2

Magkasama na kami ngayon dito sa opisina nita at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makatingin ng tuwid sa kanya. Pinamumulahan pa rin ako ng mukha kapag naaalala ko ang katangahang nagawa ko kanina.

Nakakainis naman kasi. Bakit kasi kailangang buksan ang pintuan kung kailan feel na feel ko ang pagsandal doon. Iyong tipo pa naman ng pagsandal ko roon at katulad ng mga napapanood ko sa telenobela. At bakit din naman kasi siya tatanga tanga at lampa. Kung matatag lang sana siya ay hindi sana siya natumba kasama ako, iyon tuloy napa face to face tuloy ako sa tagakalat ng lahi niya sa sanlibutan.

Hingang malalim, sabay tutok ng mga mata sa laptop ko. Sige lang Yssa, trabaho ka lang. Huwag na kung anu ano ang pakaisipin, focus ka lang sa trabaho.

“Miss Delgado? Ano iyang tinatype mong talong? At bakit may scrambled egg diyan sa report na ginagawa mo? Hindi ako aware na restaurant na pala itong company ko. The last time I checked ay toilet bowls ang binebenta natin, nabago na pala. Hindi man lang ako na-inform.” Nagulat ako nang bigla siyang magsalita sa harapan ko. Bakit hindi ko man lang namalayan ang pagtayo niya at paglapit sa gawi ko, ganoon na ba kalalim ang iniisip ko?

Nang lumingon ako ay napalunok akong bigla. De puga! Mahabaging Diyos. Hindi pa ba sapat ang interaction ko sa talong at itlog kanina? May second round pa? Tama bang nasa line of sight ko ang maumbok na ito?

Napaisip na naman tuloy ako, naalala ko na naman ang nangyari kanina. Napaisip ako kung paanong napisil pisil ko ang bagay na ito.

“Miss Delgado, I am asking you.” Tila naiinip niyang muling sabi sa akin.

“S-sir naman kasi, huwag kayong ganyan. Marupok po kasi talaga ako.”

“What are you talking about? At bakit pinagpapawisan ka? Are you sick?’ Akma niyang dadamahin nag leeg ko nang bigla ko itong iiwas. Mahirap na at baka hindi na ako makapagpigil.

“No sir, ayos lang po ako. Baka naiinitan lang po ako kaya pinagpapawisan.” Paliwanag ko na lang.

“Is that so? I-on ko na lang ang aircon.”

“Okay lang naman po ako sir. Hindi po ba at cost cutting tayo?” Paalala ko pa sa kanya.

“Naiinitan na rin naman ako, hindi naman na siguro masama kung buksan na natin ang aircon. Besides, mas malaki ang magiging problema kapag nagkasakit tayo.” Iyon lang at tumalikod na siya sa akin at naglakad papunta kung nasaan ang remote ng aircon.

Habnag naglalakad siya palayo sa akin ay hindi ko na naman naiwasang pagmasdan siya. Kagat-labing pinagsawa ko ang mga mata ko sa hubad niyang likuran pababa sa matambok niyang puwitan. Napatayo pa ako para mas makita ko siya.

“Yum!” Hindi ko napigilang maiusal na may halong panggigigil pa kaya naman nagulat ako sa pagharap niyang bigla.

“Anong sinabi mo, Miss Delgado? And what’s with that lip biting? May masakit ba sa iyo?”

Unti unti siyang lumapit sa kinatatayuan ko habang ako ay paatras naman ng paatras hanggang s amuli akong napaupo.

Nang padukwang na siya sa akin ay hindi ko na napigilan ang sarili ko.

“Sir, huwag po. Huwag mo pong gawin sa akin ito. Igiangalang ko po kayo. Hindi ko po maipapangako sa sarili ko kung kaya ko kayong hindian. Huwag n’yo pong subukan ang pagtitimpi ko. Marami pa po akong pangarap sa buhay. Huwag po sir!” Walang prenong sabi ko sa kanya.

“Anong nangyayari s aiyo? Ano ba ang pinagsasabi mo? Anong tinira mo?’ Akala mo ay gulong gulong tanong niya sa akin.

Napatruwid tuloy ako ng upo. Tinira? Hindi ba at hindi pa ako tinitira? Hindi pa nagkakatirahan? Napatunganga tuloy ako sa gwapo niyang mukha.

“Sir, ano po kasi. Ano po ba ang ginagawa ninyo? Bakit palapit na kayo ng palapit sa akin. Pagkatapos ay dudukwangin n’yo pa ako. Huwag naman po sir, hindi ko po alam kung kaya ko kayong hindian.”

Napailing lang siya pagkatapos ay in-extend ang kamay niya sa akin. Kukunin ko aksi ang polo ko, hayan at nasa sandalan ng sofa.” Pagkatapos ay napapalatak siya. “Maybe you are already tired Miss Delgado.” Ngayon ay isinusuot na niya ang polo niya sa harapan ko. “Mabuti pa na umuwi ka na. Bukas mo na lang iyan tapusin. Hindi naman iyan masyadong urgent.”

Ano? Hindi urgent? Eh bakit niya ako pinag overtime ngayon?

Siraulo rin talaga itong boss kong ito. Kung kanina lang ay pinagnanasahan ko siya, ngayon naman ay bumalik na ang pagka asar ko sa kanya. Napaisip ako, lintik lang talaga ang walang ganti! Hindi mo pa alam kung gaano gumanti ang isang Yssabel Delgado.

“Naku sir, naumpisahan ko na po ito. Hindi ko po gawain ang mag iwan ng trabaho. Busog pa naman ako at wala naman akong ibang gagawin sa bahay ngayong gabi.” Tapos na ang inaabangang kong telenobela so para saan pa kung uuwi ako ng maaga ngayon?

Nagkibit balikat lang ang loko. Ang akala ko ba ay ayaw niyang isuot ang polo niya kanina? Bakit isinuot niya uli? Sayang, ang ganda pa naman sana ng view. Ang kj talaga ng boss kong ito kahit na kailan. Kainis!

Sa bugso ng damdamain ay tuluyan ko na ngang hinubad ang suot kong blazer. Tingnan natin ang tibay ng lalaking ito. Tingnan natin kung hindi magkandaduling ang mga mata niya sa kakatingin sa katawan kong naka tube top.

Maya’t maya ko siyang sinusulyapan. Chine-check kung naduduling na nga ba ang mga mata niya. Sigurado kasi ako na mangyayari iyon, hindi niya mapipigilan ang sarili sa pagtulala sa kagandahan ko.

Pero bakit ganoon? Fifteen minutes na ay subsob pa rin siya sa kung anumang binabasa niya. Medyo nilalamig na ako dulot ng aircon pero kailangan kong panindigan itong drama ko.

Kaya naman ay tumayo ako. Tingnan lang natin ang tibay mo sir. Lumapit ako sa table niya at dumukwang doon. Siguro naman kapag yumuko ako kahit papaano ay may lilitaw na cleavage kahit na konti lang.

Nag alis ako ng bara sa lalamunan para iparamdam ang presensya ko. Hindi naman ako nabigo dahil nag angat siya ng paningin sa akin.

“Yes. Miss Delgado?”

“Ahhmm Sir…” Isip Yssa, anong dahilan at bigla kang lumapit rito.

“May problema ba? Nagloloko na naman ba ang laptop mo?”

Umiling ako.

“Nagugutom ka na ba? Sabi ko naman sa iyo ay pwede ka nang umuwi.” Muli niyang ibinalik ang paningin sa binabasa niya.

“No sir!” Medyo napalakas ang pagkakasabi ko.

“Then what?” Finally, ibinaba na niya nang tuluyan ang binabasa. Kaya lang ay medyo napansin ko ang iritasyon sa boses niya kaya kung ano na lang ang pumasok sa utak ko, iyon ang nasabi ko.

“Sir, masakit po kasi itong left eye ko.” Para mas maging makatotohanan ay hinawakan ko pa ang mata ko. “Napuwing po yata ako.”

“Napuwing ka? Left eye?” mapanuring tanong niya sa akin.

“Yes sir, itong left eye ko po.”

“Then why are you holding your right eye kung iyong left pala ang masakit?”

Pagkarinig sa sinabi niya ay napahiyang ngumiti ako sa kanya ng alanganin. “Sir, actually po ay lito kasi ako sa left and right ko.” Sana ay tanggapin niya ang palusot ko. “Pero totoo po talaga sir, masakit po itong mata ko.” Lalo ko pang idinukwang ang katawan ko sa kanya.

Aba ang lekat, imbes na kagatin ang hamon ko ay akala mo may spring ang upuan dahil sa bilis ng pagtayo at pag iwas sa akin. Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa likuran ko kaya naman ako humarap sa kanya.

“Sir naman, please. Tanggalin n’yo na po ang puwing.”

“Puwing ba talaga sa mata mo ang gusto mong tanggalin ko?”

“Oo naman po sir.” Unti unti akong napasandal sa mesa niya saka tuluyang napaupo roon dahil siya naman ngayon ang dumudukwang ngayon.

“S-sir, ano po nag ginagawa ninyo?”

“Ang akala mo ba ay hindi ko napapansin ang ginagawa mo?”

“Wala naman po akong ginagawa sir. Baka guni guni mo lang po iyon. Kathang isip mo lang iyon.”

“Sigurado ka na wala kang ibang balak?”

Mabilis na pag iling ang ginawa ko bilang sagot.

Tumuwid siya ng tayo bago muling nagsalita. “I am giving you five minutes to leave this room.” Aba at nananakot na siya ngayon. Marunong pala si sir ng ganito.

Syempre natakot ang beauty ko. Hindi pa ako ready sa mga ganitong aksyon, hindi pa ready ang murang isipan ko sa rated spg, pang general patronage pa lang ako. Mabilis akong lumayo sa kanya saka nilapitan ang mag gamit ko at mabilis na pinagdadampot iyon.

Hindi humaharap na nagpaalam ako s akanya. “Bye sir. See you tomorrow.”

“Bye Miss Delgado.” Malamig niyang paalam sa akin.

Aabutin ko na sana ang doorknob nang muli niya akong tawagin.

“Miss Delgado.”

“Sir, please naman. Huwag na po ninyo akong pigilan. Baka kasi hindi ko na kayanin. Please lang po, nagbibiro lang naman po ako eh.” Sinasabi ko iyon habang nakatalikod pa rin sa kanya.

“At sino naman ang may sabi na pipigilan kita? At pwede ba na humarap ka sa akin kapag kinakausap kita?”

Pagharap ko sa kanya ay nakita kong hawak niya ang blazer ko na hinubad ko kanina. Sa sobrang katarantahan ay hindi ko pala iyon nadampot kanina. “Don’t tell me na uuwi kang ganyan lang ang suot mo, unless you are really inviting trouble to come to you.” Taas kilay pa niyang sab isa akin.

Pahablot na inagaw ko iyon sa kanya at saka tuluyan nang lumabas ng opisina niya.

Habol hiningang naglakad ako papuntang elevator.

“Shit, marupok din yata si sir.”