“Oh, my baby! What happened?” Sinalubong ako ng yakap ni mommy. I cried on her shoulder.Kanina nang nagsimulang paandarin ng driver namin ang kotse, tinawagan ko si mommy habang umiiyak. I informed her that I'll be home today. Ganito naman sila ni Daddy noon pa. Tuwing umuuwi ako, and it took me weeks or months to come home, lagi nila akong sinasalubong sa bukana pa lamang ng aming bahay. Pero ngayon, alam kong hindi lang ito dahil sa masaya silang makita ako, bagkus paniguradong nag alala sila sa akin. Tumawag ba naman akong umiiyak, who wouldn't be worried with that.“Mommy, I don't want to see Kiel anymore po.” Patuloy akong humagulgol sa bisig n'ya.I can feel mommy's sigh. “Let's go inside first, okay? We will have a talk,” anyaya n'ya. Wala na akong nagawa kundi ang magpa akay sa kanya. I walked like a lifeless pregnant woman still clinging to my mom.“Hon, get some water for our baby girl,” utos ni mommy kay daddy nang makaupo kami sa sala.Agad namang tumalima sa utos si Dadd
Pagkagising kinabukasan, hindi ko inaasahan na bubungad agad sa akin si mommy.“Ezekiel stayed here last night. Dito na rin namin pinatulog dahil ayaw umuwi. Kawawa naman kung hahayaan namin s'ya sa labas buong magdamag.”You should have let him stay outside. Mataray na saad ko sa aking isipan.“He is still here. Your Daddy is talking to him right now. Nakahanda na rin ang breakfast, sabay-sabay na tayong kakain.”Napanguso ako sa narinig kay mommy at saka paulit-ulit na umiling.“I don't want to see him right now po. Ayaw ko rin po muna s'yang kausapin.” Dahil sabi nga ni mommy, I should not be driven by my emotions dahil makasasakit lang ako ng tao. “We already told him about it and he respects your decision. Promise, he won't force you, darling. Napag usapan na namin iyon kanina. So, let's go?” Anyaya n'ya, kinukumbinsi ako.At dahil alam kong wala naman na akong magagawa, tumango na lang ako at nagpaalam na mag aayos muna at gagawin ang mga pang umagahang ritwal bago tuluyang buma
“Mom, can you help me po with the soup?” Bungad ko kay mommy. Naabutan ko silang dalawa ni dad sa sala na para bang may malalim na iniisip. Nabunutan lang ng tinik ng dumating ako. Both of them immediately smiled, then my mom furrowed her brow, confused with my sudden question.“I'm planning to make a soup for Kiel po. It makes him cope with stress, so…” I shrugged.Muling nabalik ang ngiti sa labi ni mommy. My dad on the other hand chuckled a bit. “Seems like you two had a talk already, hmm?” Mapanuyang saad ni mommy kasabay ng pag akbay sa akin.Nahihiya akong umiling sa kanya at saka nagpagiya papuntang kusina. Nagpaiwan naman si dad sa sala habang panay pa rin ang pagtawa habang nanonood ng TV.“What kind of soup does he want, darling?” Tanong ni mommy habang tulungan kami sa pagkuha ng ingredients sa refrigerator.“Anything that is spicy, mom.”Pagkasabi ko nun, mom then added a chili on the basket where we put all the ingredients we will use. Nang masigurong kumpleto na, nagsim
Kiel is making everything complicated. I can't understand why he can't say it to me right now. Kanina pa naman ay desidido na akong bumalik sa bahay naming dalawa pero sa inis na naramdaman ko, parang balak ko tuloy gawing one week ang stay dito kila mommy.“How's your talk, darling?” Mommy asked, naabutan n'ya akong nakabusangot sa aming garden, nagpapahangin dahil sa disappointment at inis na naramdaman kay Kiel.“It didn't go well po,” I pouted. Mom opened her arms, I immediately went to her and hugged her. Pagkasubsob na pagkasubsob ng aking ulo sa kanyang dibdib, hindi ko na napigilan anh pagluha. Mommy lets me burst out. I am now like a crying baby being comforted by her mom.“He said po that it is not the right time for me to know. I don't understand, mommy. Is there really a right time for everything? If he won't tell me everything right now, it might ruin our relationship. Hindi n'ya po ba naiisip ‘yon?” Nagpatuloy ako sa paghikbi. Mom heaved a deep sigh then proceeded to
Hindi ko alam kung bakit sa lahat ng pwede kong i-crave, ‘yung mga pagkain pa talagang bihira kong nakain or natikman.Paano ba kasi, tuwing nag s-scroll ako sa social media, kung anu-anong pagkain ang lumalabas sa news feed ko. Natatakam tuloy ako, at ayun… hanggang sa nararamdaman ko na lang din na I want to eat those food. Like what I watched earlier, I saw a girl cooking beef tapa and eating it. And another vlogger cooking a marinated chicken! Ngayon tuloy, gusto ko rin kumain at tikman pareho iyon. I know for sure Kiel deep down is questioning all my cravings because the food I request is usually not my kind of food. Ngayon lang talaga na buntis ako kaya parang takam na takam ako sa kahit anong klase ng pagkain.It was nine in the morning when Kiel finished cooking. Pumasok s'ya sa kwarto kong may malawak na ngiti sa mga labi habang bitbit ang isang tray kung saan nakalapag ang mga niluto niya.Pinagsama ko ang aking mga kamay. I giggled and wet my lips while waiting for Kiel to
As expected, her mother looked for us. Pumunta sila kinabukasan sa amin. I kept on saying my apology. Si Kiel naman ang gumawa ng palusot. "I told you, we should have just went there for at least how many minutes," bulong ko kay Kiel nang makaupo kami sa dining area.Umiling lamang ito sa akin. Para bang alam n'ya na iyon ang tamang desisyon na ginawa n'ya at hindi man lang s'ya mukhang nagsisi ro'n. Kaya napabuntong hininga na lang din ako bago tuluyang umupo sa upuang ipinanghila n'ya para sa akin."It was supposed to be a surprise to the both of you," malungkot na panimula ni Tita. "But... well... it won't be a surprise anymore..." Tita began to clasped her hands."We planned on announcing about the merging of the companies and who had the highest number of rights.""Rights? What does that mean po?" I suddenly interfere. Dahil base sa pagkakaalam ko, the shares would be split to me, Kiel's family and Mr. Guineva equally!"We have found out from the documents that there was a chang
Dumating ang araw para sa meeting na sinasabi ng mga magulang ni Kiel. Actually, it is a meeting between the important people in our business. Kaya hindi na ako nabigla pa nang madatnan si Mr. Guineva na nakaupo sa oval table. Naroon na rin ang mga magulang namin ni Kiel. I was about to sit beside dad when Kiel motion me to sit with him on the corner part— perhaps, center upfront, kung saan nasa magkabilang gilid namin ang ilan sa mga importanteng tao, including our parents. "Since we are now complete, why don't we start the meeting?" mayabang na panimula ni Mr. Guineva.So, kami na lang pala ang hinihintay nila!Kiel immediately stood up and went in front. He position himself in front of a tall desk where the laptop is placed. Nagsimula na s'yang mag discuss ng mga bagay-bagay. Everything is still complicated to me honestly. Especially now that I rarely went to office and I don't know what was happening."Here's the latest update of the division of rights," as Kiel said those wor
I never thought everything would come into this. Everything's a mess!"By next month, Mr. Guineva might start acting like a boss. Baka rin ay maraming pagbabago ang maganap, maging sa sistema ng kumpanya. So, brace yourselves." Hindi na mawala sa isipan ko ang iniwang mga kataga nang kanang kamay ni Daddy. "Baby," pagkuha ko nang atensyon ni Kiel. Narito kami ngayon sa kwarto. He's again taking care of me like I'm an infant need to be fed or what. Kanina ay napagpasyahan n'yang s'ya ang magluluto nang pagkain namin. Hindi lang natatapos dun, dahil maging sa pagkain ko, gusto n'yang subuan ako. Hinayaan ko na lamang din s'ya sa gusto n'ya."Hmm?" malambing na aniya at saka ako binalingan ng tingin habang hawak-hawak ang kutsarang mayroong pagkain."What do you think about Mr. Guineva? Tingin mo ba, mahirap nang mabawi ulit yung rights n'ya sa kumpanya natin? Because I swear, I didn't sign up anything for me to approve such things," depensa ko.Napalunok naman s'ya saka ibinaba ang k