Habang pinagmamasdan ni Aurelia ang kumikinang na insekto sa kanyang palad, tuwang-tuwa siya na hindi na siya makapagsalita. Ang kanyang malalaking kumikislap na mga mata kay Neil ay naglalaman ng kagalakan na hindi pa niya naranasan sa unang 18 taon ng kanyang buhay."Parang..." May bahid ng hikbi ang boses niya dahil sa pagiging emosyonal niya. "Para talaga akong may star!"Hindi napigilan ni Neil ang pag-angat sa sulok ng kanyang mga labi. Mas masaya siya kaysa makita niyang masaya siya. Hindi niya alam kung bakit siya dinala dito ngayon. Basta alam niyang sasabog ang puso niya kapag patuloy niyang pinipigilan ang ilang bagay."Aurelia, ah—"Bago pa siya makasakay, tuwang-tuwa siyang pinutol ni Aurelia. “Manong, nasaan tayo? Para itong isang paraiso!"Marami na akong napuntahan sa Melorian, pero walang kasing ganda sa lugar na ito!"Napangiti si Neil. "Ito ang hardin ng mga Irwin, rainforest din ni Sabe. Tingnan mong mabuti ang mga alitaptap. May dalawang pakpak ang mga ito!"
"Manong!" Ang matamis na boses ay umalingawngaw sa kagubatan.Bukod sa matamis na boses at nanginginig na hagikgik na sumalubong kay Neil, mayroon ding… isang palaka na hawak niya sa kanyang mga kamay!Laking gulat niya nang itulak ni Aurelia ang kanyang mga kamay para ipakita sa kanya ang palaka!Noon pa man ay kinasusuklaman ni Neil ang malamig at malansa na mga hayop na may malamig na dugo. Tinitigan siya ng palaka gamit ang mapupungay nitong mga mata bago nagpakawala ng malakas na hiyawan pagkaraan ng ilang sandali.Ang tanging naramdaman ni Neil ay ang malakas na pag-agos ng dugo sa kanyang ulo bago ang kanyang anit ay manhid, at siya ay nagpakawala ng isang malakas, hindi sinasadyang "Ah!"Napatalon sa gulat si Aurelia at hindi napigilang humigpit ang hawak sa palaka habang nakatitig kay Neil.Namula ang mukha ni Neil na parang pinakuluang hipon maya-maya lang nang maglapat ang labi niya sa manipis na linya. Sandaling katahimikan ang namayani bago umalingawngaw ang kanyang
Tahimik silang nakatingin sa isa't isa, tila hindi nababahala, ngunit ang kanilang mga puso ay nasa loob ng kaguluhan.Maya-maya, suminghot si Aurelia at ngumisi ng husto."Pero salamat sa pagdala mo sa’kin dito, manong!"Ginaya niya ang ginawa ni Neil kanina at nahuli ang isang alitaptap sa kanyang mga kamay upang panoorin ito sa kanyang mga palad na may masayang ngiti na nagpapalamuti sa kanyang mukha. Pagkatapos ay pinakawalan niya ito.Sumayaw ang mga alitaptap sa kalangitan sa gabi, na umaayon sa mga bituin sa itaas, at mukhang kamangha-mangha.Tumakbo si Aurelia at lumundag habang hinahabol sila, kumakaway ang kamay at pinagmamasdan ang mga kumakalat na alitaptap. Umalingawngaw ang walang kwentang tawa niya sa napakagandang gabi.Lumingon siya para tingnan si Neil, nananabik ang kanyang tingin.Sinabi niya na ang mga alitaptap na may dobleng hanay ng mga pakpak sa rainforest na ito ay ang tanging isa sa mundong ito. Hindi rin siya mapapalitan sa puso niya.…Ipinatong ni
Napakunot-noo rin si Victoria.Si Allegra ang inihanda niyang pawn para salakayin si Cordelia, ngunit hindi niya inasahan na magiging ganito kawalang silbi ang pawn, na sinasalungat sa loob lamang ng ilang pangungusap at napahiya sa harap ng iba pang mga tagapagmana!Si Cordelia din ang dapat sisihin sa pagiging halimaw na matalas ang dila!Napakagat labi si Victoria. Panatilihin ang isang tuwid na mukha, nagkunwari siyang mahigpit habang nakatingin kay Allegra. "Pinsan, naparami ka na ba? Anong kalokohan ang pinagsasabi mo sa harap ng lahat!?""Kamahalan, ako—""Humihingi ng tawad kay Ms. Irwin!"Nagalit si Allegra ngunit naunawaan niya ito nang makita ang hitsura ni Victoria. Ngumiti siya at magalang na lumapit kay Cordelia na may dalang baso para sabihing, "Sorry, Cordelia. Sinasabi ko lang kung ano ang nasa isip ko nang hindi nag-iisip. Wala akong ibig sabihin na masama!"Nanatiling kalmado at kalmado si Cordelia."You know what, Cordelia? This toast is for you. Consider it
Kahit na may ekstrang outfit si Cordelia, hindi niya maaalis ang amoy ng alak, at tiyak na faux pas iyon sa harap ng reyna.Nag-aalala si Victoria para kay Allegra ngunit ngumisi, nagtagumpay tungkol sa nakakahiyang estado ni Cordelia.Nakangiting sabi ni Allegra, "Cordelia, ikaw na ang bahala dito sa washroom! Doon ka talaga naka-station ngayon, anyway. Another trip should be fine!"Natigilan si Cordelia na namumula ang mukha.Lumapit ang guwardiya upang ipaalam na dapat silang maghanda upang makita ang reyna.May nanunuya sa gilid, "Ms. Irwin, this is a royal event. I think you should attend event like this less in the future baka gumawa ka ng faux pas at mapahiya ang mga Irwin!""Ganun ba? Ang isang tao na lumaki sa labas ay hindi katulad natin na lumaki sa Southeast Aciatic.""Nabalitaan ko na nakatira siya sa isang basement sa Jangasas bago siya bumalik sa Southeast Aciatic..."Nagbulungan ang mga tagapagmana, at mukhang mas nanalo si Allegra.Nakangiting nanunuya si Vict
Nataranta si Allegra sa biglang tanong. Tumingin siya kay Cordelia na parang halimaw. "A-Anong ibig mong sabihin?"Tumawa si Cordelia. "Sa palagay ko ay walang patas sa mundong ito. Kung hindi, bakit ang isa ay pinili bilang isang prinsesa at posibleng magmana ng buong bansa sa hinaharap, at isa pa... maaari lamang maglaba ng aking damit para sa akin sa banyo kapag sila ay magpinsan sa parehong pamilya?""Anong pinagsasabi mo!?"Namutla si Allegra habang nagngangalit ang kanyang mga ngipin.Kahit na nag-uudyok si Cordelia, tama ang pako niya sa ulo.Hindi nakayanan ni Allegra si Victoria. Pareho silang lumaki na naglalaro at nag-aaral nang magkasama—mas masama rin ang mga marka ni Victoria kaysa sa kanya... Bakit kaya nakuha ni Victoria ang pabor ng hari at maging ang tanging prinsesa sa maharlikang pamilya?Para silang magkapatid noon, ngunit mayroon na ngayong mga alituntunin at kagandahang-asal sa palasyo kapag sila ay nagkikita. Hindi na niya matawagan si Victoria sa kanyang
Boses ito ng isang lalaki!Kumunot ang noo ni Cordelia, nakitang pamilyar ang boses.Samantala, sumigaw si Allegra sa pintuan na parang natagpuan na niya ang kanyang tagapagligtas, "Pinsan! Alexander! Ikaw ba ‘yan!?"Tulong! Iligtas mo ako, Alexander!"Tumigil si Cordelia. Si Alexander kaya ang nasa pintuan?Lalo pang bumilis ang pagpihit ng doorknob na sinabayan pa ng mas mabilis na katok."Anong nangyayari sa loob? Ipapabukas ko sa mga guard ang pinto kapag hindi ka lumabas!"Ngumuso si Cordelia at binitawan si Allegra. 'Hindi masaya!'Si Allegra ay biglang tumakas at sumuray-suray na buksan ang pinto. Gaya ng inaasahan, nakatayo si Alexander sa labas, mukhang nalilito."Alexander!" Umiyak si Allegra at yumakap sa kanyang mga bisig.Gayunpaman, siya ang pinakamaliit sa mga alalahanin ni Alexander dahil nakita niya lamang si Cordelia, na nakatayo roon nang walang pag-aalinlangan na naka-cross arm, pati na rin ang mantsa ng red wine sa kanya.Natigilan siya at tinulak si All
Napaatras ng ilang hakbang si Cordelia sa gulat."Hindi ito magagawa! May mantsa ang damit ko, at naamoy ko ang alak. Isa itong kawalang-galang sa reyna! Ako...""Huminahon ka. May solusyon ako!"Ngumiti si Alexander sa kanya sabay hawak sa balikat niya.Walang kamalay-malay si Cordelia na gustong bumalik upang mapanatili ang ilang distansya sa pagitan nila, ngunit tila nabasa ni Alexander ang kanyang isip at inalis ang kanyang kamay bago siya umatras. Pagkatapos ay magalang niyang hinayaan siyang maglakad sa harapan.Tumango si Cordelia ngunit hindi maiwasang mataranta. Hindi niya inisip na may lihim na motibo si Alexander dahil napakalinis ng titig nito.Ito ay hindi tulad ng Cordelia ay hindi kailanman nakakita ng mga tao na gusto... mga bagay. Ang superbisor na palaging susundo sa kanya sa Jangasas at ang direktor na gustong samantalahin siya sa Centrolis... Isinulat ng mga taong iyon ang kanilang maruruming pagnanasa sa kanilang mga mukha.Hindi ganoon si Alexander. Nakikit
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala