Umupo ang grupo sa paligid ng mesa. Ang mga pagkain ay mabango at mukhang mamahalin. Ang bawat dish ay nakalagay sa mamahalin porselana, na mukhang napakagarbo.Wala nang pakialam si Seth kung may droga ang pagkain. Nagsimula na agad siyang kumain.Inasar siya ni Linda. "Hindi ka ba natatakot na baka kunin ng restaurant ang password ng bank account mo?""Maaari nilang gawin ang gusto nila!" Sagot ni Seth na may pagkain sa bibig. “Para namang maraming laman ang account ko. Malamang hindi pa kayang bayaran ng laman ng account ko ang pagkain na ‘to! Hindi ako malulugi!""Oh, isang matalinong consumer si Dr. Stafford!""Ikaw din!" Tumawa si Seth. "Mas marami kang kinain kaysa sa akin!"Muntik nang hampasin ni Linda ang kanyang ulo gamit ng mga kubyertos niya.Magiliw na ngumiti sa isa't isa sina Cordelia at Marcus habang pinagmamasdan ang kanilang mga kaibigan na nagtatalo."Nakahain na ang lahat ng pagkain." Pinangunahan ng manager ang mga server na maghain ng fish soup.“Ito ay
“Ayos lang ako.” Ngumuso si Linda at pilit na tumawa habang tinatapik niya ang likod ng kamay ni Cordelia."Linda." Tumigil si Cordelia. Hindi niya sinabi kung ano ang balak niyang sabihin. Sa halip, mahina niyang sinabi na, “Magpahinga ka na muna. Huwag mong sarilinin ang mga bagay. Pwede mo akong tratuhin na parang butas sa puno. Mas mabuting pag-usapan natin ang tungkol dito."Pero kung ayaw mo, hindi rin ako magtatanong."“Cordelia, kasi…” nag-aalangan na magsalita si Linda. Maya-maya pa ay sinabi niya ng may mababang tono na, "Sa tingin ko ay hindi ako karapat-dapat kay Seth."“Ano?”"Hindi ako worth it sa oras ni Seth." Napakagat labi si Linda. "Ako... Ang taong iyon at ako, kami ay..."Bagaman hindi natapos ni Linda ang kanyang sinasabi, naunawaan ni Cordelia ang nangyari. Medyo nagulat siya. Palaging masayahin si Linda. Paminsan-minsan ay matapang siya ngunit hindi siya isang kaswal na tao pagdating sa pakikipagsiping.Kung minamahal ng isang babae ang isang lalaki ng bu
Biglang naisip ni Cordelia na maglakad-lakad sa may dalampasigan. Sinuklay niya ang kanyang mahabang buhok ng naka ngiti at pumunta siya sa dalampasigan suot ang kanyang tsinelas.…Hindi makatulog ng maayos si Marcus.Hirap siyang matulog ngayon na wala si Cordelia sa tabi niya. Sa kabila noon, may mga sikretong bestie si Cordelia na kausapin si Linda. Ang isang lalaking tulad niya ay hindi maaaring umarte.Kaya naman, ang malambot na kama ang naging puntirya niya. Pumihit si Marcus, mas malaki ang mga mata kaysa sa mga platito, habang paulit-ulit niyang sinusumpa si Seth sa kanyang isipan.Para kanino ang bakasyon na ito!?Good job kay Seth, binitawan mo ang pagkakataong mapalapit kay Linda ng ganoon na lang para maghilik sa kwarto ng mag-isa. Naririnig niya siya kahit na sa kabila ng dingding!Napabuntong-hininga si Marcus. Nang makitang madaling araw na, nagplano siyang magpahinga ng kaunti nang tumunog ang telepono sa silid."Mr. Z, mag-isang lumabas si Ms. Cordelia.""An
”I-Ikaw…”Para itong kidlat na gumuhit sa kalangitan, at tumama sa ulo ni Cordelia.Mukhang napansin ito ng lalaking pulubi, gumawa siya ng mga tunog matapos siyang sumilip kay Cordelia at umiling siya bago siya tumakbo palayo na may dala-dalang mga basura na para bang tumatakas siya.Hinabol siya ni Cordelia ngunit hindi niya naabutan ang pulubi. Namumutla siya habang humihingal.Ang mukha na iyon... Kamukhang-kamukha ito ni Marcus!Natigilan si Cordelia habang umaagos ang dugo sa kanyang ulo. Ang kanyang mga kamay ay nanginginig sa sobrang lamig. Ni hindi niya alam kung paano siya naglakad pabalik sa hotel.Nang tumingala siya at nakita si Marcus, inilagay ng lalaki ang isang kamay sa kanyang balikat, dahilan para mapaatras siya at matulala sa kanya."Anong nangyari?" Mahina at malalim ang boses ni Marcus.Nahimasmasan si Cordelia at huminga siya ng malalim.Ang mukha sa kanyang harapan ay maskulado at malinis, at lalaking-lalaki ang dating ng kanyang mga mata. Paano maihaha
"Talaga?" Tuwang-tuwa si Cordelia. "Ipino-promote nila ang anibersaryo nila, pero tayo ang swinerte!""Oo." Napangiti si Marcus. Kuntento na siya basta masaya siya.“Darling, I realize na napakalaki ng swerte ko simula nang ikasal kita. Ang lahat ay nangyayari nang hindi inaasahan!" Naka-tiptoe si Cordelia at hinawakan ang mukha ni Marcus para halikan ang mga labi nito."Ikaw ang lucky charm ko, baby!"Nagulat ito kay Marcus. Pinisil niya ang ilong niya at tumawa."Sige at mag-almusal ka muna," sabi niya sa malalim na tono. "Pupunta ako sa washroom at sasamahan kita mamaya.""Oh." Hindi ito masyadong inisip ni Cordelia. “Hanapin ko muna sina Linda at Seth. Halika at salubungin kami!”“Sige.”Habang lumalaktaw si Cordelia sa silid, isang madilim na kislap ang sumilay sa mga mata ni Marcus. Kinuha niya ang landline at nag-dial ng ilang digit, madilim na nagtanong, "Ano ang nasagasaan niya ngayong umaga?"“Sir, nasa dalampasigan si Ms. Cordelia, at nagbabantay kami sa malayo, hin
Ito ang mga larawan ni Xyla.Ang mental health hospital ay medyo espesyal. Karamihan sa mga pasyente ay may mas mababa sa average na immune system. Upang maiwasan ang mga mikrobyo at virus na dinala sa pamamagitan ng mga pagbisita sa pamilya, binago ng ospital ang mga panuntunan nito kamakailan.Ang mga miyembro ng pamilya ay maaari lamang bumisita isang beses sa isang buwan habang ang mga pasyente ay kailangang manatili sa ospital sa natitirang oras, na inaalagaan ng mga propesyonal.Hindi makikita ni Cordelia ang kanyang ina sa tuwing gusto niya tulad ng dati. Iyon ang dahilan kung bakit kumukuha ng mga larawan si Seth paminsan-minsan—salamat sa kaginhawahan ng kanyang tungkulin—at dinadala ang mga ito sa kanya, kaya alam niyang maayos ang kalagayan ng kanyang ina."Maganda ang kalagayan ni Ms. Irwin,” natatawang sabi ni Seth. "Ang sabi ng nurse na nag-aalaga sa kanya, siya ay kumikilos tulad ng isang ordinaryong tao kamakailan, kung ito ay pag-uusap o mga aktibidad sa labas. I w
“Wow, nakakamangha! Yeah!” Natuwa si Seth. Siya ay tulad ng iba pang mga manonood sa panahon ng laban, sumisibol at buong lakas na nagyaya. "Ganyan nga! Hook punch... Yeah!"Nakakabingi ang mga sigawan. Nanalo ang estudyante ni Marcus sa isa pang round."Cordelia, nakakakuha ba si Marcus ng maraming pera kung patuloy na nananalo ang kanyang mga estudyante sa mga laban na ito?"Napahagikhik si Cordelia na halos hindi niya masagot ang tanong."Anong ginagawa mo?" Natawa din si Linda. “Palipat-lipat ka ba ng lane? Tumigil sa gamot para maging trainer?"“Mukhang maganda ito!” Tumingin si Seth sa paligid. “Tingnan mo itong mga manonood. Pumasok sila na may dalang ticket. Binabayaran ang mga boksingero manalo man o matalo. Syempre mas madadagdagan pa ang trainer!”"Diyos ko, Seth, nakikita ko ang mga dollar sign sa mga mata mo!" Nanlaki ang mata ni Linda.Sinadya ni Seth na bumuntong-hininga, "Paano ako mag-iipon para magpakasal kung hindi?""Ano ang sinasabi mo?"Nagpipigil ng tawa
“Hoy! Anong ginagawa mo!?" Sumigaw si Cordelia at tumakbo para ilagay ang sarili sa harapan ng kanyang asawa."Wala akong ginagawa!" Nagmukhang malisyoso ang lalaki. “Tanungin mo ang asawa mo kung paano niya ako pinagsilbihan... Hah, itinaas niya ang kanyang mga kamay nang pumitik ako ng abo. Ang kanyang mga palad ang aking ashtray!”“Ikaw—”"Ganda, naisip mo bang nagpakasal ka sa isang mabuting lalaki?"Pinagmasdan ng lalaki si Cordelia mula ulo hanggang paa, ang titig nito ay nababahala sa kanya.“Heh, ang pinakamababa sa mga thug. Siya ay minamaliit noong siya ay nasa bilangguan, at tinatrato mo siya na parang isang brilyante?” nanunuya ang lalaki. “Marcus, ang swerte mong hayop ka!”"Tama na yan!" malakas na sigaw ni Cordelia. “Wala akong pakialam kung sino ka. Ito ay isang pampublikong espasyo. Kung hindi mo muling igalang ang asawa ko, tatawag ako ng security!"Matalim ang tingin ng lalaki. “Marcus, bakit inutil ka pa rin? marunong ka lang magtago sa likod ng babae?"“Uh…
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala