3

“Lagi na lang bang ganito ang drama ng buhay ko? Hay, kailan ba mababago ang routine ng buhay ko?” patamad na umupo ako sa harap ng mesa ko. Santambak na naman kasi ang mga files na nasa harapan ko ngayon. Hindi ko nga maintindihan kung bakit pagkarami raming appeles ang nandiot na kailangan kong i-sort samantalang sa tingin ko nga ay hindi naman kumikita ang kumpanyang ito. Kadarating ko pa lang ng opisina twenty minutes ago pero tinatamad na agad ako.

“Ikaw kasi eh, ayaw mong sumama kagabi sa amin. Eh ‘di sana kahit papaano ay may nabago sa buhay mo.” Hindi ko namalayan na nakalapit na pala ang officemate kong pakialamera. Nakikialama eh hindi ko naman siya kinakausap.

Patamad ko siyang tiningnan. “Aber Jenny, ano ba ang mapapala ko kung sumama ako sa inyo kagabi?”

“Syempre ay sasaya ka. Dahil kahit papaano ay magkakaroon ka na ng lovelife tulad ko.” Akala mo nang iingit na ngumisi pa siya sa akin. Sarap ingudngod ng nguso sa mga papeles na nakatambak sa table ko.

Double date kasi ang plano nito sana. Si Jenny at ang boyfriend niyang si Patrick then ako daw at iyong pinsan ng boyfriend niya. Sa totoo lang ay ang ayaw ko sa lahat ay nirererto ako s akung kani kanino, feeling ko kasi ay binubugaw ako.

“Naku Jenny, sinabi ko naman sa iyo na wala akong oras sa mga blind date na iyan eh. Hindi ko type ang mga ganyan.”

“At saan ka may oras, sa pagpapantasya kay sir? Naku, kahit mamuti na nag buhok mo, hinding hindi ka papansin noon.” Openbook kasi sa mga kaopisina ko ang pagsintang pururot ko sa boss kong masungit.

“At bakit naman?” Tuluyan na niyang nakuha ang atensyon ko dahil sa sinabi niya. “Maganda naman ako at sexy.” Nakaingos kong pang sabi.

“Maganda ka nga…” Pambibitin pa niya.

“Pero?”

“The question is, maganda ba talaga ang hanap niya?” Puno ng malisyang sbai niya.

“What do you mean by that?” Parang naging active bigla ang tsismosa antenna ko.

Nagkibit balikat muna siya pagkatapos ay luminga linga muan siya s apaligid. “Sa tagal ko na rito, wala pa akong nakitang kahit isa na dinala niyang babae.”

“Bakit? Kailangan niya bang dalhin dito sa opisina ang babae? Ano iyon, iyong babae ang tatrabahuhin niya? Iyon ba ang ibig mong sabihin?”

“Ikaw ang sekretarya niya, ni kinsan ba ay may pinapadalhan siya ng flowers every Valentine’s Day?”

Umiling ako bilang sagot.

“See? Ilang taon ka na rin dito pero never ka niya inutusan na magpadala ng flowers sa babae.”

Saglit akong napaisip pagkatapos ay napailing. “No! Hindi pwede iyon! Imposible! Hindi pwede!” Pagkatapso ay tiningnan ko siya ng masama.

“Yes, dear. Posobleng possible ang sinasabi ko sa iyo. Ikaw, try to be more observant kay sir Aiden. Pansinin mo ang kilos niya, ang ginagawa niya pati na ang mga sinusuot niya.” Saka natatawang tumalikod siya sa akin.

Ngani ngani o siyang batuhin ng stapler habang naglalakad siya palayo sa akin.

Nang mapag isa ay hindi ko naiwasang mag over think. Posible ba talaga? Pero hindi pwede eh, hindi pwedeng ang destiny ko ay magkaganoon. Hindi ako makakapayag na hindi babae ang gusto ni sir.

Nakatulalang nangalumbaba ako sa mesa ko. Ayaw talagang tanggapin ng sistema ko ang pinapahiwatig ni Jenny. Hindi pwede! Hindi ako makakapayag! Hustisya para kay Junjun! Hindi pwedeng balewalain lang si Junjun na parating present.

“Good morning, Miss Delgado.”

“Ay bakla!” Totoong nagulat ako sa biglang pagsasalita ni sir. Bigla bigla na lang kasing sumusulpot sa harapan ko ang lintik na lalaking ito eh.

“Bakla?” Para na naman siyang naguluhan.

“Sorry po sir, may iniisip lang po ako kaya nakatulala ako.” Hindi ko namalayan na napatulis ko na pala ang nguso ko na animo ay nanghihingi ng good morning kiss mula sa  kanya.

“Parang masyadong maaga pa para mag daydream ka diyan. Tigilan mo na iyan. Please, pakidalhan ako ng kape sa opisina ko. Trabaho na, move!” Tila nagising naman ako sa panaginip dahil pumalakpak pa siya sa harapan ng mukha ko. Si sir talaga, hindi pa ako pinag almusal ng lips niya. Ang killjoy kahit na kailan.

Pero wait, kinusot kusot ko pa ang mga mata ko. Hindi ba ako pinaglalaruan ng paningin ko? Sa dinami rami ng araw ay ngayon niya pa naisipang magsuot ng polo na pink. Sir naman eh, kung kailan nilagyan ni Jenny ng malisya ang utak ko saka ka nag pink. Tama ba naman iyon? Gatungan pa ba ng pagkakataon ang unti unti kong nabubuwag na paniniwala sa pagkalalaki ni sir?

Maya maya ay naalala ko ang kape na iniutos niya. Baka magalit na anman si Hitler kapag hindi ko siya agad nadalhan ng kape kaya tinatamad man ay kumilos na ako papuntang pantry para ipagtimpla ang mahal na hari.

“What took you so long?” Tanong niya agad sa akin nang makapasok ako s aloob ng opisina niya para dalhin ang akpe. Naabutan ko siyang hinihilot ang sentido niya habang nakaupo siya ng pasandal sa swivel chair niya. Ang gwapo talaga ng mokong na ito, sa loob loob ko.

“Sir, nandito lang naman kasi ako sa tabi tabi, hindi n’yo lang napapansin. Kaya ang buong akal ninyo ay wala ako. Masyado aksi kayong nagbubulag bulagan.” Wala sa sariling nasabi ko.

“Ano? Ano ba iyang pinagsasabi mo Miss Delgado? Hindi ka pa rin ba tapos sa pagde daydream mo? Oras na ng trabaho, tam ana iyan. Tigilan mo na.”

Para naman akong nagising sa panaginip. Paano ba naman kasi, iyong kagwapuhan ni sir sa umaga ay ibang iba. Nakakawala sa sarili ang freshness, makalaglag panga. Makalaglag panty, halos lahat pwede nang malaglag.

“Sorry po sir. Nire recite ko lang po kasi iyong dialogue sa nabasa kong story.” Pagdadahilan ko na lang na sana ay hindi niya mapansin ang pagsisinungaling ko. Pero kung gusto niya naman na seryosohin ang sinasabi ko, mas lalong okay sa akin iyon. “Masakit po ba ang ulo ninyo?” Tanong ko na lang sa kanya.

“Hindi ba obvious? Nakita mo na ngang hinihilot ko ang sentido ko.”

Napaismid ako sa kasungitan ng kaharap ko. Ang suplado talaga nito kahit na kailan. Pasalamat siya at extra gwapo siya today kaya palalampasin ko na muna ang pagiging grumpy niya. Buti na lang talaga at ang fresh fresh niya tingnan ngayon at hindi ako naniniwala sa sinabi ni Jenny tungkol sa kanya. Bubulong bulong kong sabi habang inilalapag ko na sa mesa niya ang tasa ng kape.

“May sinasabi ka ba?”

“W-wala po sir.” Mabilis kong sagot sa kanya.

“No, parang may narinig akong sinabi ka eh. Something like sinabi ni Jenny tungkol sa akin.”

Gulat kong natakpan ang bibig ko. Shit, nasabi ko ba ng malakas ang nasa isipan ko? Hindi ba ay dapat sa utak lang iyon. Patay kang bata ka.

Umupo siya ng tuwid saka tiningnan ako ng diretso sa mga mata. “So, what about it? Ano nag pinagtsi tsismisan ninyo about me?”

Nang hindi pa rin ako sumasagot ay tumayo siya mula sa pagkakaupo at dahan dahang lumapit sa kinatatayuan ko kaya lalo akong nanginig. Hala, baka saktan ako nito.

“So Miss Delgado, ano ang sinabi ni Jenny tungkol sa akin?” Nakahalukipkip pang tanong niya sa akin.

“Ahhmm, sir. Wala po iyon. N-nagbibiruan lang po kami.” Nauutal kong sbai. Patay kang bata ka, sa loob loob ko. Baka mawalan ako bigla ng trabaho.

“Magsasabi ka ngayon o lalabas ako at si Jenny na mismo ang tatanungin ko?”

“K-kasi sir.” Parang ams lalaki ang problema kapag si Jenny ang tinanong niya, baka matuklasan niya pa ang pagsintang pururot ko sa kanya eh ‘di lalong nagka letse letse ang lagay ko nito. “Ahh, ehhh…”

“Gusto mo bang kumpletuhin ko na ang vowels para s aiyo? Naghihintay ako Miss Delgado.” Parang inip na inip na sabi niyang muli. “Lalo mo lang pianpasakit ang ulo ko eh.”

“Hindi ko alam, pero pagkabanggit niya ng salitang ulo ay automatic na napalingon ako sa ibabang part ng pantalon niya. Ang dumi dumi ng utak ko? Bakit may pa flag ceremony eh hindi naman Lunes ngayon?

“At ano ang tinitingnan mo?” Imbes na mahiya sa obvious na umbok sa harapan niya ay lalo pa siyang lumapit sa akin kaya ako naman ay sige sa pag atras.

“Sir, pasensya na po. Hindi na po mauulit. Aksidnete lang po ang pagkakatingin ko diyan. Hindi po sinasadya ng makasalanan kong mga mata.”

“So, anon ga ang sinabi ni Jenny?” Huminto na siya sa paglapit kaya stop na rin ako sap ag atras. Kainis naman, akala ko pa naman ay tuluyan ko nang mararamdaman ang pagsaludo ni Junjun.

“S-sabi po kais ni Jenny, baka daw po aksi bading kayo. Kasi po wala kayong girlfriend, ni nililigawan ay wala rind aw. Sa tinagal tagal niya na raw na nagtatrabaho rito ay ni isa ay wala siyang nakitang ababneg nagpunta diot para bisitahin kayo. Kaya malaki nga raw ang posibilidad na bading po kayo.” Tuloy tuloy at halos walang hingahang pagsasalita ko. Sana lang pagkatapos ng sinabi ko ay may trabaho pa kami pareho ni Jenny.

Nang tingann ko siya sa mukha ay nagtaka ako sa nakita kong blangkong ekspreyon sa mukha niya. Mas lalo pa akong naguluhan nang tumawa siya ng malakas. Tipo ng tawang nakakaasar, masarap batuhin ng stapler.

Hala, nabaliw na yata si sir. Paiba iba ng personality. Mas dapat pa yata akong kabahan na baka baliw ang amo ko kaysa isiping bading siya. Kaya naman nagulat ako nang magsalita siyang muli.

“So, naniniwala ka?”

Hindi ako makasagot, ano ang sasabihin ko? Na medyo alanganin na ang tingin ko sa kanya ngayon pero mahal ko pa rin siya ano pa man siya.

“Nagdududa ka na sa akin dahil doon? You really believed that I am gay?’ Tawa pa siya ng tawa habnag sinasabi iyon.

Funny yern? Parang baliw lang talaga.

“Sp what if totoo? Ano nag gagawin mo?” MUli niyang tanong pagkatapos niyang tumawa.

Hindi ako makasagot, so totoo nga? Hindi nga? Napalunok ako sabay mulagat na tiningnna siya. “S-sir?”

“Miss Delgado let’s say totoo nga iyon. Ano ang agagwin mo sakaling bakla nga ako?”  Heto na anman siya, hakbang na naman papalapit sa akin. “Oh, bakit nakatulala ka na riyan? Kanina lang ay ang tapang tapang mo. Paano nga kung bakla akong talaga?”

Sige lang ako sa pag atras. Heto na naman ang kaba ko habang palapit siya ng palapit. Mukhang masusubukan na naman ang pagiging marupok ko.

Habang umaatras ako ay naramdaman ko ang nasagi ng binti ko. Dahil sa gulat at pag aakalang mahuhulog ako ay humigpit ang kapit ko sa unang bagay na nahawakan ko.

“Ay!” Patiling sabi ko nang tuluyan akong mitumba sa sofa na naroon habang wala sa sariling nahatak ko pala si sir kaya anman ang anngyari ay nakapaibabaw siya sa akin.

“Miss Delgado, mukhang nagiging habit mo na yata ang pagkahulog at parati mo na lang akong idinadamay.” Tagus tagusan ang pagtitig niya sa akin habang sinasabi niya iyon.

“Bakit sir, nahuhulog ka na rin ba?”

Hindi siya sumagot, bagkus ay unti unting lumalapit ang mukha niya sa akin. Heto na bai yon? Hahalikan na niya ako? Kaya naman ay unti unti kong ipinikit ang mga mata ko. One, two, thr-, naputol ang pagbibilang ko sa isipan ko anng may marinig na kung ano.

“Que barbaridad! Aiden, iho! Ano ito?”

“Mom!” Mukhang mas lamang ang gulat ni sir sa akin habang ako naman ay punong puno ng panghihinayang. Hayun na sana ang halik eh, napurnada pa. Pero bakit hindi pa rin umaalis si sir sa pwesto niya. Sir ha, mukhang bet na bet mo nag pagkakapatong sa akin.

Pero nakakahiya pala, nakita ako ni Ma’am Mary. Siya lang anman ang mommy ng masungit kong boss. Paano na ito? Ang tingin pa anman niya sa akin ay isnag busilak at kapita pitagang sekretarya pagkatapos ay maabutan niya kami ng anak niya sa isang alanganing posisyon. So, paano na?

“Hindi bale na, babalik na lang ako. Ituloy n’yo na lang muna ang kung anumang giangawa ninyo. Akon a lang ang magla-lock ng pinto dahil mukhang nakalimutan ninyong gaiwn.” Nang sumilip ako ay nakita kong kumindat pa si Ma’am Mary sa akin bago niya isinarado ang pinto.

“M-mom! Wait!” Sabi ni sir na ngayon ay tumayo na. Nang ma-realize ang anngyari ay parang tanagang sinabunutan pa niya ang sarili niya. “Shit!”

Pagkatapos ay tumingin siya sa akin. “Why don’t you get up?” Balik na ang suplado mode ni sir. Iyan na naman si sungit.

“Sir, hindi po ba at sinabi ng Mommy ninyo na ituloy lang po natin ang kung anong gagawin natin? Sir, ano nga uli iyon dapat na gagawin mo kanina bago dumating si Ma’am Mary?”

“Miss Delgado!” Buong seryoso niyang sbai kaya naman ay agad akong napatayo mula sa pagkakahiga sa carpeted na sahig at saka naglakad na papunta sa direksyon ng pintuan. Pero pa man ako tuluyang makalabs ay muli akong tumingin sa kanya.

“Sir.” Tawag ko sa atensyon niya.

Nakasimangot siyang tumingin sa akin na animo ay naghihintay s akung ano pa ang sasabihin ko.

“G-gusto ko lang pong sabihin na hindi ako naniniwala kay Jenny. Lalo pa ngayon na naramdaamn ko si Junjun, alive and kicking.”

“Junj-“

Hindi ko na hinintay na matapos siya sa pagsasalita, dali dali kong isinara ang pintuan at saka mabilis umalis doon.