Chapter 92

[Lyresh POV]

"Lyresh!" Unang salitang narinig ko ngayong araw matapos kong magmukmok ng kwarto. Sa wakas at nakita ko rin siya. Sandaling huminto ang lahat pati na rin ata ang utak ko. Hindi ako gumagalaw matapos kong buksan ang pinto at iluwa siya nito.

"Wifey! Oh bakit ka umiiyak kung kailan andito na ko sa harapan mo?" masuyong saad niya ng tumulo ang luha ko. I miss him so much. Niyakap niya ako, dahil dun mas lalo akong naging emosyonal. Damang dama ko ang pangungulila sa kanya. I hugged him back.

Kumalas siya, hinaplos ako sa mukha, nakita ko ang palipat lipat na tingin ng mga mata sa buong mukha ko. Panaginip lang ba to? Andito talaga siya? Parang kahapon lang pinapauwi ko pa lang siya. Ang bilis naman niyang nakabalik.

"Wife... Hindi mo ba ako papapasukin?" tila nakikiusap ang boses nito.. Agad siyang umupo sa sofa at sumandal rito. Oh shit napagod ata siya sa byahe..

" Paano kang nakabalik agad?" malamlam kong tanong.

" I use my own plane.." tipid nitong sagot.. Mul