Nakatagilid ang ulo ni Cordelia. Makikita ang kawalan ng interes sa kanyang magandang mukha."Ang desisyon ko ay... tumanggi ako," walang pag-aalinlangan niyang sabi.Medyo hindi inaasahan ni Zephyr ang sagot niya, ngunit gusto niyang malaman kung ano ang iniisip ng kanyang asawa."Lumaki ako sa isang abnormal na pamilya." Pumatong si Cordelia sa kanya at dahan-dahang sinabing, “Itay ay walang iba kundi isang pangngalan, walang malinaw na pag-iisip si nanay, at kailangan kong alagaan ang aking nakababatang kapatid na lalaki. Kinailangan ko ring tiisin ang pambu-bully at panlalait nina Joanne at Yelena. Sa totoo lang hindi ko alam kung ano ang dinala sa akin ng mga Jenner."Ang pamilyang ito ay hindi kailanman nagbigay sa akin ng pagmamahal. Hindi na rin ako kailangang mag-ambag sa mga Jenner." Napatingin si Cordelia sa kanya. “Ako na ang asawa mo. Ako si Mrs. Grist. Hindi na ako kamag-anak ng mga Jenner. At saka, hindi malinis ang intensyon ng tatay ko sa paghiling sa akin na bumal
Ang mukha sa ilalim ng itim na baseball cap ay isang nakakatakot na mukha. Ang nakangisi na mga mata ay may bahid ng kaunting pagmamataas at paghamak.Huminto muna si Zephyr bago bumati ng diretsong mukha. "Mr. Thompson.”"Ano?" Nagulat si Nicholas, nanunuya. “Tama ba ang narinig ko? Tinatawag mo akong Mr. Thompson?"Ngumiti si Zephyr, malalim at walang kibo ang tingin. Nagkaroon ng likas na pakiramdam ng awtoridad sa kanya na sinumang lalapit ay makakaramdam ng hindi nakikitang panggigipit—si Nicholas ay hindi exempted mula rito.Kinabahan si Nicholas, at nakaramdam din siya ng kakaiba dito."Siguro nakalimutan mo na kung ano ang itsura mo noong una mo akong inaasar, ha?" Tinapik niya ang balikat ni Zephyr. “Hah, para kang ‘Mr. N’, ‘Sir’… Itigil mo na ang pag-arte na parang isang sibilisadong tao ngayon!”Nang dumampi ang kamay ni Nicholas sa balikat ni Zephyr, hinawakan agad ng huli ang kanyang pulso.Nagulat si Nicholas ngunit nanatiling tuwid ang mukha. Gusto niyang tanggali
"Ibig bang sabihin ay tuluyan nang nawalan ng karapatan si Ms. Yelena?"“Mahirap sabihin... Galit na galit si Mr. Jenner nang dayain siya sa huling pagkakataon. Ibig kong sabihin, paano ang ganoong uri ng utak na namamahala sa isang malaking grupo na tulad nito?"Narinig ni Cordelia ang lahat ng pabulong na komento at pilit na pinipigilan ang mga ito.Sinabi sa kanya noon ni Marcus. Anuman ang nangyari, kailangan niyang tumugon nang may kalmado. Kung mas mahinahon siya, mas mahusay siyang makakaisip ng solusyon. Ang isa ay madaling mawala ang kanilang cool kapag sila ay nagpanic.Minsang naisip niya ang kanyang asawa, napangiti siya ng bahagya at nakaramdam siya ng pagkarelax.Nagsimula ang board meeting gaya ng nakatakda.Si William ay gumawa ng maikling pagpapakilala kay Cordelia sa pulong at itinalaga ang kanyang kaukulang mga tungkulin. Tahimik na nanonood ang mga shareholder. Kahit na sila ay nag-aalinlangan, nananatili silang sapat na isang harapan upang salubungin si Corde
Tulad ng inaasahan, si William, na siyang nasa hagdan, ay tumigil sa paglalakad. Ang mukha niya ay may madilim na ekspresyon.Gusto tumulong ng secretary, ngunit pinigilan siya ni William.Gusto niya malaman kung ano ang sasabihin ng mga anak niya!Kalmadong sinabi ni Cordelia, “Yelena, hindi mo ba alam kung bakit ako nagpakasal? Kung hindi ka mahal ni dad, paanong ako ang magpapakasal?”“Hindi tama na pag usapan natin ang problema ng pamilya natin dito sa opisina. Dapat kang tumigil.”Pagkatapos itong sabihin, gusto niyang maglakad patungo sa elevator, ngunit lumapit ng mabilis si Yelena.“Ano? Ayaw mo akong kalabanin?” Mukha siyang lalaban. “Ano ang nangyari sa kakayahan mo? Ano ang nangyari sa dila mo na magaling magsalita?! Hah, ang lakas ng loob mo na hindi ako awayin ngayon? Sino ka para magpanggap na mahina ka, p*ta ka!”Hinihintay ni Cordelia na gumawa ng gulo si Yelena!Tumingin siya kay Yelena at sinabi niya. “Anong kakayahan na meron ako, Yelena? Mahal ka ni dad at s
“Ikaw—”Humakbang palapit si Cordelia, “Yelena, tayo ang mga Jenner. Galing tayo sa isang pamilya. Magkasama tayo sa lungkot at kasiyahan. Ang mapahiya ka ay ibig sabihin ay napahiya din si dad. Kung gusto mo magdabog sa akin sa susunod, gawin mo sa lugar kung saan tayo lang ang nandun. Pwede mo gawin ang kahit anong gusto mo sa akin. Pero wag mo ipahiya si dad sa publiko!”Namutla si Yelena. Tumitig siya kay Cordelia.Ang bawat salita niya ay tumama sa punto. Kahit na isang tanga si Yelena, hindi siya pwedeng magalit sa sandaling ito.“Hah, hindi ko inaasahan na magpapanggap na wala kang pakialam noon, pero malupit ka kapag lumaban ka!”Malamig ang itsura ni Cordelia habang binanggit niya ang bawat salita. “Gusto ko lang na maging mapayapa tayo.”Tumalikod si Yelena at umalis siya ng naiinis.Habang pinapanood na umalis si Yelena, aksidenteng tumingin siya sa natutuwang mukha ni William.Nakaramdam siya ng kalungkutan.Sa katotohanan, sina Cordelia at Yelena ay piraso lang na
“Anong problema?”“W-Wala.” Ang mahinang sagot ni Cordelia.Palihim siyang sumulyap kay Zephyr habang kumakain siya ng spaghetti. Ngumuso siya, at ang boses niya ay mahina na parang isang lamok. “Alam mo talaga ang araw…”Ano ang nasa isip ng lalaking ito? Paano niya nalaman na ito ang huling araw ng period ni Cordelia?Mas lalong namula ang mukha ni Cordelia. Ang paraan ng pagtingin niya kay Zephyr nahihiya at pagsisisi.Walang ideya si Zephyr. Wala siyang ideya kung ano ang nangyari, kahit na ano ang isipin niya.Kumakain lang ng spaghetti si Cordelia, kaya bakit namumula ang mukha niya?Umubo ng mahina si Zephyr at tumingin siya kay Cordelia. Hindi niya mapigilan na ngumiti. “Mukhang nahanap mo na ang lugar mo sa Jenner Group. May magandang nangyari ba?”Dumilim ang mga mata ni Cordelia nang marinig niya ito. Ibinaba niya ang tinidor.Naalala niya ang mga nangyari sa nakaraang mga araw, pati na rin ang paggawa ng gulo ni Yelena sa company lobby.Habang nakikinig ng tahimik
Ang malakas na mga braso ng lalaki ay yumakap ng mahigpit kay Cordelia. Habang nakatingin sa mga mata ni Zephyr, biglang naalala ni Cordelia, “Dapat tayong dumiretso sa gagawin natin pagkatapos mo kumain!”Namula ang mukha ni Cordelia, at yumuko siya. Hinayaan niya na yakapin siya ni Zephyr.Sinabi niya ng nahihiya, “Hubby, s-sandali lang.”Nabigla si Zephyr. “Sandali lang?”“Hindi ba’t sinabi mo na gusto mo… Ah! Sandali lang! Marami akong kinain!”Pagkalipas ng ilang sandali, napagtanto ni Zephyr kung ano ang sinasabi ni Cordelia. Pinigilan niya ang pagtawa niya, sinabi niya ng namamaos na boses, “Dadalhin kita sa labas.”Nabigla si Cordelia at tumitig siya kay Cordelia habang pumipikit.“Ano…”Hinimas ni Zephyr si Cordelia sa ulo.Masyado ba siyang malaswa na ganito lagi ang reaksyon ni Cordelia? Agad itong nasisip ni Cordelia noong sinabi niya na didiretso sila sa gagawin nila…Si Zephyr ang nagturo kay Cordelia na mag isip ng ganito!Ngumisi siya, hindi niya naitago ang
Tumingin ng tahimik si Zephyr kay Cordelia.Biglang nakita ni Cordelia ang komplikadong ekspresyon sa mga mata ni Zephyr. Tumitibok ng malakas ang puso niya, pinagpapawisan ang mga palad niya. Tinikom niya ang mga labi niya.Pagkatapos, narinig niya ang mababang boses ng asawa niya.“Matagal ko nang hinanap ang lugar na ito at nakipag sundo ako sa landlord ng ilang beses bago ako nakapag renta at renovate dito.”Nabigla si Cordelia.“Sinabi mo na gusto mo ng isang cafe.” Naging maamo ang mukha niya habang ang mga daliri niya ay hinimas ang mukha ni Cordelia. “Natatandaan ko ito.”“Kaya nagkumpara ako ng ilang shop noong may oras ako, at sa huli ay nagdesisyon ako dito dahil sa tingin ko ay bagay ito sa kagustuhan mo.”Mababa ang boses niya, at may paglalambing dito. “Wifey, walang kaya gawin ang asawa mo, pero gagawin ko ang lahat at magbabayad ng kahit ano para makuha mo ang gusto mo.”Napatalon ang puso ni Cordelia sa sinabi ni Zephyr. Hinawakan niya ang kamay ni Zephyr.“Ma
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala