Chapter 32

“Oh, my baby! What happened?” Sinalubong ako ng yakap ni mommy. I cried on her shoulder.

Kanina nang nagsimulang paandarin ng driver namin ang kotse, tinawagan ko si mommy habang umiiyak. I informed her that I'll be home today. Ganito naman sila ni Daddy noon pa. Tuwing umuuwi ako, and it took me weeks or months to come home, lagi nila akong sinasalubong sa bukana pa lamang ng aming bahay. Pero ngayon, alam kong hindi lang ito dahil sa masaya silang makita ako, bagkus paniguradong nag alala sila sa akin. Tumawag ba naman akong umiiyak, who wouldn't be worried with that.

“Mommy, I don't want to see Kiel anymore po.” Patuloy akong humagulgol sa bisig n'ya.

I can feel mommy's sigh.

“Let's go inside first, okay? We will have a talk,” anyaya n'ya. Wala na akong nagawa kundi ang magpa akay sa kanya. I walked like a lifeless pregnant woman still clinging to my mom.

“Hon, get some water for our baby girl,” utos ni mommy kay daddy nang makaupo kami sa sala.

Agad namang tumalima sa utos si Dadd