Chapter 33

Pagkagising kinabukasan, hindi ko inaasahan na bubungad agad sa akin si mommy.

“Ezekiel stayed here last night. Dito na rin namin pinatulog dahil ayaw umuwi. Kawawa naman kung hahayaan namin s'ya sa labas buong magdamag.”

You should have let him stay outside. Mataray na saad ko sa aking isipan.

“He is still here. Your Daddy is talking to him right now. Nakahanda na rin ang breakfast, sabay-sabay na tayong kakain.”

Napanguso ako sa narinig kay mommy at saka paulit-ulit na umiling.

“I don't want to see him right now po. Ayaw ko rin po muna s'yang kausapin.” Dahil sabi nga ni mommy, I should not be driven by my emotions dahil makasasakit lang ako ng tao.

“We already told him about it and he respects your decision. Promise, he won't force you, darling. Napag usapan na namin iyon kanina. So, let's go?” Anyaya n'ya, kinukumbinsi ako.

At dahil alam kong wala naman na akong magagawa, tumango na lang ako at nagpaalam na mag aayos muna at gagawin ang mga pang umagahang ritwal bago tuluyang buma