Chapter Five

MAUREEN

"Sign this," inilagay ni Reich sa mesang kaharap ko ang isang pirasong papel na may kasamang ballpen.

Pauwi na sana ako kanina pagkatapos ng klase, kaso nakita ko siyang nakaabang sa labas ng gate at halatang naghihintay sakin. He wanted to talked things about us the reason why nandito kami ngayon sa isang café na hindi kalayuan sa paaralang pinagtatrabahuan ko.

"Eighty percent of my possession is too much, so I decided to give back your Dad's company instead. Kung tutuusin hindi ka na din naman lugi do'n,” sabi pa niya habang nakahalukipkip at nakadungaw sa labas ng café ang paningin.

Binasa ko ang nakasulat sa binigay niyang papel sakin at nakita ang katagang “Prenuptial Agreement”. Napatingin pa ako sa lawyer na kasama niya at napalunok ng wala sa oras.

“Need pa ba talaga 'to?” I diverted my gaze at him while raising the piece of paper. “I mean, seryoso ka ba talagang magpakasal?” nakakunot noo kong tanong.

Come to think of it. Isang Reich Lionel na kilala bilang isa sa mga mayayamang nilalang dito sa Pilipinas ay desperadong magpakasal sa taong hindi naman talaga niya mahal?

“Hindi ka ba natatakot na baka perahan kita? Tapos mamumulubi ka dahil sakin—”

“That's why I want you to sign the Prenuptial Agreement.” putol niya sa sasabihin ko. “My assets and liabilities will be still under my name. Yours is yours and mine is mine. Gano'n ang magiging set up natin. All I want is to get us married, nothing else.” dagdag pa niya.

Grabe naman 'to. Talagang babakuran niya ang mga ari-arian niya? E, ano na lang ang mangyayari sakin? Magiging asawa ko nga ang isa sa pinakamayamang nilalang pero ni singko ay wala akong makukuha galing sa kanya? Maliban na lang sa kompanya ni Dad na isasauli niya.

“Paano pag hindi nag-work? Kasi diba, we don't love each other and we will be living in the same roof after wedding. What if may mga bagay ka na ayaw sakin at ganun din ako sa'yo? That would surely make things complicated. What do you think?” muli kong hirit.

Ako, sure akong madami akong bagay na ayaw sa kanya. Lalo na ang kakapalan ng mukha niya minsan na madaling makapagpairita sakin.

“Let's have a divorce then,” walang ka gatol-gatol na sagot niya. Kinuha niya ang tasa ng kape niya bago sumagot muli. “No worries, we'll try to work things out,” kumindat pa siya sakin dahilan para muntikan na akong mahulog sa upuang kinauupuan ko.

Nakangiwi akong nakatitig sa kanya na kasalukuyang iniinom ang inorder niyang coffee. Wala akong makitang bakas ng pag-aalala sa mukha niya.

Lord, bigyan niyo naman ako ng sign na hindi magiging miserable ang buhay ko oras na magpatali ako sa kanya. Napapikit ako at napa-finger cross pa.

“Did somebody told you na mukha kang engot kapag ginagawa mo 'yan? Besides, si Reich Lionel na 'to oh. Ano pa ba ang aayawan mo sakin?”

I instantly rolled my eyes nang marinig kong magsalita ang lalaking kaharap ko. Babagyuhin yata kami sa kahanginan niya.

Balak ko na sanang sumagot nang biglang tumunog ang aking telepono hudyat na may tumatawag sakin. Nang makita ko ang pangalan ni Mom sa caller id, kaagad akong tumayo “Please, excuse me.”

I walked out of the café before taking the call. “What's the matter, mom?”

[I cannot tolerate being with your father any longer. I am currently initiating divorce proceedings and I'm leaving the house.] halata sa boses niya ang inis at pagkaseryoso sa bawat katagang binibitawan niya.

Hindi ko na nagawang makasagot pa sa kadahilanang pinatay na ni Mom ang tawag. Saglit akong nabalot ng katahimikan at napaisip.

Gano'n na ba talaga kalala ang away nila at kailangan pa talaga nilang maghiwalay? I can't believe my mom. Paano niya magawang hiwalayan si Dad dahil lang sa kompanya?

“Wala namang mawawala sayo kapag magpapakasal ka sakin. Kung tutuusin, ako pa nga ang mawawalan. Isipin mo na lang na mapupunta sayo ang kaisa-isang lalaki na pinapangarap ng halos lahat ng kababaihan. Do'n pa lang panalo ka na e.” bungad sakin ni Reich pagkabalik ko sa table namin.

Was he trying to motivate me?

Hindi ko kinaya ang kahanginan niya. Lord, eto na ba? Yung sign na hinihingi ko sa'yo na huwag pakasalan ang isang kagaya niya?

“It's quarter to five. May meeting pa ako sa opisina.” napatingin siya sa kanyang relos. “Iiwan ko na lang sayo si Attorney at sa kanya ka na lang magtanong kung meron kang hindi maintindihan diyan. Tatawag na lang ako mamaya para sa kasal.” tumayo siya at inayos ang kanyang suit.

“Teka, Teka! Anong kasal?” napahawak ako sa braso niya para pigilan siyang umalis.

“Kasal? In english wedding. Nagpa-set na ako para mamaya. Kaya ko nga papipirmahan sayo 'yang prenuptial agreement,”

“Anong mamaya ang kasal? Tigilan mo nga ako sa mga biro mo,”

Akala niya talaga gano'n lang kadali ang pagpapakasal? Kahit na sabihin niyang marami siyang pera para magdemand ng agarang kasal, e hindi pa din pwedeng mangyari 'yon kasi alam kong nangangailangan ito ng matagalang preparasyon.

“I'm serious,”

Napatakip na lamang ako sa bibig dahil sa sinabi niya. I even shook my head in disbelief. Talagang hindi kapani-paniwala ang gusto niyang mangyari.

“Huwag kang mag-alala. Inayos ko na lahat.” napahawak siya sa magkabila kong balikat. “You'll be marrying Reich Lionel so you don't have to worry about our wedding.” he rest assured, giving me his warmest smile.

“Are you really sure about this?” I asked for the last time.

I'll be doing this for the sake of my father's company. Hindi ko alam kung anong itinataya niya para maging ganito kadesperado sa kasal at gusto agad na maikasal.

“I am exceedingly serious more than anyone else.”

That's how we ended our conversation. If he's really into marriage, then be it. Isa pa, gipit ako at kailangan ko siya para mabawi ang kompanya ni Dad.