"Anak, are you sure that you want to come with me?" tanong ko kay Gabella habang iniimpake ang gamit namin. Simula nang mabasa ko ang message ni Queenie tungkol sa kalagayan ni Wein ay nabuo na agad ang desisyon ko. I will save my cousin and give him my blood. Alam kong hindi pa ako handa na muling bumalik sa kanila pero kaylangan ko itong gawin. Wein's life is more important than my fear. Possibleng magkagulo ang payapang buhay na hinihiling ko para saamin ng anak ko pero ang mahalaga ngayon ay maligtas ko si Wein. Kung ano man ang mangyari sa hinaharap ay pipilitin ko na lang gawan ng paraan.
She closed her book and looked at me. "Yes, Mom. I really want to go in the country where you lived. At isa pa po, 'yon rin ang bansa ko. I want to experience the life there. Kahit saglit lang po."
Muli kong itunuon ang atensyon ko sa pag-iimpake. Lahat ng segundo na lumilipas ay mahalaga ngayon. Wein's condition right now is critical. I need to
"A-Anak..."My mother tried to walk closer towards me with her surprised expression. Nakaramdam ako ng takot kaya napaatras ako nang dahan-dahan. Why are they here? I'm not yet ready to meet them."Ma'am and Sir, please leave." Naglakad papalapit sa harapan ko si Ate Kyla para protektahan ako sa kanila. My body was trembling because of fear. Napansin 'yon ng mga anak ni Wein kaya yinakap nila ako para pakalmahin ako.Hindi nagpatinag si Mommy. She's crying while staring at me, while my father was looking at me with his mouth slightly open. Halatang pareho nilang hindi inaasahan na nandito ako. "Anak please..." My mother begged but I just looked away."Ikaw ang nagbigay ng dugo sa pinsan mo." My father's cold voice brought shivers down to my spine. "How surprising. You always obey my orders back then with a cold stare. You were dull before. Emotionless. Your attitude is the thing I really hate. I can'
Parang nakoryente ang buong katawan ko dahil sa salitang lumabas sa bibig ni Daddy. It made me stunned. Kaylangan pang lumipas ng isang minuto para tuluyan kong maintindihan ang ibig nyang sabihin. "What?" I laughed in disbelief but I felt a stinging pain on my chest. "That's ridiculous. Kung mahal nya ako, hindi sya makakabuntis ng ibang babae. He don't love me, Daddy. He never did. He even despise me so what you said is definitely not true." Napahinga ng malalim si Daddy. "It's just a hunch. Hihiwalayan nya kung hindi ka nya mahal, but he didn't do it. Kasal pa rin kayong dalawa. Nalaman rin namin na hanggang ngayon ay hinahanap ka pa rin nya." Parang nawalan ako ng salita. Everything happened today was unexpected. Una, hindi ko inasahang makikita ko ang mga magulang ko ngayong araw at manghihingi sila ng tawad. Pangalawa, hindi ko rin inakalang maririnig ko ang lahat ng ito. Storm is still looking for me? Kung t
Halos lumabas na ang puso ko dahil sa lakas ng pintig nito. My body shivers when I saw the man I never wanted to saw again. Yumuko sya habang kausap ang anak ko at ngumiti dito. Gabella is also smiling at him as if they're talking about something interesting.Ano ba ang ginagawa nya dito sa lugar na 'to? Dating himself?Hindi ako mapakali. I want to pull my daughter away from him right now but I couldn't move. Something is stopping my body. I'm telling my foot to step forward pero hindi ko pa rin magawang gumalaw. I really hate this feeling! It's my fear that's stopping me to move.Maya-maya, may binigay si Storm kay Gabella na isang maliit na stuffed toy. I saw how my daughter's eyes glimmered when Storm gave her that. Why is she so happy? I always buy her stuffed toys too, pero bakit parang mas masaya sya sa bigay ng lalaking 'yon? Hindi naman alam ni Gabella na sya ang ama nya.'Sya ang ama nya.'
Matagal ko na ring hindi nakita ang lugar na ito. A well built building that is also famous here in this country. Tatlong beses ko pa lang nakita ang building na ito pero pamilyar na pamilyar pa rin ako sa gusali.Storm's company.Halos magkapareho lang ang laki nito sa company building nila Mommy at Daddy. My family's company and Storm's are one of the biggest and famous companies in all. At habang lumilipas ang bawat taon, patuloy rin lumalago ang parehong negosyo. Kahit na pinutol nila Mommy ang koneksyon nila sa mga Rodriguezay pareho pa rin naging matatag ang mga ito. Muntik na rin bumagsak si Storm dahil sa malaking issue na kumalat, 'yung ikinalat ni Wein na picture nila Angel sa kama habang kasal pa kami. Dahil do'n ay nasira ang reputasyon nya. But since that he's intelligent and very hardworking, nagawa nya pa rin iahon ang sarili nya.Hindi na ako nagsayang ng oras at lumabas na sa kotse. Nararamdaman ko
Awkward and tensefull silence filled the whole office room. Bahagyang kumunot ang noo ko dahil patuloy nya akong tinititigan. It's been a while since I last saw his deep, black eyes that can drown anyone into darkness. Maganda ang pares ng mga mata nya pero delikado. Years ago, I fell in love with these beautiful pair of eyes but not anymore. Kontento na ako kay Gabella Ariana at hindi ko na sya kaylangan sa buhay ko. Hindi ko na sya kaylangan sa buhay namin."No..." he insisted as I expected. "I won't divorce you Geneviève. Kung hihiwalayan kita, sana dati ko pa pinirmahan ang divorce papers na iniwan mo. Pero hindi ko ginawa. I will never divorce you, Geneviève. Babalik ka saakin." he uttered with finality.Napalunok ako. Mukhang seryoso talaga sya sa sinasabi nya. He's seriously looking at me as if he's telling me that there's nothing could change his mind. Mukhang buo na talaga ang desisyon nya na hindi ako hiwalayan.
I stormed out Storm's office fuming in anger. Nakakainis! Akala nya ba ay madadaan nya ako sa mga salita nya tulad ng ginawa nya saakin dati? No way. I've changed. Hinding hindi nya ako makukuha kahit na ano pa ang matatamis na salitang sabihin nya.Ramdam ko ang tingin ng ibang tao saakin pero hindi ko sila binigyan ng pansin. Naiinis talaga ako kay Storm. I want to scream out loud and show him how angry I am right now. Sumakay na ako ng kotse at agad na nag-drive paalis. Bumalik ako sa condo ni Queenie at bago ako pumasok sa condo nya ay huminga muna ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Ayoko mapansin ng anak ko na nakakaramdam ako ng negatibong emosyon ngayon.Pumasok na ako sa condo at nakita sila Queenie at Gabella na nakaupo sa sofa. Merong mga iba't ibang libro ang nakapatong sa center table. Mga nakabalot pa ang ilang libro at hindi pa nabuksan. I guess that they went to a bookstore while I was away. Mukhang nagustuhan
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool