She left. Tamara left him the same day na ibinigay nito sa kan’ya ang mga dokumento ng kanilang paghihiwalay. And it had been two weeks since then, at ito pa rin si Mikel at patuloy na nilulunod ang sarili niya sa alak. He feels like dying every day and every night. Gusto niya na muli na takasan ang sakit upang makalimot, pero hindi niya magawa. Hindi niya magawa na umalis sa bahay niya dahil dito na lamang niya nararamdaman ang presensya ni Tamara. And he needed to feel her for him to be able to live. Patuloy ang pagbabalik-tanaw niya kung saan ba siya nagkamali. Patuloy niya na iniisip kung bakit sa ikalawang pagkakataon ay tinalikuran siya ng babae na minahal niya ng sobra. Tamara was his everything, and now that she is gone, hindi niya alam kung paano muli na pupulutin ang kan’yang sarili. Hindi niya alam kung paano muli na babangon. It has been two weeks since she left, and he hasn't left his house either. Hindi niya magawa na pumunta sa opisina dahil ayaw niya na marinig ang mg
"Mikel, negative. Wala siya sa Mindoro at hindi siya roon nagpunta simula noon. Ginawa na ni uncle ang lahat upang makuha ang lahat ng record, pero hindi talaga siya nagawi roon sa mga nakalipas na araw." Ayaw sana ito na ibalita ni Stan sa kaibigan niya na hanggang ngayon ay hinahanap ang umalis na asawa, pero kailangan malaman ni Mikel ang katotohanan para kahit paano ay sumuko na rin siya. He can no longer let his friend suffer this way. Napasandal na lamang si Mikel sa kan’yang kinauupuan. Another failed attempt to find his wife. Lahat na ay ginawa nila, kasama na ang pagsubaybay sa pamilya ni Tamara at maging kay Wyatt, upang malaman lamang kung nasaan si Tamara, pero lahat ng kanilang ginagawa ay walang silbi. Hindi na nila mahanap si Tamara simula nang umalis siya sa bahay nila. And Mikel regrets that day that he let her walk away. Lubos niya na pinagsisisihan ang katotohanan na pinayagan niya na mawala sa kan’ya ang asawa niya. Ang tangi na nais lamang niya ay bigyan ng espas
"Sissy, ano na naman? Umiiyak ka na naman diyan." Ito ang nag-aalala na tanong ng matalik na kaibigan ko na si Lou. "Tamara, naman, nag-aalala na talaga ako sa’yo." Lumapit siya sa akin at umupo sa aking tabi habang sabay kami na nakamasid sa bintana. Nang umalis ako sa poder ni Mikel ay si Lou ang tinawagan ko. Siya ang naging kasama ko sa mahigit isang buwan na palagian ko na pag-iyak at pagsisisi sa mga ginawa ko. Yes, I am regretting everything. I regret leaving Mikel when we should have worked things out together. Pero hindi nila ako masisisi dahil natatakot ako. Natatakot ako sa maaari na kahinatnan ng pagmamahal ko sa kan’ya. When I walked away from him, ay umasa ako na hindi siya papayag sa nais ko. Umasa ako na pipigilan niya ako sa balak ko na tuluyan na pakikipaghiwalay sa kan’ya. Pero nagkamali ako nang sabihin niya sa akin na ibibigay niya ang kalayaan ko. Baliw na nga siguro talaga ako sa mga bagay na naiisip ko. I asked for that separation from him. Hiniling ko na pal
Tahimik na nakaupo si Mikel sa kan’yang opisina. He's been back for a few days now. He is expecting a lot of rumors about him, pero wala naman siya na naririnig na usap-usapan tungkol sa kanila ni Tamara. Hindi dahil sa wala talagang balita, kung hindi binibigyan pa rin siya ng respeto ng kan’yang mga empleyado. Sigurado siya na alam nang lahat na wala na si Tamara, kung alam ba nila ang paghihiwalay nila na mag-asawa ay hindi na niya nais pa na alamin. Hawak-hawak niya ang isang envelope at patuloy lamang ang pagtitig niya ro’n. He has reached their timeline. Mahigit na dalawang buwan na simula nang umalis si Tamara, at lumagpas pa nga sa dalawang linggo na palugit sa kan’ya ni Stan upang mahanap nila ang kan'yang asawa. But everything they did turned out futile. His efforts to find her are a big disappointment. Ginawa na rin ng ina niya ang lahat ng tulong upang mahanap ang asawa niya, pero wala pa rin. Kahit ang pagsunod ng ilang tauhan niya kay Wyatt ay walang naging magandang bal
"Peaches!" Isang mahigpit na yakap ang isinalubong ni Wyatt kay Tamara. It has been almost two months, or more, simula ng huli sila na magkita na dalawa. They are not sure as they have lost track already "Kamusta ka, Wyatt?" tanong ni Tamara sa garalgal na boses sa kaibigan niya, kasabay sa pagbalik niya sa mainit na yakap na ibinigay nito sa kan’ya. "I miss you so much, Tamara." Patuloy lamang sila na nakayakap sa isa’t-isa, patuloy na ninanamnam ang sandali na ito na muli sila na nagkita at nagkasama. "I miss you, Wyatt." She misses him, she knows that, but more than she misses Wyatt, she misses Mikel. At hindi niya alam kung tama lamang ba na itanong niya sa kaibigan niya ang tungkol sa pinsan nito. "Are you okay? Hindi ka ba nahihirapan dito? Maayos ka naman ba rito?" sunod-sunod na tanong ni Wyatt sa kan’ya. Bumitaw si Tamara sa pagkakayakap kay Wyatt at kinurot ang pisngi ng kaibigan niya. "Ayos lang ako rito. I am okay with Lou." Titig na titig sa kan’ya si Wyatt at h
"Good morning, peaches!" Ito ang masaya at nakangiti na bungad ni Wyatt kay Tamara nang makalabas siya ng kan’yang silid. Sa mga nakalipas na linggo ay malimit siya na binibisita ni Wyatt dito sa tinutuluayn nila ni Lou at madalas na kung ano-ano ang bitbit nito para sa kan’ya. "Nandito ka na naman? Wala ka bang trabaho? Hindi ka ba napapagod na bumiyahe halos linggo-linggo? Kamuntik na nga na maging araw-araw, eh." tugon ni Tamara habang inaabot ang mga bitbit ni Wyatt na pasalubong para sa kan’ya. "Wow, mga paborito ko!" "Nagrereklamo ka pa, tapos tuwang-tuwa ka naman sa mga pasalubong ko parati." Lumapit sa kan’ya si Wyatt at kinulong siya nito sa mga bisig niya. "I miss you!" "OA! Miss na agad, kakapunta mo nga lang dito no’n isang araw." Hinampas pa niya si Wyatt sa braso at bahagya na lumayo sa lalaki. "Panira ka talaga ng moment kahit kailan! Halika na nga, kumain ka na nga ng almusal." Yaya sa kan’ya ni Wyatt na hinatak pa siya patungo sa may lamesa. Wyatt has been very c
Naguguluhan man si Tamara sa inaasta nito ay tumango na laman siya at tinanaw ang papalayo na si Wyatt. Nang makaalis si Wyatt ay pinagtuunan na lamang niya ng pansin ang pagkain. Habang kumakain siya ay hindi maiwasan na maisip ni Tamara ang mga kakaiba na ikinikilos ni Wyatt sa kan’ya. Ayaw niya na mag-assume na naman, at magkamali na naman ulit ng pakahulugan, pero iba talaga ang nararamdaman niya. They may be best friends. Pero parang sobra na sa pagiging matalik na magkaibigan ang trato sa kan’ya ni Wyatt, at kahit na si Lou ay napapansin na rin iyon. Pero noon pa man ay gano’n na siya pakitunguhan ni Wyatt, kaya malamang ay hindi niya dapat na binibigyan ng mali na pakahulugan ang mga bagay na iyon. Pero paano kung tama pala ang naiisip niya? Ano ang isasagot niya? Napahimas na lamang si Tamara sa kan’yang sentido. Bakit nga ba niya iniisip at pinoproblema ang mga bagay na hindi naman pa nangyayari? Maybe she should just cross the bridge when she gets there. Nagpatuloy siya s
"Peaches, I'm home!" Ngiting-ngiti na bungad ni Wyatt buhat sa may pintuan habang may bitbit pa na isang supot ng mga iba’t-ibang klase ng prutas na kabilin-bilinan ni Tamara sa kan’ya. Nais daw kasi nito na mag fruit salad at kailangan na fresh fruits ang gamit niya, kaya kung saan-saan pa siya na grocery na dumaan at nagpunta para lamang masunod ang hiling ng buntis. "Ayiee! Thank you, my baby boy!" Kilig na kilig pa si Tamara na lumapit sa kan’ya habang pahimas-himas sa bilugan nito na tiyan. "Na-miss kita." Kinindatan pa siya ni Tamara kaya naiiling na lamang si Wyatt sa kan’ya. "Ano na naman ang dagdag na request mo, baby girl? Sigurado ako na may gusto ka na naman kaya ang bait-bait mo sa akin ngayon." Ginawaran siya ng halik ni Wyatt sa pisngi at sa noo at mabilis naman na yumakap si Tamara sa beywang ng lalaki. "Grabe naman ang sobra na pag-judge mo sa akin. Hindi ba at businessman ka, bakit naging hukom ka na ngayon?" Patuloy pa sa pagtaas-baba ang kilay ni Tamara at halata