Unang Kabanata

"Magandang gabi, ginoo at ginang." Binati ni Karlos ang mag-asawang negosyante at may-ari ng malaking hacienda na kinatatayuan nila ngayon.

Kasalukuyang ipinagdiriwang ang ikadalawampu't limang kaarawan ng kanilang unica hija na si Alona Desepeda. Kilalang maganda, balingkinita ang katawan, matalino, nag-iisang tagapagmana ng Marcaida at isang mahusay na ballerina.

Ngunit sa kabila ng perpektong katangian nito, kabaligtaran naman ang pag-uugali na mayroon siya. Siya ay hambog, pilya, spoiled-brat, matalas ang dila at mababa ang tingin sa mga lalaking gustong angkinin ang kaniyang puso. Naniniwala siyang yaman o pera lang ang gusto nila mula sa kaniya. Kaya magpahanggang ngayon ay wala pa rin siyang mapili na mapapangasawa niy, kahit marami naman ang manliligaw niya at pumipila sa kaniya.

Ang mag-asawang Desepeda na lamang ang kusang-loob na maghanap ng lalaking makakatuluyan nito. Nag-aalala lang sila na baka hindi na ito makapag-asawa pa sapagkat napakapihikan nito, lalo na pagdating sa mga kalalakihan. Pero kahit anong pilit nilang i-push ito sa iba, lagi siyang tumatanggi, umiiwas o hindi nagpapakita sa mga blind date na nakalaan para sa kaniya.

"Salamat at tinanggap mo ang aming imbitasyon sa iyo, hijo." Sabi ni ginang Desepeda sa binata habang hawak ang isang kamay nito.

“Wala pong ano man, Ma'am. Natutuwa akong dumalo sa napakagandang okasyong ito.” Nakangiting saad niya.

“Balita ko abala ka raw ngayon sa pagpapatakbo ng inyong negosyo? kaya naman nagpapasalamat pa rin ako at nilaanan mo kami ng kaunting oras para sa espesyal na okasyong ito." Masayang ibinatid ni ginoong Desepeda kay Karlos.

"Walang pong problema, sir." Magalang niyang tugon sa matanda.

“Huwag mo na kaming tawaging ma'am o sir. nakalimutan mo na ba? malapit na tayong maging isang pamilya.” Pagkasabi ng ginang ay yumuko siya saglit at ngumiti.

“Tama ang asawa ko. Ilang araw na lang, magiging anak ka na rin namin.” Sabi ng ginoo sa binata. Hindi na siya nakapagsalita pa at gumuhit na lang siya ng ngiti sa labi.

Tila nakalimutan niya na ang mga magulang ni Alona at ang mga magulang nito ay mayroong napagkasunduan, na silang dalawa ay magkaisa sa simbahang pinili nila.

Hindi pa man siya nakikita o nakikilala ng dalaga ay buo na ang kanilang desisyon. Gustuhin man niya o hindi, wala siyang choice kun'di ang pakasalan siya.

Karlos Miguel Sermiento, tatlumpung taong gulang. Isang CEO sa kumpanyang pinananatili ng kanilang buong angkan. Mayroon din silang ilang mga pabrika ng mga tissue, pabango at iba pa. Marami itong negosyong hawak kaya sa kaniya rin nakasalalay ang kinabukasan ng kanilang kumpanya.

Malaki rin ang kumpanya ng mga Desepeda, pero sa tingin nila ay mas maganda kung magsanib-puwersa na lang sila para lalo pa nilang mapaunlad ito at makapagtayo ng iba pang sangay sa iba't ibang bansa. Kaya sa oras na ikasal siya kay Alona, siya na rin ang magiging bagong tagapamahala ng kumpanya nito.

Iyan ang isa sa pinakamalaking bentahe sa lahat ng lalaking naghahangad na mapalapit sa dalaga. Bonus na lang ang makatuluyan niya lalo na't maganda, matalino, at napaka-classy tingnan.

Kaya naman nang malaman niya ang tungkol sa kasunduan ay hindi na siya tumanggi o tumutol man lang, bagkus ay tinanggap niya ito ng buong galak.

Ano pa nga ba ang hahanapin niya sa isang Desepeda? na kay Alona na ang halos lahat ng katangiang kakailanganin niya. Maging ang kayamanan na balang araw ay mapupunta sa kaniya.

“Nandito na siya.” Tinuro ng ginoo ang kaniyang anak. Slow motion, napalingon si Karlos sa dalaga.

Namangha at natulala siya sa kagandahang taglay nito.

Maging ang mga bisitang dumalo ay sinundan siya ng tingin. Tila isang bituin na nagniningning sa sobrang kinang.

Pinagmasdan niya ito mula ulo hanggang paa. Bumagay ang hubog ng kaniyang katawan sa suot niyang damit. Tumambad din ang cleavage nito na mas kaakit-akit sa paningin ng mga lalaki.

"Maligayang kaarawan, hija." Sinalubong siya ng kanyang ina at sabay silang nagbeso-beso sa pisngi.

“Basta bati lang? walang regalo?" sabi ng dalaga sa kaniyang mga magulang.

“Well, ano pa nga ba ang inaasahan mong matanggap mula sa amin? nasa iyo na halos lahat ng kailangan mo, hija.” Sabi ng kaniyang ama at saglit niyang sinulyapan si Karlos na katabi lamang ng kaniyang ama.

“Siya nga pala ang-” putol ng ginoo nang bigla itong tumalikod sa kanila at hindi na lang pinansin.

"Pagpasensya mo na lamang ang aming anak. Ganiyan lang talaga siya pagdating sa mga guwapong lalaki na katulad mo." Biro na lang niya sa binata.

“Hindi, ayos lang po. Hayaan ninyong ako na lang ang magpakilala sa kaniya." Sabi niya sabay lapit kay Alona.

Binilisan niya ang paglalakad at huminto sa harapan ng dalaga dahilan para mapahinto ito at tumingin sa kaniya.

“So, anong deal mo?” sabi niya sabay taas ng isang kilay.

"Ako nga pala ang magiging soon to be your groom, Karlos Miguel Sermiento nga pala."

Nagpakilala siya gamit ang isang kamay pero tinignan lang siya nito at saka ngumisi.

“Magkano ang halaga mo? isang milyon? dalawang milyon? sampung milyon? o mas higit pa roon?" saad ng dalaga habang pinagmamasdan ito mula ulo hanggang paa na may paghuhusga sa mga mata.

Napangiti na lang si Karlos at tila hindi nagustuhan ang ginawa nitong pang-iinsulto sa kaniya. Kaya naman, pinagsiklop nito ang dalawang kamay at humakbang palapit sa kaniya na ikinagulat ng dalaga.

"Naniniwala ka ba sa love at first sight?" aniya, diretsong nakatingin sa mga mata ni Alona.

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat at parang bigla siyang nakaramdam ng kaba sa dibdib, lalo na nang makitang malapitan ang binata.

“So, gusto mo bang ipalabas sa akin ngayong love at first sight ka sa akin? at sa tingin mo maniniwala ako sa iyo? well, i’ll just make it clear to you that you’re wrong about who you’re fooling. Hindi mo ako madadala sa mabulaklak mong mga salita." Mahina ngunit matatag na tugon nito sa binata.

Napaatras na lang si Karlos ng tatlong hakbang at hinubad ang kaniyang itim na tuxedo. Pagkatapos ay ipinatong niya ito sa balikat ng dalaga para matakpan ang makinis at maputing balikat nito na kanina pa tinitingnan ng ibang lalaki.

“Okay lang kung hindi ka maniniwala sa ngayon. Dahil sisiguraduhin kong sa akin ka mahuhulog at hindi sa iba.” Pagkasabi niya nun tumalikod na siya at umalis.

Kumunot naman ang noo ni Alona at sinundan ng tingin ang binata. Sa sobrang inis niya ay tinanggal niya ang tuxedo sa balikat niya at inihagis sa sahig.

Nang dumaan ang isang waiter ay kaagad itong kumuha ng isang baso ng alak at mabilis na nilagok. Tumalikod na siya at tumungo sa parking lot.

Mag-isa siyang naglakad doon, hanggang sa nakita niya si Ivan. Personal bodyguard at kanang kamay ng kaniyang ama. Lumapit ito sa kaniya at huminto sa harapan niya.

"Maligayang kaarawan, Ms. Alona." Binati niya ng regalo ang dalaga.

“Salamat. Mabuti ka pa nag-abalang bigyan ako ng regalo." Aniya, habang tinatanggap ang ibinigay nito sa kaniya.

“Teka ano bang meron dito? baril? granada? posas?” pagbibiro niya habang niyuyugyog ang regalo niya. Ngumiti lang si Ivan at yumuko.

“Oh? marunong ka naman palang ngumiti!" sabi ng dalaga, pero kaagad ding binawi ni Ivan ang ngiti sa labi at bumalik sa seryosong mukha.

"Maiwan ko na po kayo Ms. Alona." Nagpaalam na siya rito at kaagad naman siyang umalis. Sinundan lang siya ng tingin ni Alona, pero saglit lang iyon at nagpatuloy siya sa kaniyang paglalakad.

Isang malapad na ngiti ang gumuhit sa labi ng dalaga habang dahan-dahang binubuksan ang regalo. Ngunit sa kabila ng kaniyang paglalakad, bigla siyang nakarinig ng mga pamilyar na boses at tila may malalim na pinag-uusapan. Kaya naman kaagad din siyang nagtago sa gilid ng itim na van at tahimik na nakinig.

Kumunot ang noo niya dahil pamilyar ang boses na naririnig niya. Sumilip siya ng kaunti at napagtanto niya na tama pala ang hinala niya. Nandoon ang kaniyang ama at may kausap siyang lalaki na medyo may edad na.

“Kailan magaganap ang kasal? nasabi mo na ba sa iyong anak ang tungkol sa arranged marriage nila?" tanong ng lalaki sa kaniyang ama.

Napagkasunduang kasal? bulong ni Alona mula sa isipan niya.

“Actually, hindi pa namin sinasabi sa kaniya ang napagkasunduan natin. I'm planning to announce it tonight, tungkol sa kasal nilang dalawa ni Karlos. Nasa tamang edad na rin si Alona at oras na para magkaroon siya ng sariling pamilya. Matanda na kami ng asawa ko at kung hindi ko gagawin ito, baka mapabayaan lang ang kumpanya namin at tumanda siyang dalaga. Kung tutuusin, wala naman siyang balak na kunin ang kumpanya namin, kaya mas mabuting ipagkatiwala ko na lang sa anak mo ang pangangasiwa sa kumpanya.“ Tugon ng kaniyang ama sa kausap nito.

“Wala kang dapat ipag-alala, Mr. Desepeda. Mapagkakatiwalaan mo ang aking anak na si Karlos. At saka, malapit mo na siyang maging manugang at sinisigurado kong aalagaan at mamahalin niya nang husto ang iyong anak.”

Matapos marinig ni Alona ang pinag-uusapan ng dalawa ay tinakpan na lamang niya ang kaniyang bibig at maingat na umalis sa lugar.

Tumulo ang luha sa kaniyang mga mata at naglalayag ang kaniyang isipan sa kung saan.

Kung ganoon, all this time na palagi ko silang kasama sa bahay ay may itinatago pala silang sikreto sa akin at balak nila akong ipakasal sa lalaking hindi ko naman kilala? aniya sa kaniyang sarili.