Chapter 3

Mind reader ba si Oryrius Delacorte?

Bakit parang nababasa niya ang iniisip ko?

Napakurap-kurap ako.

Hindi kaya alien siya?

O baka naman isang maligno?

Gumapang ang kilabot sa kaibuturan ko.

Naprapraning akong nag-angat ng tingin at tinitigan ang tulog na tulog na si Oryrius.

Payapang-payapa ang hitsura nito habang nakapikit. Makinis ang balat nito na lalong nakadagdag sa kanyang kagandahang lalaki. Mahaba ang malantik nitong pilikmata. Sana all na lang sa kanya. Matangos din ang ilong nitong tila perpekto ang pagkahulma. Mamula-mula rin ang labi nitong sa unang tingin ay 'di maikakailang napakalambot. Kahit saan yatang anggulo ay napakagwapo nito.

Ilang minuto ko pa siyang tinitigan.

Infairness, kahit isang libong taon ko yata siyang titigan, parang hindi nakakaumay ang kagwapuhan niya. Sana all na lang ulit sa kanya.

Napailing na lamang ako.

Malabo. Masyadong malabo ang iniisip ko. 

Sa gwapo ng lalaking ito, imposible namang alien siya. At lalong imposible na maligno siya.

Buntong-hininga na lamang akong bumalik sa pagkakahiga.

Bakit ko ba kasi naisip 'yon? Para naman akong ewan eh. Baka nagkataon lang. Baka kasi sobrang obvious lang ako at medyo nakahalata siya.

Muli na lamang akong napabuntong-hininga.

Kailangan ko na talagang matulog. Mukhang kulang lang sa pahinga ang utak ko kaya kung anu-ano ang pumapasok sa isip ko.

Pinanatag ko ang aking loob. Ilang sandali lamang ay naramdaman ko na ang paghila sa'kin ng antok. Hinayaan ko namang hilain ako.

Hindi ko alam kung nananaginip lang ako pero parang naramdaman ko ang paggalaw ng kama. Naramdaman ko ang pagdampi ng malambot na tela hanggang sa aking balikat na tila ba nagdulot sa akin ng comfort. Hindi ko tuloy naiwasan ang pagsilay ng munting ngiti sa aking labi.

Ilang sandali lamang ay naramdaman ko ang pagpulupot ng matigas na bagay sa aking beywang. Pakiramdam ko ay niyakap ako ng kung sinuman na siyang nagbigay sa'kin ng kapanatagan. Dinala ako ng kapayapaang aking nadarama sa mahimbing na pagtulog. 

Nang magising ako kinabukasan ay parang punong-puno ako ng enerhiya. Why not? Ang sarap kaya ng tulog ko sa buong magdamag.

Nang dumako ang tingin ko sa aking tabi ay wala na roon si Oryrius Delacorte. Nang igala ko ang aking paningin ay natuklasan kong maliwanag na ang paligid. Patunay ang pagtagos ng liwanag ng araw sa nakabukas na bintana. Mukhang wala rin sa loob si Oryrius dahil hindi ko naramdaman ang presensiya niya sa loob ng silid.

Mabuti na rin iyon para hindi masira ang very beautiful morning ko.

Nag-inat ako upang tuluyang magising ang aking dugo. Matapos iyon ay tuluyan na akong bumaba sa kama.

Hindi ko mawari ngunit tila hinihila ang aking paang tunguhin ang nakabukas na bintana. 

Malaki iyon, tila makaluma ang estilo. May rehas itong malilit na bakal. Gayunpaman ay mukhang alagang-alaga ang kabahayan dahil na-preserved ang magandang disenyo nito.

Nang sumilip ako sa nakabukas na bintana ay namangha ako sa aking nakita. Bumungad sa'king mga mata ang makapal na kagubatan. Kayganda sa paningin ang tila nakahilerang matatayog na puno. Napakasarap sa eyes ang maberdeng kulay ng paligid.

Mayroong tila daan na patungo sa gubat na natataniman ng Bermuda grass. Ang magkabilang gilid ng tila daan ay lalong pinaganda ng mamumukadkad na iba't-ibang kulay ng bulaklak. Malawak iyon, sa tantiya ko ay nasa one fourth hectare. Kay-pretty talaga sa mata ang mga namumukadkad na bulaklak.

Tila kaysarap baybayin ang tila daan sa gitna nito.Tila berdeng carpet na nakalatag ang tanim nitong Bermuda grass.

Someday pupunta ako diyan at magpapa-picture. Then gagawin kong profile picture.

Ngunit ang paghangang aking nadarama ay unti-unting napalitan ng pagkunot ng noo.

Natagpuan ng aking mata ang isang hayop na binabaybay ang daanan.

Hindi ko tuloy naiwasan ang mapakunot-noo at pakatitigan iyon ng husto.

Kung 'di ako nagkakamali ay malaking aso ang nakikita ko. Kulay puti ang balahibo nito.

Napailing na lamang ako at saka napahalukipkip. 

Salbaheng may-ari ng asong 'yan! Bakit nila hinahayaan ang aso sa garden? Baka mamaya ay sirain pa nito ang mga tanim. Or worst baka mag-poo poo pa roon ang lintek.

"Hoy, doggie! Alis diyan! Chupe! Sinisira mo ang view!" Malakas kong turan.

Ngunit nang ma-realize ko ang ginawa ko ay parang gusto kong tuktukan ang sarili ko. 

Nag-effort pa akong magsalita samantalang napakalayo naman ng aso. Imposibleng marinig niya ako. At higit sa lahat ay imposible ring maintindihan niya ako.

Unang araw ko pa lang dito sa mansiyon ni Oryrius pero mukhang sa mental hospital na ang soon to be hantungan ko.

Nang ibalik ko ang tingin ko sa kinaroonan ng malaking aso ay nagtayuan ang mga balahibo ko. Nakaangat ang ulo nito at tila ba natingin sa kinaroonan ko. Napakalayo niya sa'kin ngunit tila ramdam ko ang kanyang titig.

Napakurap-kurap ako.

Napra-praning na naman yata ako.

Nang muli kong ibalik ang tingin ko sa garden ay wala na roon ang aso.

"Huh? Nasa'n na 'yon?" Nagkandahaba ang leeg ko.

"What are you looking for?" Anang barotinong tinig na siyang nagpatalon nang husto sa aking puso.

"Ay! Takte!" Napakislot ako at napahawak sa aking dibdib.

Nasa mukha ko pa rin ang gulat nang lumingon ako sa pinagmulan ng tinig.

Bumungad sa'kin ang walang kangiti-ngiting mukha ni Oryrius Delacorte. Kapansin-pansin sa gwapong mukha nito ang butil ng pawis. Nang bumaba ang aking tingin ay nanuyo ang aking lalamunan.

Yummy!

Tumambad sa paningin ko ang matipunong katawan ng lintek. Dumadaloy roon ang pawis na tila ba lalong nagpa-hot sa kanyang hitsura.

Kaysarap namang pa-breakfast ang nasa harap ko.

Yummylicious pandesal!

"Mate."

Tila bumalik ako sa reyalidad dahil sa pagtawag ni Oryrius.

Upang huwag niyang mahalata ang kabalbalang tumatakbo sa isip ko ay kaagad akong ngumiwi na para bang nadidiri.

"Kaya pala may naamoy akong maasim na parang nabubulok na suka kasi pawis na pawis ka. Maglinis ka nga ng katawan, ang bantot mo! Umaalingasaw ang putok mo."

Umarko naman ang kilay nito.

"Really?"

"Oo. As in, grabe! Yuck! So kadiri. At magdamit ka nga, ang laswa ng hitsura mo. Para namang kaakit-akit 'yang payatot mong katawan. Wala ka namang ka-muscle muscle."

Nailing naman ito sa tinuran ko.

"What a liar!"

"Liar ka diyan. Truth na truth kaya sinasabi ko sa'yo. Kahit tumingin ka pa sa salamin."

"Your eyes don't say so. I can see in your eyes how much you're fantasizing me." Wala itong kangiti-ngiti habang titig na titig sa'kin.

"Huh! Kapal mo! Kahit pa siguro tanggalin mo 'yang pajama mo at mag-brief ka lang sa harap ko, wala ka pa ring epek sa' kin. Asa ka namang maglalaway ako sa'yo!"

"Are you sure?" Mataman niya akong tinitigan. Hindi nito inalis ang tingin niya sa'kin kahit nang kumilos ang kamay nito patungo sa garter ng suot niyang pajama. Hindi ko tuloy naiwasan ang panlalaki ng aking mga mata.

"Hoy! Ano ba! Maghulos-dili ka! Huwag ka ngang rated-SPG sa harap ko! Ang aga-aga para molestyahin mo ang inosenteng utak ko."

Hindi naman ito nagpatinag. Kumilos ang kamay nito upang ibaba ang suot niyang pajama.

Napatakip na lamang ako ng mga mata gamit ang aking palad. Hindi ko rin napigilan ang impit na mapatili.

" Jusmiyo! Huwag ngayon, 'di pa ready ang aking innocent eyes! "

Maya-maya lamang ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

Natigilan ako.

Tumatawa si Oryrius?

Marahan kong ibinaba ang mga palad kong nakatakip sa aking mga mata.

Nang tumambad siya sa sa'king paningin ay mayroon na itong suot na puting V-neck shirt.

Luh, saan galing 'yong T-shirt?

Nang magtama ang aming mga mata ay unti-unting napalitan ang ngiti niya ng isang ngisi.

"Ang lakas mo kaninang mang-asar, ikaw rin naman pala ito matatalo."

Pinanditan ko siya ng mata.

Hindi ko yata matatanggap na sinabi niyang talo ako.

"Huh! Feeling mo lang."

"Since you're fantasizing my hottie body, you need to know something."

Napaawang ang bibig ko dahil sa narinig. 

Ang kapal din talaga ng mukha ng damuhong 'to.

Akmang aalma na sana ako kaso muli siyang nagsalita.

"I am very sorry but we can't have the honeymoon, right now. But don't worry, the right and best time will come."

Tila tumaas ang presyon ko sa narinig.

"Hoy! Sino bang nagbigay ng idea sa'yo na gusto ko ng honeymoon, huh? Ang kapal---" bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay naputol iyon nang muli siyang magsalita.

"Masyado lang akong busy ngayon. But don't worry, kung gusto mo ng abs ko pwede mo namang hawakan anytime."

Lalo akong naasar sa narinig.

"Takte! Ang kapal kapal talaga ng face mo!"

Gumuhit naman ang mapang-asar na ngiti sa labi nito.

"Pero mamayang gabi na lang. I'm really in a hurry. While I'm out, Helper Sabel will tour you around."

Hindi na niya ako hinintay na sumagot. Puno ito ng kumpiyansang lumakad patungo sa pintuan ng silid.

Nakakuyom na lamang ako ng kamao.

"Kita mo lang, mamaya ka sa'kin, lintek ka!" Nanggagalaiting turan ko habang nakatingin sa pinto kasasarado lang.

Nangyari nga ang sinabi ni Oryrius. Ilang minuto lang matapos itong makaalis ay kumatok sa silid ang isang babaeng nakasuot ng kulay bluegreen na unipormeng pangkatulong. Nasa thirties ang edad nito. Neat bun ang estilo ng buhok nitong itim na itim. Sakto lang ang kaputian nito. Hugis almond ang mata nitong tila busog sa eyebags. Medyo malapad ang ilong nitong hindi gano'n katangos at makipot ang labi nito. Simpleng-simple ang postura at tila ba kay bait ang hitsura. Nang magtama ang aming mga mata ay sandali siyang yumukod bilang tanda ng paggalang. 

"Magandang umaga po, Lady. Ako po si Sabel." 

Sinuklian ko siya ng ngiti.

"Hello po."

"Nakahanda na po ang agahan, Lady Lora. Saan niyo po gustong kumain?"

Tila namang sumindi ang bombilya sa aking utak.

"Pwede po ba doon sa part na nakikita ko ang garden?"

"Masusunod, Lady. May iba ka pa bang request?"

"Wala na po." Magiliw ko siyang nginitian.

Infairness! Sobra kong na-enjoy ang unang agahan ko sa mansiyon ni Oryrius. Nag-set up sila ng mesa sa likod ng bahay kung saan tanaw ko ang hardin. Medyo nailang lang ako ng konti dahil habang kumakain ako ay tumambay sa gilid ng parihabang mesa si helper Sabel. Medyo shy pa naman ako kapag ganitong may nanonood sa'kin na kumakain.

Ilang ulit ko siyang niyayang sabayan ako pero mukhang shy type din siya. Sa huli ay hindi ko na lamang siya pinilit.

Matapos ang agahan ay naligo ako at nagbihis. Napili kong isuot ang kulay dilaw na floral dress na hanggang bukong-bukong ko ang haba. May maliit iyong manggas at hapit sa'kin ang pang-itaas na bahagi ng damit. Tinernuhan ko iyon ng flat sandal.

Matapos iyon ay kaagad naming nilibot ang mansion ni Oryrius.

Speaking of the mansion, hindi lang yata masiyon ang tirahan ni Oryrius Delacorte kundi palasyo na. Tila lumang disenyo ang bahay. Sa labas ay bricks na kulay pula ang disenyo. Ang mga bintana ay gawa sa salamin na pwedeng buksan ngunit safe naman dahil may rehas. Gayupaman ay elegante pa ring tignan ang paligid. Nangingibabaw sa loob ang kombinasyon ng kulay wood brown, puti at gold na kulay.

Sa gitnang bahagi ng bahay ay tila mayroong tower. Apat na palapag iyon ngunit hindi na namin inakyat dahil ongoing raw ang renovation sa ikatlo at ikaapat na palapag. Mayroon ding wings ang mansion. Nilibot namin iyon. Malawak ang kitchen, gano'n din ang sala at maraming kwarto ang bahay. Gandang-ganda ako sa disenyo ng bahay kaya lang sa tahimik ng bahay ay hindi ko naiwasan ang matakot. 

Malay ko ba kasi kung may ligaw na kaluluwa sa paligid.

Na-enjoy ko pa rin naman ang tour kahit tipid magsalita si helper Sabel. Kung 'di ako magtatanong ay mukhang wala siyang balak magsalita.

"Para sa saan po 'yang pintong 'yan?" Hindi naiwasang magtanong nang makita ko ang malaking pintuan. Bukas iyon kaya naman nakikita ko mula sa kinaroroonan namin ang mahabang pasilyo.

"Papunta po 'yan sa west wing, Lady."

Akmang yayain ko na siya patungo roon nang muli siyang magsalita.

" Bawal pong pumunta diyan, Lady."

"Bakit po?" Hindi ko naitago ang pagtataka sa aking mukha.

"Bilin po ni master, Lady."

"Bakit nga po? Ano po bang meron sa west wing? Bakit po bawal pumunta roon?"

"Kasi po--," tumigil ito sa pagsasalita na tila ba nag-aalangan sa kanyang sasabihin.

"Sabihin niyo po sa'kin, please."

"Kasi Lady, diyan po ang kwarto ng mga dating asawa ni master."

Lalo tuloy akong naging curious sa narinig. 

"You mean? Hindi sila natutulog sa kwarto ni Rius?"

"Hindi po, ma'am. May sarili po silang kwarto."

Hindi ko naiwasan ang mapakunot-noo.

Bakit kailangan separate sila ng kwarto?

At bakit sa akin, hindi?

Lalong kumabog ang puso ko.

Anong ibig sabihin no’n?