Chapter 1

Nagpupuyos si Margarette sa galit habang itinatago sa kaniyang likuran si Thiara. Pinaka iniingat-ingatan niya ito, at sa loob ng limang taong nagdaan sa kaniyang buhay mula nang mangyari lahat ng mga bagay na ayaw niya nang balikan pa nang paulit-ulit sa kaniyang isipan, hindi niya kakayaning mag-isang muli. Kung mayroon man siyang hindi pinagsisisihan sa kaniyang mga pinagdaanan, iyon ay ang pagdating ng kaniyang anak sa buhay niya. Hindi niya kayang isipin ang limang taong pinagdaanan ng wala ito sa kaniyang tabi.

If she never had a child to carry that time, she doesn't think she will have someone to hold on to, to have courage to live her life, and to wake up in the morning; to breathe, to hold tightly, and to wipe the tears each day just to survive. Siguro ay hindi niya maiisip pang alagaan ang sarili at tuluyan nang sumuko dahil sa lahat ng hamon sa buhay.

Matapang niyang tinitigan ang lalaking ngayo'y nakatayo sa kaniyang harapan. Walang emosyon mula sa kaniyang mukha at tanging kagustuhan lamang na makaalis sa loob ng toy shop na iyon ang laman ng kaniyang isipan.

"Anong kailangan mo? Bakit mo kinakausap ang bata?" May diin ang tanong na iyon ni Margarette.

"I saw her with you earlier, you left her here and I'm bothered na baka mawala siya sa paningin mo."

Margarette stiffened. Hindi niya agad mahanap ang mga salitang dapat bigkasin. 

The man's voice didn't change. His voice still the same, deep and always dominant when speaking, it's just it turned a little bit deeper this time than before. 

Ilang taon na rin ang lumipas simula nang huli niyang nakita ang lalaki. Ilang taon na rin. Ilang taon na rin ngunit pakiramdam niya'y may kung anong hinahalukay sa loob ng kaniyang tiyan habang kinakausap niya ito. Natitiyak niyang galit at pagkasuklam iyon. 

"I'm not clumsy, I won't leave her. I'm just picking a toy for her. Leave us alone."

Sinusubukan man niyang pigilan ang nararamdaman ay unti-unti nang bumibigat ang paghinga niya. Para siyang nanghihina ngayon sa harapan ng lalaki at hindi pwedeng makita niya iyon mula sa kaniyang mga mata. Tinitigan siya ng lalaki, may paninimbang sa kaniyang mga tingin at kalaunan ay napakunot noo nang dumapo ang mga mata nito sa batang kasama.

"You married." It's not a question, but there's hesitation from his voice.

He lifted his gaze to Margarette and then he slowly shifted his eyes back to the kid she is holding.

"Your... daughter got your features." He added like he was hesitant to utter those words again. 

"Let's go Thiara, we still need to buy things."

"Why are you being rude? I'm not doing anything here."

Biglang natigilan si Margarette sa tinuran ng lalaki. Talaga ba? Talaga bang may lakas siya ng loob na magsalita at makipag-usap sa kaniya nang ganito?

Nagkaroon ba siya ng amnesia? Nakalimutan na lahat? O sadyang lahat ng tao ay nakalimutan na nang tuluyan ang lahat ng nangyari at siya na lamang ang patuloy paring nabubuhay sa sakit na natamo sa nakaraan at hindi man lamang nakausad? Siguro ay may sari-sarili na silang mga ginagawa sa buhay at ni minsan ay hindi na nilingon pa ang mga dating nangyari. 

Hindi tulad niya, hindi tulad niya na patuloy at paulit-ulit paring tinatapalan lahat ng mga sugat at sakit na dala-dala niya hanggang ngayon.  

Kumunot ang kaniyang noo.

"I'm not being rude. We're not colleagues, we're not even friends before. You're a stranger to me."

Timothy Lucas Lawrenceville, standing and showing how demeanor he is with his usual blank expression. He's been this way even before and Margarette couldn't help but remember everything that happened to them.

"Kanino ka ikinasal?"

Mas lalo lamang nairita si Margarette at hindi makapaniwalang tinitigan ang lalaki.

Nilingon niya si Thiara sa likuran at tuluyan itong binitbit palabas ng shop. Tinalikuran nila ang lalaki at walang sabing umalis doon.

Bakit sa lahat ng panahon at pagkakataon ay ngayon pa talaga niya kailangang makita ito na kasama niya si Thiara. Can't she live a peaceful life? She's been fixing herself for a very long time now and then this will happen? 

Napabuntong hininga si Margarette nang tuluyang makalabas ng mall. She immediately find her car from the parking lot. Sigurado siyang nakaparada rin dito ang lalaki. She's afraid that he'll think more and follow. She doesn't want to strike another words for a nonsense conversation with the man. Hindi naman gaanong marami ang pinamili nila pero pakiramdam niya ay masiyado siyang napagod dahil lamang sa hindi inaasahang interaksiyon sa lalaki.

"Marga, kung nakalimot ka na eh wala naman na sanang problema. Akala ko ba, ayos ka na?"

Napatunganga siyang muli sa sala habang kausap sa kabilang linya ang kaibigang si Tanya. Napayuko siya sa sofa habang hinihilot ang kaniyang sentido.

"Alam mo, kalimutan mo na lang munang nagkita kayo. Just focus on your business, Margarette. The restaurant is blooming." 

Margarette bit her lip as she continued listening to her friend. She nodded while staring at Thiara, her lovely daughter who's finally asleep now on the couch.

Tanya is right. She needs to focus. Thiara is growing up and she couldn't afford to see her daughter struggle just because she failed to give the life that her she deserves.

Natapos ang kanilang tawag na may kaunting ginhawa sa kaniyang dibdib. Mas mabuting kalimutan niya na lamang ang nangyaring iyon. Sa tagal ng panahong lumipas, ngayon lang muling pinagtagpo ang kanilang landas kaya baka hindi na iyon maulit pa. Ang dapat niya na lamang gawin ay mag focus sa sarili at sa anak niya.

The next day, just like the usual, the restaurant was too crowded. Maraming tao lalo pa at mukhang may event sa hotel sa tapat ng Thiarandelle. The restaurant was named after Margarette's daughter. 

She started walking inside at may iilang kakilala ang bumabati sa kaniya. Ang mga waitress at mga workers sa loob ay ganoon din ang ginawa at maaga pa lamang ay medyo busy na talaga. Hindi naman siya namomroblema dahil ang manager niya mismo ay si Tanya kaya nahahandle nang maigi ang restaurant. 

She's having a good mood when she entered the place. Ngunit mukhang agad iyong mawawala nang makita ang kaibigang mukhang stress habang naglalakad papalapit sa kaniya. Nasa counter pa lamang siya at akmang papasok sa loob nang hilahin siya nito.

"Margarette, Diyos ko naman! Bilisan mo rito." Ani nito, sinusubukang hinaan ang boses.

"What?" Confusion is evident from Margarette's voice as she followed the friend.

"Alam mo bang nasa opisina mo ngayon ang lalaki mo?! Ang malala pa ay may kasama itong malditang babaeng sobrang panget ng shade ng lipstick na gamit!?"

Tumaas ang kilay ni Margarette at gulong tinitigan ang kaibigan.

"Sinong lalaki, Tanya?" 

"Fuck, who else could it be? It's Timothy!" Sinubukan mang hinaan ang boses ay nabigo parin si Tanya dahil sa balitang dala sa kaibigan.

"What? What the fuck is he doing here?"

Wala pa man ay agad nang bumungad galing sa pintuan ng kaniyang opisina ang lalaki. Halos manlaki ang mga mata niya sa gulat. Iba ito kumpara noong isang gabing nagkita sila. Mas malinaw at mas depina ang lahat ng bagay sa kaniya ngayon. Mukha rin itong nagulat sa presensiya niya pero agad ding nakabawi.

"Marga-"

"What are you doing here?" May banta sa kaniyang tinig at agad gumuhit sa mukha ng lalaki ang pagtataka.

"We're randomly searching for a good restaurant here in Iloilo, and we're not expecting that you're the new owner of this space." Sagot ng lalaki kasabay nang pagsilip ng halos kasing tangkad lang ni Margarette na mistezang babae sa likuran nito, maiksi ang buhok at halatang may sinasabi sa buhay. 

"The restaurant is nice, Tim. But I don't think they serve good quality of foods." Anang babaeng kasama dahilan para mas lalong kumulo ang dugo ni Marga matapos itong marinig.

"Excuse me, I don't care about the things you are up to but I think if you wanted to eat, just order. And you two don't have to bother my office anymore." Seryusong sambit ni Marga dahilan para titigan siyang maigi ng lalaki.

"What? Is that how you approach your customers here, huh?" The short-haired lady with Timothy immediately stepped near Margarette. Mukhang nahimigan nito ang disgusto ni Margarette sa presensiya nila.

"Jane, hintayin mo nalang ako sa kotse. I will talk to the owner nalang muna."

Timothy was authoritive. Ganoon ba niya tratuhin ang kaniyang girlfriend? Agad namang sumunod na parang tuta ang babae at tamad na naglakad paalis sa loob ng restaurant.

"Look, Marga we're looking for restaurants to serve foods sa consecutive events ng kompanya and we noticed this, uhm Thiarandelle."

"I don't want it. I don't want to accept any offer right now. You can leave now." Pinal ang desisyong iyon ni Marga at agad na tinalikuran ang lalaki.

"Why? What's wrong, huh?" 

Nagpatuloy si Marga sa paglalakad. 

"You can't get over the past yet, huh?"

Halos maestatwa si Margarette sa kinatatayuan nang marinig ang dugtong ng lalaki. Dahan-dahan siyang napalingon dito. 

May iilang mga kumakain ang napapatingin sa banda nila. 

Halos manuyo ang lalamunan ni Margarette sa sobrang galit na nararamdaman.

"Why Margarette? Bakit nakikitaan ko parin ng galit iyang mga mata mo? Kagabi nung nagkita tayo, bakit iwas na iwas ka? It's been how many years, and you're the one who left and turned your back. What's with the anger from your eyes?"

Margarette gritted her teeth. Halos manginig siya sa sobrang inis at galit. 

"How dare you bring that topic to me? Sino ka sa akala mo? Ayaw kong tanggapin ang offer mo, iyon lang 'yon. Bakit hindi mo matanggap? Dahil ba tingin mo papayag agad ako dahil kakilala kita? Baka naman gusto mo lang ng discount?" She smirked as she started walking near again towards the man as she slowly cross her arms. She saw how Timothy gritted his teeth with irritation.

"I could even buy this restaurant." Anang lalaki at ngumisi rin ngunit makikitaan parin ng pagkairita sa mukha nito.

Margarette's head tilted.

"Tingin mo ibebenta ko? Bakit nga ba gustong-gusto mong restaurant ko? Hindi ba dapat ay mas gugustuhin mong hindi ito para makaiwas?" Sarkastiko roon si Margarette pero seryuso lamang na nakatingin sa kaniya ngayon ang lalaki.

"Bakit ako iiwas?" 

"At bakit hindi?"

"Walang rason para umiwas. Magagalit ba sa'yo ang asawa mo?" 

Natigilan si Margarette nang biglang tumawa si Tanya sa likuran niya.

"At kailan ka pa nagkaasawa, girl?" Sambit ni Tanya at bahagya pang hinampas ang balikat niya.

"Shut up, Tanya."

"May anak siya, don't tell me you're a single Mom- wait you're not married?"

"Fuck." 

Halos mapapikit si Margarette sa murang narinig sa kaibigan bago tuluyang pumasok sa loob ng opisina at iwanan siya roon. 

"You can leave now, Mr. Lawrenceville. I am declining your offer."

"No."

Laglag panga niyang tinitigan ang lalaki. Gusto niya itong sampalin nalang para umalis pero mas lalo lamang siyang nahirapan nang titigan niya ito dahil sa mas nakakainis na sagot. 

Thiara got his features. Halos makita niya ang anak dito. Napabuntong hininga siya at nag-iwas ng tingin. 

Ganoon parin ang mga mata niya. Walang pinagbago. The deep and always captivating eyes. They're expressive despite of being always strict to everyone.

Palagi itong masungit, galit, at hindi makausap ng walang irita sa mukha. Ang akala niya ay nagbago na ito. Akala niya, nakita niya na ang parteng iyon sa kaniya. Ang pungay sa mata tuwing titingin sa kaniya, ang lambot ng titig at kakaibang paghanga sa mga mata.

Halos gustong sampalin ni Margarette ang kaniyang sarili dahil sa mga iniisip. Hindi na, hinding-hindi na babalik lahat sa dati.

"Ngayon lang naman, Marga eh!"

Pinaikot ni Margarette ang swivel chair na kinauupuan at inabot ang ibang papeles sa likurang lamesa.

"Ayoko nga, Nin. Alam mo namang wala akong alam diyan eh." 

Margarette is really determined to say no to her friend, Niña. Pinipilit siya nitong palitan siya sa puwesto nito sa Management. Hindi iyon pupwede, bukod sa dalawang linggo pa lamang siya rito sa kompanya bilang encoder at taga print, masiyadong nakaka pressure iyon. Hindi naman ganoon ka baba ang sweldo niya sa loob ng documentation office, pero hindi maitatangging mas malaki nga ang sasahurin niya sa Staff Management. Pandagdag iyon sa pag-iipon niya, para makuha niya na ang Ina sa center. 

Ang problema lamang ay baka pumalpak siya sa Management at masesante pa. Bakit pa kasi kailangang mag leave ni Niña? Ayaw raw kasing payagan ng kompanya kung walang pansamantalang papalit.

Sa sumunod na araw ay buong akala ni Margarette ay tinigilan na siyang tuluyan bi Niña at nag desisyong huwag nang umalis. Pero mukhang nagkamali siya.

"Ipinatawag ka sa opisina."

Iyon ang bumungad sa kaniya at biglang kinabahan nang makitang may nakaupong iba sa documentation office.

"Bakit? May problema ba? Bakit si Karen ang nasa Documentation?" Sunod-sunod niyang tanong sa Head ng kompanyang si Alex.

"Hindi ba kayo nag-usap ni Niña? Tiyaka sinungaling ang isang 'yon. Sabe ay leave, ang ipinasa pala ay Resignation. Ang malala pa ay si Sir pa mismo ang tumanggap, kakarating lang nung tao galing ibang bansa, high-blood agad sa'tin."

Hinilot ni Margarette ang sentido dahil sa iritasyon. Ngayon ay nakikinikinita niya na ang mangyayari.

"Tawag daw ni Sir papalit kay Niña."

Mas lalo lamang atang sumakit ang ulo niya. Kung aayaw siya ngayon ay sigurado wala nang paglalagyan sa kaniya dahil komportableng-komportableng nakaupo sa swivel chair niya ang bago sa documentation.

"Marga, madali lang naman sa Management eh. Mag rerecord ka lang naman everyday ng mg inilalabas na products sa stock room and check everything. Masasanay ka rin dun."

Mabilis ang lakad ni Marga patungong opisina ni Mr. Lawrenceville. This is the first time that she will going to meet their boss dahil bago pa lang naman siya. Ang sabe sa baba ay highblood ito dahil sa nangyari. Matagal na kasi si Niña sa Management kaya malaking hirap kung bago na naman ang magiging Head Manager. 

Mabilis niyang pinihit ang pintuan kahit medyo kinakabahan at baka magalit pa ito sa kaniya kung sakaling aayaw siya. Alam kasi ni Margarette na mahihirapan siya sa pag handle ng trabaho lalo pa at wala siyang kaalam-alam dito. 

Sumilip muna siya sa loob. Ito rin ang unang beses na makakapasok siya rito. 

Natanaw ni Margarette ang isang matangkad na lalaking may kung anong binabasa. He is standing near a bookshelf and holding a folder from his hand. Nakatalikod ito mula sa pintuan. The guy is wearing a white polo shirt tucked in from his pants and a usual black leather shoes. Mukha ring mamahalin ang relong suot. Siguro ay bisita rin ni Mr. Lawrenceville.

Ito nalang ang tatanungin niya kung nasaan ang boss.

"Excuse me po, magandang umaga." Bati niya rito at tuluyang pumasok sa loob ng opisina.

Tamad siyang nilingon ng matangkad na lalaki at gayunpaman ay lumapit siya rito ng dahan-dahan.

"Nandiyan po ba si Mr. Lawrenceville?"

Halos pabulong ang tanong ni Margarette sa lalaki. Hindi kasi siya sigurado kung may nakaupo sa lamesa ng opisina dahil natatabunan pa ng bookshelf.

Luminga-linga ang lalaking kausap at kunot noo siyang tinitigan.

"Uhm, sabe kasi sa baba high-blood si Sir kaya kinakabahan ako." Dugtong pa niya at kunwari ay pinapaypayan ang sarili para kumalma.

"Nandiyan ba siya?" Ulit niya sa tanong at bahagyang sinilip ang lamesang hindi parin naman kita sa kanilang banda.

The guy looks gorgeous and tall but he looked annoyed and intimidating too, kaya lumayo na lamang dito si Marga at nagdesisyong siya na mismo ang tumingin kung nariyan ang kanilang boss.

Muli siyang tumalikod at pinaypayan ang sarili sa kaba.

"Mr. Lawrenceville is around, he's here. I am here."

Natigilan si Margarette nang biglang magsalita ang lalaki. Hinarap niya ito at naguguluhang tiningnan.

"Po? Nandiyan ba siya? Lapitan ko nalang-"

"I am Mr. Lawrenceville. What's your inquiries?" The guy uttered with a furrowed brows. He looks annoyed when he let a sigh as he put down the folder he is holding.

Naglakad ang lalaki paliko ng bookshelf habang sinusundan siya ng tingin ni Margarette.

Her eyes widened in disbelief when she realized it. She covered her mouth when her brain finally realized what he means.

What? She thought...

Sinundan niya sa paglalakad ang lalaki na ngayo'y papaupo na sa kaniyang swivel chair.

"You're a new employee, right?" Tanong ng lalaki sa kaniya.

"You didn't even check your boss' profile? Nasa introduction iyon ng lahat ng magazine na ibinibigay ng kompanya sa mga bagong empleyado."

"Uh I'm sorry, Sir. Hindi ko po talaga alam." Margarette uttered as she kept bowing her head for apology.

"Nakalimutan ko pong echeck iyong magazine." 

"I am Mr. Lawrenceville. I owned this building, this company and the whole Coco de Lawrenceville." 

Napayuko si Margarette sa sobrang pagkapahiya. Kung hindi ba naman kasi siya tanga at hindi man lamang naisip na maaaring bata pa si Mr. Lawrenceville at siya mismo itong nasa loob ng opisina. Paano ngang tatanggap ng bisita eh wala nga sa mood.

"Sorry, Sir. Akala ko kasi matanda na si Mr. Lawrenceville." Napapakamot sa ulong tugon ni Margarette sa ngayo'y iritado paring boss.

"What?" Hindi makapaniwalang reaksiyon ang gumuhit sa mukha ng lalaki at napapailing na lamang.

"I really can't believe this. Hindi ka man lamang ba na inform ng mga employees sa baba? Anyway, what's your concern and you came here?" 

Margarette bite her lip and lifted her gazes to her annoyed boss. She tried stretching her lips for a smile. Sana kahit papaano ay matuwa ang kaniyang boss sa kaniya.

"Ako po kasi ang na assigned sa Management kasi nag resign na si Niña. Gusto ko lang po sanang magtanong if pwede bang sa documentation lang ulit ako at iba nalang ang ilagay doon." Malumanay lang sa pagpapaliwanag si Margarette rito para naman ay makuha nito ang loob pero sa halip na sumang-ayon ito sa kaniya ay mas lalo lamang atang nairita ito sa kaniyang sinabi. 

"Are you complaining about the position? You annoyed me today and now you're refusing to take what's given to you?" Sarkastiko ang boses ni Mr. Lawrenceville dahilan para mas lalo lamang kabahan si Margarette.

Kung bakit ba naman kasi biglaan siyang nalagay sa posisyong ito eh!

"You're annoying. I will watch you from now on, I don't want the management to mess up. Pero ikaw parin sa Management. Take the position or leave the company."