Chapter 22

Eana Beatrix

Hindi ko mapigilan ang malakas na pagtambol ng aking puso. Noong nakaraang araw ko pa kinakalma ang sarili ko. Malaking pagkakataon na rin ito upang makausap ko si Papa.

Hanggang ngayon din ay nakokonsensiya ako. Hindi ko pa nga nasasabi kay Mama at Kuya Arthur na nagkita na kami ni Papa nitong nakaraan, pati itong ngayon ay hindi ko rin sinabi sa kanila.

Alam ko kasi ang pwede nilang gawin, pipigilan nila ako at iyon ang isa sa mga bagay na ayaw kong gawin. Sa pamamagitan ni Juancho, tadhana na mismo ang gumawa ng paraan para makausap ko si Papa at hindi ko na ito palalagpasin pa.

“How are you feeling? Are you nervous? Kung gusto mo, pwedeng sa mansiyon muna tayo para magpahinga,” si Juancho.

Kanina pa kami rito sa loob ng kaniyang kotse. Ilang minuto na kaming nasa labas, makailang balik na nga rin ang nagawa ng guard upang tanungin kung papasok na ba kami subalit agad akong sumasagot ng hindi pa.

Alam ko