Chapter 1

Suitable for 18+ readers only

Nanunuyot ang lalamunan ni Camilla dahil sa ginagawang paghalik ni Herald sa kaniyang pagkababae. Gusto man niyang isigaw ngayon ang sensasyong bumabalot sa kaniyang buong pagkatao ngunit hindi niya magawa dahil hindi sound proof ang opisina ng kanilang boss. Tinawag siya nito kanina sa kaniyang opisina dahil may idi-discuss daw ito sa kaniya. Hanggang sa pagpasok niya ay inutusan siya nitong i-lock ang pinto. Napapailing na lamang si Camilla dahil alam niya na kung saan mapupunta ang diskusyunan kuno na gagawin nila ng kaniyang boss. Hindi nga siya nagkamali at mabilis siyang hinablot ng kaniyang boss at sinunggaban nang mapusok na halik. Hinayaan na lamang niya dahil hindi naman makikita sa labas ang kung anumang ginagawa nila sa loob dahil gawa sa smart glass ang salamin ng opisina. Isang pagpindot lamang sa switch nito ay nagiging-opaque ito. 

“Ahh, Herald! Please… stop it. Hindi ko na mapigila—amhhmp!,” impit na halinghing ni Camilla.

Ngunit sa kabila ng kaniyang pagmamakaawa ay mas nagkaroon ng lakas ng loob ang lalaki na ipagpatuloy ang ginagawa na lalong nagpabaliw pa sa kaniya. Hanggang sa naabot ni Camilla ang rurok ng ligaya. Halos simutin na nito ang buong katas niya na ikinanginig ng buo niyang kalamnan. Hindi pa nga siya nakakabawi sa nararamdaman at mabilis na sinunggaban siya ng halik ng kaniyang boss. Maliban sa mainit at mabango ang mga labi ng lalaki ay nalalasahan din niya maging ang kaniyang sariling katas mula sa mga labi nito. Napaliad na lang si Camilla sa malambot na sopa at napanganga nang biglang pinasok ng kaniyang boss ang buong kahabaan ng pagkalalaki nito sa kaniya.

“Shit! You’re making me want you even more, Camilla…” her boss whispered huskily, his lips brushing against hers as they kissed. His hand roamed her body, doing things that drove them both wild. He thrust deeper, his rhythm synchronized with hers, until they both reached a shattering climax. Gusto man niyang magpahinga sandali dahil sa pagod na nararamdaman ay wala siyang ibang pagpipilian kundi ang magmadali dahil baka may dumating na naman sa opisina ng kaniyang boss.

Mabilis na inayos ni Camilla ang sarili.

“Here. Do this for me and show it to me right away.”

Napabaling siya sa kaniyang boss na ngayon ay prente nang nakaupo sa upuan nito at sinenyasan siyang kunin ang folder na itinapon sa mesa. Mabilis na kinuha iyon ni Camilla at tiningnan ang laman.

“Ito ‘yong bagong product na pino-produce pa lang. Tapos na pala.”

“Yes. You know me. And as a marketing manager, I’d like you to develop an innovative marketing campaign for this product that will effectively capture the attention of our target audience. I have every confidence in you and your team, Camilla.”

Sa halip na tumugon si Camilla ay tinitigan na lang niya ang kaniyang boss. Herald Benedict Fonteverde, bata pa man ang edad ngunit matinik na sa larangan ng pagnenegosyo. Manang-mana sa kaniyang ama na tinagurian noong the monster CEO. Sa anim na buwan pa lamang niya sa kompanyang ito ay tila ba pakiramdam niya'y matagal na siyang nagtatrabaho rito dahil sa marami na siyang nalalaman patungkol sa pamilya ng kanilang boss. Salamat sa mga empleyadong tsismosa. Isa na roon ay nagsimula itong humawak ng kompaniya sa edad na labingwalo at ikinasal sa edad na dalawampu. Hindi maitatanggi ni Camilla na guwapo ang kaniyang boss at malakas ang sex appeal. Kaya nga siya nito nakuha kaagad sa kabila ng kamalayan niyang may asawa ang lalaki. Wala yatang babae na makatatanggi sa karisma nito lalo na sa mga mata nitong nang-aakit. 

“Maybe you’d like a second round to get rid of the thought that are bothering you?”

 “Are you serious? Ang tagal ko na sa loob ng opisinang ito para hindi tayo paghinalaan ng mga empleyado mo sa labas. Naging matunog na ang agaran mong pag-promote sa akin as a marketing manager kahit wala pa akong isang taon sa kompaniya, dadagdagan mo pa?”

 Nagiging kaswal na kay Camilla ang pakikipag-usap sa kaniyang boss kapag sila na lang dalawa. Iyon naman ang gusto ng boss nila na gawin niya simula nang maging sunod-sunuran na siya rito sa anumang gustuhin nitong gawin sa kaniya.

 Mataman na napangisi si Herald dahil sa sinabi niya at napailing.

 “People can think whatever they like.”

 “And that’s okay for you? How ‘bout your wife’s feeling?”

 “As long as you’re happy, that’s all that matters. So, whatever in your mind, just let it go.”

 “Babalik na lang ako ulit once we finalize this.”

 Iyon na lamang ang naging tugon ni Camilla bago lumabas ng opisinang iyon. Ayaw niya nang makipagtalo sa taong tila hindi man lang isinasaalang-alang ang mga gusto niyang iparating at isinasawalang-bahala ang kaniyang nararamdaman.

Pagkalabas niya ay nariyan na naman ang mga matang kulang na lang ay hubaran ang buong pagkatao niya. Tama nga naman ang kaniyang boss, isipin na nila kung ano ang nais nilang isipin. Tutal naman ay hinusgahan na rin niya ang kaniyang sarili simula nang pumatol siya sa kaniyang boss na may asawa na. Lintik kasi na puso iyan! At bakit pa tumibok sa taong hindi marunong magpahalaga. Pero kahit ganoon ay nanatili pa rin si Camilla at ayaw kumawala kahit na may naaapakan na siyang tao—hindi lang tao kundi pamilya na posible niyang masira. Hindi niya na rin alam kung paano siya napunta sa sitwasyon niya ngayon. Sino ba ang mag-aakala na magagawa niyang pumatol sa taong may asawa na at pumayag siyang maging kabit? Kapag puso na ang mas nangibabaw kahit anong pigil mo'y hindi mo magagawa. 

Alas-singko y medya na ng hapon nang tingnan ni Camilla ang malaking orasan na nasa wall ng kanilang departamento. Pagkatapos niyang magpatawag ng meeting sa kaniyang team para sa bago nilang proyekto at napakinggan ang opinyon ng bawat isa kanina ay hinayaan na muna niyang lumikha ng kani-kaniyang campaign strategy ang bawat isa para makapili ng mas magandang pang-marketing sa bagong skin whitening capsule na ilalabas ng kompanya. Mga beauty products kasi ang pino-produce ng kompanya at maliban doon ay pumasok na rin ang Fonteverde Corp sa dermatiko o lumilikha ng mga topical na gamot para sa balat. Isa sa una at pinakasikat na produktong ginawa ng kompanya ay ang liquid ointment na siyang nagpapabalik sa normal na kutis mula sa mga tumutubong patse sa katawan.

Nililigpit na ni Camilla ang kaniyang gamit para makauwi na. Siguradong hinihintay na siya ng tatlong taong gulang niyang anak. Gusto na rin niyang umuwi para makapagpahinga. Nang makasakay sa elevator si Camilla ay biglang tumunog ang kaniyang cellphone.

‘I’m in the garage, I’ll wait for you.’

Her boss. Akala niya'y nakauwi na ito. Dahil hindi naman niya magawang matanggihan ay tumungo siya sa kung nasaan ito naroroon. Ayaw man niyang aminin, pero minsan ay hinihiling din niya na tawagan siya nito o i-text at sabihing gusto siya nitong makita. Hindi siya tanga kundi nagpapakatanga. At ang kapal din ng mukha niya kung gugustuhin niyang siya ang piliin nito at hindi ang asawa. 

Ano na lang kaya ang iisipin ng kaniyang mga magulang kapag nalaman ito? Mas lalong hindi niya gugustuhin na malaman ng anak na kabit ang kaniyang ina. 

Alam niya ang kulay ng sasakyan ni Herald at alam din niya kung saan ito laging nakaparada. Dirediretso lang siya sa tinatahak niyang daan. Tumingin muna siya sa paligid bago pumasok sa sasakyan. Magsasalita pa sana si Herald ngunit 'di na natuloy dahil kaagad niya itong sinunggaban ng halik. Kaagad din siyang umibabaw sa kandungan ng lalaki pagkapasok niya sa sasakyan. Wala nang nagawa pa si Herald kundi ang tugunan ang mapusok na halik ni Camilla. Alam naman ni Camilla na mataas na naman ang libido ng kaniyang boss kaya siya nito kailangan. Palagi naman at walang bago dahil anumang oras ay ginaganahan ito pagdating sa kaniya. Hindi siguro ito magawang paligayahin ng asawa sa paraan ng pagpapaligaya niya sa kaniyang boss kaya palaging sa kaniya tumatakbo si Herald. Matapos ang sandaling pagpapaligaya sa mga sarili ay ninais ng lalaki na ihatid siya ngunit gaya ng dati ay malaking pagtanggi na naman ang itutugon ng babae.

“Dito na lang ako.”

“Ihahatid na kita sa inyo.”

“No. Okay na ako rito. Malapit na rin naman ang pupuntahan ko.”

Bumaba na si Camilla sa sasakyan at hinintay niyang makaalis ang sasakyan bago siya naglakad papasok sa isang kanto. She never let Herald went in their house or showed it to him. Hindi dahil nahihiya siya na nasa squatters area sila nakatira kundi dahil ayaw niyang makita o makilala nito ang anak niya. Iyon ang sikretong pinakaiingatan ni Camilla sa kaniyang boss.

“Mama!” sigaw ng bata nang makita siyang papalapit sa kanilang bahay. Niyakap siya ng kaniyang anak pagkarating.

“Bakit ka nasa labas? Alam mo namang mahabog na?”

“Mama, hinihintay po kita.”

“Hinihintay mo ako o ‘yong pasalubong ko?”

“Pareho,” at humagikhik ang bata.

“Ikaw talaga.” Paggulo niya sa buhok ng anak at sabay abot ng kaniyang pasalubong na ikinatalon nito sa tuwa. Binuhat niya ang kaniyang anak papasok ng bahay.

Weekend ngayon at walang pasok si Camilla kaya kapag weekend ay nakalaan sa pag-aalaga ng anak ang buong atensyon niya.

“Psst, Camilla!”

Bahagyang napapikit si Camilla nang marinig ang boses ng kaniyang Ate Alexa mula sa kaniyang likuran. Marahan muna siyang napabuga ng hangin bago hinarap ang taong ngayon ay nasa pintuan ng kwarto nila ng kaniyang anak.

“Bakit?” 

Kasalukuyan niyang binibihisan ang anak dahil nangako siyang ilalabas niya si Emma ngayon. Balak niyang ipasyal ang bata upang magkaroon din sila ng bonding lalo na't naging abala siya sa trabaho nitong mga nakaraang linggo.

“May pera ka?” pagsalikop ng mga braso nito at pagtaas ng kilay.

“Kailangan ko ang pera ngayon. May pangako ako sa anak ko. At saka binigyan na kita nang nakaraan, ah.”

Sinenyasan niya ang anak na lumabas na muna pagkatapos niya itong bihisan. Tumango naman ito na tila ba naiintindihan ang nais niyang sabihin. Matalinong bata si Emma at ramdam nito ang bawat kilos at nais niyang sabihin sa kabila ng murang edad nito. Madali itong makaintindi at walang arte kaya hindi siya nahihirapang pangaralan ito at iyon ay ipinagmamalaki niya.

“May mga pangangailangan ako.”

“Edi sana naghahanap ka ng trabaho para may pangsubo dyan sa sinasabi mong mga pangangailangan mo,” mahinang aniya at pinagtuunang ayusin ang mga gamit na babaunin sa labas, ngunit matalas yata ang pandinig ng kaniyang ate. 

“Aba! Sino ka para sumagot sa akin ng ganyan? Porke may trabaho ka na at nakakatulong sa pamilyang ito kumakapal na ‘yang mukha mo. Ganyan ba ang nagagawa ng paborito ng kaniyang boss?” bulyaw ni Alexa.

Muli ay napabuntong-hininga si Camilla. Hindi nito alam kung ano man ang namamagitan sa kanila ng kaniyang boss. Naging konklusyon lang iyon ng ate niya dahil sa agarang pag-promote sa kaniya sa mataas na posisyon. Pinakalma niya ang sarili, hanggat maaari ay ayaw niyang patulan ang kaniyang ate kahit na noon pa man ay kontrabida na talaga ito sa buhay niya.

“Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin, ate. Ang sa akin lang naman e maghanap ka naman ng trabaho at huwag umasa sa iba. Nakikita mo naman na ako na nga ang sumusuporta sa maintenance ni nanay at may anak pa akong pinaggagastusan. Ako rin ang nag p-provide sa pamilyang ito pati ba naman ikaw susustentuhan ko pa? May kakayahan ka naman. Anong silbi ng pinag-aralan mo kung 'di mo pakikinabangan, di ba? Ikaw na nga ang prayoridad nina nanay at tatay para makapagtapos ng kolehiyo at pinagsikapan ko lang naman ang sa akin.”

“Ah, ngayon nanunumbat ka na?”

Napamaang si Camilla at bahagyang napailing.

“Hindi ako nanunumbat, ate. At kung oo man, karapatan ko naman siguro? Kasi simula’t sapol ako naman talaga ang dumidiskarte para marating ko ‘to kung ano man ang narating ko ngayon. Walang naibigay ang pamilyang ito kahit na singkong duling para marating ko anuman ang narating ko ngayon!” Hindi na napigilan ni Camilla ang kaniyang sarili at tumaas na ang kaniyang boses.

“Hoy! Ano na namang pinag-aawayan ninyo at abot na hanggang sa kabilang bahay ang sigawan ninyo?”

Napairap na lang sa hangin si Camilla nang marinig ang boses ng kanilang ama.

“Hoy! Ikaw, Camilla! Ano ang narinig kong iyon? Na-promote ka lang ang yabang mo na, ah! Kung ayaw mong maging responsibilidad ‘tong pamilyang ito, lumayas ka! Ikaw lang naman ang nagpupumilit na isiksik ang sarili sa pamilyang ito.”

Napayuko si Camilla hindi dahil sa mga salitang binitiwan ng kaniyang tatay kundi sa lakas ng sigaw nito na halos ikabingi ng kaniyang tainga. Kung nasasaktan man siya sa mga salitang binibitawan ng kaniyang itay ay matagal ng gasgas ang buong pagkatao niya. Tila ba palagi nilang pinamumukha sa kaniya na isa siyang sampid sa pamilyang ito at pabigat. Sampid nga ba talaga siya? Matagal nang tanong ni Camilla sa kaniyang sarili kung sampid lang siya at kung hindi naman, ano ang ginawa niyang kasalanan sa nakaraang buhay niya para maranasan ito sa sarili niyang pamilya? Napaangat siya ng tingin sa dalawa. Ngayon ay nakangisi na ang kaniyang Ate Alexa at nanggagalaiti na naman sa inis sa kaniya ang kanilang itay na si Jonathan. Kahit gusto ng umiyak ng puso niya ay pinipilit niyang maging matatag sa harapan nila. 

“Anong nangyayari rito?”

Ang lahat ng atensyon ay nakuha ng bagong dating.