina naman siyang natawa sa naging reaksyon ko. 

"Grabe! Kailan ba magsasawa sa pag-aasawa ang lalaking 'yan?" Naiiling kong turan. 

"Siguro kapag nasa thirteenth wife na." Nakatawang turan ni Ciara dahilan upang panlakihan ko siya ng mata. 

"Hoy!" Mahina ko siyang itinulak sa kanyang braso gamit ang aking balikat. "Huwag ka ngang magbiro ng ganyan. Kinilabutan ako sa'yo eh!"

Lalo naman siyang natawa. 

Aaminin kong tutol ako. Hindi ko gusto si Oryrius Delacorte para sa kaibigan ko pero sa huli ay sinuportahan ko pa rin ang gusto ni Ciara. Kung saan siya masaya, doon ako. 

Nagiging judgmental lang siguro ako. Siguro ay may nakita ang aking best friend na hindi ko naa-appreciate. Gano'n naman talaga ang life, kanya-kanyang trip, kanya-kanyang taste. Sa ganitong pagkakataon, ang dapat kong gawin ay respetuhin na lang ang desisyon niya. 

Whirlwind romance. Iyon siguro ang tawag sa pag-iibigan nina Oryrius at Ciara. Tatlong buwan pa lamang ang relasyon nila noong magpakasal sila. 

Ngunit kung gaano kabilis ang kasalan ay gano'n din kabilis na natapos ang kanilang kwento ng pag-iibigan. 

Makalipas ang isang buwan matapos ang kasal nila ay dumating sa'kin ang isang masamang balita.

"Wala na si Ciara, Hija. Iniwan na tayo ng kaibigan mo."

Tila binagsakan ako ng langit. Tila nawasak ang puso ko sa sinabi ni Uncle Connor. Kusang bumuhos ang aking mga luha nang makita ko ang urn jar na nasa harap ng malaking larawan ng aking kaibigan.

"Cia, tell me, t's a joke." Tuloy-tuloy ang aking pagluha. Malinaw ang katotohanang patay na ang kaibigan ko ngunit ilang ulit kong hiniling na sana joke lang ito o 'di kaya ay panaginip lang.

"Anong nangyari, uncle?" Pinunas ko ang aking luha kasabay ng pagbaling ko ng tingin kay Uncle Connor.

"Car accident daw, Hija." Namumugto rin ang mga mata nito. Halatang galing lang din ito sa pag-iyak.

Nang ibalik ko ang tingin ko sa larawan ni Ciara ay muli na namang tumulo ang aking luha. Para akong sasabog. Parang kahalati ng pagkatao ko ang namatay. 

"Hindi totoo 'to." Napailing-iling ako sa gitna ng aking paghikbi. 

Naramdaman ko ang marahang paghagod ni uncle Connor sa aking likod. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. 

"Iyan ba 'yong bagong asawa ni Oryrius Delacorte?" Natigilan ako sa narinig. Tinig iyon mula sa isang babae. Nang sundan ko ng tingin ang tinig ay nakita ko ang babaeng nasa kwarenta ang edad. Pusturang-pustura ito, halatang galing sa buena familia. May kasama itong babae na hindi nalalayo sa kanyang edad. Maikli lang ang buhok nito. Magkatabing nakaupo ang mga ito sa upuang nilaan para sa m nakikilamay.

Pinunas ko ang luhang nasa aking pisngi.  Hindi ko napigilan ang pagtalim ng aking tingin.

"Oo. Isang buwan pa lang daw silang kasal," turan ng isa.

Nakakainis dahil mukhang  hindi pakikiramay ang sadya nila kundi chismis. 

Life nga naman talaga, kahit saan yata mapunta ay laging may chismosa. 

"Oh God! Parang gusto ko na ngayong naniwala sa sabi-sabi na isinumpa talaga ang lalaking 'yon. Lahat na lang ng napapangasawa niya namamatay." 

"Isinumpa? O baka naman killer? Hindi mo ba alam? Lahat ng naging asawa niya namatay sa iba't-ibang klaseng aksidente." 

Kumabog naman ang dibdib ko sa narinig. Kung kanina ay naiinis ako. Parang ngayon ay gusto kong marinig ang susunod pa nilang sasabihin.

Ngunit bago pa muling umimik ang kahit sino sa kanila ay tumikhim si Uncle Connor Billiones. Tingin ko ay upang makuha ang atensiyon ng dalawa. Nagtagumpay naman ito dahil natigil sila sa pag-uusap. Awtomatiko silang napabaling sa kinatatayuan namin. 

Nang makita nilang pareho kaming nakatingin sa kanila ay kaagad silang nag-iwas ng tingin at pasimpleng binago ang takbo ng kanilang usapan. Makalipas ang ilang sandali pasimple silang kumilos upang lumabas.

Nang tuluyang makalabas ang dalawang bisita ay kaagad naman akong napabaling ng tingin kay Uncle Connor. Ngunit bago pa ako makaimik ay umawang ang labi nito at nagsalita. 

"Alam mo, Hija, napapaisip rin ako sa totoong sinapit ng anak ko." Sandali itong bumaling sa'kin bago bumalik ang kanyang atensiyon sa urn jar ni Ciara.

"What do you mean, uncle?"

Muli  naman siyang bumaling sa'kin. 

"Bago mangyari ang aksidente, isang linggo ko siyang hindi makontak. Nang ibalita sa'kin ni Oryrius ang nangyari, nasa crematorium na ang anak ko."

Lalo namang gumuhit ang gitla sa aking noo. Tila sa isang iglap ay umusbong rin ang aking hinala.

"Wala naman akong magawa dahil ayon naman sa medical record, aksidente talaga ang nangyari sa anak ko."

Ginulo ako ng mga isiping iyon. Binagabag ang aking kalooban. 

Ano nga ba ang totoong nangyari sa kaibigan ko?

Totoo nga kayang namatay siya sa aksidente? O may foul play na naganap?

I want to know the truth.

I need to know what really happened to her.

Sa loob ng siyam na gabi ng lamay ay nanatili ako roon. Maraming prominenteng tao ang nakiramay. Hindi nga maikakailala kung gaano kayaman ang pamilyang kinabibilangan ng aking matalik na kaibigan. Sa loob ng mga araw na iyon, tatlong beses ko lamang nakita si Oryrius Delacorte. Pumunta siya ngunit hindi ko nakitang lumapit ito sa urn jar.

Lalo tuloy sumidhi ang aking paghihinala.

Bakit parang wala akong makitang sakit sa mga mata nito?

Bakit parang hindi ito nalulungkot?

Asawa niya si Ciara kaya dapat siya ang pinakaapektado. 

Ilang araw akong binulabog ng mga isiping iyon hanggang sa tuluyan akong nakapagpasya. Hindi pwedeng wala akong gawin. 

"Sigurado ka ba, Hija?" Tila hindi makapaniwala si Uncle sa inilatag kong plano.

"Gusto ko pong malaman ang nangyari kay Ciara, Uncle. At magagawa ko lamang iyon kung mapapalapit ako kay Oryrius Delacorte."

"Pero baka ikaw naman ang mapahamak, Hija." Nakita ko ang concern sa mga mata nito.

"Kaya ko ang sarili ko, Uncle. Don't worry about me." 

Alam nitong marunong ako sa martial arts at paggamit ng baril. 

"Gustong-gusto ko ring malaman ang totoo, Hija. Nagtatalo sa loob ko kung papayag ako sa plano mo. Para na kitang anak, hindi kakayanin ng konsensya ko kung mapapahamak ka rin."

"Kaya ko ang sarili ko, uncle. Alamin natin ang totoo. Let's do my plan, please."

Nang hindi ito umimik ay muli akong nagsalita. 

"Para kay Ciara, uncle." 

Ilang sandali itong natahimik, tila nag-iisip. Maya-maya lang ay sunod itong nagpakawala ng buntong-hininga bago siya umimik.

"Okay. Let's do it. Alamin natin ang totoong nangyari sa anak ko."

Gumuhit ang aking ngiti. 

"Salamat, uncle."

"Mas madali nating maisasagawa ang plano kung aampunin kita, Hija. Mas madali kitang maipagkakasundo ng kasal kay Oryrius."

And it happened. Sa loob ng isang linggo ay naproproseso ang dapat maiproseso. Madali lamang dahil ulila na ako at lumaki ako sa poder ng mga Billiones. Bukod roon ay ginamit rin nito ang kanyang koneksiyon upang mapadali ang proseso ng lahat. 

Sino bang mag-aakalang, magiging isa akong Billiones? Isa lamang akong hamak na ulilang binihisan at pinag-aral nila upang may magbantay kay Ciara sa mga pupuntahan nito. 

Naging mabuti sa'kin ang mga Billiones. Isa lang akong alalay ngunit hindi nila ako tinuring na iba. Trinatong nila ako ng tama. Trinato nila ako na para bang parte ng kanilang pamilya.

Umalis lamang ako sa poder ng mga Billiones nang makatapos na ako ng pag-aaral  at magkaroon ng matatag na trabaho. Ngunit kailanman ay hindi naputol ang aming ugnayan. 

Hindi ko inasahang aampunin ako dahil hindi iyon kasama sa nilatag kong plano. Ngunit mas lalong hindi ko inasahan ang sumunod na nangyari. Nang dumating ang anibersaryo ng CB Corp, inianunsiyo ni Uncle  na ako na ang susunod niyang tagapagmana. Marami ang nagulat. Umugong ang bulungan sa mga guest. Ngunit wala  sa mga bisitang nagbubulungan ang aking atensiyon kundi sa lalaking nakaupo ng mag-isa sa kanyang inuukopang mesa.

Mataman itong nakatingin sa mukha kong nasa malaking LED screen na nasa harap. Blangko ang ekspresiyon ng mukha nito habang tumutungga ng alak. Hindi ko tuloy alam kung anong dahilan niya sa pagtitig sa aking larawan. 

Nawala lamang ang atensiyon niya sa harap nang lumapit sa kanya si Uncle Connor or should I say Dad. Magiliw ang ngiti sa kanya ng aking ama-amahan habang nag-uusap sila.

The next day after the party, the good news came. Kumagat si Oryrius sa inihanda naming pain. 

Mukhang hayok sa kayamanan ang lalaki.  Pumayag ito sa arrange marriage kapalit ng business merging sa pagitan nila ni Uncle Connor.

Tila kaybilis ng mga pangyayari, wala pang isang buwan ay naganap ang kasalan. Si Oryrius Delacorte ang umayos sa lahat. Ang tanging ginawa ko lamang ay maghintay sa araw ng pag-iisang dibdib. 

Napamulat ang aking mata nang marinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. 

Ilang sandali lamang ay narinig ko ang mga yabag na papalapit.

Kumabog ang aking puso ngunit pinilit kong huwag magpahalata. 

"You should change your clothes. You will not be comfortable sleeping with that attire." Malamyos ang tinig nito. 

Duhh! Bait-baitan ang lintek. 

Nang bumaling ang tingin ko sa kanya ay napansin kong nakasuot na ito ng kulay gray na ternong pajama.

Napapiksi ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa aking mga paa.

"What are you doing?" Mabilis akong napabangon. Nang mapunta ang tingin ko sa kanyang mga mata ay nakita ko ang pagkabigla.

"I'm just removing your heels. " Muling dumapo ang kamay nito sa paa ko ngunit tila nakukuryento akong hinila iyon palayo. 

"Kaya ko na."

Humalukipkip naman ito. Mataman itong tumingin sa'kin. Bahagyang nagsalubong ang kilay ngunit mukhang hindi naman siya galit.

"Do you have problem with me, my mate?"

Naramdaman ko ang pamamawis ng noo dahil sa kanyang tinuran. 

Obvious ba ako? 

Napalunok ako.

Hala! Ano ngayon ang sasabihin ko? 

"Why do I feel like you are not comfortable with me?"

Pinilit kong ngumiti upang itago ang tensiyon na aking nadarama.

"Normal lang naman siguro na hindi muna ako komportable sa'yo, 'di ba? Ngayon pa lang naman kita nakasama."

Hindi naman ito umimik. Sa halip ay mataman lamang itong tumitig sa aking mga mata dahilan upang mailang ako. 

"Huwag ka naman masyadong tumitig, baka mamaya bigla na lang akong bumulagta rito." Biro ko ngunit nanatili namang seryoso ang kanyang mga mata.

Nang umawang ang kanyang labi ay kumabog ang puso ko sa kanyang sinabi. 

"Is that what you think of me, a killer?"