Hindi napigilan ni Cordelia na matawa nang nakita niya ang miserableng mukha ni Zephyr. Iniunat niya ang braso niya para yakapin ang leeg niya at halikan siya sa labi. May nakita siya sa tusong mga mata niya. Pinaglalaruan lang ba siya ng babaeng ito?Pitong anak na lalaki? Nakakatawa siya para makaisip ng ganyan!Hindi niya siya hahayaan, kahit na gusto niya nang ganoong karaming anak na lalaki!Anong mangyayari kapag nagkaroon siya ng pitong pasaway na bata!? Hindi niya kailangan ng water polo team!Nag-isip si Zephyr at ngumiti. Nilabas niya ang bangus niya habang hinablot niya ang balikat niya…“Ah, Zen!” Hindi niya inaasahang mabibisto siya kaagad. “Talaga bang gusto mo ng pitong anak na lalaki?”“Wifey, bakit di tayo magpustahan?”“Ano?”“Pusta ko ang susunod… ay tiyak na babae!”“Mmph!” Hinalikan niya siya bago pa siya makapagsalita ng kahit na ano. …Sa sumunod na araw, masakit ang buong katawan ni Cordelia. Nakahiga siya sa kama nang walang intensyong kumilos.
Nanlaki ang mga mata ni Cordelia at halos hindi siya nakahinga sa kakatawa. Kinarga niya kaagad si Zuko. Umupo si Zephyr nang magulo ang buhok. Gulat na gulat siya, at wala nang liwanag sa mga mata niya. Inisip ni Zuko ay nakakatawa ito kaya pumalakpak siya habang tumatawa. Paulit-ulit na huminga nang malalim si Zephyr at sinabihan ang sarili niya, “Anak ko siya, anak ko, anak ko!”“Hubby, a-ayos ka lang ba?”Pinikit ni Zephyr na ngumiti at nakapagsalita lang pagkatapos ng mahabang sandali. “Ayos lang ako.”“Kung ganun…” Gustong magtanong ni Cordelia kung gusto niyang magpatuloy na magsalin para kay Jim ngayon nang tumunog ang phone niya. Isa itong tawag mula sa Southeast Aciatic. “Cordelia, gising ka na ba?” Boses iyon ni Rowan. Inagaw ni Zuko ang phone nang narinig niya ang boses ng lolo niya. “Grandpoo, grandpoo!”“Mahal kong apo, namiss mo ba si grandpoo?” Masayang tumawa si Rowan. “Bumalik ka rito kaagad. Isasama ka ni grandpoo para manghuli ng alitaptap!“Pero kail
Tinitigan nang masama ni Zephyr si Zuko, sabay sinubukang hablutin ang mataba niyang binti para iitsa siya sa tabi. Gayunpaman, mabilis na kinarga ni Cordelia ang anak nila bago niya ito magawa. Bumuntong-hininga siya. Mayroon talagang nakikialam sa pagitan nila…“Hoy, magtatanim ka ba ng sama ng loob sa anak mo?” Ngumiti siya sa kanya habang karga ang bata. “Nasalin mo na ba ang mga dokumento para kay Tito Bond?”“Mm-hmm, nagawa ko na lahat.”“Kung ganun, tara…”Ngumiti siya. “Pwede na tayong pumunta sa Southeast Aciatic para ibunyag ang katotohanan!”…Natatarantang tumakbo si Aurelia mula sa west palace. “Tulong! Tulong!”Umalingawngaw sa malaking palasyo ang sigaw niya. Gayunpaman, maraming mga bantay sa west palace. Pinahinto siya nang dumating siya sa pintuan. “Palabasin ninyo ko!” Umiiyak siya. “Kumuha kayo ng mga doktor para iligtas si Princess Lene! Na… Namamatay na siya!”Nagkatinginan ang mga bantay. Kahit na nagdududa sila, hindi sila nagtangkang magbagal da
Mas maganda kung kukumpiskahin nila ang assets ng Irwin Pharmaceuticals…“Tita, dapat nating hulihin si Mr. Irwin!” Gumagatong si Victoria. “Binalak niyang patayin ang isang maharlika. Dapat siyang patayin!”Kumunot ang noo ni Carmella at tinitigan siya nang masama. Nakadepende sa judiciary ang pagbitay!Nagsalita siya nang hindi nag-iisip sa harapan ng maraming tao. Kung talagang maging reyna siya sa hinaharap at nagsabi ng kalokohan sa importanteng internasyonal na okasyon, hindi ba maipapahiya niya ang buong Southeast Aciatic?Bumuntong-hininga si Carmella at tumingin kay Aurelia. Malamig siyang nagtanong. “May napansin ka bang kakaiba noong nasa west palace ka?”Hinawakan ni Aurelia ang laylayan ng damit niya at pinikit ang mga inosente niyang mata. Nanginginig siya at kagat niya ang labi niya—ito ang acting technique na tinuro sa kanya ni Neil. Sinabi niyang ganito ang mga tao kapag natatakot sila. Pumalpak siya nang sampung beses sa paggawa nito bago siya sinanay ni Ne
Hindi nagtagal, sinuyod ang buong Irwin Pharmaceuticals. Sinabihan ang lahat ng pabrika ng gamot sa ilalim nila na huminto sa pagpapatakbo. Sinara ang mga botika at hininto ang pagpapadala sa ibang bansa. Kahit ang ilang ospital sa ilalim nila ay hindi pwedeng magpapasok ng pasyente. Sa loob ng ilang araw, para bang bumagsak ang negosyo, kung kaya't nag-alala ang lahat sa pamilya. Hindi naniwala si Martin nang una niya itong narinig. Sa pagkakaalala niya, mapagbigay at marangal si Rowan. Hindi niya lang dinala ang Irwin Pharmaceuticals sa mas mataas na tagumpay, pinanatili rin nila ang presyo ng lahat ng gamot nila nang 20 taon habang lahat ng pharmaceutical companies ay nagtataasan ng presyo. Ang isang tao ay pwedeng maging mapagbigay ng isa o dalawang beses sa isa o dalawang buwan. Sinong gagawa ng bagay na makakadehado sa kanila nang 20 taon?Kumunot ang noo ni Martin. Inisip niyang may ibang nangyayari rito. Mayroon sigurong hindi pagkakaunawaan sa pagitan ng lahat.
“Oh, ito pala si Mr. Z ng mga Hamerton?”Isang lalaki ang nakatingin sa video sa phone niya at misteryosong ngumiti, lalo na nang narinig niyang sinabi ni Zephyr na, “Sa tingin mo ba mga uto-uto kami?”.Nagsalin ng tsaa si Rowan sa taas niya habang tinitigan niya ang chessboard. Iniisip niya kung anong susunod na gagawin. “Kinakausap kita. Bakit nakatingin ka sa chessboard?”Tinaas ni Rowan ang kamay niya at nilapag ang chess piece. “Huli ka!”Nanlaki ang mga mata ng lalaki. “Ikaw…” “Sinong nagsabi sa'yong tignan mo ang son-in-law ko sa halip na pagtuunan ng pansin ang chess?”Namumuhi siyang tinignan ng lalaki nang parang noong nakatingin siya sa kalaban sa gitna ng digmaan. Ngumiti si Rowan habang masaya niyang kinain ang meriendang dala ng lalaki. Pinagpadala niya pa siya ng medical books pagbalik niya sa susunod para hindi siya masyadong mayamot. Isa itong nakahiwalay na courtyard na may artipisyal na bundok, bulaklak, at mga halaman. Kung hindi nakikita ang maraming
Mukhang nagpapatagal si Carmella para magpatuloy na bigyan ng gamot si Helene sa isang buwan na iyon para hindi na siya magising. Tumingin si Rowan kay Neil at nagtanong, “Neil, sinong nag-aalaga kay Princess Lene ngayon?”“Ang medical team noon,” sabi ni Neil. “Pinabalik ni Queen Carmella ang dating medical team sa sandaling naaresto ka, tito.”Kung tama si Rowan, ang gamot na tinuturok nila kay Helene ang ugat ng sakit niya!“Kunin mo si Aurelia para makuha ang gamot mula sa medical team!”“Tito…” Kumunot ang noo ni Neil. Hindi niya gustong madamay si Aurelia. Mas gugustuhin niyang siya na lang ang dumaan sa panganib. “Kailangang siya ang gagawa nito.” Determinado si Rowan. “Bakit?”“Dahil…” Nag-aalangan si Rowan. Tumawa siya. “Kumuha ka ng report kay Carter, tapos sina Cordelia at Zen ang magkekwento sa'yo. Maiintindihan mo kung bakit kailangang si Aurelia ang gumawa nito pagkatapos mo silang pakinggan!”Nagtaka si Neil at di niya ito naintindihan. Nagkatinginan ang ma
Nagkatinginan ang mga tao sa isa't-isa at nanahimik. Sumandal si Aurelia sa pader nang mukhang tinatamad. Naglilinis siya ng tainga at pinaglalaruan ang buhok niya. Mayroong ngiti sa mukha niya na para bang wala siyang pakialam. Nakapag-isip sila pagkatapos itong pag-usapan. Naglakad paharap ang nauunang doktor at nagsabi sa kanya, “Tuturukan namin si Princess Helene ng gamot.”Tinaas niya ang kilay niya. “Anong gamot?”“Natural, isa tong bagay na makabubuti para sa sakit niya. Ito ang tinuturok sa kanya matagal na na nagpapakalma sa kanya pagkatapos niyang maturukan.”“Oh…” Tumango si Aurelia. ‘Kung ganun, nasaan na ang gamot?”Naglabas ang lalaki ng prescribed medicine injection mula sa medical box na hawak niya. Iniunat niya ang kamay niya at nagsalita nang may misteryosong ngiti, “Sige, ako nang bahala!”“Ano?”“Pinagbabawalan ni Princess Lene ang kahit na sino na lumapit sa kanya, kahit ang taong magtuturok sa kanya. Matatakot siya! Nagsagawa ng acupuncture sa kanya s
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala