MAGHAPON akong nanatili sa tabi ni dad. Nakatulugan ko na rin ang pag-iyak sa kanyang dibdib.Nagising lang ako nang maramdaman kong may yumuyugyog sa aking balikat."Lumipat ka na sa kuwarto mo." Ani mommy na nakatayo sa aking tabi."Can I stay here mom? I want to stay with dad.""Tss, you're not a three years old child, okay? Go to your room, now!" mahina ngunit madiin niyang pagkakabigkas.Wala akong nagawa kundi ang magtungo na lang sa aking silid. Nahiga ako sa kama at mariing napatitig sa kisame. Kapagkuwa'y sumagi sa isip ko si Trisha.Bigla akong bumangon at agad na nag-ayos ng aking sarili. Naisip ko na puntahan na lang siya para naman magkaroon ako ng makakausap. Miss na miss ko na rin siya at paniguradong gano'n din siya saakin.I just wear shirt and jeans para hindi magduda ang parents ko.Wala rin akong dala na kahit ano. Kahit cellphone ay wala rin akong balak na bumili ng bago unless it's needed in the company. Kaagad kong dinampot ang susi ng kotse ko na nakas
MATAPOS namin magkape ni Ernest ay agad akong nagpaalam sa kanya."Uhm, I think we should talk on some other time. It's already eight in the evening and I think I need to go home."Okay. Just let me know if you have some spare time and if you need someone to talk. I'm always willing to accompany you.""Oh, thanks! By the way, thanks for the coffee.""You're always welcome! Hmm, did you activate your social media accounts so I can be able to contact you?""Nope! I also don't have a phone and I don't have plan to buy a new one.""Huh? Then, how can I contact you?""Just contact my dad's secretary. I'm actually planning to go back in the company. My dad is not okay and I think he can't be able to work properly.""Oh, are you ready to work again in the company? How about Damon? For sure everyday you're going to see each other.""I know. But I can handle him.""Okay, then I will respect your decision. By the way, here's my calling card para your dad's secretary can be able to c
KINABUKASAN ay maaga akong umalis para hindi ako makita ni dad. Kaya naman agad akong dumiretso sa bahay ni Trisha."Ba't ang aga mo ngayon?" bulalas ni Trisha matapos akong pagbuksan ng pintuan."Please let me stay here for a while. Ayokong umalis na gising si dad. Dahil paniguradong hindi niya ako papayagan na pumunta sa kompanya.""Hmm, don't worry, lilipas din 'yang galit ng dad mo. And one of these days ay masasanay na lang 'yan na nakabalik ka na sa kompanya.""I hope so, Trisha.""Hmm, nag-almusal ka na ba?" Aniya na ipinagpatuloy ang kanyang niluluto."Not yet. Tulog pa din si mom pag-alis ko eh.""Oh, okay. Just wait the food. Malapit na 'tong maluto. How about coffee, gusto mo ipagtimpla kita?""Yes, please!"Nang matapos kaming magkape at mag-almusal ay nagtungo agad kami ni Trisha sa kompanya. Siya na rin ang nagmaneho ng kotse ko.Pagdating namin sa kompanya ay nag boluntaryo pa siyang ipagbukas ako ng pintuan. Kaya naman ang ibang empleyado ay hindi maiwasan'g
PAGDATING ko sa bahay ay nabautan ko si dad na nakaupo sa couch sa living room.Nilapitan ko siya at humalik ako sa kanyang pisngi. "How are you, dad?" he just ignored me. So, I sat beside him. "Are you mad at me, dad?" muli kong tanong sa kanya ngunit tila nakikipag-usap lang ako sa hangin."Dad, I know that you're not agreed on my decisions. But please, understand me. I'm just doing this for the sake of our company. Yes, Damon and I had talked earlier. But we just talked about business."Still no response from him. Kaya naman nagpakawala na lamang ako ng isang malalim na buntonghininga. "Okay, I won't force you to talk to me. But am still hoping na mauunawaan mo rin ako kung bakit ko 'to ginagawa, dad." giit ko pa bago ako nagtungo sa aking silid.Subalit nagulat ako nang maabutan ko si mom na naroon sa aking silid habang nakatayo sa may bintana."Mom! Why are you here?""Uhm, nariyan ka na pala. I'm actually waiting for you to arrive.""Why mom? Is there any problem?""
AKMANG itatapon ko na sa basurahan ang kape na dinala ni Damon nang bigla na lang dumating si Trisha."Oops! Kung wala kang balak na inumin 'yan, aba'y ipamigay mo. Sayang kung itatapon mo lang! Ang mahal ng bili nito ni Sir Damon." aniya na agad inagaw saakin ang mainit na cup ng starbucks."Hmm, ang talas ng pang-amoy mo ah. Nalaman mo agad na kape ang laman nito.""Syempre! Magkasabay kami kanina ni Ernest sa hallway. At sinabi niyang inutusan siya ni Sir Damon na bumili ng kape para sa'yo.""Tss, nakakainis talaga ang hudas na 'yon. Sinabihan ko ng huwag na akong kulitin pa. Pero ayaw niya pa rin'g tumigil.""Hayaan mo na lang siya. Para naman lagi akong makatikim ng mga pagkain ng mayayaman." giit pa ni Trisha dahilan upang matawa na lang ako."By the way, sinabihan mo na ba si Ernest na pupunta tayo sa bar after office hour?""Yes ma'am.""Good. Let's eat para maibsan na ang pagkainis ko kay Damon. Nakakainis, sinira niya agad ang umaga ko." nakairap kong sambit
AFTER office hour ay nagmadali na kaming umalis ni Trisha. "I-text mo na si Ernest. Para malaman niyang on the way na tayo sa resto bar and grill na malapit sa dating bahay namin ni Damon.""Tss, sa dami kasi ng resto ba't don'n mo pa naisip na magpunta tayo?""Dahil malapit lang din iyon sa bahay namin. Ayoko ng sobrang layo dahil paniguradong lasing tayo nito. So, paano mo ako ipagda-drive, di'ba?""Fine!" pilit niyang pag sang-ayon. "I'm just being concerned to your heart and to your mental health ." she mumbled causing me to just secretly laughed.Maya-maya lang ay nakarating na kami sa resto.Then, I ordered a lot of food and drinks."Wow! Ang dami naman ng beers! Kaya ba natin 'tong ubusin?" bulalas ni Trisha."Masyado ka naman'g nag-oover react. Baka nakalimutan mong ganyan karami ang ininom natin sa bahay? At saka tatlo tayong iinom ngayon kaya saglit lang 'yan maubos.""Hmm, sabagay! At saka okay na din na malasing ako para naman makapagpa-cute ako kay Ernest!""Tss
UMUWI muna ako sa bahay para makaligo at makapag-ayos ng aking sarili bago ako pumunta sa kompanya.Pagkabukas ko ng pintuan ay kaagad akong sinalubong ni mom."Where have you been?" "Sa bahay ni Trisha." kaswal kong tugon."Really? Doon ka din ba natulog kagabi?" bakas ang pagdududa sa kanyang tinig."Yes, mom. Kung ayaw mong maniwala ay pwede mo naman'g tawagan si Trisha." suhestiyon ko.Hindi na siya sumagot pa. Kapagkuwa'y walang imik na naupo siya sa couch. Naroon din pala ang aking ama at tila hinihintay talaga nila ang aking pagdating.Akmang lalampasan ko lang sila ngunit nagulat ako nang bigla na lang magsalita si dad."Congratulations, Freya!" anang aking ama dahilan upang mapatitig ako sa kanya."Huh? Why did you congratulate me, dad?""For doing a great job yesterday.""Pardon? I don't understand if what are you talking about dad!""The interview. You did a great job after confessing to everyone that you two are divorced.""Thanks dad.""Tss, talagang sinan
KINABUKSAN ay na-discharge din agad ako. Buong akala ko ay si Trisha ang maghahatid saakin pauwi mgunit nagulat ako nang pagdating namin sa parking lot ay kotse ni Damon ang naghihintay."Trish, what's this? Akala ko ba ay ikaw ang maghahatid saakin?" reklamo ko."Sorry ma'am but Sir Damon insisted. Ayaw niya naman daw na madagdagan ang galit sa kanya ng dad mo."Tss, sa palagay niya hundi magagalit si dad sa gagawin nita g paghatid saakin?""Hayaan mo na lang siya. Sige na sumakay ka na. Kanina pa 'yan naghihintay.""Gish, hindi na lang sana ako nagpa-discharge kung alam kung gan'to ang mangyayari. " patuloy kong reklamo.Tinawanan lang ako no Trisha kaya mas lalo pang nadagdagan ang pagkainis ko.Nang makasakay ako ay hindi ko man lang pinansin si Damon. Basta lang ako umupo sa passenger seat at itinuon ko ang aking paningin sa unahan ng kotse.Subalit bago pa man umandar ang kotse ay nagulat ako nang biglang ilapit ni Damon ang mukha niya saakin."What are you doing?" pagri
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly