“Hindi tayo nag-uusap tungkol sa pamilya sa negosyo. “Kung gusto mong pag-usapan ang tungkol sa pamilya sa'kin ngayon, malaking ipinagbabawal yan, tita!”Kinagat ni Hannah ang labi niya. Kahit na junior niya si Zephyr, natatakot siya sa matinding karisma niya. “Zen…” Nagsimula siyang magdahilan gamit ng mga emosyon. “Alam mong bata lang ang tito mo!“Naniniwala ka ba sa sinasabi ng mga bata? Binigay niya sa'yo ngayon ang order. Baka bawiin niya yun kapag gumanda ang timpla niya bukas! Hah, kaya mo bang hindi ito ibigay sa kanya kapag binawi na niya ito? Zen, ikaw ang mapapahiya sa sandaling iyon!”“Oh?” May plastik na ngiti si Zephyr sa mukha niya. “Kung ganun, may pakialam ka na sa dignidad ko ngayon?”“Syempre!”“Para sa'yo, may problema sa pag-iisip ang tito ko?”“Um…”Hindi nagtangkang magsabi ng kalokohan si Hannah. Lalo na't pinagpilitan niyang pakasalan siya noon, sinabi niyang siya ang nag-iisang mahal niya buong buhay niya. “Ha, tita.” Tumayo si Zephyr at simple
Kumalma si Hannah at nagpanggap na umubo. Naglakad siya paharap at dahan-dahang nagsabi. “Zen, sa huli, pamilya pa rin tayo. Masama kung magkakaaway-away tayo. “Kahit na anong mangyari, ang order… ay hindi mapupunta sa kamay ng iba! Nakikita kong marami ka ring ginagawa kaya bakit di tayo mag-collaborate? Paghahatian natin ang kita nang 50/50. Titiyakin kong walang mawawala sa'yo!”Naningkit ang mata ni Zephyr at tinawanan siya nang may misteryosong tingin. “Hindi na masama ang solusyon mo, tita.”Sumigla ang mga mata ni Hannah. Mukhang masaya siya. “Pero di ako pumapayag sa 50/50!” malamig niyang sabi. Pinag-isipan ito ni Hannah at nagpanggap na tumawa. Kung paghahatian nila ito, pinapatunayan nito na kaya niyang baliktarin ang lahat. “Kung ganun, sabihin mo sa'kin, Zen…”“Pwede kayong sumali sa proyektong ito, pero hindi tayo pwedeng mag-collaborate. May tao nang nakahawak dito. Ang kailangan niyo lang gawin ay magtrabaho para sa kanya.”“Anong sabi mo?!” Halos lumu
Gaano ba kagaling ang isang buntis? Sisiw lang na mahuli ang pagkakamali niya!Kumalma si Ava at tumawa. “Tama ka, mom. May oras pa tayo! Sa tingin mo palaging mangyayari ang lahat ng gusto niya?”“Anong sinusubukan mong gawin?” Tinaas ni Hannah ang kilay niya. “Ava, wag kang gumawa ng kahit na ano sa kanya ngayon. Naririnig mo ba ako? Habang lalo kang nagpapakita ng pagiging masunurin, mas lalong bababa ang depende nina Zephyr at Cordelia laban sa'yo. Pagkatapos—”“Sige na, alam ko yun!” Pinutol siya ni Ava. Matagal nang masyadong maingat ang nanay niya. Gayunpaman, hindi sila pareho. Kung hindi niya ipapakita kay Cordelia ang kapangyarihan niya mula sa umpisa, magiging mahirap ang buhay niya!…Pagkalipas nang ilang araw, dumating si Cordelia sa oras sa top-floor meeting room ng Baker Group. Ito ang regular na meeting para sa clothing project. Kasabay nito, isa itong pakikipagkita sa buong team. Nasabik siya nang naisip niya kung gaano karami ang gagawin niya sa susuno
Natulala si Ava. Nang tinitigan niya sa mata si Cordelia, naramdaman niyang tumalon ang puso niya. Ang mga mata ni Cordelia ay hindi ang malambot at maamong mga mata na naaalala niya. Sa halip, may nakahalo nang talim dito. Samantala, may kumplikadong ekspresyon sa ngiti niya. Ang ekspresyon niya… ay kahawig na kahawig nang kay Zephyr!Pinakalma ni Ava ang sarili niya at nagpakita ng plastik na ngiti. “Sino pa bang tinatawag ko? Gaano ba karaming cousin-in-law ang meron ako?”“Narinig ko na ikaw na ang Head of Administration ngayon?” Kalmadong ngumiti si Cordelia. Huminto si Ava at tumango. “Ang administrasyon ng kumpanya ay isang importante at gumaganang department. Bilang head, ikaw dapat ang nangunguna sa patakaran at regulasyon ng kumpanya. “Opisina to. Wala ka sa bahay.” Tumingin si Cordelia sa kanya. “Hindi ba ang bastos mo para tawagin mo kong ganyan?”“Ikaw…”Humigpit ang mga kamao ni Ava. Kahit na hindi niya gusto, wala siyang masabing kahit na ano. Lalo na
“Kinakausap kita!” mas seryoso nang pakinggan ngayon si Cordelia. “Sinong naghanda ng meeting room?”Mukhang tuwang-tuwa si Ava. “Hindi ko alam!”“Dahil di mo alam, ilagay mo ang placement card ko sa dapat nitong kinalalagyan!”Seryoso si Cordelia, at nagsalita siya ng perpektong Chaisene. Nanahimik ang mga lokal na dumalo. Napagtanto nila kung anong nangyayari ngayon. Hindi nakayanan ni Ava ang kahihiyan, pero nagmatigas siya. “Miss, matagal na tayong lumampas sa meeting time. Wag mong sabihing pinagpipilitan mo pa rin ang ganito kaliit na bagay? Seryoso ang lahat ng tao rito pagdating sa pagiging maagap! Hindi tama na lalo mo tong pinapatagal. Iisipin nila di mo gustong makipagtrabaho sa kanila!”“Tama ka, seryoso sila sa pagiging maagap at may sarili silang patakaran.” Suminghal si Cordelia, “Pero nasa Baker Group tayo. Ito ang proyektong hawak ko! Sa meeting na hawak ko, ang patakaran ko ang magiging patakaran!”Malinaw ang perpektong Chaisene niya. Mahina ang boses niya,
Tumigil sandali si Ava, pero nilipat naman niya ang atensyon niya kay Trinity. Hindi na nakatanggap si Cordelia ng palagiang messages ngayon. Sa halip, si Trinity naman ang nakatanggap ng araw-araw niyang pangungulit. Isa ngayong maaraw na Sabado. Komportableng nakaupo si Cordelia sa ilalim ng araw sa recliner sa bakuran nang narinig niyang tumunog nang mabilis ang doorbell. Binuksan ng butler ang pinto, at sumugod si Trinity pasok nang may magulong buhok at eyebags. “Gah, Cordelia. Nagmamakaawa ako sa'yo. Palayasin mo na ang demonyong yun, pwede ba? Palayasin mo na siya!”Tumawa si Cordelia at hinila si Trinity para umupo sa tabi niya. Pagkatapos ay nagpakita si Trinity ng sari-saring texts at emails na pinadala ni Ava kay Trinity nitong mga nakaraang araw. Maliban sa kadalasang motivational quotes at messages, napakarami ring larawan roon—mga seksi, walang makeup, may make-up, engrandeng makeup, at mga simpleng pang-araw-araw na larawan—mula sa lahat ng anggulo. Ang pina
Huminto ang puso ni Cordelia habang binalot niya ang braso niya sa balikat ni Trinity. Sinundan ni Zephyr ang pulis sa first floor sa underground. Mabagal silang sinundan nina Cordelia at Trinity. Para bang gawa sa bakal ang mga paa nila at napakabigat ng bawat isang hakbang nila. Bumuntong-hininga ang pulis at nagsabi kay Zephyr, “Ikaw na ang tumingin. Hindi dapat pumasok dito ang buntis.”Tumango si Zephyr at lumingon kay Cordelia. “Maghintay ka rito. Lalabas din ako kaagad.”Dumilim ang mga mata ni Trinity habang nanatili siya sa likuran niya. Dumating sila sa basement pababa ng hagdan. Isa itong madilim at makitid na espasyo. Binuksan ng pulis ang pinto at ang lalaking nakahiga sa loob ay natatakpan ng puting tela. Nakakapangilabot ang fluorescent light na umilaw sa espasyo. Nanatili si Trinity malapit sa pinto. Hindi siya makahakbang pa paharap na para bang naubos ang lahat ng lakas niya. Tinaas ng pulis ang kamay niya para sumenyas. “Mr. Hamerton, pakikilala siya.”
Hindi nagtangka si Fredric na kumilos masyado at maingat na tinaas ang kumot para tignan ang sarili niya. Hindi napalitan ang damit niya at nasa ng dugo at pawis ang pang-itaas niya. Napakadumi na nito. Naka-bandage na ang sugat niya, pero hindi propesyonal ang pagkakabalot dito. Tumingin siya sa babae at nagtanong pagkatapos ng ilang sandali, “Ni… Niligtas mo ako?”Nang kumurap at ngumisi ang babae, mukha siyang isang anghel sa mural ng simbahan. “Bakit? Babayaran mo ba ako sa pagligtas ko sa'yo?”Huminto si Fredric, medyo nahihilo pa siya dahil sa lagnat niya. Pinag-isipan niya ang nangyari sa kanila ng blangkong isipan niya. Nagpunta siya ng Melorian para kay Trinity, at napasakay siya sa isang kaduda-dudang taxi pagkatapos lumapag ng flight niya. Umikot nang ilang beses ang kotse sa isang tahimik na eskinita, tapos pinakita ng driver ang masamang intensyon niya, at nagtawag pa nga siya ng kasabwat. Pagkatapos… nasaksak siya. Hinimatay siya pagkatapos nito at nandito n