"What?" Nalaglag ang panga ni Storm dahil sa sinabi ni Angel. Habang ako ay natutulala lang at para bang nakalimutan na ang lahat. Pati ang paghinga yata ay nakalimutan ko na rin.
Namamanhid ang buong katawan ko at para bang wala na akong nararamdaman pa. Mali, may nararamdaman pa pala ako. Damang-dama ko kung paano nagkakapira-piraso ang puso ko. It hurts as hell. Sa bawat pirasong hiwa ay hindi maampat ang daloy ng dugo. How can I make this freaking pain stop?
"Buntis ako. At ikaw lang ang ama. Kaylangan mo akong panagutan, Storm. Iwan mo ang girlfriend mo dahil wala naman syang kwenta! Bakit, kaya mo bang ipagpalit ang anak natin sa babaeng 'yan?" asik ni Angel habang mababang nakatingin saakin. She's arrogant. I hate her so much.
Muli kong naramdaman ang titig ni Storm saakin pero hindi ko sya binigyan ng tingin. He tried to explain something to me but I didn't listen. Natahimik lang sya at tanging ang hikbi ko
Move on together, he said. After he said that, I just left the rooftop, ignoring the words he said. Ano ba ang iniisip nya? I don't need him to be by my side. I don't need him to do anything. He's not even my friend. The only one I need in my darkest days is Queenie's confrontations. She's the only person who can help me to move on. Pumunta ako sa coffee shop kung saan ako hinihintay ngayon ni Queenie. She said that hot coffee can help a broken heart. That's a nonsense and of course I don't believe that. Ano naman ang maitutulong saakin ng kape? But I still came because I need something warm. Para kasing nababalutan ang buo kong pagkatao ng lamig. "Arabella, libre ko na ang kape. Relax ka lang d'yan!" magiliw na sabi ni Queenie nang makarating ako coffee shop na nasa tapat ng university. Pumunta sya sa counter at nag-order ng dalawang Macchiato. Pagkatapos no'n ay bumalik na sya at saka kami nag-usap.
"Sigurado ka na ba sa gagawin mo?" malungkot na tanong ni Queenie nang makarating kami sa airport. Bago kami pumunta dito ay namili muna ako ng ibang mga bagay na kaylangan kong dalhin. Nagmamadali kasi ako kanina kaya hindi ko nadala ang iba kong gamit."Queenie, thank you for everything. Ikaw na ang bahala sa lahat. Make sure not to tell anyone where I am." I smiled.Umiiyak sya ngayon kahit na sinusubukan nyang magpigil. I also want to cry because I'm about to leave her. That's why I'm wearing shades so she wouldn't notice. Namamaga na rin kasi ang mga mata ko kakaiyak."Huwag mo akong kakalimutan i-message, ah! Dapat hindi tayo mawawalan ng connections sa isa't isa! Bestfriend mo ako habambuhay kaya huwag na huwag mo akong kakalimutan. Sana makahanap ka ng kasiyahan sa ibang bansa. Malay mo, meron." Mahigpit nya akong yinakap. "Balik ka agad after 2 years, okay? Magpagaling at magpalakas ka."
Sobra akong nabigla dahil sa sinabi ni Doktora. Natulala pa ako at pilit na iniintindi ang ibig nyang sabihin. After some minutes, I finally understood what's happening and tears fastly streamed down my cheeks.I'm pregnant. I'm having a baby and I'm sure that Storm is the father.Kahit na tatlong beses na na may nangyari sa'ming dalawa, hindi ko pa rin inaasahan ang pangyayaring ito. Napuno ang utak ko ng sakit at iba pang emosyon, kaya simula nang nalaman kong gusto lang akong gantihan ni Storm ay hindi na kaylanman pumasok sa isip ko ang posibilidad na meron kaming mabuo."Geneviève, I know that you're not mentally stable right now because of the bad thing you've been through. But please take care of yourself. Be strong and brave for your future child or children, okay? And since you're staying here in Australia, you can trust me and my cousin."Maayos kong narinig ang boses ni Doktor
"Gabella Ariana, what dress do you think will suit me for tonight's celebration?" tanong ko sa anak ko habang pinagmamasdan ang sarili ko sa salamin. I am holding two dresses to choose. It's my birthday and me and my daughter will have a dinner tonight with Anna and Jeffrey. "The Red one, Mom. It will fit the figure of your body. I'm sure that if you wear that, you're going to be the star of the night." sagot ng anak ko nang sumulyap sya saakin. Pagkatapos nya sabihin 'yon ay muli nyang binalik ang kanyang intensyon sa librong binabasa nya. She's just 7 years old but she can already read books properly. She likes reading mystery English novels because she said that it can improve her knowledge. Isa rin siguro 'yon sa dahilan kung bakit napakatalino nya na kahit bata pa lang sya. She even act more mature than the other kids who have the same age as her. Maybe she got that talent from me. Mahilig rin ako magbasa noong maliit pa ako at 'yon
"No, this is not happening." I said anxiously, still fidgeting. Bakit gano'n? Ang tagal ng pitong taon kong pagtatago sa kanya tapos malalaman ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin ako tuluyang nakakatakas sa kanya? I'm still tied to him. But why? Bakit hindi nya pa pinipirmahan ang divorce paper naming dalawa? Before I left, I already took care for everything at pirma nya na lang ang kulang. I expect that he will sign it because he's having a child with Angel. Responsable na tao si Storm. Dapat ngayon ay napakasalan nya na si Angel kahit ayaw nya man o hindi dahil nabuntis nya ito.Paano nangyayari 'to?"Geneviève, calm down. It's your birthday today. You shouldn't stress yourself."Kumunot ang noo ko. "You told me something that will make me anxious and yet you're telling me to calm down? You should've told this to me after my birthday, idiot. Edi sana ngayon ay masaya pa ako hanggang mamaya." asik ko sa k
"Tell me everything, Geneviève. Maiintindihan ko ang lahat. Kahit na pitong taon na ang lumipas, susuportahan pa rin kita sa kahit na ano tulad lang din ng dati." Queenie mumbled, still caressing my back. Halos kalahating oras na kaming nakaupo sa lapag ng second floor habang parehong umiiyak. She's still hugging and comforting me.Si Freska at Fiona naman ay nasa first floor para asikasuhin ang mga trabahong kaylangan gawin. I know the the both of them were confused but they still respected my privacy and left us here. Siguro ay nag-aalala sila pero sigurado rin akong alam nila na may kaylangan kaming pag-usapan ngayon ng kasama ko."Y-You're still a cry baby." bigla nyang sabi at mahinang tumawa."So are you." Mas hinigpitan ko ang pagyakap ko sa kanya. I really missed her warmth. I really missed hugging her. I missed the whole her, my bestfriend."Why did you broke your promise? Alam mo ba
"Anak, are you sure that you want to come with me?" tanong ko kay Gabella habang iniimpake ang gamit namin. Simula nang mabasa ko ang message ni Queenie tungkol sa kalagayan ni Wein ay nabuo na agad ang desisyon ko. I will save my cousin and give him my blood. Alam kong hindi pa ako handa na muling bumalik sa kanila pero kaylangan ko itong gawin. Wein's life is more important than my fear. Possibleng magkagulo ang payapang buhay na hinihiling ko para saamin ng anak ko pero ang mahalaga ngayon ay maligtas ko si Wein. Kung ano man ang mangyari sa hinaharap ay pipilitin ko na lang gawan ng paraan.She closed her book and looked at me. "Yes, Mom. I really want to go in the country where you lived. At isa pa po, 'yon rin ang bansa ko. I want to experience the life there. Kahit saglit lang po."Muli kong itunuon ang atensyon ko sa pag-iimpake. Lahat ng segundo na lumilipas ay mahalaga ngayon. Wein's condition right now is critical. I need to
"A-Anak..."My mother tried to walk closer towards me with her surprised expression. Nakaramdam ako ng takot kaya napaatras ako nang dahan-dahan. Why are they here? I'm not yet ready to meet them."Ma'am and Sir, please leave." Naglakad papalapit sa harapan ko si Ate Kyla para protektahan ako sa kanila. My body was trembling because of fear. Napansin 'yon ng mga anak ni Wein kaya yinakap nila ako para pakalmahin ako.Hindi nagpatinag si Mommy. She's crying while staring at me, while my father was looking at me with his mouth slightly open. Halatang pareho nilang hindi inaasahan na nandito ako. "Anak please..." My mother begged but I just looked away."Ikaw ang nagbigay ng dugo sa pinsan mo." My father's cold voice brought shivers down to my spine. "How surprising. You always obey my orders back then with a cold stare. You were dull before. Emotionless. Your attitude is the thing I really hate. I can'
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool