Tumingin din ng palihim si Nelly sa direksyon na ito at natuklasan niya na nakatitig si Rowan kay Cordelia!Nabigla siya, ngunit hindi niya ito ipinakita, tinanong niya lang, “Mr. Irwin, magsisimula na po ang auction. Sa anong piraso po kayo magbibid?”Kumunot ang noo ni Rowan. Ang isip niya ay matagal nang nakay Cordelia.Habang nakatingin si Rowan mula sa malayo at pinanood niya habang may isang lalaki na nakaakbay kay Cordelia na para bang isang kayamanan si Cordelia. Nakita niya rin na nakangiti si Cordelia ng sobrang saya… biglang halos maiyak si Rowan.Kamukha talaga ni Cordelisa si Xyla. Ngunit, ang talino sa mga mata ni Cordelia ay katulad ng kay Rowan.Ngumiti si Rowan at nalungkot siya. Nangako siya kay Xyka na hindi niya guguluhin ang buhay nila. Ang mga formula na yun ang sumira sa lahat ng relasyon nila. Sa sandali na umalis si Xyla ng Southeast Aciatic, itinuturing na nila na estranghero ang isa’t isa.Humigpit ang hawak ni Rowan sa wine glass, at namutla ang kamao
Galit na nakatayo sa lugar si Nelly.Nagsimula ang auction, at sa huli ay umupo ang lahat ng mga bisita.Sina Zephyr at Cordelia ay nakaupo sa pinaka harap na VIP seats habang si Rowan ay hindi nagpakita sa publiko. Nakahanap siya ng isang lugar sa second floor, at sa anggulo na ito, pwede niyang makita ang mukha ni Cordelia.Napansin ito ni Nelly at mas lalo siyang nakumbinsi na ang matandang mahilig na si Rowan Irwin ay interesado kay Cordelia! Hindi pa nakakausap ni Rowan si Cordelia dati, ngunit ipinagtanggol niya ito ng sobra!Samantala, nagpalipas si Nelly ng buong gabi kausap si Rowan, ngunit wala lang siya kumpara sa p*ta na yun…Sa sobrang galit ni Nelly ay hindi man lang siya pumunta sa upuan niya. Pumunta siya sa isang sulok para gumawa ng phone call.“Nasaan si Kelly Tanner?” Halos hindi maitago ang poot sa boses niya. Huminga siya ng malalim at tila malupit ang boses niya. “Hah, sabihin mo na ang ate niya ay bibisita kapag tapos na ang auction na ito!”“Ms. Nelly, p
Hindi nakasuot ng pantalon si Josiah! Wala siyang suot na pantalon! "Ahh! Bwisit!" Nagpatuloy sa pagsigaw si Josiah at natataranta siyang kumuha ng isang pirasong damit mula sa gilid upang takpan ang kanyang sarili. Takot na takot ang babae, nanginginig siya habang nakayuko siya sa lapag habang nakaharang ang mga kamay niya sa kanyang ulo. Kasabay nito, may taong kumatok sa pinto ng dressing room. Biglang tumigil sa pagsigaw si Josiah at gulat na gulat pa rin siya noong may narinig siyang nagtanong, "May tao ba dito? Pwede ba akong pumasok?" Boses ito ng isang lalaki. Medyo naguluhan si Josiah. Bubuksan na sana niya ang pinto noong may humawak sa kanyang paa. Pagtingin niya sa baba, gumapang ang babae sa harap niya, at hinawakan ang kanyang paa. Naluluha ang mga mata ng babae. "Huwag…" Nakiusap ang babae. "Huwag mong bubuksan ang pinto. Huwag mong sabihin na nandito ako…""Ano?" Naguluhan si Josiah. "Anong nangyayari?" "Pakiusap!" Nagsimulang lumakas ang mga katok
"Kelly lang ba ang pangalan mo?" Pinalobo ni Josiah ang kanyang mga pisngi at sumimangot siya, mukhang naiinis siya. "Anong apelyido mo?" Yumuko si Kelly at nanatiling tahimik. Tumawa si Josiah. Sinong may pakialam kung ano ang apelyido niya? Ang pangalan ay isa lamang salita upang kilalanin ang isang tao."Sige, sasamahan kitang maglakad!" Ang sabi ni Josiah at aalis na sana siya sa silid. "Uy, ano…"Hinila siya pabalik ni Kelly bago siya makalayo. Huminto si Josiah at tumingin sa baba… Wala pa rin siyang suot na pantalon! Agad siyang namula at natatarantang tumingin sa babae, pilit ang kanyang ngiti na para bang nangingiwi siya.Naaliw si Kelly dito, at sa wakas ay nagkaroon ng kaunting kulay sa kanyang maputlang mukha.Si Josiah ay tumakbo pabalik sa loob ng dressing room na galit na galit at nagsuot ng pantalon bago niya isama si Kelly sa paglalakad.Ang gabi ng taglagas ay maganda. Ang balkonahe ay nasa araw sa buong araw, kaya mayroon pa ring mainit na pabango ng s
Biglang naramdaman ni Josiah ang pagtibok ng kanyang puso. Hindi na niya ito makontrol.Parang may magic si Kelly. Ang kanyang mga mata ay parang isang mahiwagang mundo na tumukso sa kanya upang galugarin.Napatingin siya sa kanya sa isang daze at naramdaman ang kanilang paligid na biglang natahimik. Parang lahat ng ilaw sa mundo ay nakatuon sa kanya.Umihip ang malamig na simoy ng hangin, na nag udyok sa mga ubo ng dalaga. Inalis nito si Josias sa kanyang daze, at tinanggal niya ang kanyang jacket para i drape ito sa kanya.“Ayos lang ako…”“Isuot mo ‘to!” Hinila ito ni Josiah sa paligid niya. "Hindi ba mahina ang katawan mo? Hindi ka nilalamig!"Dinilaan ni Kelly ang labi at tahimik na tumingin sa kanya.May mga ingay mula sa auction, at ang mga tao ay naglalakad na patungo sa pintuan."Mukhang tapos na," sabi ni Josiah. “Uh... Papauwiin na kita. Saan ka nakatira?"Umiling si Kelly. Parang panaginip lang lahat ng nangyari. Ngayong oras na para gumising, dapat na siyang bumal
Namula si Cordelia at nagpumiglas paalis sa pagkakahawak ni Zephyr para tumakbo papasok sa kwarto habang nadidistract siya.Huminga ng malamig si Robert, ngunit huli na ang lahat para tumakbo.Napakadilim ng glower ni Zephyr na maaaring tumulo ang tinta.Mabilis siyang naglakad patungo sa pinto at hinila ang metal bolt na may kalampag. Parang yelo ang kanyang mga mata nang bigyan ng death glare si Robert.Kumibot ang mga sulok ng labi ni Robert habang naka-plaster sa isang ngiti, halos lumundag ang kanyang puso sa kanyang lalamunan.“Ano ito?” Malamig na dumura si Zephyr.Tuluyan na ngang nakalimutan ni Robert ang gusto niyang sabihin at tulala siyang tinitigan ang lalaki.Ang ilang segundo ng katahimikan ay naramdaman na kasing haba ng mga siglo.Narinig ni Cordelia ang nakakabinging ungol ng isang tao mula sa kinaroroonan niya sa silid. “Robert Davis…”Namimitas ng gulay si Helen at nagmamadaling lumabas ng kusina, nabigla sa ingay."Anong nangyari kay Mr. Zephyr?"Umupo s
"Masusunod, sir." Tumango si Robert.Kaya lang, low-profile at misteryoso si Rowan. Hindi niya kailanman nagustuhan ang paggawa sa publiko. Kaka-attend pa lang niya pero hindi naupo sa auction, kaya't hindi marami ang nakakita sa kanya."Baka mababantayan siya kung hihilingin nating magkita tayo." Naisip na ito ni Zephyr."Kung gayon... sa ilalim ng pangalan ni Mr. Matthew?""Hindi na kailangan." Napangisi si Zephyr. "Sabihin mo gusto siyang makilala ni lolo!"Natigilan si Robert bago sumagot, "Mm, ito ay isang ideya din. Kung tutuusin, mahalaga ang reputasyon ni Elder Mr. Hamerton. Hindi pwedeng basta-basta lang si Rowan."Napangiti si Zephyr bago tumigas ang ekspresyon niya sa sumunod na segundo. Napayuko siya at napabuntong-hininga sa sakit—parang may tumatama sa mga tuhod niya."Sir, ayos ka lang ba!?" Medyo nataranta si Robert.Agad siyang tinitigan ni Zephyr para patahimikin dahil nasa kusina pa si Cordelia.“Ayos lang ako.” Ginalaw niya ang kanyang mga binti. "Hindi na
“Oo.” Malungkot ang ekspresyon ni Zephyr na may bahagyang pagkunot ng noo. "Hindi ko sinabi kay Cordelia ang tungkol dito, kaya sana huwag mo itong sabihin sa iba..."“Ano ‘yun?”"Ang sugat ko sa binti... Nagsisimula itong sumakit kamakailan."Naalarma si Seth at gusto siyang dalhin sa tamang checkup."Iyon ay hindi kailangan." Tinapik ni Zephyr ang balikat niya. "Ito ay isang lumang pinsala lamang. Hindi ito bumalik sa nakaraan, ngunit kamakailan lamang, ang sakit ay medyo masama kapag bumaba ang temperatura.“Naalala ko na binigyan mo ako ng isang uri ng gamot noon. Kalahati nito ay dapat kainin, at kalahati nito ay ipapahid. Ito ay napaka-epektibo… Nandito ako ngayon upang makakuha ng higit pa niyan mula sa iyo."Si Seth ay mukhang problemado at nauutal ng ilang sandali nang walang anumang kahulugan.“Anong problema?”Natulala si Zephyr. Ganoon ba kahirap para sa isang doktor na magreseta ng gamot?Tumingin sa kanya si Seth, dinilaan ang kanyang mga labi, at sa wakas ay sin