“Matulog? Sige!” Sumagot si Zephyr ng nakangiti. “Matutulog tayo ng magkatabi.”“Zephyr!” Ang naiinis na sabi ni Cordelia. “Ang tinutukoy ko ay matutulog talaga, hindi ang iniisip mo…”“Ano ba ang iniisip ko?”Tumahimik si Cordelia. Muli siyang niloko ni Zephyr.Nilagay ni Zephyr ang kamay niya sa payat na baywang ni Cordelia.Noong may mga lalaki na naglakad lagpas nila, tinaas niya ang baso niya ng nakangiti. Ang kilos na ito ay saktong humarang kay Cordelia.Nagpatuloy si Robert na magbuntong hininga habang napagtanto niya na nagkamali siya na manatili sa paligid ng dalawa! Naisip niya kung dapat siyang magkaroon ng bagong kasunduan sa boss niya na magbigay ng karagdagang employee benefit—”Girlfriend included”?‘Hay…’May isang taong may suot ng pula na lumapit habang may hawak na isang baso ng champagne.Paalis na si Zephyr, ngunit hinila siya ni Cordelia at tiningnan siya nito.Si Nelly lang ito. Hindi naman ito isang uri ng halimaw…Tinikom ni Cordelia ang mga labi niy
Madilim ang ekspresyon ni Nelly, at ang tingin niya ay puno ng poot habang nakatingin siya ng masama kay Cordelia. Habang dinala ni Zephyr si Cordelia sa ibang lugar, nakatitig lang si Nelly sa likod nila at narinig niya ang mga salita ni Mandy sa isip niya—”Wala ka namang dugo ng mga Tanner. Hindi ka nararapat para kay Zephyr Hamerton.”“Hindi dapat kita kinuha sa bahay ampunan at hindi dapat kita hinayaan maging isang Tanner noon!”Nanginig si Nelly, halos sumabog siya sa galit. Huminga siya ng malalim ng ilang beses para pilitin ang sarili niya na kumalma.“Hah, nilalait ka ulit?” Tumunog ang isang pamilya na boses.Tumalikod si Nelly at nakita niya si Yale na may hawak na isang baso ng whisky habang nakatayo ito ng nakangiti. Ang nasa tabi ni Yale ay hindi na si Yelena, sa halip ay isang babaeng model na may suot na low-cut dress.“Ano naman ang kinalaman nito sayo?!” Nainis si Nelly nang makita niya si Yale.“Habang nasa tabi ni Z ang babaeng yun, hindi mo na kailangan pag i
Tumingin din ng palihim si Nelly sa direksyon na ito at natuklasan niya na nakatitig si Rowan kay Cordelia!Nabigla siya, ngunit hindi niya ito ipinakita, tinanong niya lang, “Mr. Irwin, magsisimula na po ang auction. Sa anong piraso po kayo magbibid?”Kumunot ang noo ni Rowan. Ang isip niya ay matagal nang nakay Cordelia.Habang nakatingin si Rowan mula sa malayo at pinanood niya habang may isang lalaki na nakaakbay kay Cordelia na para bang isang kayamanan si Cordelia. Nakita niya rin na nakangiti si Cordelia ng sobrang saya… biglang halos maiyak si Rowan.Kamukha talaga ni Cordelisa si Xyla. Ngunit, ang talino sa mga mata ni Cordelia ay katulad ng kay Rowan.Ngumiti si Rowan at nalungkot siya. Nangako siya kay Xyka na hindi niya guguluhin ang buhay nila. Ang mga formula na yun ang sumira sa lahat ng relasyon nila. Sa sandali na umalis si Xyla ng Southeast Aciatic, itinuturing na nila na estranghero ang isa’t isa.Humigpit ang hawak ni Rowan sa wine glass, at namutla ang kamao
Galit na nakatayo sa lugar si Nelly.Nagsimula ang auction, at sa huli ay umupo ang lahat ng mga bisita.Sina Zephyr at Cordelia ay nakaupo sa pinaka harap na VIP seats habang si Rowan ay hindi nagpakita sa publiko. Nakahanap siya ng isang lugar sa second floor, at sa anggulo na ito, pwede niyang makita ang mukha ni Cordelia.Napansin ito ni Nelly at mas lalo siyang nakumbinsi na ang matandang mahilig na si Rowan Irwin ay interesado kay Cordelia! Hindi pa nakakausap ni Rowan si Cordelia dati, ngunit ipinagtanggol niya ito ng sobra!Samantala, nagpalipas si Nelly ng buong gabi kausap si Rowan, ngunit wala lang siya kumpara sa p*ta na yun…Sa sobrang galit ni Nelly ay hindi man lang siya pumunta sa upuan niya. Pumunta siya sa isang sulok para gumawa ng phone call.“Nasaan si Kelly Tanner?” Halos hindi maitago ang poot sa boses niya. Huminga siya ng malalim at tila malupit ang boses niya. “Hah, sabihin mo na ang ate niya ay bibisita kapag tapos na ang auction na ito!”“Ms. Nelly, p
Hindi nakasuot ng pantalon si Josiah! Wala siyang suot na pantalon! "Ahh! Bwisit!" Nagpatuloy sa pagsigaw si Josiah at natataranta siyang kumuha ng isang pirasong damit mula sa gilid upang takpan ang kanyang sarili. Takot na takot ang babae, nanginginig siya habang nakayuko siya sa lapag habang nakaharang ang mga kamay niya sa kanyang ulo. Kasabay nito, may taong kumatok sa pinto ng dressing room. Biglang tumigil sa pagsigaw si Josiah at gulat na gulat pa rin siya noong may narinig siyang nagtanong, "May tao ba dito? Pwede ba akong pumasok?" Boses ito ng isang lalaki. Medyo naguluhan si Josiah. Bubuksan na sana niya ang pinto noong may humawak sa kanyang paa. Pagtingin niya sa baba, gumapang ang babae sa harap niya, at hinawakan ang kanyang paa. Naluluha ang mga mata ng babae. "Huwag…" Nakiusap ang babae. "Huwag mong bubuksan ang pinto. Huwag mong sabihin na nandito ako…""Ano?" Naguluhan si Josiah. "Anong nangyayari?" "Pakiusap!" Nagsimulang lumakas ang mga katok
"Kelly lang ba ang pangalan mo?" Pinalobo ni Josiah ang kanyang mga pisngi at sumimangot siya, mukhang naiinis siya. "Anong apelyido mo?" Yumuko si Kelly at nanatiling tahimik. Tumawa si Josiah. Sinong may pakialam kung ano ang apelyido niya? Ang pangalan ay isa lamang salita upang kilalanin ang isang tao."Sige, sasamahan kitang maglakad!" Ang sabi ni Josiah at aalis na sana siya sa silid. "Uy, ano…"Hinila siya pabalik ni Kelly bago siya makalayo. Huminto si Josiah at tumingin sa baba… Wala pa rin siyang suot na pantalon! Agad siyang namula at natatarantang tumingin sa babae, pilit ang kanyang ngiti na para bang nangingiwi siya.Naaliw si Kelly dito, at sa wakas ay nagkaroon ng kaunting kulay sa kanyang maputlang mukha.Si Josiah ay tumakbo pabalik sa loob ng dressing room na galit na galit at nagsuot ng pantalon bago niya isama si Kelly sa paglalakad.Ang gabi ng taglagas ay maganda. Ang balkonahe ay nasa araw sa buong araw, kaya mayroon pa ring mainit na pabango ng s
Biglang naramdaman ni Josiah ang pagtibok ng kanyang puso. Hindi na niya ito makontrol.Parang may magic si Kelly. Ang kanyang mga mata ay parang isang mahiwagang mundo na tumukso sa kanya upang galugarin.Napatingin siya sa kanya sa isang daze at naramdaman ang kanilang paligid na biglang natahimik. Parang lahat ng ilaw sa mundo ay nakatuon sa kanya.Umihip ang malamig na simoy ng hangin, na nag udyok sa mga ubo ng dalaga. Inalis nito si Josias sa kanyang daze, at tinanggal niya ang kanyang jacket para i drape ito sa kanya.“Ayos lang ako…”“Isuot mo ‘to!” Hinila ito ni Josiah sa paligid niya. "Hindi ba mahina ang katawan mo? Hindi ka nilalamig!"Dinilaan ni Kelly ang labi at tahimik na tumingin sa kanya.May mga ingay mula sa auction, at ang mga tao ay naglalakad na patungo sa pintuan."Mukhang tapos na," sabi ni Josiah. “Uh... Papauwiin na kita. Saan ka nakatira?"Umiling si Kelly. Parang panaginip lang lahat ng nangyari. Ngayong oras na para gumising, dapat na siyang bumal
Namula si Cordelia at nagpumiglas paalis sa pagkakahawak ni Zephyr para tumakbo papasok sa kwarto habang nadidistract siya.Huminga ng malamig si Robert, ngunit huli na ang lahat para tumakbo.Napakadilim ng glower ni Zephyr na maaaring tumulo ang tinta.Mabilis siyang naglakad patungo sa pinto at hinila ang metal bolt na may kalampag. Parang yelo ang kanyang mga mata nang bigyan ng death glare si Robert.Kumibot ang mga sulok ng labi ni Robert habang naka-plaster sa isang ngiti, halos lumundag ang kanyang puso sa kanyang lalamunan.“Ano ito?” Malamig na dumura si Zephyr.Tuluyan na ngang nakalimutan ni Robert ang gusto niyang sabihin at tulala siyang tinitigan ang lalaki.Ang ilang segundo ng katahimikan ay naramdaman na kasing haba ng mga siglo.Narinig ni Cordelia ang nakakabinging ungol ng isang tao mula sa kinaroroonan niya sa silid. “Robert Davis…”Namimitas ng gulay si Helen at nagmamadaling lumabas ng kusina, nabigla sa ingay."Anong nangyari kay Mr. Zephyr?"Umupo s