Nagbago ang ekspresyon ni Shane, at tumulo ang mga butil ng pawis sa kanyang noo.Nanginginig sa takot ang assistant. Narinig niya ang sigaw ni Shane, "Lumapit ka dito!"Nanghina ang kanyang mga tuhod. Ni hindi siya makatayo ng tuwid habang nakahawak siya sa mesa, lalo na ang maglakad palapit sa kanila.“M-Mr. Campbell…” Namutla ang mukha ng assistant. Blangko ang tingin niya kay Cordelia.Hindi siya makapaniwala na ang taong kinukutya niya ay nagmula sa napakalakas na background.Maging si Mr. Smith ay iginagalang siya!“Anong sinabi mo?” Nagalit sa kanya si Shane.“H-Hindi ko—”"Ang lakas ng loob mo na sagutin ako!?" Tiningnan siya ng masama ni Shane. “Ano ang ginawang tama ni Neil mula noong nagsimula siya hanggang sa narating niya ang kinalalagyan niya ngayon? Kailanman ay hindi siya nagmataas, kahit na siya ang pinakamahusay na aktor! Kailanman ay hindi siya nangmaliit ng kahit na sino!“Hindi ako makapaniwalang kumuha siya ng isang taong tulad mo! Nakakatakot talaga ‘to…
Gayunpaman, hindi niya nagawang magpakasawa sa tuwang nararamdaman niya nang matagal bago niya naramdaman ang isang pamilyar na yakap.Nahimasmasan si Cordelia at nakita niya ang malalalim na mga mata ni Zephyr. Hindi niya maiwasang mapangiti. Iniisip lang niya kung gaano kaganda ang naging takbo ng interview niya. Maaaring maging isang hot topic ang artikulo sa sandaling mailathala ang interview. Baka magkaroon siya ng pagkakataong ma-promote.Samantala, si Mr. Z ang taong tumulong sa kanya upang makamit iyon!Tumingin siya kay Zephyr gamit ang kanyang malaki at maningning na mga mata, habang masaya siyang nakangiti. Tumingkayad siya at kumapit siya sa leeg ni Zephyr para halikan siya sa pisngi!Noong una ay nagpunta talaga si Zephyr para "tanungin" siya.Hindi niya akalain na malilito siya sa biglaang paghalik sa kanya ni Cordelia. Napatingin siya kay Cordelia.“A-Anong problema?”"Anong ibig mong sabihin?" Nanlaki ang mga mata ni Cordelia. "Hindi ba kita pwedeng halikan?"Hi
'Ugh, bakit ang seryoso na naman niya?'Tiningnan ni Cordelia ang kanyang nakakatakot na mukha at palihim na nang-asar.Hindi ba maayos naman ang ugali niya noon? Naging moody siya nitong mga nakaraang araw at titingin siya ng masama sa kanya at bigla na lang siyang magrereklamo.Tinikom niya ang mga labi niya and sumandal siya kay Zephyr na para bang wala siyang buto.Nalanghap ni Zephyr ang amoy ni Cordelia at unti-unting naglaho ang kanyang galit. Hindi na siya galit ngayon.Ang mahinang sinabi ni Cordelia. “Oo, nagtanong si Neil tungkol sa’tin. Lalo na si Mr. Smith ang nagdala sa’kin sa loob. Tauhan mo siya, kaya napag-usapan namin ang tungkol sa pag-iinvest ng Hamterton Group sa mga pelikula."Maikli lamang ang naging sagot ni Zephyr.Inutusan niya si Mr. Smith na sabihin ‘yun.Una, ito ay upang itaas ang katayuan ni Cordelia para hindi mangahas ang mga tao sa studio na maliitin siya.Pangalawa, pinapahiwatig nito ang kanilang relasyon.Bihasa na si Neil. Natural, naiint
”A-Ang kapal ng mukha mo!”Napakagat labi si Cordelia. Oh well, kailangan niyang tuparin ang pangako niya.Gayunpaman, nababasa ba talaga ng lalaking ito ang lahat ng nasa isip niya? Paanong lagi na lang nalalaman ni Zephyr na nakuha na niya ang sahod niya?Inilabas niya ang kanyang bank card ng may pekeng ngiti. Kakapasok lang ng pera sa account niya, at ngayon..."Hmm, ganyan nga." Inunat ni Zephyr ang kanyang braso upang kunin ito.Biglang inipit ni Cordelia ang card gamit ang kanyang mga daliri. Hinawakan niya ang manipis na card at hindi niya ito magawang bitawan.Hindi na nakapagpigil pa si Zephyr. Hinablot niya ang card ni Cordelia at tumawa siya ng malakas! "Akin na ‘yan!" Nagmamalaki siyang tumingin kay Cordelia ng may malokong ngisi. "Sabi mo aalagaan mo ako!""Zen, pwede bang umayos ka!?" Si Cordelia naman naman ang sumama ang loob ngayon. "Napakayaman mo, pero gusto mong alagaan kita!"“Aray...” Bigla niyang hinawakan ang tiyan niya at yumuko siya. Mukha siyang na
Matapos mahimasmasan si Zephyr, inutusan niya si Robert na ihatid si Cordelia pabalik sa kanyang opisina.Tinawagan niya ang numero sa Chaiseland pagkatapos niyang bumalik sa Zen Residence.Umaga na doon at medyo maingay sa kabilang linya ng phone. Nagsimula na siguro si Janine sa kanyang trabaho.Magalang na bumati si Zephyr. "Mom, hinahanap mo ba ako?"“Oo, nasa airport ako,” ang kalmadong sinabi ni Janine. "Darating ako sa Centrolis pagkaraan ng 10 oras. Magpadala ka ng tauhan para sunduin ako.""Ano?" Nabigla siya.“Ano? Hindi ba ako pwedeng bumisita?”"Siyempre, walang problema dun." Hindi nagtagal ay huminahon siya.Mula nang maghiwalay ang kanyang mga magulang, bihira nang bumisita sa Centrolis ang kanyang ina. Hindi ito ang lugar kung saan siya lumaki. Dahil sa mga masasamang alaala mula sa pamilya ng kanyang dating asawa at base sa ugali niya, kahit naroon ang kanyang anak, hindi siya makikipagkompromiso.Kaya naman, mas madalas bumisita si Zephyr sa Chaiseland mula n
Namula si Linda at ngumiti.“Bakit biglaan?” Napatingin si Zephyr sa kanila. “Nicholas, kakarating niyo lang sa Centrolis, at marami kang koneksyon na kailangang ayusin. Siguradong magiging abala ka. Hindi ba parang masyado kayong nagmamadali para magpakasal ngayon?""Hindi, hindi kami pwedeng maghintay!" Ngumiti si Nicholas. "Kung maghihintay pa kami, kakailanganin din naming mag-host ng isang baby shower!""Ano?" Nagulat sina Cordelia at Zephyr.Kinumpirma ito ni Linda. "Buntis ako. Dalawang buwan na.”Tuwang-tuwa at naging emosyonal si Cordelia, paulit-ulit niyang inikutan si Linda. Hindi nagbago ang hubog ng katawan ni Linda. Matangkad at payat pa rin siya. Sinong mag-aakala na may sanggol na pala sa sinapupunan niya!?"Linda, bakit hindi mo agad sinabi sa’kin?!""Sinasabi nila na mas mapanganib ang unang tatlong buwan, kaya mas mabuting huwag munang ipaalam sa iba ang tungkol dito." Masayang-masaya si Linda. "Pero hindi pa huli ang lahat para malaman mo ngayon. Ninang ka ng
Tiningnan siya ng masama ni Zephyr. “Manahimik ka kung hindi ka marunong magsalita!”Hindi maitikom ni Nicholas ang kanyang bibig dahil nakangiti siya ng malaki.Sa hindi malamang dahilan, parang ayaw na ayaw ni Zephyr kay Neil.Sa totoo lang, hindi iyon totoo. Ayaw lang talaga niya sa lahat ng lalaking lumalapit kay Cordelia.“Sige, tara na!” Tinapik ni Nicholas ang balikat ni Zephyr. “Isang beses lang siyang na-interview ni Cordelia. Trabaho niya ‘yun. Hindi mo kailangang magalit, hindi ba?""Hindi ako galit." Matigas ang ulo ni Zephyr at uminom siya ng alak."Kitang-kita sa mukha mo, tapos tinatanggi mo pa rin!" Ngumisi si Nicholas. “Ganito na lang, bakit hindi mo gawan ng paraan na papuntahin si Neil sa event para sa’kin? Sisiguraduhin kong ipapahiya niya ang sarili niya doon!"Noon lang umayos ang itsura ni Zephyr. Nagpalitan ng tingin ang dalawang lalaki habang nakangisi."Napakababaw ko bang tao?" Dumura si Zephyr at inilabas ang kanyang phone para tawagan si Mr. Smith.
Nakahanap ng komportableng upuan si Cordelia at balak niyang magpahinga sandali, ngunit may nakita siyang tao na nakaupo sa malapit na mesa at naglalaro ng mga baraha. Tinitigan niya itong maigi at nakita niya na ito ay si… Neil? Bakit siya nandito!? Habang nakatulala siya, nakita rin siya ni Neil at nginitian niya siya. Pagkatapos ay tumayo si Neil, lumapit sa kanya, at umupo sa tabi niya.“Hi!” Umupo ng tuwid si Cordelia, mukhang kinakabahan siya.May mabangong amoy si Neil. Kasama ng kanyang malinis na itsura, pinatingkad nito ang kanyang kagwapuhan.“Hello,” ang nakangiting bati ni Neil. "Hindi ko inaasahan na makikita kita dito. Nandito ka rin ba para sa mga interview ngayon?""Mm." Tumango si Cordelia. Tumigil ang pag-uusap nila. Ngumiti si Neil at muli niyang binaling ang kanyang atensyon sa mga baraha, ipinagpatuloy niya ang paglalaro sa mesa sa harap nila. Hindi napigilang magulat ni Cordelia noong nakita niya ang disenyo sa likod ng mga baraha. "Alam mo kung paano
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala