Naalala ni Amelia ang biglang pagtayo ni Cormac noong gabing iyon, kaya’t bahagyang namula ang kanyang pisngi. Ngunit pilit siyang ngumiti, "Sa pagitan ng mag-asawa, dapat lang na magtiwala sa isa’t isa."Tinitigan ni Iandrex ang babae sa kanyang harapan, bahagyang napalalim ang kanyang iniisip bago muling nagsalita, "Sinabi ba ni Cormac kung bakit siya nagpapanggap na disabled?"Napakunot ang noo ni Amelia at umiling.Sinabi noon ni Cormac na may mga bagay na hindi pa niya kailangang malaman, kaya hindi na siya nagtanong pa."Sampung taon na ang nakararaan, naaksidente si Cormac sa sasakyan," walang alinlangan na paliwanag ni Iandrex. "Akala ng lahat, naparalisa na siya sa aksidenteng iyon, pero sa totoo lang, nasugatan lang siya at naipagamot na ang lahat nang magpunta siya sa Amerika."Naalala ni Amelia ang balita noon tungkol sa pagkakaaksidente ng ikalawang anak ng pamilya Fortalejo.Noong panahong iyon, wala pang dalawampung taong gulang si Cormac, bagong pasok pa lang sa kolehi
Bumigat ang pakiramdam ni Amelia. Paano nalaman ni Aurora ang tungkol sa kalagayan ng kanyang ina?“Anong gusto mo?” tanong niya, mas malamig na ngayon ang boses niya.“Ay, ate naman, wag kang ganyan. Concerned lang din naman ako kay Tita Vilma,” sagot ni Aurora gamit ang peke niyang tono. “Kaya nga nung narinig kong tumaas na naman ang medical expenses niya, naisip ko agad kung paano kita matutulungan.”Tutulungan siya ni Aurora?Napangisi si Amelia. “At paano mo naman ako tutulungan?”“Naku, sakto lang! May kilala kasi akong kaibigan na nagmamay-ari ng magazine company, at nagha-hire daw sila ngayon. Maganda ang offer. Kaya naisip ko, ate, sobrang galing mo naman kaya, siguradong mas maganda ang opportunity mo doon,” ani Aurora, sa wakas sinasabi na ang pakay niya.Ngayon lang naintindihan ni Amelia ang lahat.Kaya pala kung ano-anong sinasabi si Aurora. Gusto lang nitong alisin siya sa fashion magazine na pinagtatrabahuhan niya.At ang dahilan? Siyempre, si Jerome.Napagtanto iyon
Inakala ni Amelia na nakita siya ni Cormac habang may kausap siya sa telepono sa may hagdan, pero hindi niya alam kung paano ipapaliwanag. Kaya ang nasabi niya na lang, "Ah, sa company, wala naman ‘yun, hindi importante."Hindi naman sinasadya ni Amelia na itago ang tungkol sa kalagayan ng kanyang ina kay Cormac. Hindi lang niya talaga alam kung paano sisimulan ang usapan.Sasabihin ba niyang ang kanyang ina ay may malubhang karamdaman at kailangan ng pera para sa gamot? Kahit anong isipin, parang lalabas na humihingi siya ng pera kay Cormac.Kahit mag-asawa na sila at unti-unti na niyang nararamdaman ang kaunting pagkakampi at tiwala kay Cormac, hindi pa rin niya magawa ang magmukhang mahina sa harap ng iba.Siguro’y dala na rin ito ng nakasanayan niya noong bata pa siya. Lagi siyang pinapaalalahanan ng kanyang ina na kahit pagtawanan siya ng iba dahil wala siyang ama, o sabihang isa siyang anak sa labas na walang karapatan, hindi siya dapat magpakita ng kahinaan. Kailangang panatili
"Tungkol saan?" tanong ni Cormac na kalmado pa rin. Wala siyang interes sa laman ng sobre, pero inulit niya ang tanong.Hindi alam ni Jerome kung paano sisimulan, kaya nagpaikot-ikot na lang siya. "Narinig ko, uncle... na meron kang babae ngayon?"Sinubukan niyang gawing magaan ang tono, pero noong una niyang nalaman iyon, talagang nabigla siya.Kilalang-kilala niya si Cormac. Hindi ito mahilig makipaglapit sa mga babae. Maging ang ama nitong si Dominic ay minsang nagduda kung ang aksidente sa sasakyan sampung taon na ang nakakaraan ay hindi lang nagresulta sa pagkaparalisa ng mga binti ni Cormac, kundi pati na rin sa kakayahan nitong makipag-relasyon.Hanggang sa malaman nilang ikinasal si Cormac. At ang mas nakakagulat para kay Jerome, konektado rin si Amelia sa lalaking ito.Tiningnan ni Cormac si Jerome habang nagsasalita, bahagyang itinaas ang kilay. "Alam mo naman pala ang tungkol sa akin."Maiksi ang sagot niya, pero ang mababang tono nito ay nagbigay kay Jerome ng hindi maipal
Sandaling tumigil si Pablo bago maka-react, "Iyong tungkol sa dalaga dalawang taon na ang nakalipas?""Hmm," sagot ni Cormac."Matagal na kasi ang nangyari, kaya medyo matrabaho ang paghanap.""Simulan mo kay Jerome. Mukhang may email siyang natanggap kamakailan na may kaugnayan sa mga pangyayari noong mga panahong iyon.""Okay, naiintindihan ko," sagot ni Pablo.Ang mahahabang daliri ni Cormac ay mahinang tumapik sa armrest ng kanyang wheelchair habang bahagyang nakayuko ang tingin."Sino man ang nagtatangkang guluhin ang babae ko, hindi ko palalagpasin," malamig niyang sabi.At saka…Napatingin si Cormac kay Jerome, na noon ay palabas na ng café. Ang titig niya ay mas naging malamig.Ayon sa balitang narinig niya, si Jerome daw ay tila sumuko na kay Amelia at nakatakda na raw itong magpakasal sa ibang babae. Pero sa nakikita ngayon, parang sobra pa rin ang pakikialam ni Jerome sa relasyon nila ni Amelia?Napangisi si Cormac. Hindi niya inakala na darating ang araw na pagseselosan ni
Hindi nakasagot si Amelia, ngunit pakiramdam niya ay hindi maipaliwanag ang pagod sa kanyang puso. Binuksan niya ang mga kamay ni Cormac, tumayo at umalis sa harap ng hapag-kainan.Tinitigan ni Cormac ang kanyang papalayong likuran, ngunit hindi siya tumayo para habulin ito.Kinagabihan, hindi na bumalik si Cormac sa master bedroom, at si Amelia ay mag-isa, gising at balisa sa kama.Kinabukasan, maagang umalis si Cormac, at nagising si Amelia na wala na siya roon.Pagkatapos kumain ng almusal nang mag-isa, pumunta si Amelia sa opisina. Ngunit bago pa man siya makaupo, nakita niyang nagmamadaling lumabas si Jerome mula sa kanyang opisina.Nagtaka si Amelia, at balak sanang pumunta ng banyo para iwasan ang posibleng harapan nila ni Jerome. Ngunit bago siya makalakad, itinuro siya nito."Amelia, may gagawin ka ba mamayang hapon? Sumama ka sa akin sa Brightonix Group para sa interview.""Brightonix Group?"Napatigil si Amelia, at nang lingunin niya ito, nakita niyang nakatingin sa kanya s
Si Amelia, na kanina’y bahagyang nahihiya sa sinabi ni Cormac, ay biglang napakunot ang noo nang marinig ang mga sinabi ni Jerome.Kahit nasanay na siya sa ganitong tono ni Jerome mula nang muling magkita sila, hindi niya mapigilang mainis. Pero ngayon, mas nararamdaman niya ang pagkainis—lalo na’t sinasabi ito ni Jerome sa harap ni Cormac.“Jerome, ano bang ibig mong sabihin?” diretsahang tanong ni Amelia, sukdulan na ang inis niya.Jerome ay ngumiti nang malamig. “Ano, Amelia? Hindi mo na kayang magpigil?”Sa totoo lang, hindi rin alam ni Amelia kung bakit siya galit.Marahil ayaw niya lang na magkaroon ng maling impresyon si Cormac sa kanya. Ayaw niyang isipin nito na siya ang tipo ng babaeng inuuna ang pera o nakikisangkot sa mga kung anu-anong gulo.“Ang sinasabi ko lang, dapat maging responsable ka sa mga sinasabi mo,” malamig na sagot ni Amelia.“Responsible?” Tumawa nang mapait si Jerome. Hindi na siya nag-abala pang magpigil. “Hindi mo ba naisip, Amelia, na hindi ka na pweden
PAGDATING ni Amelia sa Civil Affairs Bureau, hindi pa dumarating ang lalaking pakakasalan niya.Lumipas na ang kalahating oras mula sa napagkasunduang nilang oras, pero hindi pa rin dumarating ang lalaki. Tatawagan na sana ito ni Amelia nang biglang tumawag ang lalaki."Amelia, sinungaling ka, pinaglaruan ka na’t lahat at niloko noong kolehiyo, ngayon gusto mong humanap ng tapat na lalaki na mapapangasawa? Sinasabi ko sa iyo, mangarap ka!” sabi nito mula sa kabilang linya nang sagutin niya ang tawag."No wonder, kaya ka nag-propose ka ng kasal sa'kin sa loob ng tatlong araw ng date natin. Kung hindi lang sa university mo nag-aaral ang ex-girlfriend ko, muntik na akong magpaloko sayo. Walanghiyang babae! Pweh!" sabi pa nito. Pagkatapos ni'yon ay tumunog ang end call tone tanda na binaba na nito ang tawag.Hindi na nagkaroon pa ng pagkakataon si Amelia para magpaliwanag bago siya nito hinusgahan.Namumutla ang kanyang mga daliri habang hawak ang cellphone niya. Bumuka ang kanyang mga la
Si Amelia, na kanina’y bahagyang nahihiya sa sinabi ni Cormac, ay biglang napakunot ang noo nang marinig ang mga sinabi ni Jerome.Kahit nasanay na siya sa ganitong tono ni Jerome mula nang muling magkita sila, hindi niya mapigilang mainis. Pero ngayon, mas nararamdaman niya ang pagkainis—lalo na’t sinasabi ito ni Jerome sa harap ni Cormac.“Jerome, ano bang ibig mong sabihin?” diretsahang tanong ni Amelia, sukdulan na ang inis niya.Jerome ay ngumiti nang malamig. “Ano, Amelia? Hindi mo na kayang magpigil?”Sa totoo lang, hindi rin alam ni Amelia kung bakit siya galit.Marahil ayaw niya lang na magkaroon ng maling impresyon si Cormac sa kanya. Ayaw niyang isipin nito na siya ang tipo ng babaeng inuuna ang pera o nakikisangkot sa mga kung anu-anong gulo.“Ang sinasabi ko lang, dapat maging responsable ka sa mga sinasabi mo,” malamig na sagot ni Amelia.“Responsible?” Tumawa nang mapait si Jerome. Hindi na siya nag-abala pang magpigil. “Hindi mo ba naisip, Amelia, na hindi ka na pweden
Hindi nakasagot si Amelia, ngunit pakiramdam niya ay hindi maipaliwanag ang pagod sa kanyang puso. Binuksan niya ang mga kamay ni Cormac, tumayo at umalis sa harap ng hapag-kainan.Tinitigan ni Cormac ang kanyang papalayong likuran, ngunit hindi siya tumayo para habulin ito.Kinagabihan, hindi na bumalik si Cormac sa master bedroom, at si Amelia ay mag-isa, gising at balisa sa kama.Kinabukasan, maagang umalis si Cormac, at nagising si Amelia na wala na siya roon.Pagkatapos kumain ng almusal nang mag-isa, pumunta si Amelia sa opisina. Ngunit bago pa man siya makaupo, nakita niyang nagmamadaling lumabas si Jerome mula sa kanyang opisina.Nagtaka si Amelia, at balak sanang pumunta ng banyo para iwasan ang posibleng harapan nila ni Jerome. Ngunit bago siya makalakad, itinuro siya nito."Amelia, may gagawin ka ba mamayang hapon? Sumama ka sa akin sa Brightonix Group para sa interview.""Brightonix Group?"Napatigil si Amelia, at nang lingunin niya ito, nakita niyang nakatingin sa kanya s
Sandaling tumigil si Pablo bago maka-react, "Iyong tungkol sa dalaga dalawang taon na ang nakalipas?""Hmm," sagot ni Cormac."Matagal na kasi ang nangyari, kaya medyo matrabaho ang paghanap.""Simulan mo kay Jerome. Mukhang may email siyang natanggap kamakailan na may kaugnayan sa mga pangyayari noong mga panahong iyon.""Okay, naiintindihan ko," sagot ni Pablo.Ang mahahabang daliri ni Cormac ay mahinang tumapik sa armrest ng kanyang wheelchair habang bahagyang nakayuko ang tingin."Sino man ang nagtatangkang guluhin ang babae ko, hindi ko palalagpasin," malamig niyang sabi.At saka…Napatingin si Cormac kay Jerome, na noon ay palabas na ng café. Ang titig niya ay mas naging malamig.Ayon sa balitang narinig niya, si Jerome daw ay tila sumuko na kay Amelia at nakatakda na raw itong magpakasal sa ibang babae. Pero sa nakikita ngayon, parang sobra pa rin ang pakikialam ni Jerome sa relasyon nila ni Amelia?Napangisi si Cormac. Hindi niya inakala na darating ang araw na pagseselosan ni
"Tungkol saan?" tanong ni Cormac na kalmado pa rin. Wala siyang interes sa laman ng sobre, pero inulit niya ang tanong.Hindi alam ni Jerome kung paano sisimulan, kaya nagpaikot-ikot na lang siya. "Narinig ko, uncle... na meron kang babae ngayon?"Sinubukan niyang gawing magaan ang tono, pero noong una niyang nalaman iyon, talagang nabigla siya.Kilalang-kilala niya si Cormac. Hindi ito mahilig makipaglapit sa mga babae. Maging ang ama nitong si Dominic ay minsang nagduda kung ang aksidente sa sasakyan sampung taon na ang nakakaraan ay hindi lang nagresulta sa pagkaparalisa ng mga binti ni Cormac, kundi pati na rin sa kakayahan nitong makipag-relasyon.Hanggang sa malaman nilang ikinasal si Cormac. At ang mas nakakagulat para kay Jerome, konektado rin si Amelia sa lalaking ito.Tiningnan ni Cormac si Jerome habang nagsasalita, bahagyang itinaas ang kilay. "Alam mo naman pala ang tungkol sa akin."Maiksi ang sagot niya, pero ang mababang tono nito ay nagbigay kay Jerome ng hindi maipal
Inakala ni Amelia na nakita siya ni Cormac habang may kausap siya sa telepono sa may hagdan, pero hindi niya alam kung paano ipapaliwanag. Kaya ang nasabi niya na lang, "Ah, sa company, wala naman ‘yun, hindi importante."Hindi naman sinasadya ni Amelia na itago ang tungkol sa kalagayan ng kanyang ina kay Cormac. Hindi lang niya talaga alam kung paano sisimulan ang usapan.Sasabihin ba niyang ang kanyang ina ay may malubhang karamdaman at kailangan ng pera para sa gamot? Kahit anong isipin, parang lalabas na humihingi siya ng pera kay Cormac.Kahit mag-asawa na sila at unti-unti na niyang nararamdaman ang kaunting pagkakampi at tiwala kay Cormac, hindi pa rin niya magawa ang magmukhang mahina sa harap ng iba.Siguro’y dala na rin ito ng nakasanayan niya noong bata pa siya. Lagi siyang pinapaalalahanan ng kanyang ina na kahit pagtawanan siya ng iba dahil wala siyang ama, o sabihang isa siyang anak sa labas na walang karapatan, hindi siya dapat magpakita ng kahinaan. Kailangang panatili
Bumigat ang pakiramdam ni Amelia. Paano nalaman ni Aurora ang tungkol sa kalagayan ng kanyang ina?“Anong gusto mo?” tanong niya, mas malamig na ngayon ang boses niya.“Ay, ate naman, wag kang ganyan. Concerned lang din naman ako kay Tita Vilma,” sagot ni Aurora gamit ang peke niyang tono. “Kaya nga nung narinig kong tumaas na naman ang medical expenses niya, naisip ko agad kung paano kita matutulungan.”Tutulungan siya ni Aurora?Napangisi si Amelia. “At paano mo naman ako tutulungan?”“Naku, sakto lang! May kilala kasi akong kaibigan na nagmamay-ari ng magazine company, at nagha-hire daw sila ngayon. Maganda ang offer. Kaya naisip ko, ate, sobrang galing mo naman kaya, siguradong mas maganda ang opportunity mo doon,” ani Aurora, sa wakas sinasabi na ang pakay niya.Ngayon lang naintindihan ni Amelia ang lahat.Kaya pala kung ano-anong sinasabi si Aurora. Gusto lang nitong alisin siya sa fashion magazine na pinagtatrabahuhan niya.At ang dahilan? Siyempre, si Jerome.Napagtanto iyon
Naalala ni Amelia ang biglang pagtayo ni Cormac noong gabing iyon, kaya’t bahagyang namula ang kanyang pisngi. Ngunit pilit siyang ngumiti, "Sa pagitan ng mag-asawa, dapat lang na magtiwala sa isa’t isa."Tinitigan ni Iandrex ang babae sa kanyang harapan, bahagyang napalalim ang kanyang iniisip bago muling nagsalita, "Sinabi ba ni Cormac kung bakit siya nagpapanggap na disabled?"Napakunot ang noo ni Amelia at umiling.Sinabi noon ni Cormac na may mga bagay na hindi pa niya kailangang malaman, kaya hindi na siya nagtanong pa."Sampung taon na ang nakararaan, naaksidente si Cormac sa sasakyan," walang alinlangan na paliwanag ni Iandrex. "Akala ng lahat, naparalisa na siya sa aksidenteng iyon, pero sa totoo lang, nasugatan lang siya at naipagamot na ang lahat nang magpunta siya sa Amerika."Naalala ni Amelia ang balita noon tungkol sa pagkakaaksidente ng ikalawang anak ng pamilya Fortalejo.Noong panahong iyon, wala pang dalawampung taong gulang si Cormac, bagong pasok pa lang sa kolehi
"Century Hotel," sagot ni Amelia nang hindi namamalayan, pero matapos niyang sabihin iyon, napahinto siya at tumingin kay Cormac. "Bakit mo tinatanong 'yan?""Wala naman." Ang sagot ni Cormac na tila walang emosyon. "Hindi mo ba naisip kung sino ang may gawa nito sa'yo noon? May naglagay ng gamot sa inumin mo, dinala ka sa hotel room, at pagkatapos ay ipinamukha pa sa lahat sa eskuwelahan. Malinaw na may gustong manira sa'yo.”"Hindi ko alam. Gusto ko rin sanang alamin, pero wala akong nahanap," ani Amelia. Bigla niyang napagtanto ang isang bagay at tumingin kay Cormac. "Cormac, naniniwala ka ba sa mga sinasabi ko?"Nakatingin lang si Cormac kay Amelia na nakasandal pa sa kanyang balikat. May kakaibang ginhawang dulot ang pakiramdam na iyon, kaya mababa ang kanyang boses nang sumagot, "Asawa kita. Bakit naman hindi ako maniniwala?"Isang simpleng pangungusap iyon, ngunit parang mabigat ang naging dating kay Amelia.Naniniwala siya.Si Jerome, kahit ilang taon na silang magkasama, hind
Sa restaurant, tanging tunog lang ng mga kubyertos nina Amelia at Cormac ang naririnig habang kumakain sila."Ahm…" Sa huli, hindi na kinaya ni Amelia ang katahimikan at nagdesisyong magsalita, "Tungkol doon sa gabing iyon—""Pasensya na."Nag-aalangan pa si Amelia kung paano sisimulan ang usapan, pero hindi niya inakala na sasalubungin siya ni Cormac ng ganoong sagot."H-ha?" Halos hindi makapaniwala si Amelia.Nagso-sorry ba talaga si Cormac sa kanya?"That night, naging padalos-dalos ako." Tapos na si Cormac sa pagkain at eleganteng kinuha ang napkin para punasan ang kanyang bibig, pagkatapos ay nagsalita ng mababa ngunit malinaw. "May mga bagay rin akong hindi nagawa nang tama."Siyempre, hindi pwedeng hindi magpakita ng mabuting pag-uugali si Amelia matapos mag-sorry si Cormac. "Nagkulang din ako. Hindi tama na iniwan ko ang family party nang basta-basta. Kapag nagkaroon ng pagkakataon, magso-sorry din ako sa lolo mo."Sa mga nakaraang araw, pinag-isipan nang mabuti ni Amelia ang